บทที่ 2 พี่สะใภ้ (2)

ก็แน่ล่ะ เขาเองเห็นกลิ่นจันทร์ครั้งแรกยังตกตะลึงในความสวยเย้ายวนของเธอเลย รอยยิ้มมีเสน่ห์ของกลิ่นจันทร์เขย่าหัวใจของเขาให้เต้นโครมครามจนเก็บเอาไปฝัน จะบอกว่าเขาพอใจในตัวเธอตั้งแต่แรกเห็นก็ว่าได้ แต่ความชอบก็เปลี่ยนเป็นอคติทันทีเมื่อรู้ว่ากลิ่นจันทร์เป็นพี่สะใภ้ของเขา!!

ตอนที่ดอกเตอร์แนะนำกลิ่นจันทร์ให้รู้จักในฐานะภรรยา เล่นเอาเขาเข่าแทบทรุด!

พี่ชายของเขามีเมียเด็กคราวลูก!

ซ้ำกลิ่นจันทร์ยังเป็นนักศึกษาสถาบันเดียวที่พี่ชายของเขาทำงาน!

พอรู้เรื่องนี้ก็ทำให้เขารู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ ดูยังไงสองคนก็ไม่น่าจะลงเอยกันได้ ที่สำคัญเหนืออื่นใด กลิ่นจันทร์กลายเป็นของต้องห้ามสำหรับเขา ความตั้งใจที่จะทำความรู้จักกับเธอเพื่อสานความสัมพันธ์เป็นอันม้วนเสื่อเก็บไป

เขาพยายามไม่สนใจความรักต่างวัยของคนทั้งคู่ พยายามคิดว่าคนทั้งสองคงรักกันจริง ๆ เพราะตอนนี้ทรงศักดิ์ก็อายุสี่สิบห้าเข้าไปแล้ว มันถึงเวลาที่ต้องมีครอบครัว มีคนดูแล เขาพยายามไม่คิดอะไรมาก พยายามปิดหูปิดตา แต่ไม่รู้ทำไม ยิ่งบอกตัวเองแบบนั้น เขากลับโฟกัสที่กลิ่นจันทร์แทบตลอดเวลา

เขาพยายามไม่คิดอะไรแล้วจริง ๆ แต่อยู่บ้านได้เพียงสามวันเท่านั้น อยู่ ๆ เขาก็บังเอิญได้ยินกลิ่นจันทร์แอบคุยโทรศัพท์กับใครบางคน

ก็ไอ้พฤติกรรมลับ ๆ ล่อ ๆ ของพี่สะใภ้คนสวยมันทำให้เขาสงสัย แล้วเขาก็รู้ว่ากลิ่นจันทร์ยังแอบมีนัดกับคนที่โทรมาหา พอเขาแอบสะกดรอยตามไป ก็ได้รู้ว่า กลิ่นจันทร์ไม่ซื่อต่อพี่ชายของเขา!!

เขาแอบตามกลิ่นจันทร์ แล้วก็จับได้คาหนังคาเขาว่าเจ้าหล่อนแอบยักยอกเงินในบัญชีไปให้ชู้!

ใช่เขาเรียกไอ้หน้าหล่อที่น่าจะมีวัยไล่เลี่ยกับกลิ่นจันทร์ว่าชู้ แล้วเขาก็ถ่ายคลิปเก็บไว้เป็นหลักฐาน เพื่อเก็บไว้กระชากหน้ากากของผู้หญิงคนนี้

เขาตั้งใจเอาคลิปนี้ไปให้พี่ชายดู แต่เกมก็พลิกเพราะเขาก็เพิ่งรู้จากปากกลิ่นจันทร์ว่าทรงศักดิ์เป็นโรคหัวใจ...

