4 เพราะกูเคยยอมให้ทุกอย่างกับมึง

31th December 2017

23.00 PM : Nirvana Condominium

วันนี้เป็นวันสิ้นปี ฉันกับแก๊งเพื่อนมาฉลองกันที่คอนโดของเจย์เดน เราดื่มกันทั้งๆที่อายุไม่ถึงเกณฑ์ แถมพวกผู้ชายก็สูบบุหรี่ ฉันชอบที่ได้อยู่กับเพื่อนๆแถมในกลุ่มก็ยังมีคนที่เป็นทั้งเพื่อนและแฟน เจย์เดนไม่ยอมอยู่ห่างจากฉันเลย เขาชอบให้ฉันนั่งบนตักแล้วโอบกอดฉันจากด้านหลัง วางคางมาพักไว้บนไหล่ เวลาที่เขากระซิบอะไรมา ฉันก็จะได้ยินอย่างชัดเจน

“เดี๋ยวพอพวกมันหลับ เราเข้าห้องกันนะ”

“หืม?” ฉันหันไปหาเขาทันที

“อยากฉลองปีใหม่กันแค่สองคน”

“...” แล้วฉันก็แข็งทื่อไปเลย เมื่อเขาบอกแบบนั้น เจย์เดนน่ะ เขาชอบทำอะไรให้ฉันเขินอยู่เรื่อย ชอบมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ชอบแกล้งจูบฉันต่อหน้าคนอื่น หรือแม้กระทั่งเวลาที่เราอยู่ด้วยกันสองคน เขาก็ชอบชวนฉันทำเรื่องแบบนั้น...แต่ฉันก็หนีมาได้ทุกครั้ง หาข้ออ้างมาตลอด เราคบกันมาปีกว่าแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยมีอะไรกัน ที่จริงฉันอยากให้เขาได้นะ รักเขามากพอที่จะให้ แต่อีกใจก็กลัว กลัวว่าถ้าให้เขาไปทั้งตัวและหัวใจแล้ว ฉันจะกลายเป็นคนไร้ค่าขึ้นมา

“ชนหน่อย...แก้วนี้ขอฉลองให้กับความเป็นเพื่อนของพวกเรา” อยู่ๆวินเทจที่เมามากแล้วก็ชูแก้วเบียร์ขึ้นมา

“มันเมา” เจย์เดนกระซิบบอกฉัน

แก๊ง!!!

“หมดแก้วนะ!” พวกเราชนแก้วแล้วดื่มกันจนหมด จากนั้นวินเทจก็ทิ้งตัวลงนอนบนพื้นทันที

“เอ้า! หลับเฉย...” ไวท์ส่ายหน้ามองวินเทจ ก่อนจะลุกขึ้นยืน ตัวโซเซไปมา

“มึงจะไปไหนไวท์?” เรโทรที่ดูเหมือนยังไม่ค่อยเมา เอ่ยถามขึ้น

“กลับก่อนว่ะ เดี๋ยวดึกกว่านี้แล้วหารถกลับยาก”

“อยู่รอข้ามคืนด้วยกันก่อนสิ นี่ยังไม่ถึงเที่ยงคืนเลย” ฉันรั้งเพื่อน

“ไอ้เจย์เดนไม่อยากให้เป็นแบบนั้นหรอก มองตามันกูก็รู้แล้ว” ไวท์แสยะยิ้มแล้วเดินออกไป

“เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง ฝากไอ้นี่ไว้ด้วยแล้วกัน” เรโทรปรายตามองวินเทจที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง ก่อนจะเดินตามไวท์ออกไป

“เอาวินเทจเข้าไปนอนในห้องดีๆไหม?” ฉันหันไปถามเจย์เดน

“ปล่อยมันไว้แบบนี้แหละ เดี๋ยวมันก็จัดการตัวมันเอง เราเข้าห้องกันดีกว่า...” เจย์เดนดันตัวฉันให้ลุกขึ้นยืน จากนั้นเขาก็จูงมือฉัน จะพาเดินเข้าไปในห้อง แต่ฉันรั้งมือเขาไว้

“อยากออกไปดูพลุ ไปที่ระเบียงกันนะ”

“ข้ออ้างเยอะนะ” เขารู้ทัน แต่ก็ยอมพาฉันออกมาที่ระเบียงห้อง อีกไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงคืนแล้ว ฉันยืนมองออกไปที่ท้องฟ้ากว้าง ขณะที่เจย์เดนเอาบุหรี่ขึ้นมาสูบ

“เดี๋ยวก็ตายเร็วหรอก” ฉันแหย่เขา

“ก็ไม่ได้อยากจะอยู่นานๆนี่”

“แต่ป๋ายอยากอยู่นานๆ ยังมีอะไรที่อยากทำอีกเยอะ เจย์เดนจะไม่อยู่กับป๋ายเหรอ?”

