6 เพราะมึงชอบที่จะเป็นเจ้าของมากกว่าคนรัก!

10th February 2018

14.30 PM : Nirvana Condominium

“อื้อ!”

“อย่าดิ้น...”

“ไม่เอาแล้ว...พอก่อนนะเจย์เดน” ฉันถอยหนี เมื่อเจย์เดนพยายามจะรุกล้ำเข้ามาอีกครั้ง วันนี้ทั้งวันเราแบบไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากมีเซ็กส์กันบนเตียง ฉันเหนื่อย ทั้งเหนื่อยแล้วก็หิว จะขยับตัวไปไหนเขาก็เอาแต่กอดได้ กอดแล้วก็จูบ จากนั้นก็เริ่มมีเซ็กส์กับฉันอีกครั้ง เขาทำเหมือนว่าฉันมีแรงเหลือเฟืออย่างนั้นแหละ

“จะหนีไปไหน?”

“อ๊ะ! เจย์เดน...ได้โปรด” ฉันร้องขอ แต่เขาก็ไม่สนใจ รั้งตัวฉันเข้าไปใกล้ ซุกหน้าลงมานัวเนีย ดูดดึงผิวกายของฉันแรงๆ จนมันแดงเป็นจ้ำๆ

“ก็อยากน่ารักทำไมล่ะ? จุ๊บ!” เขาดูดคอฉัน เพียงเท่านั้นร่างกายของฉันก็อ่อนปวกเปียกไปหมดแล้ว

“อื้อ! อย่าทำรอยนะ...มันน่าอาย”

“จะทำ ไอ้ฟ็อกซ์มันจะได้รู้ว่าป๋ายมีเจ้าของแล้ว”

“อยากให้แม่ป๋ายรู้ด้วยหรือไง?” ฉันดันอกเขาให้ออกห่าง และเพื่อให้เราได้มองตากัน

“แม่ป๋ายคงรู้อยู่แล้ว ลูกสาวไม่กลับบ้านมาสองวัน แม่ที่ไหนจะเชื่อว่าไปทำรายงานข้ามวันข้ามคืนแบบนี้”

“ก็เพราะเจย์เดนนั่นแหละ! พอป๋ายจะกลับก็ไม่ยอมให้กลับ!”

“ก็เจย์อยากอยู่กับป๋าย อยากนอนกอด อยากดมกลิ่นผมหอมๆของป๋ายทั้งคืน” ว่าแล้วเขาก็จับปลายผมของฉันไปดม จูบมันราวกับว่าเขารักมันมาก

“เจย์เดนชอบผมป๋ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“อืม อย่าตัดผมนะ เจย์ชอบให้ป๋ายไว้ผมยาวๆแบบนี้”

“อื้ม ป๋ายจะไม่ตัดผม...และจะดูแลมันอย่างดีเลย”

“ดีมากครับเมีย”

“หืม?”

“ก็ป๋ายเป็นเมียเจย์ไง”

“แค่แฟนก็พอ!”

“เอากันวันละสามสี่รอบ ยังอยากเป็นแค่แฟนอยู่อีกเหรอ?”

“เจย์เดน!” เขาชอบทำฉันเขินอยู่เรื่อย

“จำไว้นะ เจย์เป็นเจ้าของผมสวยๆของป๋าย...” เขาเอ่ย พร้อมกับลูบผมของฉัน สูดดมมันอย่างชอบใจ ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นอีก

“เจย์เดน...อื้อ!” พอฉันเรียกชื่อ เขาก็จูบทันที จูบฉันอย่างดูดดื่ม ครอบครองโพรงปากฉันไว้ด้วยปลายลิ้น ดูดดื่มและโกยกิน ราวกับว่าฉันเป็นอาหารจานโปรดของเขา

“ปากนี่ก็ของเจย์...จุ๊บ!”

