ตอนที่3 Nc

ช่วงเย็นรุ่นพี่อีกกลุ่มในคณะมาชวนเธอกับสรันไปร่วมงานเลี้ยงฉลองต้อนรับน้องปีหนึ่ง วีรายอมตกลงเพราะเห็นว่ารุ่นพี่คนนั้นไม่มาด้วย สรันเองพอเพื่อนตกลงเขาก็ติดสอยห้อยตามไปเหมือนทุกที่

"น้องหวายสุดยอดมาก พวกพี่ไม่ชอบนังนั่นมานานแล้ว"

"น้องคนนี้เหรอที่กล้าเถียงอีฝน" เสียงรุ่นพี่คุยกันแต่เรื่องที่เธอลุกขึ้นประจันหน้ากับรุ่นพี่กลางคณะอย่างไม่เกรงกลัว

"ใช่ๆ ที่ฉันเล่าให้แกฟังไง"

"สุดยอดมากน้อง อีนั่นมันต้องเจอคนจริงทำเก่งมานานแล้ว" วีราได้แต่นั่งนิ่งฟังพวกรุ่นพี่คุยกัน เธอไม่ได้ภูมิใจเลยสักนิดเธออยากกลับห้องจะแย่ เพราะจู่ๆ เธอก็รู้สึกร้อนวูบวาบอยากอาบน้ำเต็มที

"น้องคนสวย ดื่มอีกสิ" รุ่นพี่ผู้ชายเดินปรี่เข้ามานั่งข้างเธออีกฝั่งก่อนจะโอบไหล่เธออย่างถือวิสาสะ สรันที่เห็นจึงแกะมือรุ่นพี่ออกพร้อมกับมองหน้าอย่างหาเรื่อง

"แฟนน้องเหรอ?"

"เปล่าค่ะไม่ใช่แฟน แต่เป็น..ผัว" วีรากระซิบข้างหูรุ่นพี่เบาๆ ทำเอาคนที่ได้ยินตาโตรีบลุกขึ้นเดินออกไป

"เอาฉันไปอ้างเป็นผัวแกอีกแล้วสิ"

"รู้ดีจังเพื่อนรัก" ร่างบางซบที่ไหล่เพื่อนอย่างออดอ้อน ถ้าใครไม่รู้จักเธอคงจะไม่เคยเห็นเธอในมุมนี้ทุกคนมักมองว่าเธอเป็นคนแรงๆ ใจกล้าแต่ที่จริงก็มีมุมออดอ้อนน่ารักๆ แบบนี้อยู่เสมอโดยเฉพาะกับสรัน

"อ๊ะ!" จู่ๆ หญิงสาวก็สะดุ้งขึ้นมา เธอรู้สึกเหมือนโดนไฟช็อตเมื่อถูกตัวเพื่อนสนิททั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นมาก่อน

"เป็นอะไรของแก"

"เปล่า" วีรากลับมานั่งเหมือนเดิม ความรู้สึกร้อนวูบวาบยังไม่ยอมหายไปมันกลับเป็นมากกว่าเดิมเสียอีก

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา การเลี้ยงฉลองรุ่นน้องปีหนึ่งจบลงด้วยดีทุกคนพากันแยกย้ายกลับหอพัก สรันกับวีราที่อยู่คอนโดเดียวกันจึงกลับพร้อมกัน แต่เมื่อออกจากร้านเหล้ามายังไม่ทันจะถึงห้องหญิงสาวก็มีปฏิกิริยาแปลกไป

"เป็นอะไรหวาย?" สรันก็สังเกตเห็นเพื่อนสนิทที่ยืนบิดตัวเร้าไปมา ใบหน้าสวยแดงก่ำแถมสายตาที่มองยังสื่อออกมาได้ว่าต้องการอะไร

"ฉันไม่รู้ สายฟ้าฉันไม่รู้" วีราบอกกับเพื่อนสนิทก่อนจะเริ่มบิดตัวเร้าหนักกว่าเดิมร่างกายของเธอร้อนระอุราวกับจะปริแตก ตอนนี้เธอต้องการใครสักคนที่เข้ามาช่วยเธอให้หายจากอาการนี้

"แกไหวนะ?"

