ตอนที่ 3

ตอนที่ 3

“ไม่ได้จะไปไหนหรอก พอดีทัพพ์เพิ่งกลับจากงานวันเกิดเพื่อน แล้วขี่รถผ่านมาเห็นรินเดินออกจากบ้านพอดี ว่าแต่ทำไมน้าวิราถึงได้ใช้ให้รินออกไปตามหาน้องดึกๆ แบบนี้ล่ะ น้าแกไม่รู้หรือไงว่าในซอยบ้านเรามีพวกวัยรุ่นแปลกหน้าชอบมารวมกลุ่มกันอยู่บ่อยๆ” ทัพพ์ นักศึกษาหนุ่มสู้ชีวิต เพราะต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย และเลี้ยงดูมารดาที่ป่วยบ่อยจนถูกให้ออกจากงานมาขายของเล็กน้อยอยู่กับบ้านบ่นไปตามเรื่อง เพราะถึงน้าวิรา มารดาของรินนภัสจะรู้ว่ามีคนแปลกหน้าเข้าออกบ่อยแค่ไหน ถึงอย่างไรน้าแกก็ใช้ให้ลูกสาวคนโตออกไปตามลูกสาวคนเล็กอยู่ดี

“จริงเหรอทัพพ์” รินนภัสทำหน้าประหลาดใจ เพราะปกติแล้วเธอไม่เคยออกไปไหนมาไหนค่ำมืดจึงไม่ทราบเรื่องนี้ ที่พอมารู้ก็ทำเอาเธอนึกกลัวเหมือนกัน

“จริง แต่โชคดีนะที่ทัพพ์กลับมาเห็นรินก่อน มาขึ้นรถเลย เดี๋ยวทัพพ์จะพาไป” นักศึกษาหนุ่มอาสา เพราะเป็นห่วงหญิงสาว

“เอ่อ...” รินนภัสอ้ำอึ้ง เนื่องจากเกรงใจอีกฝ่ายที่ยังไม่ทันจะได้เข้าบ้านก็ต้องขี่รถออกไปอีกครั้ง

“ไม่ต้องเอ่อหรอกริน ขึ้นมาเลย”

“ก็ได้ แต่รินบอกไว้ก่อนเลยนะว่ารินก็ไม่รู้หรอกว่าจะไปตามหาน้องที่ไหน” เพราะจากที่คิดว่าจะไปตามดูที่มหาลัย คงต้องเปลี่ยนแผนแล้ว เพราะเธอนึกได้ว่าวันนี้น้องสาวไม่มีกิจกรรมที่จะต้องทำที่มหาลัย

“แล้วน้องรินชอบไปที่ไหนบ้างล่ะ แต่ปกติแล้วน้องสาวรินก็จะกลับบ้านใกล้ๆ เที่ยงคืนตลอดไม่ใช่เหรอ แล้ววันนี้น้าวิรานึกอะไรขึ้นมาถึงได้สั่งให้รินออกไปตามหา” ทัพพ์ถามอย่างสงสัย

“รินไม่รู้หรอกทัพพ์ เพราะรสไม่เคยพูดไม่เคยเล่าอะไรให้ฟัง แม้แต่แม่ก็ยังไม่รู้จักบ้านของเพื่อนรสสักคน” เธอเองก็เช่นกันที่ไม่เคยรู้เลยว่าเพื่อนของน้องสาวมีใครบ้าง แล้วแต่ละคนมีนิสัยอย่างไร

“น้องสาวรินนี่แปลกคนจริงๆ ทำไมทำตัวเหมือนคนมีความลับ” พูดจบทัพพ์ก็หันไปหยิบหมวกมาให้อีกคนสวม จนเมื่อเรียบร้อยแล้วเขาก็สตาร์ทรถและขับไปถามถนนพร้อมกับมองหารสรินทร์ไปด้วย แต่คล้อยหลังจากรถมอเตอร์ไซค์ของทัพพ์ขับพ้นซอยเข้าบ้านไปไม่เท่าไหร่ก็มีรถยนต์สีขาวขับเข้ามาในซอยและมาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง

“นี่บ้านน้องรสเหรอครับ” นัฐพล หนุ่มหล่อเจ้าของรถถามขึ้น พลางมองเข้าไปในบ้านไม้สองชั้นด้วยสีหน้าใคร่รู้ เพราะก่อนจะมาส่งหญิงสาวที่บ้าน ทางเพื่อนของเจ้าตัวได้แอบบอกเขามาว่าบ้านของรสรินทร์หลังใหญ่โต แต่จากที่เห็นมันไม่ใช่ งานนี้เขาเลยไม่เข้าใจว่าเพื่อนของหญิงสาวจะโกหกเขาทำไม