“อ๊ะ!” ฉันสะดุ้งโหยง เมื่อเขาถอนจูบไปจุ๊บที่หน้าอก

“ตรงนี้ก็ด้วย” เขาประทับตราสร้างความเป็นเจ้าของร่างกายของฉัน ฉันบิดเร้า เริ่มหายใจติดขัดเมื่อเขาเล็มเลียสลับกับจูบไปทั่วร่างกาย แล้วเขาก็ไล่ลิ้นลงต่ำไปเรื่อยๆ จนถึงที่ตรงนั้น...

“ฮึก!” ฉันหายใจถี่ เกร็งไปหมดทุกส่วน เขาจับขาทั้งสองข้างที่ฉันหนีบเข้าหากันให้ถ่างออก มองตรงนั้นของฉันด้วยแววตาเสือร้าย

“ที่สำคัญคือตรงนี้...มันเป็นของเจย์คนเดียวเท่านั้น”

“อ๊ะ!” และเมื่อเขาเริ่มกระทำการเป็นเจ้าของ ใช้เรียวลิ้นประทับตรากับฉัน สติของฉันก็แตกกระเจิง ไม่รับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว...

14th February 2018

16.30 PM : St.Martin International School

“กรี๊ดดดดดด!!!”

“พี่เจย์เดน!!! คนบ้าอะไรเท่เกินไปแล้ว!!!”

“กรี๊ดดดดดดด!!! วินเทจเขามันฉันด้วย!!!”

“เรโทรก็มองฉันเหมือนกัน!!!”

“กรี๊ดดดดดดด!!! อยากให้พี่ไวท์ชอบผู้หญิงจัง...ฉันอยากเป็นแฟนเขา!!!”

วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ที่โรงเรียนของฉันจึงจัดงานและมีคอนเสิร์ตสำหรับนักเรียน วง 20th October ก็ได้ขึ้นแสดงด้วย ตอนนี้พวกเขากำลังอยู่บนเวที เสียงกรี๊ดกร๊าดดังมากมาย เนื่องจากพวกเพื่อนฉันเริ่มดังกันแล้ว เริ่มมีคนให้ความสนใจ มีแฟนคลับแล้วด้วย แฟนคลับที่ฟังเพลงจริงๆก็เยอะนะ แต่ที่ฉันเห็นบ่อยๆนี่จะเป็นแฟนคลับผู้หญิงที่ตามมากรี๊ดหน้าตา

“ไง” ขณะที่ฉันกำลังมองแฟนตัวเองเล่นคอนเสิร์ตท่ามกลางเสียงกรี๊ดของสาวๆอยู่นั้น ฟ็อกซ์เพื่อนร่วมรุ่นก็เดินเข้ามา

“ไงฟ็อกซ์?”

“เจย์เดนมันเท่ดีเนอะเวลาที่อยู่บนเวที”

“ก็...อื้ม!” ฉันเองก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะเขาเท่มากจริงๆ

“สาวๆกรี๊ดมันใหญ่เลย ป๋ายไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอที่มีผู้หญิงมาตามชอบแฟนตัวเอง?”

“ไม่นะ ดีออก ที่มีคนมาปลื้มแฟนเราในฐานะศิลปิน”

“แล้วถ้าไม่ใช่ในฐานะศิลปินล่ะ? ถ้ามีคนมาใช้แฟนร่วมกับป๋าย ป๋ายจะว่าไง?”

“ฟ็อกซ์พูดเรื่องอะไรอะ? ป๋ายไม่เข้าใจ” ใช้แฟนร่วมกับฉันงั้นเหรอ? มันแปลว่าเจย์เดนมีคนอื่นหรือเปล่านะ? ไม่มีทางหรอก...ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน!

“ไม่มีอะไรหรอก เราก็ถามไปอย่างนั้นแหละ ยังไงก็สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะป๋าย”

“อ๊ะ!” ในตอนนั้น อยู่ๆกลุ่มนักเรียนที่ดูคอนเสิร์ตอยู่ก็เบียดเข้ามากระแทกตัวฉัน ฉันเลยเสียหลัก เซเข้าไปหาฟ็อกซ์ เขาเลยดึงแขนฉันเข้าไปโอบไว้

“เป็นไรไหม?”

