6.ของแปลกๆ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาปล่อยให้อีฟหลุดมือไป ช่วงเวลาที่เธอส่งยิ้มด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจมาให้เขา มาริโอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังถูกมนต์สะกด

คำถามมากมายจางหายไป หลงเหลือเอาไว้เพียงแค่ความกระหายอยากที่อัดแน่นอยู่ในหัวใจ เขาอยากจะครอบครองเธอ ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณนั้นเอาไว้ เพราะบางอย่างในหัวใจมันกำลังบ่งบอกว่าเขาจะไม่มีวันเบื่อแน่นอน เมื่อได้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับสตรีเช่นนั้น

ทว่าความหลงใหลและคลั่งไคล้ที่มากเกินพอดีทำให้เผ่าพันธ์ุของเราอาจจะดับสูญ ช่วงเวลาก่อนที่จะเข้ารับตำแหน่งผู้นำของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ท่านพ่อของเขากล่าวเอาไว้ว่า..อย่าส่งมอบความรักให้แก่สตรีผู้ใด โดยเฉพาะสตรีในหมู่บ้านบอนด์วิน เขาไม่ได้ถามเพราะคิดว่ามันไม่ได้สลักสำคัญอันใด มาริโอตั้งมั่นในใจว่าเขาจะไม่รักใครหน้าไหนอยู่แล้ว สตรีนั้นเปรียบเสมือนแกะตัวเมียที่มีหน้าที่ทำให้ความใคร่ในใจของเขาลดลงไปก็เท่านั้นเอง

“เอมิล..ไปตามมาเชลมาหน่อยสิ บอกว่าข้าอยากให้นางมารับใช้ในคืนนี้”

ไม่ว่าจะใครหน้าไหน ขึ้นชื่อว่าเป็นสตรีก็เหมือนๆ กันทั้งหมด..อ่อนแอและขยันทำเรื่องที่เสแสร้ง

มาเชลเป็นแกะตัวเมียที่มีหน้าที่ในการรับใช้ท่านมาริโอ หน้าที่หลักของนางคือการทำให้เขาพึงพอใจไม่ว่าจะเรื่องอันใดก็ตามที และ..ในใจของมาเชลนางตกหลุมรักนายท่านมาริโอจนเต็มหัวใจ  ความรักที่อัดแน่นไปด้วยความปรารถนา การได้รับใช้เขาคือเรื่องที่นางเต็มใจและยินดี ถึงแม้ว่าสุดท้ายสตรีที่ได้อยู่เคียงข้างนายท่านจะเป็นหนึ่งในสตรีจากหมู่บ้านนั่นก็ตามที ทว่าในช่วงเวลาที่พิธีการแต่งงานยังเดินทางมาไม่ถึง เช่นนั้นแล้วมาเชลจึงอยากจะเก็บเกี่ยวความสุขจากร่างกายของนายท่านอีกหน่อย

“รีบหน่อยมาเชล วันนี้ข้าอยากให้เจ้าใช้ปากกับมันหน่อย..”

..................

อีฟวิ่งอย่างรวดเร็วเพื่อกลับไปยังบ้านของเธอ แน่นอนว่าระยะทางมันไกลมากพอสมควรแต่เธอไม่อยากอยู่ที่หมู่บ้านของแกะอีกแล้ว..

อย่าให้เจอนะ แม่จะตีให้ตายเลย!!

ยัยผึ้งตัวป่วนนั่น ส่งเธอไปที่บ้านของท่านมาริโอได้อย่างไรกัน ในเมื่อผึ้งตนนั้นกระทำตามใจของตัวเองเช่นนั้นสัญญาที่ให้เอาไว้ว่าเธอจะช่วยเหลือ อีฟขอยกเลิก..

“ยกเลิกไม่ได้อีฟที่รัก คำสัญญาที่เจ้าให้เอาไว้กับข้าไม่สามารถยกเลิกได้ ในเมื่อเจ้าตกลงไปแล้วเจ้าจะต้องทำตามคำสัญญาอย่างเคร่งครัดไม่เช่นนั้น..พันธสัญญาเวทที่ข้าร่ายเอาไว้จะค่อยๆ กลืนกินชีวิตของเจ้า”

อีฟหยุดฝีเท้าที่กำลังวิ่งในทันที เธอหายใจเข้าปอดด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้าและโกรธเคืองในเวลาเดียวกัน

“ท่านควรจะถามข้าสักคำว่าข้ายินดีไปที่นั่นรึเปล่า”

ผึ้งน้อยกอดอกพร้อมกับเบนสายตามองไปทางอื่น

“ในเมื่อข้าตกลงไปแล้วว่าข้าจะช่วย ท่านก็ควรให้ข้าได้วางแผนหรือไม่ก็จัดการความคิดของตัวเองก่อน มีอย่างที่ไหนส่งข้าไปที่คฤหาสน์ของท่านมาริโอ แถมยังเป็นตอนที่เขา..ทำเรื่องแบบนั้นอีก”

“โอ้อีฟที่รัก ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเด็กคนนั้นจะทำอะไรอยู่ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะให้เจ้าเห็นภาพเด็ดๆ นั่นหรอกนะ”

ภาพเด็ดๆ? ให้ตายสิเธอชักจะโกรธจริงๆ แล้วนะ

“เราควรมาตกลงกันใหม่ อย่างแรกเลยคือห้ามส่งฉันไปหาท่านมาริโอโดยที่ฉันไม่เต็มใจอีก”

ผึ้งน้อยเงียบไปพักหนึ่ง

“ตกลงข้าจะไม่ส่งเจ้าไปที่นั่น..หากว่าเจ้าไม่เต็มใจ”

แต่ข้าสามารถส่งเขา มาหาเจ้าแทนได้ใช่ไหม..ได้สิเพราะมันไม่ได้ได้อยู่ในข้อห้ามของอีฟ

“อีกเรื่องที่ข้าต้องการนั่นคือ..รายละเอียดของเรื่องนี้ ท่านควรจะบอกข้าให้เข้าใจถึงเรื่องว่าทำไมข้าจะต้องไปทำให้ท่านมาริโอรัก แล้วความรักของเขามันจะสามารถทำให้คำสาปอะไรพวกนั้นจางหายไปจริงๆ งั้นเหรอ เราไม่มีทางอื่น..”

