บทที่ 5 เลขาคนใหม่

“มีอะไรติดหน้าฉันหรือเปล่าคะ” หญิงสาวขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถาม เมื่อเห็นอีกฝ่ายจับจ้องเธอไม่วางตา

“คุณเริ่มงานวันนี้เลยแล้วกัน” เขาเอ่ยขึ้น

“ให้ฉันเริ่มวันนี้เหรอคะ” ชายหนุ่มพยักหน้ายืนยัน

“หรือคุณยังไม่พร้อม ผมจะได้หาเลขาคนใหม่” คำคล้ายขู่ของเขาทำให้รมิตายากจะปฏิเสธ เธอรีบตอบรับเขา ด้วยกลัวอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ

“งั้นก็ได้ค่ะ เริ่มวันนี้เลยก็ได้”

นคินทร์ให้เลขาคนเก่าช่วยสอนงานทุกอย่างแก่รมิตาอย่างละเอียด พร้อมกับย้ายโต๊ะทำงานให้เข้ามาในห้องของเขาเพื่อที่จะได้ทำความใกล้ชิด และเริ่มต้นแผนชำระแค้นในทันที

“รายงานที่ฉันทำเสร็จแล้วค่ะ” รมิตาเดินเอาแฟ้มเอกสารมาให้ตรวจทานอย่างละเอียด ก่อนนคินทร์จะพยักหน้าพอใจกับงานชิ้นแรกของเธอ

“งานเลขาของผมมีอีกหลายอย่างที่คุณต้องค่อย ๆ เรียนรู้ ถ้าไม่เข้าใจอะไรให้ถามเลขาคนเก่าของผมได้ตลอดเวลา เข้าใจใช่ไหม” น้ำเสียงของชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบ ก่อนที่หญิงสาวจะพยักหน้ารับ พร้อมสายตาอ่อนหวาน

“เข้าใจค่ะ” คำตอบรับของเธอทำให้เขาปล่อยยิ้มหล่อเหลาออกมา จนเผลอทำให้รมิตาสะดุดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตั้งสติแล้วหันตัวเดินกลับไปนั่งที่

นคินทร์นั่งครุ่นคิดถึงแผนการที่จะทำให้รมิตาหลงรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น และเมื่อเธอรักเขาหมดหัวใจ ถึงตอนนั้นนคินทร์จะทำให้รมิตา เจ็บปวดเจียนตาย จนถึงกับอ้อนวอนขอความรักอย่างคนไร้ค่า รวิพาต้องทนมองน้องสาวตกนรกทั้งเป็น เฉกเช่นเขาที่ผ่านมา

“รมิตา” อยู่ ๆ น้ำเสียงทุ้มของรองประธานก็เอ่ยเรียก ก่อนที่หญิงสาวจะละจากหน้าจอคอมฯ แล้วเงยขึ้นสบตาอย่างไร้เดียงสา

“เดือนหน้า ผมจะต้องไปเจรจากับคู่ค้าของเราที่ปราจีนบุรี ยังไงคุณก็เตรียมตัวด้วยละกัน” รมิตาได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้ารับปากไปอย่างไม่สงสัย

หญิงสาวตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเอง อย่างไม่มีข้อขาดตกบกพร่อง แม้เธอจะเป็นเพียงเด็กจบใหม่ไร้ประสบการณ์ แต่ก็สามารถเรียนรู้งานได้อย่างรวดเร็ว จนเป็นที่ยอมรับของทุกคน รมิตาเดินมายังห้องถ่ายเอกสาร ก่อนจะพบกับท่านประธานศิวกรผู้กุมอำนาจใหญ่สุด แม้จะมีเธอจะมีความมั่นใจอยู่มาก แต่ยังเผลอแสดงอาการประหม่าออกมาเล็กน้อย ก่อนรอยยิ้มอบอุ่นของชายกลางคนจะส่งให้โดยไม่ถือตัว

“เลขาของนายคินทร์สิเรา” เขาเอ่ยทักอย่างเป็นกันเอง ก่อนที่เธอจะค้อมตัวลงอย่างอ่อนน้อม

“ค่ะ”

“หน้าตาน่ารักแบบนี้นี่เอง มิน่านายคินทร์ถึงถอนเลขาคนเก่าออก” คำพูดของชายกลางคนทำให้ดวงตากลมของเธอ แสดงแปลกใจเล็กน้อย