“มะ...ไม่เป็นไร” ฉันตกใจ เมื่อเขาโอบฉันไว้แน่น ไม่รู้ว่านักเรียนมาจากไหนกันเยอะแยะ ตอนนี้ทั้งฉันและฟ็อกซ์โดนเบียดจนเราอยู่ใกล้กันมาก และหาทางออกไม่ได้

“จับมือเราไว้นะป๋าย เดี๋ยวเราพาออกไป” ฟ็อกซ์เปลี่ยนจากการโอบเอว เป็นกุมมือฉัน เขาทำเหมือนว่าจะพาฉันออกไปจากฝูงชน แต่ในตอนนั้นอยู่ๆเสียงเพลงก็หยุดลง ตามมาด้วยเสียงฮือฮา

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว กลุ่มคนที่มาดูคอนเสิร์ตแบ่งออกเป็นสองฝั่ง ก่อนที่ฉันจะเห็นเจย์เดนปรี่เข้ามา...

พลั่ก!!!

“กรี๊ดดดดด!!!” ฉันร้องตกใจ เมื่อเจย์เดนพุ่งเข้าถีบฟ็อกซ์อย่างแรงจนล้มลงไปกองกับพื้น

“เจย์เดน!!!”

“หลบไป!!!”

พลั่ก!!! ตุบ!!! ปัก!!!

พอฉันจะเข้าไปขวาง เจย์เดนก็ผลักฉันออกมา เขาเข้าไปคร่อมฟ็อกซ์ รัวต่อยฟ็อกซ์ไม่ยั้ง ท่ามกลางเพื่อนนักเรียนที่มองดูเรา เจย์เดนไม่ถามอะไร ไม่ฟังคำอธิบาย เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น จนวินเทจกับเรโทรเข้ามาแยกเขาออกจากฟ็อกซ์

“ฟ็อกซ์...” ไม่รู้เพราะอะไร แต่ตอนนั้นฉันไม่แคร์ว่าใครจะมองยังไง ฉันไม่สนด้วยว่าเจย์เดนจะว่าฉันไหม ฉันรีบเข้ามาไปพยุงฟ็อกซ์ให้ลุกขึ้น ใบหน้าเขาแตกยับ เลือดเต็มไปหมด

“ป๋าย!!! มานี่!!!”

“อ๊ะ!” เจย์เดนกระชากฉันออกจากฟ็อกซ์

“มึงจำไว้นะ! แล้วทุกคนที่อยู่ตรงนี้ก็จำไว้ด้วย! ป๋ายเป็นแฟนกู! เป็นคนของกู! ถ้าใครคิดจะยุ่งก็ลองดู!” เจย์เดนประกาศกร้าว ก่อนจะโอบไหล่ฉันเดินออกมาจากวงล้อมของผู้คน เขาประกาศต่อหน้าทุกคนว่าเป็นเจ้าของฉัน เขาทำร้ายฟ็อกซ์ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด วันนี้เขาทำให้ฉันรู้สึกแย่มากจริงๆ

“ปล่อย...” ฉันผลักแขนเขาออกจากไหล่ เมื่อเราอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับมัน! ทำไมป๋ายไม่ฟังวะ?!”

“ป๋ายยุ่งอะไร? ป๋ายยังไม่ได้ทำอะไรเลย! ฟ็อกซ์เข้ามาคุย ป๋ายก็แค่คุยด้วย! มันแค่นั้นเอง!”

“แค่นั้นเหี้ยไร! โอบกันต่อหน้าเจย์เนี่ยนะ?!”

“เจย์เดน! ฟ็อกซ์ก็แค่จะช่วย...”

“พอ! ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นอะ....อย่าทำอีก เจย์ไม่ชอบ!” เขาตัดบทฉันดื้อๆ ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราทะเลาะกัน ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย...