ตอนที่6

ตกเย็นนิสรกลับหอพักโดยมีธนาผู้เป็นแฟนหนุ่มรอรับ เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เมื่อคืนเพิ่งจะไปอยู่กับผู้หญิงอีกคน นิสรก็ทำตัวเป็นปกติไม่โวยวายเสียงดัง เธอกำลังรอให้เขาสารภาพด้วยตนเอง

"เมื่อคืนถึงบ้านแม่ตอนกี่ทุ่มเหรอซัน" เสียงหวานเอ่ยถามคนรักที่กำลังขับรถไปส่งเธอ

"ออกจากหอนิดซันก็ตรงไปบ้านแม่เลย สามทุ่มก็ถึงแล้ว" ธนาตอบฉะฉานไม่มีพิรุธให้เธอจับได้

"งั้นเหรอ แต่เมื่อคืนซันบอกจะไปนอนบ้านป๊านะ"

"..." ภายในรถเงียบสนิท ชายหนุ่มทำหน้าเลิ่กลั่กไปต่อไม่ถูก เขาบอกเธอไปเมื่อคืนแต่ดันลืมสิ่งตนเองโกหกเอาไว้

"พอดีซันแวะไปบ้านแม่ก่อนน่ะ ลืมไปเลย" ธนาแกล้งทำเฉไฉกลบเกลื่อนความผิด เขาคิดว่าแค่โกหกนิสรคงจับไม่ได้เพราะเธอเชื่อคำพูดของเขามาตลอด

"อ้อ" นิสรตอบกลับแค่เพียงสั้นๆ ใบหน้าสวยไม่มองหน้าเขาเหมือนอย่างเคย เธอมองเขาเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว

"นิดเป็นอะไรหรือเปล่า"

"เปล่า.." นิสรตอบสั้นๆ โดยที่ไม่สบตากับคนรัก ธนาเริ่มผิดสังเกต ปกติแล้วนิสรไม่ใช่คนที่ถามคำตอบคำแบบนี้ เธอจะพูดเจื้อยแจ้วถึงเรื่องที่กองถ่ายละครตลอดทาง แต่วันนี้เธอนั่งซึมไม่พูดไม่จาจนธนาเริ่มใจไม่ดี

"นิด ถ้าเป็นอะไรก็บอกซันสิ"

"นิดไม่ได้เป็นอะไร" นิสรยังคงปฏิเสธ เธอให้โอกาสเขาสารภาพความจริง แต่เขายังทำแชเชือนไม่ยอมพูดความจริง

"แน่ใจเหรอ"

"อืม..ตั้งแต่พรุ่งนี้ฉันไม่ต้องมารับนิดแล้วนะ" นิสรสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะเลือกทำสิ่งที่ควรทำ

"ทำไมล่ะ กองเลิกดึกเหรอซันรอได้นะ เสร็จงานแล้วเราค่อยไปกินข้าวกันดีไหม"

"นิดหมายถึงไม่ต้องมาหานิดอีกต่อไป" นิสรมองหน้าเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เธอตัดสินใจดีแล้ว

รถคันหรูหักเลี้ยวเข้าข้างทางกะทันหัน ธนาตกใจกับสิ่งที่ได้ยินคิดว่าหูฝาดไป

"นิด..ทำไม เกิดอะไรขึ้นล่ะนิด"

"ซันจะโกหกนิดไปถึงเมื่อไหร่ ซันคิดว่านิดโง่มากเหรอ" นิสรเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แววตาของเธอที่มองเขาไร้ซึ่งความรักอีกต่อไป

"นิด..นิดพูดเรื่องอะไร ซันไม่เข้าใจ" ธนายังคงทำเป็นเพิกเฉยปฏิเสธความผิดที่ตนก่อ

"เมื่อคืนที่คอนโดxx ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ซันตอบนิดได้ไหม" คำถามของเธอทำเอาธนาสะอึกลอบกลืนน้ำลายลงคอ

"..นิด คือซัน.." ชายหนุ่มทำท่าอึกอักร้อนรนไปต่อไม่ถูก สายตาเริ่มเลิ่กลั่กพยายามหาข้อ้างที่ดีที่สุดมาตอบเธอ