หากเป็นแบบนั้นจริง เขาคงส่งคลิปให้ทรงศักดิ์ไม่ได้ เกิดทรงศักดิ์หัวใจวาย เขานั่นแหละที่จะกลายเป็นฆาตกรฆ่าพี่ชายตัวเองทางอ้อม แต่จะปล่อยเอาไว้ ไม่ทำอะไรเลย เขาก็ทนเห็นกลิ่นจันทร์สวมเขาให้ทรงศักดิ์อีกไม่ได้

หรือจะบอกความจริงกับทรงศักดิ์ไปเลย จะได้เคลียร์เรื่องให้จบ ๆ ไป

ทรงกรดลังเลไม่แน่ใจ เพราะกังวลเรื่องโรคประจำตัวของทรงศักดิ์ แต่เพื่อความถูกต้อง เขาควรทำอะไรสักอย่างเพื่อปกป้องพี่ชายให้พ้นจากเงื้อมมือของผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนี้

ให้ทรงศักดิ์รู้เรื่องที่กลิ่นจันทร์สวมเขาให้ตอนนี้ยังดีกว่าประวิงเวลาออกไป เพราะไม่ว่าจะเร็วหรือช้า ยังไงพี่ชายของเขาต้องรู้เรื่อง และกลิ่นจันทร์ต้องกระเด็นไปจากบ้านหลังนี้!!

คิดได้แบบนั้นทรงกรดก็จัดการนำคลิปที่ถ่ายได้ส่งเข้าอีเมล์ของผู้เป็นพี่ชายทันที

กลิ่นจันทร์ตื่นขึ้นมาในอาการครั่นเนื้อครั่นตัว เธอรู้สึกปวดหัว เจ็บคอ และตัวรุม ๆ เหมือนมีไข้

นี่คือผลจากการยืนตากฝนเมื่อวาน แน่นอน เธอโทษว่าเป็นความผิดของทรงกรด หากเขาไม่เอารถกลับไป เธอก็คงไม่เปียกฝน และไม่สบายแบบนี้

หญิงสาวลุกขึ้นจากที่นอนพร้อมตลบผ้าห่มขึ้นคลุมเตียง จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปในห้องของดร.ทรงศักดิ์เพื่อใช้ห้องน้ำ เธอไม่ได้ลงไปใช้ห้องน้ำชั้นล่างเพราะขี้เกียจเดินขึ้นเดินลง ที่สำคัญเธอไม่อยากให้ทรงศักดิ์เห็นเธอในสภาพเพิ่งตื่นนอน

และนี่ก็เป็นความสะดวกสบายที่บางครั้งก็สร้างความน่าอึดอัดให้ ด้วยว่าห้องนอนของเธอเพิ่งถูกสร้างขึ้นหลังจากที่เธอย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ได้พักใหญ่ ดร.ทรงศักดิ์ได้แบ่งพื้นที่ห้องนอนของเขาออกเป็นสองส่วน เขาต่อเติมห้องนอนให้กับเธอ เพื่อที่ว่าเธอจะได้มีพื้นที่ความเป็นส่วนตัว

กลิ่นจันทร์เองไม่เห็นถึงความจำเป็นที่ดอกเตอร์ต้องทำแบบนั้น เพราะเธอเคยพักอยู่ห้องว่างซึ่งทรงกรดใช้อยู่ในตอนนี้ อีกอย่างเธอไม่คิดที่จะอยู่บ้านหลังนี้ไปตลอดชีวิต

มันก็แค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เธอเรียนหนังสือเท่านั้น แต่ดอกเตอร์ก็บอกให้เธอพักที่นี่เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย ส่วนเหตุผลที่เขาต้องขยายห้องเพิ่มเป็นเพราะทรงกรดเดินทางกลับมาจากต่างประเทศนั่นเอง

ตอนแรกเธอเองก็ลังเลที่จะพักอยู่ที่นี่ต่อ เพราะเธอรักความสงบและต้องการความเป็นส่วนตัว แต่เพราะเจ้าของบ้านไม่ค่อยกลับบ้านสักเท่าไหร่ ดร.ทรงศักดิ์อยากให้เธอช่วยเฝ้าบ้านให้ด้วย เธอก็เลยอยู่บ้านหลังนี้คนเดียวแบบสบาย ๆ และเป็นการอยู่อย่างสงบซะด้วยสิ แต่พอทรงกรดเดินทางกลับจากต่างประเทศเท่านั้น ความวุ่นวายก็มาเยี่ยมเยียนเธอทันที