ตอนที่3

เตชินนอนไม่หลับทั้งคืนมัวแต่คิดถึงสิ่งที่เห็น เขาได้แต่คิดว่าถ้านิสรรู้เธอจะเป็นอย่างไร จะร้องไห้ฟูมฟายขนาดไหน เพราะดูแล้วนิสรคงรักแฟนของเธอมาก

"คุณชินทำไมขอบตาดำแบบนี้ล่ะคะ ไม่ได้นอนเหรอคะเมื่อคืน" ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองเอ่ยถามนักแสดงหนุ่มที่ขอบตาดำเป็นหมีแพนด้า ไหนจะหน้าหมองคล้ำไม่สมเป็นเตชินเลย

"ครับ มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย" ชายหนุ่มจำเป็นต้องสลัดความคิดที่ตีกันวุ่นวายในหัวทิ้งไป แต่สายตาดันหันไปเห็นหญิงสาวตัวเล็กกำลังนั่งเหม่อใจลอยยิ่งทำให้เขาอดเป็นห่วงไม่ได้

"หนูนิด ชุดที่พี่ให้เตรียมล่ะ"

"ค่ะ เรียบร้อยแล้วค่ะ" นิสรได้สติกลับมาทำงานของตนเอง เธอพยายามลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแต่เสียงของคนรักที่ตะคอกใส่เธอยังคงก้องอยู่ในหู

"เป็นอะไรหรือเปล่าเรา หน้าซีดๆ นะ" ขวัญข้าวเห็นสีหน้าของนิสรวันนี้ที่ไม่ร่าเริงเหมือนที่ผ่านมา ทั้งที่เมื่อวานยังตื่นเต้นดีใจที่จะได้ฉลองครบรอบสองปีกับคนรัก

"เปล่าค่ะพี่ขวัญ แค่นอนไม่พอน่ะค่ะ นิดขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"

"จ้ะๆ ไปล้างหน้าล้างตาสักหน่อยไป" พอเห็นท่าทางไม่สดใสของนักศึกษาฝึกงานก็พาลให้คนรอบตัวนึกสงสัยไปตามๆ กัน

เตชินพอเห็นนิสรไปห้องก็ตามเธอไปอย่างเนียนๆ ไม่ให้ใครสงสัย เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะตามเธอมาทำไม แต่ก็ตามมาจนได้

"อ้าว! คุณชินมาเข้าห้องน้ำเหรอคะ" นิสรที่กำลังยินต่อคิวเข้าห้องน้ำฝั่งผู้หญิงเห็นนักแสดงหนุ่มเข้าจึงต้องทักตามมารยาท

"อืม" คำตอบสั้นๆ ของเตชินทำให้นิสรไม่กล้าถามต่อ แต่เธอแปลกใจว่าทำไมเขาไม่เข้าห้องน้ำไปสักทีในเมื่อฝั่งผู้ชายก็ว่างอยู่

"ไม่เข้าห้องน้ำเหรอคะ"

"เข้าสิ ก็ต่อแถวอยู่ไง" เตชินตอบแบบไม่ได้มองซ้าย มองขวาให้ดีเสียก่อน

"แต่ห้องน้ำผู้ชายว่างอยู่นะคะ นี่แถวของผู้หญิงค่ะ" ชายหนุ่มไปต่อไม่ถูก ได้แค่เกาหัวแก้เก้อแล้วเดินเข้าห้องน้ำผู้ชายไปไม่ให้ขายหน้าไปมากกว่านี้

นิสรคอยมองโทรศัพท์อยู่ตลอดทั้งวันกลัวคนรักจะโทรมาหา เธอพยายามส่งข้อความหาคนรักแทบทุกชั่วโมงแต่ก็ไม่มีการตอบรับกลับมาแม้แต่น้อย

"ซัน.." เสียงหวานพึมพำถึงคนรักเบาๆ แต่คนหูดีที่อยู่ข้างๆ กลับได้ยินชัดเจน

"หนูนิด มาช่วยยกชุดไปกองตรงนั้นหน่อยเร็ว" เสียงเรียกของขวัญข้าวทำให้นิสรรีบวางโทรศัพท์แล้ววิ่งไปช่วยงานอย่างไม่รีรอ

เตชินที่ทำเป็นนั่งหลับพักสายตาแอบเห็นโทรศัพท์ของเธอวางไว้ก็อยากจะเสียมารยาทหยิบดู เขาชั่งใจอยู่นานสองนานจนสุดท้ายมือหนาก็เอื้อมจะหยิบมือถือของเธอด้วยความอยากรู้

"พี่ชิน!" เตชินสะดุ้งตัวโยนเผลอปล่อยมือทันควันเมื่อได้ยินเสียงเรียกของนักแสดงหนุ่มรุ่นน้องที่จู่ๆ ก็เรียกไม่รู้เวลา

"อะไร" น้ำเสียงไม่สบอารมณ์บ่งบอกถึงความหงุดหงิดของเตชิน

"ทำไมทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นล่ะครับ ผมแค่มาตามไปเข้าฉาก ผู้กำกับเรียกพี่แล้ว" ชายหนุ่มหวาดกลัวคิดว่าตนทำให้รุ่นพี่อย่างเตชินไม่พอใจเข้าแล้ว

"อืม จะไปเดี๋ยวนี้" เตชินลุกขึ้นไปเข้าฉากเตรียมถ่ายทำต่อทั้งที่ยังไม่ได้ยังไม่แตะต้องมือถือของนิสรเลยแม้แต่น้อย

"ไอ้ชิน ไอ้บ้าแกจะอยากรู้ไปทำไม" เตชินยีหัวตัวเองด้วยความลืมตัวว่าช่างทำผมเพิ่งทำผมให้ เขาแค่หงุดหงิดตัวเองที่ดันไปสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตนเอง

