บทที่ 1 เปิดศึก (3)
“พอดีฉันพอมีมารยาท” บอกเสียงห้วนกลิ่นจันทร์ก็เชิดหน้าขึ้น
สารถีหนุ่มปรายตามองหญิงสาวนิดหนึ่งแล้วก็เบือนหน้ากลับไปมองทาง ความเงียบเข้ามาแทรกกลางอีกครั้งเมื่อต่างฝ่ายต่างเงียบ แล้วเป็นทรงกรดที่ทำลายความเงียบลง
“ทำไมถึงแต่งงานกับพี่ชายฉันล่ะ?”
กลิ่นจันทร์ที่เอาศีรษะพิงประตูรถและเพลียจนแทบจะหลับหันไปมองคนถาม
“ทำไมคุณไม่ถามพี่ชายของคุณเองล่ะ”
“ฉันอยากรู้เหตุผลจากเธอมากกว่า”
คนถูกถามไหวไหล่ “เหตุผลส่วนตัวน่ะ”
“แล้วไอ้เหตุผลส่วนตัวมันคืออะไรล่ะ?”
กลิ่นจันทร์เบ้ปาก “ถ้าไม่รู้สักเรื่อง มันจะทำให้คุณนอนไม่หลับหรือไง?”
ทรงกรดไม่ตอบ แต่ปรายตามองหญิงสาวอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ ก็ยัยตัวแสบฝีปากเก่งอย่างนี้ไง เขาถึงไม่ค่อยชอบขี้หน้า “อย่างเธอกับพี่ชายฉันวัยห่างกันมาก มันน่าจะเป็นพ่อกับลูกกันซะมากกว่า”
“แล้วไง?”
“ฉันก็เลยอดคิดไม่ได้ว่ามันต้องมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาแทรก”
หญิงสาวเหยียดยิ้มกับสมมติฐานของเขา “คุณน่าจะไปเป็นนักสืบนะ”
“มันจริงใช่มั้ยล่ะ?”
“ก็แล้วแต่คุณจะคิด แต่จะเหตุผลอะไร ก็ไม่เกี่ยวกับคุณนี่”
“ไม่เกี่ยวได้ไง ในเมื่อเธอไม่ซื่อสัตย์ต่อพี่ชายของฉัน”
กลิ่นจันทร์กรอกลูกตาพร้อมถอนหายใจ ก็ว่าจะสงบปากสงบคำ นอนพักเอาแรงสักงีบ แต่เธอก็ต้องมานั่งปวดหัวกับข้อกล่าวหาของน้องชายสามีโดยนิตินัย!
“บางทีสิ่งที่คุณเห็น อาจไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดก็ได้”
“เธอกำลังจะปฏิเสธ ว่าเธอไม่มีชู้งั้นสิ”
“แน่ล่ะ” กลิ่นจันทร์เชิดหน้าขึ้น
“หึ แก้ตัวได้น้ำขุ่น ๆ”
“ก็ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องให้ฉันยอมรับข้อกล่าวหาที่คุณยัดเยียดให้ด้วยล่ะ?” หญิงสาวเถียงเสียงแข็ง
“ไม่ทำอะไรผิดงั้นเหรอ พูดมาได้ไม่อายปาก แล้วที่ฉันเห็นล่ะ” ชายหนุ่มถามเสียงขึ้นจมูก
“ก็ไม่มีอะไรนี่” หญิงสาวบอกหน้านิ่ง ไม่ได้อธิบายว่า ชายชู้ที่ทรงกรดกล่าวหานั้น คือขวัญแก้ว น้องชายแท้ ๆ ของเธอ และสาเหตุที่เธอต้องแอบเอาเงินให้น้องชาย เป็นเพราะเธอไม่อยากรบกวนดร.ทรงศักดิ์ ก็เท่าที่ดร.ทรงศักดิ์มอบให้เธออยู่ทุกวัน มันก็มากมายเกินกว่าจะตอบแทนบุญคุณได้แล้ว
“ถ้างั้นฉันจะเอาคลิปที่ถ่ายได้ไปให้พี่ศักดิ์ดู”
“อย่านะ!!!” คราวนี้กลิ่นจันทร์ถึงกับร้องห้ามเสียงหลง
“แหม รีบห้ามเลยนะ”
“คุณทำแบบนั้น ต้องการอะไร?”
“แล้วเธอล่ะ แต่งงานกับพี่ชายฉันเพื่ออะไร?” ทรงกรดย้อนถามให้ทันควัน
“ก็บอกไปแล้วไง จะเพื่ออะไรก็ไม่เกี่ยวกับคุณ!” กลิ่นจันทร์กระแทกเสียงใส่
“เกี่ยวสิ ก็เห็นอยู่ว่าเธอกำลังปลอกลอกพี่ชายของฉัน เห็นเขามีเงิน มีชื่อเสียงใช่ไหมล่ะ หรือเธอจะบอกว่าตกหลุมรักพี่ชายของฉันที่แก่จนจะเป็นพ่อของเธอได้”
หญิงสาวถอนหายใจกับคำพูดเชือดเฉือน “คุณเพิ่งกลับจากต่างประเทศได้ไม่กี่วัน ไม่รู้อะไรเลยก็อย่ามาพูดดีกว่า”
“ทำไมจะไม่รู้ ก็เห็น ๆ อยู่ว่าเธอทำตัวสำส่อน”
กลิ่นจันทร์หน้าชา รู้สึกเหมือนถูกตบหน้าอย่างแรง ถึงเธอจะไม่ได้เป็นอย่างที่ทรงกรดกล่าวหา แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เธอสะเทือนได้เหมือนกัน
“คุณต้องการอะไร พูดมาเลยดีกว่า”
ชายหนุ่มยิ้มเย็นที่น้ำเสียงของพี่สะใภ้วัยละอ่อนเปลี่ยนไป “หย่าสิ หย่ากับพี่ชายของฉันซะ แล้วก็ไปให้พ้น ๆ จากบ้านฉัน”
“เรื่องหย่าเป็นไปไม่ได้ เพราะฉันรักดอกเตอร์ ยังไงฉันก็ไม่หย่า!”
“เธอเนี่ย...” ชายหนุ่มหยุดพูด แล้วถอนฉุนออกมา “โกหกหน้าตายได้เก่งนะ”
“ฉันพูดจริง ๆ” คนถูกสบประมาทยืนยัน
“ไม่เนียน ลองถามตัวเองดู เธอรักพี่ชายของฉัน หรือว่ารักเงินของเขากันแน่”
กลิ่นจันทร์ชักฉุน เขาเห็นเธอเป็นปลิงดูดเลือดหรือไง
“ฟังนะคุณทรงกรด ฉันจะแต่งงงานกับดอกเตอร์ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่เกี่ยวกับคุณเลย” หญิงสาวเริ่มขึ้นเสียง
“แต่ฉันทนเห็นพี่ศักดิ์ถูกหลอกไม่ได้หรอก ไม่ว่ายังไงฉันจะทำให้เธอกระเด็นออกจากบ้านให้ได้ คอยดู!!!” ทรงกรดบอกเสียงกร้าว
“งั้นคุณก็เตรียมรับมือกับความผิดหวังไว้ได้เลย เพราะยังไงฉันก็ไม่หย่า ไม่มีวันหย่า!”
