7 เพราะมึงใจร้ายกับกูเกินไป

24th October 2020

18.45 PM : 55/555

“เชี่ยยยย!!!”

หลุยส์ที่นั่งเล่นเกมอยู่ที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ สบถออกมาในทันทีที่ฉันเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับกล่องลังใบใหญ่ และเพราะเสียงอุทานของหลยส์ จึงทำให้ไทเกอร์หันมามองที่ฉัน จากนั้นตาต้าก็วิ่งลงมาจากชั้นบน

“มึงเป็นใคร?!” ตาต้าเบิกตาโตมองฉัน จับหน้ามันพลิกไปมา สอดส่องอย่างสงสัย

“อย่าเวอร์! กูก็แค่ตัดผม!” ใช่...จากที่เคยไว้ผมยาวจนถึงกลางหลัง ตอนนี้ฉันตัดสั้นจนถึงติ่งหู และทำสีผมอีกด้วย

“มึงไม่ใช่แค่ตัดผม...แต่มึงเปลี่ยนลุค! เปลี่ยนจนเหมือนเป็นคนละคน!” ตาต้าไล่สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

“อะไรเข้าสิงมึงวะป๋าย? จากสาวผมยาว แต่งตัวธรรมดาๆ ตอนนี้มึงกลายเป็นสาวร็อกไปแล้วเหรอ? ใส่ยีนกับเสื้อหนังด้วย?” หลุยส์ยังคงอึ้งกับการเปลี่ยนแปลงของฉัน ขณะที่ไทเกอร์จ้องฉันไม่วางตา

“กูอยากลองอะไรใหม่ๆบ้าง ไม่ดีเหรอวะ?”

“ดี กูว่าดูดีมาก” ไทเกอร์ยกยิ้มลุกจากโซฟาแล้วเดินเข้ามาใกล้ฉัน เข้ามารับกล่องลังใบใหญ่จากมือฉันไปวางลงที่พื้น

“นี่มึงหายไปสามสี่วัน ที่บอกว่ากลับไปอยู่บ้าน สรุปคือไปแปลงโฉมตัวเองมางั้นเหรอ?”

“กูกลับไปขุดหลุมฝังอดีต” ฉันตอบคำถามของตาต้า ก่อนจะนั่งลงบนพื้น แล้วเปิดกล่องลัง

“มึงอยากเล่าไหม?” ไทเกอร์เอ่ยถาม

“อยากเล่าหรือไม่ ไม่สำคัญ แต่กูอยากฟัง เพราะงั้นมึงต้องเล่า!” ตาต้านั่งตามลงมา จากนั้นไอ้หลุยส์ก็ลุกจากโต๊ะคอมมานั่งด้วย กลายเป็นว่าตอนนี้พวกเราสี่คนนั่งล้อมวงกันอยู่

“แต่ก่อนที่มึงจะเล่า...ขอเวลากูเดี๋ยว” ว่าแล้วหลุยส์ก็ลุกหายเข้าไปในครัว ก่อนจะกลับมาพร้อมเบียร์สี่กระป๋อง

“แดกอีกละ?!”

“เออน่ะ!” หลุยส์ยื่นเบียร์ให้พวกเราคนละกระป๋อง เราเปิดแล้วยกขึ้นชนโดยไม่นัดกัน ก่อนที่จะดื่มมันพร้อมรอยยิ้ม

“ฮ่า! เบียร์เย็นๆนี่มันดีจังเลย”

“ก็อย่างที่พวกมึงรู้ กูเคยคบกับไอ้เจย์เดน พอเลิกกันก็กลับไปเพื่อน...เพราะตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก” ฉันเริ่มเล่า

“เพราะแบบนี้ใช่ไหม มึงถึงพูดอยู่บ่อยๆว่าไม่อยากเอาเพื่อนทำแฟน” ไทเกอร์ถามขึ้นมา

“อืม กูเข็ดแล้ว เข็ดจริงๆ แล้วกูขอเตือนพวกมึงไว้เลย...ว่าคิดจะเอากันเอง แม่งไม่คุ้มเลย เลิกกันไปก็มองหน้าไม่ติด ถึงอยากจะลืมยังไงมันก็ลืมไม่ได้ แล้วถ้าอีกคนไปมีแฟนใหม่ แม่งก็จะยิ่งตอกย้ำความเสียใจ”

“กูไม่คิดแบบนั้น...เพราะกูกับเจย์เดนไม่เหมือนกัน ถ้ากูคิดจะเอาเพื่อนเป็นแฟน กูต้องมั่นใจมากว่าต่อให้มีอะไรเกิดขึ้นก็จะไม่ยอมเลิก และกูไม่มีวันนอกใจเด็ดขาด กูจะไม่มีทางทำให้คนที่เป็นทั้งเพื่อนและแฟนต้องเสียใจเพราะกู” ฉันหลุบตามองต่ำ เมื่อไทเกอร์เอาแต่จ้องมาที่ฉัน

“เหยดดดด! ไอ้เกอร์! มึงแม่ง...แหย่เก่งใช่เล่นเลยนะ”

“กูไม่ได้แหย่ กูพูดจริงๆ ถ้ากูจะคบกับตาต้าหรือป๋าย กูจะไม่เลิกให้เสียทั้งเพื่อนทั้งแฟนแน่”

“โอ๊ย! พวกเราสี่คนห้ามได้กันเอง...กูขอ! อย่าให้วงแตกเลย ไม่ไหวว่ะ กูไม่อยากหาเพื่อนใหม่” ตาต้าโพล่งขึ้นมา

“กูคนหนึ่งละ ที่ไม่เอาทั้งไอ้ป๋ายหรือไอ้ต้า” หลุยส์ออกตัว

“กูก็ไม่เอามึงค่ะ! ทั้งเจ้าชู้ ปากก็หมา เมาเก่ง สูบบุหรี่จัด ไม่เห็นมีเหี้ยอะไรดีเลยนอกจากหล่อกับรวย!” ตาต้าไม่ยอมน้อยหน้า

“แล้วนี่มึงขนอะไรมาจากบ้าน?” พอตาต้ากับหลุยส์เริ่มทะเลาะกัน ไทเกอร์จึงหันมาถามฉัน

“ของที่ไอ้เจย์เดนมันให้กู...ว่าจะเอาไปทิ้ง ถ้าพวกมึงอยากได้อะไรก็เอาไปเลยนะ”

“เชี่ยยยย!!! ชาแนล? กุชชี่? กรี๊ดดดด! นี่บาลอง? โอ๊ย! มีปราด้าด้วย? คาเทียร์! นี่อะไร? แม่เจ้าบูลการี!” ภายในพริบตา ตาต้ามันรื้อกล่องลังแล้วหยิบทุกอย่างออกมา ทั้งกระเป๋า รองเท้า เครื่องประดับ ของพวกนี้ฉันไม่เคยใช้มันแม้แต่ครั้งเดียว

“มันซื้อให้มึงหมดนี่เลยเหรอป๋าย?”

“อืม”

“แล้วทำไมกูไม่เคยเห็นมึงใช้เลยวะ?”

“มันเกินตัว...กูไม่ได้ชอบของแบรนด์เนมพวกนี้”

“มึงจะทิ้งจริงๆเหรอป๋าย? นี่มีแต่ของแพงๆทั้งนั้นเลย กูว่ารวมๆกันแล้วไม่ต่ำกว่าล้าน” ตาต้าทำหน้าเสียดาย เพราะมันรู้จักของหรูหราพวกนี้เป็นอย่างดี

“ถ้ามึงอยากได้ก็เอาไป กูยกให้”

“จริงปะ?”

“อืม เอาไปเลย เอาไปทั้งหมดนี่เลย ที่จริงยังมีโต๊ะเขียนแบบอีก แต่กูยกมาไม่ไหว”

“ทำไมแม่งเปย์มึงจังวะ? ไม่ใช่เปย์เพราะหวังจะฟันมึงหรอกนะ?”

“ไอ้หลุยส์! หุบปากไปเลย!” พอหลุยส์ถามออกมาแบบนั้น ไทเกอร์ก็เสียงดังขึ้นมาทันที

“มันคงคิดว่านี่คือการแสดงความรักล่ะมั๊ง มันคงคิดว่ากูชอบของพวกนี้...”

“กูถามได้ไหมว่ามึงเลิกกันเพราะอะไร?”