"คุณชินทำไมผมยุ่งแบบนี้ล่ะคะ เจ๊เพิ่งอัดสเปรย์ให้เองนะคะ"

"ขอโทษครับ ผมเผลอมือไปโดนน่ะครับ" เตชินแก่ตัวน้ำขุ่นๆ ก่อนสายตาจะพลันเห็นนิสรที่กำลังคุยโทรศัพท์ท่าทางกะหนุงกะหนิง ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

"คืนดีกันแล้วสินะ ความรักเด็กๆ เกือบเป็นหมาแล้วไหมล่ะไอ้ชิน" เตชินจะเผลอยีหัวตนเองอีกครั้งแต่ก็นึกขึ้นได้ก่อน เขาเลิกใส่ใจมองนิสรไปทันทีที่เห็นเธอทำท่าเหมือนจะคืนดีกับคนรักแล้ว

ถึงจะเลิกสนใจแต่ก็อดสงสารนิสรไม่ได้ที่ต้องถูกคนรักหักหลังแอบไปมีผู้หญิงอีกคน แถมดูท่าคงไม่ใช่แค่ครั้งแรกที่ทำแบบนี้ หญิงสาวจะรู้หรือไม่ว่าคนที่รักและไว้ใจไม่ได้ซื่อสัตย์กับเธอเลย

หญิงสาวอมยิ้มแก้มแดงยืนรอคนรักที่สัญญาว่าจะมารับหลังเลิกงาน ไม่นานรถยนต์คันหรูก็จอดเทียบฟุตบาทหน้ากองถ่ายละคร

เตชินยืนมองทุกการกระทำของทั้งคู่ที่พูดกันสักพักก่อนจะพากันขึ้นรถออกไป เขาส่ายหน้าได้แต่ภาวนาให้นิสรรู้ตัวเร็วๆ ว่าเธอกำลังถูกนอกใจ

"งานยุ่งเหรอซัน ทำไมวันนี้ไม่โทรหานิดเลย" พอได้อยู่กันสองคนหญิงสาวก็เริ่มเอ่ยถามคนรัก

"อืม นิดหน่อยน่ะ ที่บริษัทปรับเปลี่ยนระบบในองค์กรวุ่นวายกันทั้งวันเลย" ธนาได้ฝึกงานที่บริษัทของเพื่อนพ่อ ซึ่งเป็นบริษัทเกี่ยวกับสื่อโฆษณา

"เหนื่อยแย่เลยสิ วันนี้นิดทำอะไรอร่อยๆ ให้กินดีไหม"

"เอาสิ" ชายหนุ่มกุมมือคนรักขึ้นมาจูบเบาๆ ที่หลังมือแล้วรีบขับรถไปที่หอพักของเธอ

นิสรเป็นเด็กต่างจังหวะที่อาศัยอยู่คนเดียวในเมืองหลวง พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุตั้งแต่เธออายุแค่เก้าขวบ เธอโตมากับน้าสาวที่ปัจจุบันนี้แต่งงานย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับสามีชาวต่างชาติ

นิสรต้องทำงานเก็บเงินส่งตนเองเรียน แต่โชคดีที่การฝึกงานของเธอนั่นมีค่าล่วงเวลาให้นึกศึกษาฝึกงานทุกคนจึงช่วยผ่อนแรงเธอไปได้เยอะพอสมควรและเธอยังโชคดีที่มีธนาแฟนหนุ่มคอยช่วยเหลือตอนที่ขัดสน ถึงเขาจะบอกว่าไม่ต้องใช้คืน สุดท้ายนิสรก็ใช้เงินคืนให้คนรักทั้งหมดอยู่ดี

"นิด เมื่อคืนซันขอโทษนะที่ทำตัวงี่เง่าใส่นิด" ธนารีบขอโทษคนรักทันทีที่ถึงหอพักของเธอ

"นิดก็ต้องขอโทษเหมือนกันที่เอาแต่ใจ" ต่างฝ่ายต่างปรับความเข้าใจกัน ทุกอย่างกำลังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

"ซันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"

"จ้ะ" นิสรขานรับเป็นปกติเหมือนทุกครั้ง เธอไม่ได้หันไปมองเขาเพราะมัวแต่ทำอาหารเย็น

ติ๊ง! ติ๊ง! เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของธนาที่ถูกวางไว้บนโต๊ะอาหารดังขึ้นถี่ๆ หลายรอบเรียกความสนใจให้เธอเดินไปหยิบขึ้นดู

[คืนนี้แนนจะรอซันนะคะ] ข้อความที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอทำให้นิสรถึงกับตะลึง

[แล้วเจอกันค่ะ..ที่รัก] นิสรนิ่งช็อกกับคำว่าที่รักที่อีกฝ่ายพิมพ์ส่งมาให้คนรักของเธอ

แกร๊ก! เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับร่างคนรักที่เดินออกมาพอดี นิสรรีบวางมือถือของเขาทำเป็นไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

"ซัน คืนนี้จะค้างกับนิดไหม" เสียงหวานเอ่ยถามคนรักที่กำลังหยิบมือถือขึ้นมาเช็กข้อความ

"ไม่ดีกว่า คืนนี้ซันจะไปนอนบ้านป๊าน่ะ" ธนาตอบกลับหน้าตาเฉย ไม่มีพิรุธให้แฟนสาวจับได้ว่าตนเองแอบมีคนอื่น

นิสรพยักหน้ารับรู้ไม่รั้งเขาไว้ เธอลอบมองเขาที่นั้งยิ้มอยู่กับโทรศัพท์ของตนเอง แต่พอเขาหันมาเธอก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป