บทที่ 7 ร้านผัดไทย

“แล้วดูชุดที่เธอใส่สิ ยังใส่เสื้อผ้าตลาดนัดอยู่อีกเหรอ นี่ว่าง ๆ ไปที่บ้านฉัน ฉันมีเสื้อผ้าที่ไม่ใช้แล้วเยอะแยะเลย อยากบริจาคให้เธออยู่เหมือนกัน จะได้มีเสื้อผ้าดี ๆ ใส่เหมือนคนอื่นเขา ใส่ชุดแบบนี้เจ้านายเธอไม่อายแย่เหรอ” นคินทร์ทนฟังได้ไม่นาน เขาจึงค่อย ๆ ก้าวเท้าเข้ามาหา ก่อนที่มุกดาจะเบิกตากว้าง เมื่อเห็นบุรุษหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ยืนเคียงข้างเพื่อนของเธอด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย

“ตอนนี้รมิตาทำงานเป็นเลขาของผม ขอบคุณมากที่อุตส่าห์เป็นห่วงคนของผมขนาดนั้น เก็บเสื้อผ้าของคุณไว้เถอะ ผมดูแลคนของผมเองได้ ไปกันเถอะรมิตา” ขณะเดียวกันเขาหันไปยังชายหนุ่มที่ยืนข้างมุกดา ก่อนจะปล่อยยิ้มออกมาบางเบาแล้วเอ่ยขึ้น

“ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะไม่เอาผู้หญิงแบบนี้ไว้ข้างกาย เพราะนอกจากจะไม่ส่งเสริมกันแล้ว ยังทำให้คุณอับอายคนอื่นและปากของเธอ อาจทำให้คุณพลาดโอกาสทางธุรกิจได้เยอะทีเดียว” มุกดาเบิกตากว้าง ที่โดนชายหนุ่มต่อว่าอย่างรุนแรง ก่อนที่มือของนคินทร์จะคว้ารมิตาเดินจากไป พร้อมกับแอนดริว สะบัดมือของมุกดาออกด้วยความไม่พอใจ

“อย่าให้ไอเห็นยู ทำแบบนี้กับคนอื่นอีก ไม่งั้นไอจะไม่เลี้ยงยูอีกต่อไป” ชายหนุ่มพูดไม่ค่อยชัด ตะคอกหญิงสาว แล้วหันตัวขึ้นรถไปอย่างไม่สบอารมณ์

รมิตาก้มมองมือของนคินทร์ แล้วแอบเผยรอยยิ้มอ่อนหวานออกมา เธอรู้สึกประทับใจในตัวเขาอยู่หลายครั้ง และครั้งนี้ทำให้เธอหยุดเดิน ก่อนที่นคินทร์จะขมวดคิ้วแล้วหันกลับมายังหญิงสาวด้วยความแปลกใจ

“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมหยุดเดิน” สายตาคม จับจ้องมอง รมิตาพร้อมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวยกมือไหว้เจ้านายพร้อมรอยยิ้มแสนอ่อนหวาน

“เรื่องเมื่อกี้เหรอ” เขาถาม พร้อมเธอพยักหน้ายิ้มรับ

“ค่ะ เรื่องเมื่อครู่ ขอบคุณมากจริง ๆ” นคินทร์ปล่อยยิ้ม แล้วดึงมือเธอกลับไป พร้อมจูงไปยังรถคันหรูที่จอดอยู่ด้านหน้า เขาเปิดประตูรถแล้วดันกายเล็กเข้าไปนั่ง ก่อนจะเดินกลับมายังฝั่งคนขับ

เมื่อรถของนคินทร์แล่นออกมาจากร้านอาหารได้สักระยะ ชายหนุ่มครุ่นคิดบางอย่างได้ จึงเอ่ยถามหญิงสาวออกมาด้วยความอยากรู้

“ทำไมคุณถึงคบกับเพื่อนนิสัยแบบนั้นด้วย”

“จริง ๆ แล้วเราสองคนเคยเป็นเพื่อนสนิทกันค่ะ ชอบไปทานร้านอาหารข้างทางเหมือน ๆ กัน ชอบซื้อเสื้อผ้าตลาดนัดเหมือน ๆ กัน แต่หลังจากที่เธอมีเพื่อนกลุ่มใหม่ มุกดาก็มองฉันต่ำต้อยทันที เธอเปลี่ยนตัวเองไปมาก แต่สำหรับฉันแล้วมุกดาคนเก่าดีกับฉันมากจริง ๆ ค่ะ ฉันเลยทำได้แค่ห่าง ๆ ออกมา ไม่ได้ต่อว่าอะไรเธอ”

