ตอนที่4 Nc

แก่นกายใหญ่แช่ค้างอยู่ที่ปากทางเข้า สายตาคมจ้องมองกลีบอูมไร้เส้นขนบดบังทำให้เขายิ่งอดใจไม่ไหว สรันตัดสินใจก้มหน้าจนแนบชิดกับกลางกายสาวของเธอก่อนที่จะ...

"อ๊ะ..อย่าเลีย..อู๊ย" ลิ้นหนาปาดเลียช้าๆ ที่เนินอูมแล้วเริ่มละเลงลิ้นรอบๆ เนินโหนกเนียนสวย

"อื้ม.." กลางกายหอมแสนเย้ายวนจนเขาอดใจไม่ไหวอีกต่อไป นิ้วใหญ่ช่วยแหวกกลีบแยกออกจากกันจนเห็นด้านในชัดเจนแจ่มแจ้ง

"สาย..ไม่นะ..อ๊าย" วีรานอนส่ายหน้าไปมา ผมเผ้าสยายเต็มหมอนเธออยากได้แก่นกายของเขาไม่ใช่ลิ้น แต่ที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ทำให้เธอเสียวจนแทบขาดใจ

"ชอบหรือเปล่า..แผล็บ" เงยหน้าถามแล้วก้มหน้าเลียต่ออย่างเมามัน น้ำหวานจากร่องสาวไหลเป็นทางยาวส่งผลให้ช่องทางรักมีน้ำหล่อลื่นมากกว่าเดิม

"ชะ..ชอบ..อ๊ะ" เสียงหวานตอบตะกุกตะกักเพราะตอนนี้เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรความรู้สึกนี้ถึงจะหายไปเสียที

"อ๊า..สายฟ้า..อ๊าย"

"อื้ม..แผล็บ" สรันยังคงปาดเลียเนินอูมอย่างไม่รู้จบ ทั้งด้านนอกหรือแม้แต่ด้านในกลับชุ่มไปด้วยน้ำลาย

"พอแล้ว..อ๊า.." วีรายกสะโพกลอยตัวอย่างลืมตัวจนเขาต้องใช้มือช่วยจับสะโพกของเธอเอาไว้

"อื้ม.." สรันละเลงลิ้นที่รูเล็กรัวๆ จนน้ำเมือกสีใสไหลทะลักออกราวกับเขื่อนแตก

"อ๊ะ..อ๊าย!" คนตัวเล็กสะดุ้งตัวโยนก่อนจะกระตุกถี่ๆ น้ำสีใสพุ่งออกมาจนแยกไม่ออกว่าคือปัสสาวะหรือน้ำอะไรกันแน่ แต่คนตัวโตที่มองเห็นทุกอย่างกลับยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับส่งนิ้วชี้เข้าไปในรูเล็ก เขาใช้นิ้วชี้ใหญ่งอคล้ายตะขอเกี่ยว

"อ๊ะ..สาย..อ๊า..หยุด" นิ้วของเขาขูดผนังด้านในของเธอทำให้วีราไม่อาจทนได้อีกต่อไป สรันยอมหยุดสิ่งที่ทำอยู่เขาดึงนิ้วชี้ออกมาจากร่องสวาทก่อนจะส่งเข้าปากตัวเองพร้อมกับจ้องมองคนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้

"พร้อมแน่นะ?" ถามย้ำอีกครั้งเพราะหลังจากนี้เขาจะไม่มีทางหยุดแน่นอน

"อืม..เร็วๆ" วีราไม่ปฏิเสธแถมยังจัดการยกขาขึ้นพาดบ่าของอีกคนเอาไว้ สายตาสวยมองคนตัวสูงด้วยความยั่วยวนจนสรันแอบลอบยิ้มเล็กน้อย

"หึ! แล้วอย่าโวยวายทีหลังแล้วกัน" บ่นพึมพำเบาๆ ก่อนจะเริ่มชักรูดแก่นกายที่ถูกสวมเครื่องป้องกันไว้ก่อนหน้าเพื่อเตรียมพร้อมออกศึกสวาทกับเพื่อนสนิทที่เขาคิดไม่ซื่อมาตั้งแต่สมัยมัธยม

"เร็วเถอะน่า ฉันเมื่อยแล้วนะ..อ๊ะ!" ยังไม่ทันขาดคำแก่นกายใหญ่ก็ถูกจ่อเตรียมตัวมุดเข้าถ้ำแคบเสียแล้ว วีรานอนจิกเกร็งเมื่อหัวปลายมนค่อยๆ คืบคลานเข้ามาช้าๆ