"ซันไม่ได้มีนิดคนเดียวใช่ไหม พูดความจริงมาเถอะซัน" เป็นน้ำเสียงที่ดูไม่โกรธเคืองแต่ทำให้อีกคนไปต่อไม่ถูก

ธนาก้มมองมือที่ซึมไปด้วยเหงื่อ เขาเกร็งจนพูดไม่ออก ตอนนี้ไม่ว่าจะแก้ตัวอย่างไรก็ฟังไม่ขึ้นเพราะนิสรรับรู้ทุกอย่างหมดแล้ว

"ใช่ ซันมีคนอื่น แต่ทั้งหมดก็เพราะนิดนั่นแหละ" ธนาสารภาพความจริงพร้อมกับโยนความผิดไปให้เธอ 

"เพราะนิด?"

"ก็นิดไม่ยอมมีอะไรกับซันสักที เราเป็นแฟนกันนะนิด ซันมีความอดทนเหมือนกัน"

เมื่อได้ยินสิ่งที่คนรักเอ่ยออกมา น้ำตาเม็ดใสที่กลั้นไว้ไหลอาบแก้มสองข้างโดยไม่รู้ตัว เธอผิดเพียงเพราะไม่ยอมมีอะไรกับเขา จนเขาถึงขั้นต้องนอกใจไปมีคนอื่นเลยงั้นหรือ

"ฮึก.."

"ถ้านิดยอมมีอะไรกับซันตั้งแต่แรกเรื่องมันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก" ธนาเสียงดังใส่คนตัวเล็กที่นั่งสะอื้นไหล่สั่นอยู่ข้างๆ

"ขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุทั้งหมด แค่เพราะนิดไม่พร้อมซันถึงต้องนอกใจ หรือจริงๆ แล้วซันไม่เคยรักนิดเลย" คำถามของเธอทำให้ธนาชะงัก

"ที่ซันยังคบกับนิดเป็นเพราะความรักหรือเพราะยังไม่ได้สิ่งที่ต้องการกันแน่ ถ้าซันจะมีคนอื่นจริงๆ ทำไมไม่เลิกกับนิดก่อน ทำไมต้องมีคนอื่นทั้งที่เรายังคบกัน" นิสรร่ายยาวถามคนที่มัวแต่นั่งเงียบไม่ยอมตอบ

การนอกใจคนรักก็เหมือนกับว่าในความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอไม่ได้ความรักหลงเหลืออยู่แล้ว ถ้ายังรักกันเขาจะไม่คิดที่จะมีคนใหม่ 

"นิดอย่างี่เง่าได้ไหม! ซันผิดซันขอโทษก็ได้จะได้จบๆ" ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดที่ถูกจี้ถาม เขาขอโทษแบบขอไปทีเพื่อหวังให้เรื่องจบ แต่คำขอโทษมันใช้ไม่ได้เสมอไป

"จบสิ จบแน่ต่อจากนี้ไม่ต้องมาเจอกันอีก เราเลิกกันเถอะ" นิสรยื่นคำขาด ถึงภายนอกเธอจะดูไร้ทางสู้แต่ถ้าเธอได้ตัดสินใจแล้วเธอจะไม่เปลี่ยนใจ และไม่ใจอ่อนกลับไปเป็นเหมือนเดิมเด็ดขาด

"นิด.."

หญิงสาวไม่รอให้อีกคนแก้ตัว เธอเปิดประตูลงจากรถก่อนจะเรียกแท็ซซี่ไปทันทึ ธนาได้แต่มองรถที่เธอนั่งแล่นไปจนลับสายตาแล้วนึกหงุดหงิดตัวเองที่ดันทำสิ่งที่ไม่ควร

เขาไม่ได้มีความคิดจะเลิกกับเธอ การคบกับนิสรไม่ใช่เรื่องแย่ แต่ให้พูดว่ารักเธอเต็มปากคงพูดไม่ได้ ไม่รู้ว่าความรู้สึกรักมันหายไปตั้งแต่ตอนไหน อาจจะเป็นตอนที่เขาไม่ได้สิ่งที่ต้องการเหมือนที่เธอบอกจริงๆ