ตอนที่ 3 หาเรื่องเองนะ

ตอนเช้า...เมื่อมาถึงโรงเรียน ฉันได้เจอคนพวกนั้นอีก ฉันทำเป็นไม่สนใจ บอกตรง ๆ ว่าไม่อยากมีเรื่องด้วย

"มองหน้าหาเรื่องนี่หว่า"

น้ำเดินมาตอนไหนก็ไม่รู้ เข้ามาพูดกับฉันเบา ๆ ฉันหันไปมองแล้วยิ้มให้น้ำ เราเดินขึ้นห้องด้วยกัน พอดีเจอจุ๋มกับเกี๊ยวยืนคุยกันอยู่หน้าห้องเรียน

"ฉันรู้แล้ว...อีพวกเมื่อวานอยู่ห้องสามล่ะ"

"ชั้นเดียวกับเราใช่ไหม"

น้ำถามเกี๊ยว

"ใช่...ม.1 เหมือนเรา แต่ดันมาทำกร่างกับเรา"

จุ๋มพูดแล้วเบ้ปาก

"เมื่อกี้พวกมันก็มองหน้าเข็มด้วยล่ะ คงอยากหาเรื่องพวกเรา"

"จะมาหาเรื่องกันทำไม ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้เหรอ"

ฉันส่ายหัวอย่างเบื่อหน่าย พวกเราไปนั่งคุยกันต่อที่โต๊ะ พวกผู้ชายเข้ามาพอดี ภีมยิ้มให้ฉันแล้วเดินไปนั่งที่ของเขา คนอื่น ๆ ก็ทยอยกันเข้ามาจนครบ ครูอมราเข้ามาแจ้งเรื่องวันไหว้ครูในอีก 3 อาทิตย์ที่จะถึงนี้

"ครูอยากให้พวกเธอ...เลือกเพื่อนในห้อง ไปเป็นตัวแทนถือพานไหว้ครู หญิง 1 คน ชาย 1 คน เสนอชื่อมาฝ่ายละ 3 ชื่อ แล้วพวกเรามาโหวตกันนะคะ"

เสียงฮือฮาเกิดขึ้นในห้อง ใคร ๆ ก็อยากเด่นเป็นคนถือพาน พวกผู้ชายไม่เท่าไหร่หรอก แต่พวกผู้หญิงเรานี่สิ...ตื่นเต้นกันใหญ่ ทุกคนยกมือกันสลอน มีทั้งเสนอชื่อตัวเอง เสนอชื่อเพื่อน เสียงเซ็งแซ่กันไปหมด

"เอาล่ะ ๆ...แย่งกันแบบนี้คงไม่ไหว งั้นครูจะเสนอชื่อเอง แล้วพวกเธอช่วยกันโหวตแล้วกันนะ"

ครูอมราเขียนชื่อบนกระดานฝ่ายหญิง 3 ชื่อคือฉัน หน่อยและเพื่อนอีกคนชื่อมล ส่วนผู้ชายมี 3 คนคือเชียร วัฒน์และภีม ฝ่ายชายภีมได้เป็นคนถือพานด้วยเสียงเอกฉันท์ ทั้งห้อง 40 คน โหวตให้เขาถึง 25 คน ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงที่โหวตให้เขา ส่วนฝ่ายหญิงที่ได้คะแนนเยอะคือมล เธอชนะฉัน 2 คะแนน จู่ ๆ ภีมก็ยกมือขึ้น

"ครูครับ...ผมขอสละสิทธิ์ครับ"

"ทำไมล่ะพีรวัส"

"คือ...ผมซุ่มซ่ามครับ กลัวทำพานหล่นแล้วจะอายเขา คุณครูเลือกคนอื่นเถอะครับ"

คำพูดของภีมทำเอาครูอมยิ้ม

"เอาเถอะ...เมื่อเธอไม่เต็มใจ ครูก็จะเลือกใหม่ก็แล้วกันนะ ครูขอเลือกวิเชียรแล้วกัน คะแนนเธอเป็นที่สอง เธอถือพานกับนิรมลแล้วกันนะ"

ฉันเห็นมลหรือนิรมลทำหน้าผิดหวัง มันก็น่าอยู่หรอก เพราะภีมหน้าตาหล่อ ใคร ๆ ก็คงอยากถือพานคู่กับเขา

ตอนพักเที่ยง กลุ่มเราก็กินข้าวด้วยกันเหมือนเดิม

"น่าเสียดายนะ เข็มหรือหน่อยน่าจะได้สักคน...ดันเป็นยายมลที่ชนะ...ไม่น่าเลย"

น้ำพูดแล้วเบ้ปาก

"เขาเป็นหัวหน้าห้อง มันก็ต้องได้เป็นของธรรมดาแหละ"

ฉันติงเพื่อน

"ภีม...ทำไมเธอสละสิทธิ์ล่ะ มีแต่คนอยากถือพาน...เธอดันไม่เอา เพื่อน ๆ อุตส่าห์เลือกเธอแล้วแท้ ๆ"

น้ำถามแล้วตักข้าวเข้าปาก

"ไม่เห็นอยากเป็นเลย เราไม่ชอบอ่ะ ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ด้วย"

"ทำไมวะ...มึงไม่เคยได้รับเลือกเลยหรือไงวะ"

ทินถามภีม

"ได้ทุกปี...แต่ก็สละสิทธิ์ทุกปีเหมือนกัน"

"โฮ่...มันหยิ่งโว้ย..."

