ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

“เอ่อ...เป็นบ้านของเพื่อนค่ะ คุณพลไม่โกรธนะคะที่รสไม่ยอมให้ไปส่งที่บ้าน” รสรินทร์ ฉีกยิ้มหวานเอาใจ เพราะกลัวว่าหนุ่มคนใหม่จะโกรธเคืองที่เธอไม่ยอมให้พาไปส่งที่บ้าน

“แล้วทำไมผมต้องโกรธน้องรสด้วยล่ะครับ” นัฐพลยิ้มไม่ถือสาเรื่องที่เธอไม่ยอมให้ไปส่งที่บ้าน ซึ่งก็ไม่ต่างจากเขานักที่ยังไม่อยากเข้าไปทำความรู้จักกับพ่อแม่ของเธอเช่นกัน เพราะเขาและรสรินทร์เพิ่งจะรู้จักกันได้แค่สัปดาห์เดียว แต่ถึงจะแค่สัปดาห์เดียวก็ทำให้เขาและเธอไปถึงไหนๆ กันแล้ว แถมยังเขาชื่นชอบเธอมากซะด้วย ที่เห็นเรียบร้อยๆ แต่พออยู่บนเตียงแล้วเก่งกาจไม่เบา

“ถ้างั้นรสก็สบายใจหน่อย แต่รสสัญญาว่าถ้าคุณพ่อ คุณแม่ของรสยอมให้รสมีแฟนได้เมื่อไหร่ รสจะรีบพาคุณพลไปแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่รู้จักทันทีเลยนะคะ” รสรินทร์ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มสากเบาๆ อย่างเอาใจ

“แล้วผมจะรอนะครับ” พูดจบก็รั้งหญิงสาวเข้ามาจูบอยู่หลายนาทีกว่าจะยอมปล่อยให้หญิงสาว

รสรินทร์ยืนรอจนรถของแฟนใหม่ขับห่างออกไปไกล ก็เดินเข้าบ้านไปด้วยท่าทางมีความสุขจนคนเป็นแม่ที่นั่งกินข้าวรอลูกสาวคนเล็กจ้องตาไม่กะพริบ

“สอบเสร็จแล้วหรือไงนังรส หน้าตาแกถึงได้มีความสุขนัก”

“อ้าวแม่! ยังไม่นอนอีกเหรอ” ตอบจบแล้วก็เดินไปนั่ง พลางมองดูอาหารที่มารดากินก็เบ้ปาก เพราะอาหารที่ว่านั่นก็คือน้ำพริกกับปลาทูทอดสองตัวและผักอีกนิดหน่อย

“นังนี่ถามแปลกๆ ถ้าฉันนอนไปแล้ว แกจะเห็นฉันนั่งกินข้าวอยู่นี่หรือไง” ต่อว่าแล้วก็ทำท่าเหมือนจะเอาปลาทูยัดปากลูกสาวคนเล็กที่รีบเอนหน้าถอยหนี

“แม่ก็พูดกวนฉันเหมือนกันนั่นแหละ ว่าแต่แม่ไม่เบื่อบ้างหรือไงที่กินข้าวกับน้ำพริกแล้วก็ไอ้ปลานี่ได้ทุกวัน”

“ไม่กินแบบนี้ แล้วแกจะให้ฉันกินยังไง รึแกมีเงินมีทองมากมายจะไปกินอาหารหรูๆ”

“จะไปมีเงินได้ไงล่ะ ฉันเป็นนักศึกษานะแม่ งานการก็ยังไม่มีทำ”