เพลิงรักราคีคาว

พ้นจากสายตาของผู้ชายตัวโตที่แอบสะกดรอยตามและวิ่งไล่กวดเธอมาได้ กลิ่นจันทร์ก็รีบหลบเข้าซอกตึกพร้อมหลับตาปี๋ กลั้นหายใจ ยืนตัวลีบติดกำแพง พอคนที่ไล่ตามเธอวิ่งผ่านไปแล้ว หญิงสาวถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วทรุดตัวนั่งลงบนพื้นหลังพิงกำแพงเพื่อพักเหนื่อย

มือบางถอดหมวกออกจากศีรษะแล้วนำมาพัดไล่ความร้อน ก่อนเสยผมที่ถูกดัดเป็นเกลียวออกจากหัวไหล่แล้วเป่าปากอีกครั้ง...

กลิ่นจันทร์เลือกที่จะนั่งพักเหนื่อยอยู่ครู่ใหญ่ พอหายเหนื่อยแล้วหญิงสาวก็ออกจากที่ซ่อนตัว ดวงตาคมเฉี่ยวกรีดอายไลเนอร์มองซ้ายมองขวาอย่างระมัดระวังเพื่อหาเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่วิ่งตามเธอ

พอมั่นใจว่าผู้ชายที่ไล่ตามเธอจากไปแล้ว หญิงสาวก็เอาแว่นกันแดดมาสวมแล้วย้อนกลับไปทางเดิมเพื่อไปที่รถยนต์ ซึ่งเธอจอดเอาไว้ที่ลานของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง

พอมาถึงที่หมายกลิ่นจันทร์ก็กดรีโมทแล้วเปิดประตูก้าวขึ้นรถ เธอรู้สึกโล่งใจที่หนีจากเขาพ้น พอสตาร์ทรถเธอก็ดึงเอาสายเข็มขัดนิรภัยมาคาด พอมองไปที่กระจกส่องหลังเท่านั้น หญิงสาวถึงกับหลุดคำอุทานลั่นรถ เพราะมีผู้ชายตัวโตมานั่งอยู่ที่เบาะหลัง

“ไง ยัยตัวแสบ”

คำทักทายธรรมดาแสนธรรมดาของ ‘ทรงกรด’ ผู้ชายที่ไล่ตามเธอเมื่อครู่ส่งผลให้กลิ่นจันทร์หน้าบูด อารมณ์เสียทันที

“ขึ้นมาอยู่บนรถฉันได้ไง?!”

คนถูกถามชูกุญแจสำรองขึ้น สบตาหญิงสาวผ่านกระจกส่องหลัง “หน้าไม่อายเลยเนอะ พูดมาได้หน้าตาเฉยว่ารถเธอ!”

กลิ่นจันทร์กัดริมฝีปาก ถลึงตาใส่คนพูดด้วยความไม่พอใจ “ก็นี่รถของสามีฉัน ไม่เคยได้ยินหรือไงว่าสามีกับภรรยาคือคนคนเดียวกัน!”

“ผู้หญิงข้างถนนอย่างเธอไม่สมควรนับว่าเป็นเมียของพี่ชายฉันหรอก”

กลิ่นจันทร์หน้าตึงที่อีกฝ่ายดูถูกเหยียดหยามเธออย่างไม่น่าให้อภัย ถึงจะโกรธจนอยากตะกุยหน้าหล่อ ๆ ของอีกฝ่ายให้เป็นแผล แต่เธอก็เชิดหน้าขึ้น

“คุณจะนับหรือไม่นับฉันไม่สนหรอก เพราะยังไงฉันก็คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของพี่ชายคุณ”

กลิ่นจันทร์เห็นทรงกรดบดฟันกรามแน่น ดวงตาคมดุจ้องเธอเขม็ง

“ลงไปจากรถซะ!”

“ไม่” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง “คุณนั่นแหละที่ต้องลงไป”

“ไม่มีทาง เลือกเอาจะลงไปจากรถดี ๆ หรือว่าจะให้ฉันเอาคลิปที่เธอแอบคบชู้ไปให้ดอกเตอร์ดู”

กลิ่นจันทร์นิ่งไป ดวงตาคมสวยไม่ละไปจากกระจกส่องหลัง

“คลิปอะไร?”

“ยังจะตีหน้าเซ่อแกล้งถามอีก ก็คลิปที่เธอกอดไอ้หน้าหล่อชู้รักรุ่นน้องนั่นไง เพิ่งพลอดรักกันมาสด ๆ ร้อน ๆ ไม่ใช่เหรอ?”

“อย่าทำแบบนั้นนะ!!” หญิงสาวห้ามเสียงหลง กลืนน้ำลายลงคอ หน้าเจื่อนสี

ทรงกรดเหยียดยิ้มเมื่อได้เห็นปฏิกิริยาของพี่สะใภ้คนสวยซึ่งอยู่ในวัยละอ่อน “หึ กลัวจนหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยนะ”

“คุณต้องการอะไร?”

“ตอนนี้ฉันต้องการให้เธอลงไปจากรถคันนี้ซะ”

หญิงสาวกัดริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีแดงสดด้วยความไม่พอใจ

ให้ตายเถอะ! เธอเกลียดขี้หน้าผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องชายของสามีสุดหัวใจเชียว ถ้าเธอเป็นแม่มดล่ะก็ เธอจะเสกให้เขาเป็นกบ ไม่สิ... เป็นคางคกดีกว่า จะได้ไม่มีใครกล้าจุมพิต

แต่ตอนนี้เธอก็ไม่สามารถงัดข้อกับเขาได้เลย เรียกว่าไม่มีอำนาจไปต่อรองกับเขาด้วยซ้ำ เพราะหากคลิปที่ทรงกรดแอบถ่ายเมื่อครู่ถึงมือดร.ทรงศักดิ์ นั่นย่อมไม่เป็นผลดีกับเธอแน่

พอไม่มีทางเลือกกลิ่นจันทร์จึงจำใจปลดเข็มขัดนิรภัยออกแบบไม่เต็มใจ

“ดีมาก... พี่สะใภ้”

กลิ่นจันทร์รู้ว่านี่เป็นคำเย้ยเยาะ ทั้งน้ำเสียงและสายตาของเขาเต็มไปด้วยความสะใจ แน่นอนว่าเห็นสายตาของเขาแล้ว ความอดทนของเธอก็ขาดผึงลงเช่นกัน พอลงจากรถเธอก็เดินมาเปิดประตูด้านหลังฝั่งที่ชายหนุ่มนั่ง

“มีอะไร?”

“ไปตายซะ!!” กลิ่นจันทร์สาดแป้งฝุ่นในตลับใส่ชายหนุ่มจนหัวขาวโพนโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว จากนั้นเธอก็ปิดประตูรถกระแทกใส่หน้าเขาดังปัง แล้วก้าวฉับ ๆ จากไปทันที

“ยัยแสบมหาภัยเอ๊ย!” ชายหนุ่มกัดฟันกรอด ๆ รีบปัดฝุ่นแป้งที่ทำให้เขาไอจนแสบจมูก กลิ่นแป้งเด็กฟุ้งไปทั้งรถ ซ้ำตัวเขาก็เปื้อนแป้ง

แน่นอนว่าการกระทำของกลิ่นจันทร์คือการราดน้ำมันลงบนกองไฟ และเขาเป็นประเภทเจ้าคิดเจ้าแค้นซะด้วยสิ ในเมื่อกลิ่นจันทร์กล้าท้าทายและเปิดสงครามกับเขาอย่างเป็นทางการแล้ว เขาก็จะเอาคืนให้กระอักเลย คอยดู!!