“อยากให้อยู่ไหมล่ะ?”

“ก็ต้องอยากสิ ถามมาได้”

“อ้อนหน่อย...” แล้วเขาก็เข้ามาโอบเอวฉันด้วยมือเพียงข้างเดียว

“ถอยไปเลย เหม็นบุหรี่”

“เร็วๆ อ้อนเยอะๆ แล้วจะอยู่ด้วยไปอีกนานๆ” เขาทิ้งบุหรี่ลงที่เขี่ย โอบเอวฉันด้วยมืออีกข้าง รั้งตัวฉันเข้าไปแนบชิด ใบหน้าของเราห่างกันเพียงคืบ หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อเราสบตากันเนิ่นนาน

“ป๋ายรักเจย์เดนนะ รักมากด้วย อยากให้เจย์เดนอยู่กับป๋ายไปนานๆ แบบนี้เรียกว่าอ้อนได้หรือเปล่า?”

“เรียกว่ายั่วมากกว่า”

“หะ?”

“โคตรยั่วเลย”

“ยั่วตรงไหน?”

“ก็ตรงที่บอกว่ารัก แล้วมองด้วยแววตาใสซื่อ ยั่วเก่งแบบนี้อยากได้อะไร?”

“งื้อ! ป๋ายไม่ได้ยั่วนะ แล้วก็ไม่ได้อยากได้อะไรด้วย เจย์เดนเลิกใช้เงินกับป๋ายสักที ไม่ต้องซื้อของให้แล้ว” เราคบกันมาปีกว่า เขาอยากจะซื้ออะไรให้ฉันก็ซื้อ ไม่เคยถามสักคำว่าฉันอยากได้หรือเปล่า เริ่มตั้งแต่โต๊ะเขียนแบบที่ส่งตรงมาจากเยอรมัน กระเป๋าแบรนด์เนม รองเท้าราคาแพงๆ ไปจนถึงนาฬิกายี่ห้อหรู

“ก็อยากให้อะ ไม่ชอบก็เอาไปทิ้งสิ”

“อย่าพูดแบบนั้นสิ ของที่เจย์เดนให้ ป๋ายเก็บไว้อย่างดี”

“ไม่ได้ซื้อให้เก็บ ซื้อให้เอามาใช้”

“ก็มันมีแต่ของแพงๆ ป๋ายไปกล้าใช้”

“ไว้จะซื้อของถูกๆให้แล้วกัน” เชื่อได้เลยว่าของถูกๆที่ว่า มันก็ยังแพงสำหรับฉันอยู่ดี

ปุ้ง!!! ฟิ้วววว~

ในตอนนั้น พอเสียงพลุดังขึ้นมา ฉันก็เลิกสนใจเจย์เดน แล้วหันไปมองพลุสวยงามบนท้องฟ้า

“สวยจัง”

“Happy New Years”

“Happy New years” ฉันหันไปยิ้มให้กับเขา เราจับมือกัน มองตากัน ท่ามกลางพลุสวยงามบนท้องฟ้า จากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าเขามาใกล้

“อยู่ด้วยกันไปนานๆนะ” สิ้นคำนั้น เราก็จูบกัน เจย์เดนอุ้มฉันไปอยู่ในท่าเข้าเอว ฉันเกี่ยวเอวเขาไว้ด้วยสองขา ขณะที่เราไม่ผละจูบออกจากกัน รสจูบของเจย์เดนเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ฉันรู้สึกได้ว่าเรากำลังเคลื่อนที่ แต่ตอนนั้นจูบของเขามันดึงเอาความสนใจของฉันไปทั้งหมด รู้ตัวอีกทีเราก็มาถึงห้องนอนแล้ว เขาวางฉันลงบนเตียง ก่อนจะเข้ามาจูบต่อ...