"อื้อ..สาย..อ๊ะ" ท่อนเอ็นใหญ่เข้าได้เพียงครึ่งลำก็ต้องหยุดชะงักเมื่อสรันสังเกตเห็นสีหน้าเหยเกของคนใต้ร่างที่บ่งบอกได้เลยว่าเธอคงเจ็บไม่น้อย

"เจ็บหรือเปล่า?" ถึงจะอยากทำมากกว่านี้แต่ถ้าเธอบอกเจ็บเขาจะหยุดทันที

"เจ็บ..แต่ทนได้" คนตัวเล็กยกแขนขึ้นคล้องคอก่อนจะโน้มตัวขึ้นไปจูบริมฝีปากของเขา สองลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันไปมาแลกน้ำลายกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

สรันอาศัยจังหวะนี้ในการดันแก่นกายใหญ่เข้าไปจนสุดทางโดยไม่ให้อีกคนได้ตั้งตัว ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเพื่อนสนิทจนลืมความเจ็บทั้งหมดไปอย่างง่ายดาย

"อื้อ..เจ็บ" เสียงหวานร้องเบาๆ น้ำตาคลอจวนจะไหลแต่ก็พยายามกลั้นเอาไว้

"ไหวหรือเปล่า" เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงอีกคนไม่ส่งเสียงตอบแต่กลับพยักหน้าน้อยๆ

"งั้นต่อนะ..อ๊าส์" ร่างหนาเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ อย่างใจเย็น วีราได้แต่ทำหน้าเหยเก เธอแยกไม่ออกว่านี่คือความเจ็บหรือความเสียวกันแน่

"เป็นไงบ้าง?..ซี้ด"

"จะ..เจ็บ..อ๊ะ" ปากร้องเจ็บแต่ปฏิกิริยากลับตรงกันข้าม เธอเริ่มขยับตัวตามแรงที่สรันส่งมาอย่างรู้งาน

"อื้ม..เจ็บหรือเสียว"

"เสียว..อ๊า" เสียงหวานครางกระเส่าแขนเรียวยกขึ้นคล้องคออีกคนไว้ก่อนจะขยุ้มท้ายทอยของเขาเอาไว้

"ซี้ด..หวายโคตรเสียว"

สวบ! สวบ! เสียงกระแทกกระทั้นดังสนั่นลั่นห้องอยู่นานสองนานไม่มีท่าทีว่าจะยอมกัน สรันจัดการเปลี่ยนท่าทางให้เพื่อนครั้งแล้วครั้งเล่าจนในที่สุดก็กลับมาอยู่ในท่าเดิม

"อ๊าย..ไม่ไหวแล้ว"

"รอก่อน..อ๊าส์" สองเสียงสอดประสานแข่งกันครางลั่น

"อื้อ.." ร่างเล็กกระตุกเกร็งตัวโยนก่อนจะแน่นิ่งไป สรันก้มมองคนที่นอนหอบหายใจใต้ร่างก่อนจะเร่งขยับสะโพกให้ถี่ขึ้น

"อ๊าส์.." แก่นกายใหญ่แช่ค้างอยู่สักพักไม่นานน้ำสีขาวขุ่นจะถูกฉีดพ้นใส่เครื่องป้องกันจนหมดทุกหยาดหยด

ป๊อก! ท่อนเนื้อลำใหญ่ถูกชักออกช้าๆ แต่ความคับแน่นของช่องทางรักทำให้เกิดเสียงแสนน่าอายนี้ขึ้นมา

"อื้อ.." วีรานอนตาปรือเขินหน้าแดงเมื่อถูกเพื่อนสนิทจ้องไม่วางตา ความทรงจำก่อนหน้าหลั่งไหลเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ จนเธอเริ่มอยากจะเอาหน้ามุดดินหนี

"นอนเถอะ แกคงเพลียแล้ว" สรันไม่ถาม ไม่สงสัยอะไรทั้งนั้นเขาเลือกที่จะให้เธอนอนพักผ่อนแล้ววันพรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่

เมื่อคนตัวเล็กหลับสนิทหน้าที่สุภาพบุรุษก็เริ่มต้นขึ้น เขาจัดการเช็ดตัวให้เธอเพื่อให้เธอหลับสบาย ชายหนุ่มนั่งจ้องหน้าเพื่อนสนิทที่หลับไม่รู้สึกตัวไม่วางตา

"ฉันชอบแกนะ ถ้าให้พูดจริงๆ ก็คือฉันรักแก จุ๊บ" บอกรักกับคนที่หลับแล้วจูบหน้าผากเธออย่างอ่อนโยน สรันสามารถรักผู้หญิงคนเดิมได้หลายปีไม่มีเบื่อแม้เธอจะไม่รู้ตัวเลยก็ตาม