“ตั้งใจทำงานละกัน อยู่ที่นี่ก็คิดซะว่าทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน มีอะไรที่ไม่สบายใจก็เข้ามาปรึกษาฉันได้ ฉันยินดีแนะนำให้” หญิงสาวยิ้มรับอย่ากล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนที่ชายกลางคนจะเดินจากไป

“นุวัตร นายรู้ไหมว่าทำไมนายคินทร์ถึงต้องย้ายโต๊ะทำงานเลขาเข้าไปข้างในด้วย” ศิวกรหันมาถามชายหนุ่มที่เดินเคียงข้างเขา พร้อมกับสองเท้ามุ่งตรงไปยังห้องทำงาน

“ไม่ทราบครับท่าน” ชายหนุ่มอึกอักครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยตอบไป

“แต่ฉันว่าเรื่องนี้ประหลาดอยู่ไม่น้อย ปกตินคินทร์เป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใคร และค่อนข้างเก็บตัว ยากที่เขาจะให้ใครใกล้ตัวขนาดนั้น นอกจากเสียว่า....”

“อะไรเหรอครับ”

“เขาอาจจะชอบผู้หญิงคนนั้นน่ะสิ ถ้าจริงก็ดีเหมือนกันนะ นคินทร์จะได้ลืมแฟนเก่าที่เมืองนอกเสียที มาตั้งต้นบริหารธุรกิจแทนฉัน เขาจะชอบผู้หญิงคนไหน ฉันก็จะไม่ห้ามเขาทั้งนั้นล่ะ” ศิวกรพูดพร้อมรอยยิ้มมีความสุข ก่อนที่นุวัตรชะงักนิ่งไปก่อนจะทอดสายตามองแผ่นหลังของท่านประธานอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรต่อ

หลังจากมื้อเที่ยงผ่านไปอยู่ ๆ รมิตาก็หวนนึกถึงพี่สาวและหลานขึ้นมา ก่อนจะกดโทรหาอีกฝ่าย รอสายได้ไม่นานนักปลายสายก็กดรับ

“ว่าไงจ๊ะ” เสียงใสของรวิพาเอ่ยขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มหวานของรมิตาปล่อยออกมา

“ตอนนี้มิตาได้งานแล้วนะคะ”

“จริงเหรอ พี่ดีใจด้วยนะ แล้วได้งานที่ไหน” หญิงสาวปล่อยยิ้มกว้างออกมา

“ยังไม่บอกค่ะ มิตาขอเก็บไว้เป็นความลับ”

“แสดงว่าได้งานดี เงินดี” อีกฝ่ายตอบอย่างรู้ทัน

“อีกไม่นานมิตาจะบินไปหาหลาน ถึงตอนนั้นมิตาจะนั่งเล่าทุกอย่างให้ฟังทั้งคืน จนไม่ต้องนอนกันเลยล่ะ” เธอพูดพร้อมกับยกน้ำขึ้นดื่มอย่างสบายอารมณ์ ไม่นานนักร่างของนคินทร์ก็เดินตรงเข้ามาหา ก่อนที่รมิตาจะรีบวางสายพี่สาวในทันที

“พี่วิพาคะ เท่านี้ก่อนนะคะ” เธอบอกลาพร้อมกับกดวางสายไป พลันรีบลุกขึ้นยืนแล้วน้อมตัวลงเล็กน้อย ดวงตากลมใสมองเขาด้วยความแปลกใจ ก่อนที่ชายหนุ่มจะแย้มยิ้ม พลันเลื่อนมองอาหารบนโต๊ะที่เธอกินไว้

“คุณทานอาหารเท่านี้เองเหรอ” รมิตาเลื่อนมองอาหารของตัวเองแล้วหันไปพยักหน้ากับเขา

“ค่ะ”

“เท่านี้จะไปอิ่มได้ไง”

“แต่ปกติฉันก็ทานเท่านี้...” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ มือหนาก็คว้าเธอไว้ พลางดึงมือรมิตาเดินออกจากห้องอาหาร พร้อมกับสายตาของทุกคนจับจ้องมองเป็นตาเดียวกันด้วยความแปลกใจ

หญิงสาวกะพริบตาถี่ ๆ แล้วกลืนน้ำลายพลางก้มมองมือของรองประธานที่กำเธอไว้แน่น ไม่นานนักเขาก็ลากเธอมายังลานจอดรถ ก่อนจะปล่อยมือเธอออกแล้วหันกลับมาสบตาเธออย่างมีความหมาย