ทินพูดแล้วหัวเราะ พวกเราเลยหัวเราะตาม

"ไอ้เชียรน่ะดีแล้ว มันเหมาะที่จะถือพานที่สุดละ"

ภีมบอกพวกเรา

"ทำไมล่ะ..."

ฉันถามด้วยความสงสัย

"ไอ้เชียรมันสุภาพ มารยาทดี ขืนให้เราถือ คงเดินสะดุดจนพานหกกระจายแน่"

พวกเราหัวเราะกันสนุก เชียรเดินถือจานข้าวมานั่งลงข้างภีม

"ไปไหนมาวะ...เขากินกันจนจะเสร็จแล้วเนี่ย"

"โอ๊ย...ไอ้ภีม...มึงไม่น่าสละสิทธิ์เล๊ย ยายมลเหวี่ยงใส่กูน่าดูเลยล่ะ โน่นก็ไม่ได้...นี่ก็ไม่ถูก กูแทบจะเอาพานครอบหัวแม่งละ โคตรน่ารำคาญเลย"

เชียรบ่นไปกินไป ฉันอมยิ้มขำ ๆ

"มึงพูดเว่อร์ไปรึเปล่าวะไอ้เชียร ยายมลมันเรียบร้อยจะตาย"

นพถามเชียรยิ้ม ๆ เชียรส่ายหัว

"ไม่เลยไอ้นพ เรียบร้อยบ้าไร โห...ปากนี่ แม่ค้าตลาดนัดอายเลยล่ะมึง"

ฉันฟังเฉย ๆ ไม่ออกความเห็นอะไร ไม่คิว่าผู้ชายเวลานิยทาผู้หญิงนี่ก็เอาเรื่องเหมือนกันนะ ยายมลโดนเชียรสับซะเละเลย

พวกฉันมาเข้าห้องน้ำก่อนเข้าเรียน พวกน้ำมัวแต่ชักช้า ฉันเลยเดินออกมารอข้างนอก แต่กลับเจอกับพวกห้องสามที่มากัน 5 คน พวกนั้นมายืนขวางทางฉัน

"เจอกันอีกแล้วนะ...คราวนี้จะดูว่าใครจะมาช่วยแกอีก"

"อย่ามาทำบ้า ๆ นะ นี่ในโรงเรียนนะ ยังจะกล้ามาหาเรื่องกันอีกเหรอ"

"ฉันไม่สนหรอก ฉันจะสั่งสอนแก...จะได้รู้ว่าคนอย่างพวกฉันอย่ามาแหยม"

"จะหมาหมู่หรือจะเดี่ยว ๆ ดีล่ะ"

น้ำ เกี๊ยว จุ๋ม หน่อย เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เราจึงมี 5 คนเท่ากัน พวกนั้นทำหน้าท้าทาย

"ยังไงก็ได้ จะเดี่ยวหรือหมู่ก็ไม่เกี่ยงโว้ย..."

ฉันกำลังจะพูด แต่กลับเหลือบไปเห็นครูอมราเดินมาทางนี้ วันนี้คงเป็นเวรของท่าน ฉันกระตุกมือน้ำ น้ำเองก็คงเห็นเหมือนฉัน

"อย่าเลยนะ...พวกเธออย่ามาหาเรื่องเราเลยนะ พวกฉันยอมแล้วจ้ะ ตีกันในโรงเรียนมันไม่ดีหรอกนะ"

น้ำพูดขึ้นก่อนด้วยเสียงที่ดังพอควร

"ใช่ๆๆ พวกเธอไม่กลัวครูเหรอ ถ้าครูรู้เรื่อง...พวกเธอจะลำบากนะ...เชื่อเราเถอะ"

ฉันพูดบ้าง...พร้อมกับคอยมองว่าครูเดินใกล้เข้ามารึยัง พอเห็นครูเดินใกล้เข้ามา ฉันก็พูดเสียงดังกว่าเก่า

"พวกเธออย่ามาวางอำนาจบาตรใหญ่เลย รู้จักเกรงกลัวกฏโรงเรียนบ้างสิ ถ้าครูรู้ว่าพวกเธอมาข่มขู่พวกเรา พวกเธอจะลำบากนะ"

"ครูเหรอ...กูไม่กลัวหรอก จะมาทำไรกูได้ ตบพวกมึงเสร็จ พวกกูก็เผ่นละ ใครจะโง่รอครูมาล่ะ"

พวกนั้นพูดแล้วหัวเราะกันใหญ่