“ฮึก! เจย์เดน...” ฉันรีบผละจูบ เมื่อรู้ว่าสถานการณ์กำลังจะลุกลามไปไกล

“จะอ้างอะไรอีก?”

“มันเร็วเกินไป...”

“คบกันมาปีกว่าแล้วนะ”

“แต่เรายังเรียนไม่จบเลยนะ?”

“รอให้เรียนจบคงไม่ไหว...ป๋ายยั่วเกินไป น่ารักเกินไปแล้วจริงๆ” เขาเริ่มสัมผัสฉัน ลูบเนื้อตัวฉันไม่หยุด เขาเริ่มสอดมือเข้ามาใต้เสื้อ

“ฮึก! อย่าเพิ่ง...” ฉันสั่นไปทั้งร่าง เมื่อเขาสัมผัสที่หน้าอก

“ใหญ่กว่าที่คิดไว้นะ” เขายกยิ้มชอบใจ

“เจย์เดน!”

“เขินจนแก้มแดงแบบนี้ยังจะร้องห้ามอีกเหรอ? ไหนว่ารัก?”

“ก็รักไง”

“งั้นก็ยอมให้ทำสิ”

“แต่ป๋ายกลัว ป๋ายไม่เคยอะ” ฉันหลบตาเขา ตอนนี้ทั้งเขินทั้งอายแล้วก็กลัว ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าต้องคิดอะไรแล้ว

“เดี๋ยวสอนเอง ครั้งแรกเจ็บหน่อย แต่ต่อไปจะติดใจ”

“จะเจ็บมากไหม?”

“ก็ต้องลอง...”

“อื้อ!”

แล้วเขาก็จูบฉันอีกครั้ง สติฉันเตลิดเปิดเปิงเมื่อเขาเคล้นคลึง ลมหายใจขาดห้วงเมื่อเขาสัมผัสไปทั่วร่างกาย ในที่สุดฉันก็ยอมให้เขาทำ ยอมเพราะรักเขามาก ตอนนี้ฉันให้เขาทุกอย่างแล้ว ทั้งหัวใจ ทั้งร่างกาย ฉันกลายเป็นของเขาโดยปริยาย ปล่อยให้เขาจูบไปทั่วทุกที่ ให้เขาดูดดึงได้มากเท่าที่ต้องการ ให้เขารุกล้ำเข้ามาลึกได้มากเท่าที่อยากจะทำ...จะเจ็บแค่ไหนก็ไม่ร้องออกมา เพราะฉันเห็นว่าเขากำลังมีความสุข เสียงที่เขาปลดปล่อยออกมามันคือเสียงที่บ่งบอกว่าเขาพึงพอใจ เขากำลังเพลิดเพลินและหลงใหลกับร่างกายของฉัน

เขาสอนให้ฉันรัก สอนให้ฉันได้รู้จักความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับรู้มาก่อนในชีวิต สอนให้ฉันได้พบกับความสุขที่เกิดจากการสัมผัส เขาบอกฉันว่าต้องทำแบบไหนเขาถึงจะชอบ และเขาก็ถามว่าฉันชอบไหมเวลาที่เขาทำให้ บอกได้เลยว่าฉันชอบมันหมดทุกอย่าง ขอเพียงเป็นเขาที่ทำก็พอ ทุกจังหวะและท่วงท่า ทุกสัมผัสที่เขามอบให้มา แม้ว่ามันเป็นความแปลกใหม่สำหรับฉัน แต่ฉันก็มีความสุขเหมือนกันที่ได้ทำมันร่วมกับเขา เขาเป็นคนแรกของฉัน และฉันหวังจริงๆว่าเขาจะเป็นคนสุดท้ายของฉัน จากนี้และตลอดไป...

“เจย์เดนรักป๋ายไหม?” ฉันเอ่ยถามในสิ่งที่ไม่เคยรู้

“...” แต่เขากลับเงียบ

“ทำไมไม่ตอบ? อื้อ!” พอถามย้ำเขาก็จูบฉันแทน...และมันเป็นแบบนี้ทุกครั้งไป...