"ไม่ไหวแล้ว แกช่วยฉันด้วยนะสาย!" ว่าจบร่างบางก็อเขย่งเท้าขึ้นก่อนจะใช้มือคล้องคอคนตัวสูงไว้ ริมฝีปากสวยทาบทับริมฝีปากหนาก่อนจะเริ่มสอดลิ้นน้อยๆ เข้าโพรงปากของเพื่อนสนิทของตัวเอง สรันตาค้างด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ปฏิเสธสิ่งที่เธอทำ

"อ๊ะ! ฉันอยาก" สรันไม่รอช้ารีบพาเพื่อนกลับห้องทันทีโชคดีที่ไม่มีใครเห็นสิ่งที่เธอทำเพราะทุกคนต่างเมาไม่ได้สติจึงไม่มีใครสนใจทั้งคู่

"อื้อ.." เมื่อมาถึงห้องทั้งคู่ก็ไม่รอช้ารีบนัวเนียเข้าหากันอย่างร้อนแรง วีราที่มีความต้องการอยู่ก่อนหน้ายิ่งมีความต้องการมากกว่าเดิมเมื่อถูกมือหนาของเพื่อนบีบขยำที่หน้าอก

"แกเป็นอะไรกันแน่?"

"ฉันไม่รู้" วีรายังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร

"แกโดนยาหรือเปล่า" สรันเริ่มเอะใจเพราะคิดว่าเพื่อนโดนยาปลุกเซ็กซ์จากคนอื่นในร้านเหล้า

"ไม่รู้" วีราตอบได้เพียงไม่รู้ เพราะเธอไม่รู้จริงๆ เธอรู้แค่ว่าตอนนี้ต้องการเขามากๆ

"สายฟ้า ช่วยด้วย" เสียงหวานกระเส่าร้องขอให้เพื่อนสนิทช่วย สรันจึงไม่รอช้าจัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างเป็นงานเพราะถ้าให้บอกตามตรงวีราไม่ใช่คนแรกของเขาถึงเขาจะไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแต่ใช่ว่าจะไม่มีประสบการณ์เรื่องแบบนี้

"แกอย่ามาโวยวายทีหลังนะ!" เขาต้องถามให้แน่ใจเพราะกลัวว่านี่จะเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ หากเธอรู้สึกตัวทีหลังเขากลัวสถานะเพื่อนจะต้องจบลง

"อ๊ะ! เร็วๆ" ขาเรียวยกขึ้นกางออกกว้างเป็นรูปตัวเอ็มก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยที่ปุ่มกระสั่นเสียวของตัวเองเบาๆ

"แม่งเอ๊ย!" เห็นแบบนี้ใครจะไปทนไหว ชายหนุ่มไม่อาจสะกดกลั้นอารมณ์ได้อีกเพื่อนก็เพื่อนเถอะ มาถึงขั้นนี้แล้วใครมันจะไปอดใจได้

"อ๊า..สาย..อ๊ะ" เสียงหวานครางระงมเมื่อถูกนิ้วชี้ใหญ่ของอีกคนสอดเข้ารูเล็กที่มีน้ำเจิ่งนองอยู่ก่อนหน้า

"แน่นจังวะ..หวาย?" สรันเริ่มเอะใจเพราะตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาวีราไม่เคยมีแฟนเลยสักคน งั้นก็แสดงว่าเธอยัง..บริสุทธิ์

"ไม่เอานิ้วแล้ว..อ๊า" เธอไม่อยากได้นิ้วแต่อยากได้อย่างอื่นที่ใหญ่กว่านิ้ว ความต้องการของเธอตอนนี้มีมากจนไม่สามารถหยุดได้แล้ว

"เดี๋ยวแกจะเจ็บ"

"ไม่เจ็บใส่ไอ้นั่นของแกมาเร็วๆ..อื้ม" วีราใช้นิ้วแหวกที่กลีบสาวของตัวเองออกกว้างทำให้อีกคนเห็นทั้งหมดโดยไม่ต้องปิดบัง สรันถอดกางเกงของตัวเองออกก่อนจะโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี

"พร้อมแล้วนะ" ถุงยางอนามัยถูกฉีกซองออกด้วยฟันคมแล้วสวมครอบทับที่แก่นกายใหญ่เส้นเลือดปูดโปน

"อึก.." วีราลอบกลืนน้ำลายลงพลางส่งสายตายั่วยวนให้ตนตัวโต สรันไม่รอช้ารีบจับแก่นกายใหญ่จ่อที่ปากทางเข้า..แต่เขายังไม่ยอมดันเข้าไปเสียที