5 เพราะมึงมันก็แค่หมาหวงก้าง!

21th October 2020

00.40 PM : Nirvana Condominium

ตุบ!

ไอ้คนเฮงซวย จับฉันเหวี่ยงลงบนโซฟาอย่างแรง มันยืนล้วงกระเป๋ามองหน้าฉัน ไล่สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำตัวเหมือนมีอำนาจและมีสิทธิ์ในตัวฉัน ทั้งที่จริงแล้วมันก็เป็นแค่เพื่อน

“บอกมาว่ามึงไม่ได้นอนห้องเดียวกับมันด้วย”

“กูจะนอนห้องเดียวกับใครแล้วมึงจะทำไม? แล้วมึงพากูมาที่นี่เพื่อ?!” ฉันจำได้ดีว่าครั้งสุดท้ายที่ฉันมาที่นี่ก็คือวันที่ฉันถูกมันทิ้ง...อย่างไม่ไยดี

“ป๋าย! มึงเลิกกวนตีน แล้วบอกมา!”

“...” ฉันไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จริงๆว่าเจย์เดนมันต้องการอะไรจากฉันกันแน่ มันจะตามยุ่งและสนใจเรื่องของฉันไปเพื่ออะไร?

“ตอบมา!!! สรุปว่ามึงกับไอ้ไทเกอร์เป็นเหี้ยอะไรกัน?! มึงย้ายไปอยู่กับมันเพราะคบกันแล้วใช่ไหม?! มันได้มึงแล้วใช่ไหมถึงได้หวงมึงมากขนาดนั้น?!” เจย์เดนขึ้นเสียง ฉันสะดุ้งเพราะความตกใจ สองมือกำหมัดแน่น เพราะฉันเองก็โกรธเหมือนกัน

“กูไม่ได้คบกับไทเกอร์! กูไม่คิดจะเอาเพื่อนทำแฟนอีกแล้ว! เพราะสุดท้ายมันจะจบแบบเหี้ยๆเหมือนที่มึงทำไว้กับกูไง! กับไทเกอร์อะ...ถ้ากูคิดจะเอากับมัน กูก็เอากับมันได้โดยไม่ต้องคบด้วยซ้ำ! กูตอบคำถามของมึงแล้ว พอใจมึงหรือยัง?!” ฉันลุกจากโซฟา คิดในใจว่าต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เพราะฉันไม่รู้ว่าเวลาที่เจย์เดนโกรธจัด คนไร้เหตุผลและศีลธรรมอย่างมันจะทำอะไรได้บ้าง

ปัง!!!

ในตอนที่ฉันเปิดประตูห้อง ไอ้คนชั่วมันก็เข้ามาขวางหน้าฉันไว้ แล้วดันประตูปิดตามเดิม

“เจย์เดน! กูอยากกลับแล้ว! อย่ามาทำแบบนี้กับกู!”

“กูไม่ให้กลับ!”

“มึงเป็นเหี้ยไรวะ?! จะมาทำแบบนี้กับกูทำไม?! ไหนว่าอยากเป็นเพื่อนไง?! ไหนว่าอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม...มึงรู้ตัวปะว่าที่มึงทำอยู่แม่งไม่เห็นเหมือนเมื่อก่อนเลย! มึงหาเรื่องทะเลาะกับกูตลอด! มึงจับผิดอยู่ได้ว่ากูจะไปคบกับใคร ถามจริงเถอะ กูจะคบกับใครแล้วมันทำไมวะ? ในเมื่อมึงกับกูไม่ได้เป็นแฟนกันอะ! มึงขอเองนี่! ขอให้กลับไปเป็นเพื่อน! กูก็ให้ทุกอย่างที่มึงต้องการ! ยอมเป็นเพื่อนมึง! ทั้งๆที่มึงทำกูเจ็บ! ฮึก!” แล้วฉันก็อยากจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

“...” ส่วนมันก็เงียบ

“มึงทิ้งกู! มึงลืมไปหรือเปล่าว่าคนที่เสียใจคือกู! ลืมไปหรือเปล่าว่าตอนนั้นกูต้องร้องไห้เพราะมึงยังไง? แล้วตอนนี้ถ้ากูจะมีใครใหม่ หรือไปทำอะไรกับใครที่ไหน มันก็เรื่องของกู! นี่ชีวิตกู! และกูก็คือคนที่มึงทิ้งไปแล้ว มึงจะมาสนใจคนที่มึงทิ้งทำไม?!”