“การที่จะอยู่ในสังคมได้ มันใช้ความเมตตาอย่างเดียวไม่พอหรอกนะ เราต้องเมตตาคนให้ถูกด้วย อย่างเพื่อนคุณ ถ้าเป็นผมต่อให้เขาเคยดีแค่ไหน แต่ถ้ามาดูถูกกันแบบนี้ ผมคงไม่เสียเวลาเสวนาด้วยแน่ ๆ” สายตาของรมิตาเลื่อนมองใบหน้าหล่อเหลาของเขา ก่อนจะหันกลับมามองไปยังถนนแล้วทำเปลี่ยนเรื่องในทันที

“ร้านผัดไทยที่ว่าเลี้ยวซ้ายไปหน่อยหนึ่งค่ะ” หญิงสาวชี้มือบอกชายหนุ่ม ก่อนที่นคินทร์จะตบไฟเลี้ยวตามไป ไม่นานนักทั้งสองก็เดินเข้ามายังร้านผัดไทยที่ต้องเดินเข้าซอยเล็ก ๆ ไปนานพอสมควร หญิงสาวหันมองใบหน้าของชายหนุ่มแล้วแย้มยิ้มออกมา

“เหนื่อยเหรอคะ” นคินทร์ปาดเหงื่อตัวเองไปมา ก่อนที่รมิตาจะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เขา

“ซับเหงื่อสิคะ กว่าจะเดินถึงร้านตัวเปียกหมดพอดี” ชายหนุ่มชะงักนิ่ง พลันทอดสายตามองรอยยิ้มของหญิงสาวอย่างตกตะลึง ภาพของรวิพาหวนมาให้เขาขบคิด สิ่งที่ทำให้เขาหลงรักรวิพาจนไม่อาจทำใจลืมเลือนเธอได้ นั่นคือความอ่อนโยน ซึ่งรมิตามีไม่ต่างจากพี่สาวของเธอ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายพลันทอดสายตามองแผ่นหลังของหญิงสาวที่เดินนำเขาไป ก่อนเธอจะหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มอีกครั้ง

“ท่านรองเดินเร็ว ๆ สิคะ” เสียงเรียกของหญิงสาวทำให้นคินทร์เช็ดเหงื่อตัวเอง แล้วเร่งฝีเท้าไปยังหญิงสาวทันที ชายหนุ่มรูปร่างสูงสะอาดตาผิวพรรณขาวละเอียดเดินมาหยุดอยู่หน้าร้าน พร้อมกับสายตาประหลาด ก่อนจะหันไปมองหน้ารมิตา

“ร้านนี้เหรอ”

“ใช่ค่ะ ร้านนี้เป็นเจ้าประจำของฉัน สมัยเรียนน่ะค่ะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินนำชายหนุ่มเข้าไป พร้อมกับเอ่ยทักทายแม่ค้าอย่างเป็นกันเอง

"วันนี้พาใครมาด้วย หล่อเชียว” รมิตาหันมองเจ้านาย ก่อนจะหันกลับไปยังแม่ค้าแล้วปล่อยยิ้มหวานออกมา

“เจ้านายของมิตาเองค่ะ พอดีว่าเขาชอบทานผัดไทยมาก ๆ มิตาเลยพาเขามาทานที่ร้าน รบกวนคุณป้าทำสุดฝีมือเลยนะคะ”

“ได้เลย ป้าจะไม่ยอมเสียหน้าเด็ดขาด” เสียงแม่ค้ารับปากพร้อมเคาะกระทะดังขึ้นในทันที ร่างบางหันมายังชายหนุ่ม ที่กำลังเลื่อนสายตา มองสภาพร้านอย่างไม่คุ้นชิน

“ไม่ท้องเสียแน่นอนค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะมีเด็กชายตัวเล็กไม่ใส่เสื้อเดินเข้ามา พร้อมกับหอบกุหลาบช่อใหญ่ตรงมายังนคินทร์ที่นั่งอยู่

“พี่เอากุหลาบไหมครับ” ท่าทางเงอะงะของเขาทำให้รมิตาแย้มยิ้ม แล้วกวักมือเรียกเด็กชายตัวเล็กแทน

“วันนี้ขายได้เยอะไหมคะ”

“ยังไม่ได้เลยครับ”

“งั้นพี่เอาห้าดอก” เด็กชายตัวเล็กก้มไปนับดอกกุหลาบแล้วยื่นให้กับหญิงสาว ก่อนที่ชายหนุ่ม จะยกมือจับแขนหญิงสาว แล้วมองตรงมายังเด็กชายตัวเล็ก ด้วยท่าทางไม่ไว้ใจ