ผึ้งน้อยบินเข้ามาใกล้อีฟมากขึ้น

“แค่เจ้าทำให้เขารัก แค่นั้นคำสาปทั้งหมดจะหายไป ข้าจะเป็นอิสระและสามารถปลดปล่อยสตรีในหมู่บ้านบอนด์วินให้เป็นอิสระเช่นเดียวกัน พลังอำนาจของข้านั้นมีมากกว่าเจ้าสัตว์หน้าขนพวกนั้นเยอะเลย พวกเขาไม่สามารถต่อสู้ข้าได้หรอก..”

อีฟหลับตาลงช้าๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ

“ทางอื่น ไม่มีทางอื่นแล้วอย่างนั้นหรือคะ ข้าคิดว่าการทำให้ชายผู้นั้นรักข้ามันคือเรื่อง..ยากเย็นมากทีเดียวและมันแทบไม่มีความเป็นไปได้เลย”

ก่อนที่เธอจะเดินออกมาจากคฤหาสน์นั้นเธอได้ยินข้ารับใช้เรียกสตรีผู้หนึ่งไปรับใช่ท่านมาริโอ นั่นก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้แล้วว่าเขา..ไม่ได้เห็นเธอสำคัญเลยสักนิดเดียว

“ไม่มีเรื่องใดที่ได้มาง่ายๆ หรอกนะอีฟ แต่ข้าเชื่อมั่นว่าเจ้าจะทำได้เพราะว่าเจ้าตามหาข้าเจอ..”

ข้ารอคอยอยู่ในห้องสมุดนั้นหลายสิบปีทีเดียวเพื่อรอให้สตรีสักนางมาเปิดหนังสือเล่มนั้นออก แต่ก็ไม่มีใครเลยที่จะหยิบมันขึ้นมาเพื่อเปิดอ่าน เจ้าไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน..

อีฟเดินไปเรื่อยๆ ตามถนนหนทางที่มืดมิด เธอปรายสายตามองเจ้าผึ้งตัวน้อยที่กำลังบินตามมา

“แล้ว..ไม่มีของวิเศษหรือว่าอะไรที่พอจะทำให้งานนี้ง่ายขึ้นหน่อยเหรอ อีกฝ่ายคือผู้นำสัตว์ศักดิ์สิทธิ์นะ..”

“พวกสัตว์นั้นอารมณ์ไม่ซับซ้อนหรอกนะอีฟ อีกไม่กี่สัปดาห์ก็จะเป็นฤดูผสมพันธ์ุแล้วก็จะมีการหาคู่ของพวกสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ นี่เป็นน้ำหอมที่จะทำให้เจ้า..โดดเด่นมากที่สุด.”

อีฟขมวดคิ้ว เธอรีบน้ำหอมขวดนั้นมาสูดดม ก่อนจะรีบปาทิ้งไปในทันที

“ให้ตายสินั่นเจ้าทำอะไร นี่คือน้ำหอมหายากในตำนานเลยนะ”

“กลิ่นแบบนั้นมันจะต้องเป็นน้ำหอมแปลกๆ แน่นอน ข้าไม่ควรเชื่อใจท่านอีก”

ระ..รู้ทันได้อย่างไรกัน นี่คือน้ำหอมที่จะทำให้สัตว์ศักดิ์สิทธิ์พวกนั้นเกิดอาการ..คลุ้มคลั่งติดสักขึ้นมาเลยนะ

“มันไม่ได้เป็นของแปลกอะไรหรอก เชื่อเถอะว่ามันคือของดีที่เจ้าควรใช้มัน..เจ้าเด็กเผ่าแกะคนนั้นจะต้องวิ่งมาหาเจ้าอย่างแน่นอน อย่าลืมว่าฉีดแค่นิดเดียวก็พอ..ฉีดแค่ทีเดียว”

หากฉีดเยอะมีหวังเกิดเรื่องใหญ่แน่

อีฟรับน้ำหอมนั่นมาถือเอาไว้ แต่ทว่าเธอก็ยื่นมือออกไปเพื่อให้มันอยู่ห่างตัว

“หากครั้งนี้ท่านให้ของแปลกๆ กับข้าอีก ข้าจะไม่ช่วยท่านจริงๆ แล้ว คอยดูสิ”

“ไม่แปลกเลย นี่คือของปกติที่วางขายตามท้องตลาดทั่วไป..”

แค่มันมีฤทธิ์ที่ทำให้สัตว์พวกนั้นอยู่ในภาวะเหม่อลอยเมื่อได้กลิ่นเท่านั้นเอง..ไม่ได้แปลกหรือว่าประหลาดอะไรเลย

เชื่อสิว่าแผนการนี้จะต้องได้ผลน่ะ ไม่มีใครชอบใจหรอกที่เห็นสตรีที่หมายตาถูกบุรุษตนอื่นรายล้อม เจ้าแกะมาริโอต้องหึงหวงอีฟแน่ๆ