“เพราะมึงเป็นเพื่อนกู ที่กูคอยห่วงแบบนี้เพราะเราเป็นเพื่อนกัน มึงเป็นคนสำคัญในชีวิตกู ถ้าไม่ตามห่วงมึงจะให้กูไปห่วงใคร ที่มึงไปอยู่บ้านเช่ากับเพื่อน มึงคิดไหมว่าถ้ามันเมาแล้วเกิดทำอะไรมึงขึ้นมา จะเป็นยังไง? มึงไม่ห่วงตัวมึงเอง แต่มึงจะมาห้ามไม่ให้กูห่วงมึงไม่ได้!” นี่เหรอ? เหตุผลของมัน

“ฮึก! เพื่อนกูไม่ทำอะไรอย่างที่มึงคิดแน่ มันไม่กล้าทำให้กูต้องร้องไห้ด้วยซ้ำ แต่มึง! คนที่อ้างว่าเป็นห่วง กลับทำให้กูอายต่อหน้าคนอื่น! มึงทำกูร้องไห้มากี่ครั้งแล้ว! อย่ามาอ้างว่าเป็นห่วงกูเลย! มึงไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าทำไมกูต้องไปอยู่บ้านเช่า มึงไม่เคยสนใจอะไรเลย นอกจากแค่แกล้งกูเพื่อความสะใจของตัวเอง! และถ้ามึงเห็นว่ากูเป็นเพื่อนจริงๆ ถ้ามึงห่วงกูจริงๆ ได้โปรด...อยู่เฉยๆ”

“กูทำไม่ได้”

“?!!”

“ให้ไม่สนใจมึง กูทำให้ไม่ได้ ย้ายมาอยู่ที่นี่กับกู!”

“ไม่! ทำไมกูต้องทำตามที่มึงต้องการ! กูอยากอยู่บ้านเช่ากับเพื่อนแล้วมึงมาเสือกอะไร?!” ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ

“ก็กูจะเสือก! ไปขนของคืนนี้เลย...ย้ายออกมาอยู่กับกู กูจะขับรถไปส่งมึงทุกเช้า ตอนเย็นก็กลับด้วยกัน เอาตามนี้...มึงไม่มีสิทธิ์ต่อรอง มีหน้าที่แค่ทำตามที่กูบอก”

“ประสาทเหรอ?! มึงเป็นเพื่อน! ไม่ใช่พ่อแม่กู! มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง? กูไม่ย้าย! ไม่มีทางย้ายมาอยู่กับมึงแน่!”

“เออ กูไม่ใช่พ่อแม่มึง แต่กูเป็นผัวไง แล้วผัวสั่งเมียก็ต้องทำตาม!”

เพี้ยะ!

ฉันตีปากมันอย่างแรงในทันทีที่มันพูดแบบนั้นออกมา

“ป๋าย!”

“กูไม่ใช่เมียมึง! อย่ามามั่ว!”

“ทำไมจะไม่ใช่! ก็เราเอากันมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว”

“ไอ้เหี้ย! มันก็เป็นแค่อดีต! แล้วทุกอย่างมันก็จบไปแล้ว! มันจบไปตั้งแต่ตอนที่มึงบอกเลิกกูแล้วไง! จะมารื้อฟื้นหาพระแสงอะไร?!”

“ก็กูยังไม่จบ...ทนเห็นมึงอยู่กับไอ้เหี้ยไทเกอร์ไม่ได้ว่ะ ตอนที่ได้ยินว่ามึงย้ายไปอยู่บ้านเดียวกับมันก็โคตรโมโหเลย คิดแต่ว่าต้องเอามึงออกมาจากบ้านหลังนั้นให้ได้ ต้องให้มึงอยู่ห่างจากไอ้เหี้ยนั่นด้วย! ยิ่งมึงทำดีกับมันเท่าไหร่ กูก็ยิ่งอยากจะตามหวงมึงมากเท่านั้น ถ้ามึงอยากให้กูวางเฉย ก็ทำตามที่กูบอกซะ ย้ายมาอยู่กับกู ห้ามเข้าใกล้ผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น!”

“รอชาติหน้าเถอะ! ประสาท! ทำตามที่มึงบอกกูก็โง่เต็มทนแล้ว! ถ้าของขาด หาเอาของเน่าๆข้างทางมากินไม่ได้ กูแนะนำให้มึงไปซื้อกินเอานะ อย่าคิดที่เอากูกลับไปรองรับอารมณ์หื่นของมึงอีก! ไอ้หน้าหม้อ!”

“มากไปมั๊ง?”

“คิดว่ากูตามมึงไม่ทันเหรอ? ที่มึงอยากให้กูมาอยู่กับมึง เพราะมึงคิดเหี้ยๆกับกูน่ะสิ! ผู้ชายอย่างมึง...ก็ใจแต่เรื่องอย่างว่า! ไม่ต้องมาพูดเรื่องเป็นห่วง เรื่องหวงกู มึงก็แค่หมาหวงก้าง!”

“สกิลปากมึงดีขึ้นทุกวันเลยนะป๋าย”

“กูยังมีคำด่าอีกเยอะ! อยากลองไหมล่ะ?”

“ด่ามากูจับจูบแน่ อยากลองก็เชิญ...และถ้าจูบแล้วโดนมึงตบ ก็จับปล้ำต่อแม่งเลย!” ไอ้เจย์เดนทำหน้ายียวนกวนประสาท ก้าวเท้าเข้ามาประชิดตัวฉัน ฉันเลยรีบถอยห่างออกจากมัน

“...”