“...” ฉันเงียบ ไม่มีคำตอบให้กับคำถามของตาต้า เพราะจนถึงทุกวันนี้ฉันก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าเจย์เดนบอกเลิกฉันเพราะเรื่องอะไรกันแน่

“มันมีคนอื่นเหรอ?”

“ถ้ามึงไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่านะ กูเข้าใจ”

“กูไม่เคยจับได้ว่ามันมีคนอื่น ตอนนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งในรุ่นมาบอกกูว่าเห็นมันจูบกับผู้หญิง แต่พอกูถาม ไอ้เจย์เดนมันก็โวยวาย ช่วงนั้นกูกับมันทะเลาะกันหลายเรื่อง จนกูไม่แน่ใจว่าสุดท้ายแล้ว เป็นเรื่องไหนกันแน่ที่ทำให้มันไม่อยากคบกูต่อ ตอนแรกกูก็ขอร้องมันนะ ร้องไห้จะเป็นจะตาย แต่มันใจแข็งมาก มันตัดกูทิ้งแบบง่ายๆ แล้ววันเดียวกันนั้น มันก็จูบผู้หญิงคนอื่นโชว์ต่อหน้าต่อตากูเลย แม่งโคตรเจ็บ สุดท้ายกูก็เลยต้องยอมเลิก กินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่เป็นเดือน มันไม่ไยดีกูเลย พอเข้ามหาลัย ก็เสือกเข้าที่เดียวกัน เจอกูครั้งแรกในรอบสามเดือน แม่งทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เข้ามาทัก เข้ามาคุย ยิ้มให้กูเหมือนไม่เคยทำกูเสียใจ...มันบอกเลิกกูในวันครบรอบ วันนั้นเป็นวันเกิดกูด้วย กูเลยโคตรไม่ชอบวันเกิดตัวเองเลย”

“ป๋าย...มึงโอเคนะ?” ตาต้าเข้าโอบกอดฉัน

“อืม ตอนนี้กูโอเคแล้ว...โอเคแล้วจริงๆ ตอนนั้นที่เสียใจมาก เพราะมันคือรักแรกของกู และเพราะมันใจร้ายกับกูเกินไป”

“เลิกรักมันเถอะ กูขอร้อง อย่าเอาตัวเองไปจมกับคนอย่างมันเลย” ไทเกอร์พูดจบก็ลุกออกไปทันที

“เชี่ย! กูแม่งอยากซัดหน้าไอ้ห่านั่นสักทีว่ะ! ทำไมแม่งทำกับเพื่อนตัวเองขนาดนี้วะ!” หลุยส์เองก็คงโมโหแทนฉัน ถึงได้พูดออกมาแบบนั้น

Rr Rr Rr

ระหว่างนั้นเสียงแจ้งเตือนไลน์ก็ดังมาจากมือถือของฉัน พอหยิบขึ้นมาดู ฉันก็เพิ่งนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันมีตติ้งรวมรุ่นเพื่อนสมัยมัธยมที่จัดทุกปี

LINE : St.Martin รุ่น63 (78)

Jannie : เพื่อนๆ อย่าลืมนัดของเราคืนนี้นะคะ น้องเจนคนสวยจองร้านไว้แล้ว สี่ทุ่มนะจ๊ะทุกคน

Kim : คิดถึงเพื่อนๆ อยากเจอทุกคน โดยเฉพาะไวท์คนสวย @White

White : งั้นกูไม่ไป

Vintage : ไม่ได้ มึงต้องมา! @White @Retro @Jeyden @Pai

Fox : ป๋ายมาไหม @Pai

Jeyden : ถามถึงเมียกูทำไม @Fox

Fox : ได้ข่าวว่าเลิกกันนานแล้ว

Jeyden : กลับมาคบกันแล้ว มึงอย่าเสือก

Pai : โสดมาก...โปรดจีบ @Fox

Fox : 5555 มาไหมป๋าย ให้เราไปรับไหม

Pai : ต้องไปอยู่แล้ว เดี๋ยวส่งโลเคชันให้ทางไลน์ส่วนตัวนะ

Jeyden leave group

Jennie : WTF? เจย์เดนออกกรุปทำไม?

Vintage : ป๋าย มึงหาเรื่อง เดี๋ยวได้เห็นหมาคลั่งอีกหรอก @Pai

Pai : ก็แค่หมาหวงก้างที่เรียกร้องความสนใจ ทำไมกูต้องใส่ใจ