บทที่ 8

บทที่ 8

“วิ่งแค่รอบเดียวร้อนขนาดนี้เลยเหรอ”

มิลินมองหน้ารุ่นพี่ด้วยความหงุดหงิด ปอร์เช่หันมามองหน้ามิลินแล้วเขากลัวว่าจะเธอจะโดนลงโทษขึ้นมาอีก

“ร้อนจะตาย พี่ลองไปวิ่งดูดิ ผมเองก็เหนื่อยและร้อนเหมือนกัน” ชายหนุ่มเลยย้อนรุ่นพี่ให้เอง หากต้องโดนลงโทษ เขาจะได้โดนเอง

มิลินหันไปมองหน้าปอร์เช่ เธอไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้ไปทำไม แต่เธอก็นึกขอบคุณที่เขาย้อนรุ่นพี่กลับไป เธอเองก็กำลังจะบอกให้รุ่นพี่ลองไปวิ่งอยู่เหมือนกัน

“เอาละ เรามาทำกิจกรรมกันต่อ เสียเวลามามากแล้ว” รุ่นพี่ผู้ชายหน้าตาดีเอ่ยขึ้นมา เขารู้สึกว่าเพื่อนของเขาหาเรื่องรุ่นน้องมากเกินไป เลยช่วยให้เหตุการณ์กลับมาสงบสุข

“น้องทั้งสองคนแนะนำตัวเองให้เพื่อน ๆ รู้จักหน่อยครับ” คนอื่น ๆ แนะนำกันไปแล้ว เหลือแค่สองคนนี้ที่ไปวิ่งก็เลยยังไม่ได้แนะนำตัว

“เราชื่อปอร์เช่นะ” ปอร์เช่เอ่ยเสียงดังให้เพื่อน ๆ ได้ยินกันทั่ว

“เราชื่อมิลิน” เสียงของมิลินแผ่วเบาเพราะยังเหนื่อยจากที่ต้องออกไปวิ่งท่ามกลางแดดร้อน ๆ

“ดัง ๆ หน่อย” รุ่นพี่กระตุกยิ้ม มิลินมองหน้ารุ่นพี่นิ่ง ๆ เธอเองก็ไม่อยากมีเรื่องสักเท่าไหร่ ตอนนี้เป็นช่วงกิจกรรม หากโดนหาเรื่องหลังจากนี้เธอจะไม่ยอมแน่!

“เราชื่อมิลิน!!!” มิลินตะโกนเสียงดังกึกก้องสมใจรุ่นพี่สักที

“แล้วน้องทั้งสองคนรู้จักชื่อเพื่อนบ้างหรือยังครับ” รุ่นพี่ผู้ชายเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“รู้จักบ้างแล้วค่ะ คนนี้มินนี่ คนนี้พิมพ์” มิลินตอบกลับไปตามที่ตัวเองรู้

“ผมก็รู้จักบ้างครับ คนนี้ชื่ออลัน” ปอร์เช่ชี้ไปที่เพื่อนข้าง ๆ เขาอ่านป้ายชื่อแล้วเอามาตอบ เอาตัวรอดไม่ให้โดนรุ่นพี่ลงโทษอีก

“โอเค ถ้างั้นเดี๋ยวเรามาเริ่มกิจกรรมกันต่อไปเลย พี่จะให้น้อง ๆ เล่นเกมสนุก ๆ กันนะครับ”

มิลินกลอกตาไปมา เธอไม่ได้รู้สึกสนุกด้วยเลยสักนิด เรียนทั้งวันก็ยังดีกว่ามาเล่นเกมอะไรพวกนี้ หญิงสาวอดทนจนเลิกกิจกรรมแล้วได้แยกย้ายกันกลับบ้านสักที

“ไปเดินห้างแก้เบื่อกันหน่อยดีไหม” มินนี่เอ่ยขึ้นมา เธอรู้ว่าเพื่อนรักชอบการช็อปปิง หากได้ไปเดินเล่นดูของสวย ๆ อาจจะทำให้หายเบื่อได้

“ไปดิ” มิลินตอบกลับทันที เธออยากตากแอร์เย็น ๆ ให้คลายความเหนื่อยล้า

มาถึงห้างสรรพสินค้าแล้ว มิลินและมินนี่พากันเข้ามากินอาหารญี่ปุ่นเพื่อเติมพลังก่อนที่จะไปช็อปปิงกัน

“ผู้ชายคนนั้นคือใครวะ มึงรู้จักเหรอ” มินนี่เอ่ยถามขึ้นมา

“คนไหน”

“คนที่จะรับโทษแทนมึงอะ” มินนี่เห็นว่าเขาจะยอมโดนลงโทษเอง เธอก็คิดว่าสองคนนี้น่าจะรู้จักกันมาก่อน ทว่ามิลินกลับส่ายหน้าปฏิเสธ

“อ้าวนึกว่ารู้จักกันซะอีก เห็นออกตัวช่วยตลอดเลย”

“ใครก็ไม่รู้ คงอยากหาเพื่อนมั้งถึงได้ทำแบบนี้” มิลินไหวไหล่ เธอไม่ได้สนใจผู้ชายคนนั้นนัก แต่เห็นว่าเขาไม่มีเพื่อน ก็เลยเดาว่าอาจจะอยากหาเพื่อนด้วยวิธีนี้

“แล้วนี่คิดไว้หรือยังว่าอยากไปดูแบรนด์ไหนเป็นแบรนด์แรก” มินนี่อมยิ้ม พอชวนกันมาห้าง มิลินก็คงคิดเอาไว้แล้วว่าจะเลือกแบรนด์ไหนก่อน เธอเป็นแบบนี้อยู่เสมอ

“คิดไว้แล้ว” มิลินยักคิ้วให้เพื่อนสนิท แต่เธอคิดแค่ว่าจะเข้าไปดูก่อน หากไม่มีที่น่าสนใจก็คงไม่ได้ซื้ออะไรกลับไป

“ว่าแล้ว คุณหนูมิลินไม่เคยพลาด”

“คุณหนูมินนี่ก็เหมือนกัน กูรู้ทันนะว่ามึงเล็งเอาไว้แล้ว” มิลินยู่หน้าใส่เพื่อนรัก มินนี่ก็ชอบช็อปปิง ก่อนจะชวนมาห้างก็คงมีแบรนด์ในใจไว้แล้ว

สองสาวคุยเล่นกันจนอาหารหมดลง แล้วพากันเดินเข้าช็อปแบรนด์โปรดซึ่งเป็นแบรนด์เดียวกันทันที