“หึ!” มันแสยะยิ้มชอบใจ เมื่อเห็นฉันเงียบ

“มึงก็ดีแต่บังคับกู ดีแต่เอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ มึงไม่เคยอยากรู้ว่าทำไมกูถึงต้องย้ายบ้านเช่า กูเหนื่อย! บ้านกูอยู่ไกล...ต้องนั่งรถหลายต่อ กว่าจะมาถึงมหาลัย งานก็เยอะ บางวันก็ต้องทำงานกับเพื่อนถึงดึกดื่น การได้อยู่บ้านเช่ามันสะดวกหลายอย่าง ไม่ต้องเดินทางไกลๆ จะทำงานกลุ่มก็สะดวก แล้วเพื่อนสถาปัตย์ของกูก็ดี พวกมันดีกับกูจริงๆ รู้อะไรไหมเจย์เดน...ตอนนี้ทุกคนดีกับกูหมด ยกเว้นมึงคนเดียว!”

“มึงไม่เคยเห็นความหวังดีของกูต่างหาก! บ้านมึงไกล...กูก็จะให้มึงมาอยู่กับกูนี่ไง! จะไปเรียน ไปทำงานกลุ่มเหี้ยไรก็บอกมาดิ กูจะไปส่งเอง จะรอรับกลับด้วย ขอแค่มึงมาอยู่กับกูก็พอ!”

“...”

“มาอยู่กับกู อย่าให้กูต้องบ้าเพราะเอาแต่นั่งคิดว่าตอนนี้มึงทำอะไรอยู่ที่ไหนกับไอ้ไทเกอร์”

“ไม่! อย่ามาสั่ง! ต่อให้มึงขอร้องกูก็ไม่ทำ!”

“ไหนว่ามึงยังรักกูอยู่?” คำถามของเจย์เดนทำเอาฉันหน้าตึงในทันที

“กูพูดตอนไหน?!”

“ไอ้ไวท์บอกกู มันบอกว่าที่มึงไม่มีใคร ที่มึงยังเสียใจและไปไหนไม่ได้แบบนี้ เพราะมึงยังรักกูอยู่”

“ไอ้ไวท์มันมั่ว มึงโง่ไปเชื่อมันได้ยังไงเจย์เดน? คิดหน่อยสิ...ถ้าเป็นมึง ยังจะรักคนที่ทำให้เสียใจจนกินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับเป็นเดือนได้อยู่อีกเหรอ? กูจะพูดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะ ว่ากูไม่ได้รักมึงแล้ว สำหรับกู...มึงเป็นแค่เพื่อน เป็นได้แค่นั้นจริงๆ” ฉันทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น ใช้จังหวะที่เจย์เดนเผลอ เปิดประตูห้องแล้ววิ่งลงลิฟต์ทันที และฉันรู้ว่ามันคงไม่ตามมาแล้ว...

01.20 AM

ฉันโบกแท็กซี่ในทันทีที่ออกมาจากคอนโด พอขึ้นไปนั่งก็รีบโทรหาอีเพื่อนตัวแสบอย่างรวดเร็ว

[อืม] มันรับสายด้วยคำสั้นๆแบบนี้เสมอ

“ไวท์! มึงบอกเจย์เดนเหรอว่ากูยังรักมันอยู่?”

[อืม]

“พูดทำไม?! เป็นบ้าอะไรของมึงเนี่ย?!”

[ก็มึงยังรักมันอยู่]

“กูเปล่า! มึงอย่ามารู้ดีได้ปะ?!”

[มึงเก็บของที่มันเคยให้ไว้อย่างดี ไม่เคยตัดผมเลยเพราะมันชอบผมมึง มึงนอยด์แดกทุกครั้ง เวลาที่มันไปกับผู้หญิงคนอื่น สุดท้ายคือมึงยอมเป็นเพื่อนกับมันได้ มันมีไม่กี่คนหรอกที่เป็นเพื่อนกับแฟนเก่าได้ ถ้าไม่รักมากก็ต้องไม่เคยรักเลย และกูว่ามึงน่าจะเป็นพวกที่รักมาก] ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไวท์มันเป็นคนพูดน้อย แล้วเคยบอกไปหรือยังว่าถ้ามันอยากจะพูดยาวๆสักครั้ง ทุกอย่างที่มันพูดก็จะเป็นเรื่องจริงเสมอ

“เข้าใจแล้ว แค่นี้นะ” ฉันวางสายจากไวท์ สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ไวท์พูดถูกทุกอย่าง ฉันยังรักเจย์เดนอยู่จริงๆ แต่วันนี้มันจะเป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะรักมันในฐานะแฟนเก่า ต่อไป...ฉันกับมันจะเหลือแค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น ฉันจะตัดใจจากมันแล้ว!