เด็กเลี้ยงแกะอย่างฉันไม่มีวันโกหกหรอกนะ

บทนำ

มีคำกล่าวว่าความหล่อเหลาของบุรุษจะทำให้สตรีเกิดความโง่เขลา รูปโฉมที่แสนสะดุดตาพวกนั้นจะล่อลวงให้เหล่าสตรีขาดความยับยั้งชั่งใจ แน่นอนว่าฉันไม่มีทางเชื่ออะไรแบบนั้นหรอก จนมาพบเจอกับตัวเอง..

พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งท่ามกลางป่าเขา

เมื่อร้อยปีก่อนมีศึกสงครามที่แสนยิ่งใหญ่ระหว่างแกะและหมาป่า เพื่อแย่งชิงสตรีจากหมู่บ้านบอนด์วินไปเป็นทาสรับใช้ของตน และในสงครามครั้งนั้นแกะเป็นฝ่ายชนะ นั่นทำให้ฝ่ายหมาป่าจะต้องอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ และออกห่างจากสตรีของหมู่บ้านบอนด์วินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

มีกฎข้อบังคับอย่างชัดเจนถึงการกล่าวห้ามสตรีในหมู่บ้านยุ่งเกี่ยวกับหมาป่าและห้ามมีความสัมพันธ์ที่เกินเลยเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นสตรีผู้นั้นจะถูกม้าแยกร่างทั้งเป็น...

นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมนะ เพราะว่าฉันกำลังมองเห็นหูสีดำที่กำลังกระดิกไปมาอยู่บนศีรษะของเขา เมื่อคืนฉันและอาเวียแอบหนีออกมาในเมืองเพื่อเข้าร่วมงานเทศกาลเก็บเกี่ยวและเราทั้งคู่เมาอย่างมาก ฉันจำได้ว่าฉันได้พบเจอหนุ่มหล่อแสนน่ารักที่แตกต่างจากสิ้นเชิงกับพวกแกะที่คิดเพียงแค่จะสร้างทายาทกับเราเท่านั้น นั่นแหละ..ทุกอย่างเกิดขึ้นมาจากตรงนั้นตรงที่ฉันพบเจอหนุ่มหล่อคนหนึ่ง

และเรา..ทำเรื่องเช่นนั้นกันจนถึงรุ่งสางด้วยอาการหลงใหลกันแทบบ้า

“ข้าอยากทำอีกรอบ..ได้ไหมครับ”

“รอบเดียวงั้นหรือ แต่ข้าอยากได้อีกหลายๆ รอบเลยนี่คะ เรายังไม่ได้ทำกันที่ระเบียงเลยนะ”

ใบหน้าของอีฟร้อนฉ่าขึ้นมาในทันทีเมื่อเธอหวนคิดถึงเรื่องเมื่อคืน มันดีมากจนเพียงแค่คิดถึงหัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะซะแล้ว แต่เพราะเขาคือ..หมาป่าแสนน่ารัก และเธอไม่อยากถูกม้าแยกร่างทั้งเป็น เพราะแบบนั้นการชิ่งหนีก่อนน่าจะดีที่สุด

“ข้าคิดว่าข้าได้กลิ่นนะ..กลิ่นเหม็นสาบของหมาป่า”

ฉันไม่น่าจะซวยขนาดนี้หากว่าฉันไม่ได้มาพบเจอท่านผู้นำของเผ่าแกะในระหว่างทางกลับ

“จะมีเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไรกันคะท่านมาริโอ สตรีในหมู่บ้านต่างรู้ดีถึงกฎข้อห้ามดี..”

อาเวียกล่าวออกมาพร้อมกับหัวเราะเสียงดังเพื่อกลบเกลื่อนบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี่

“อย่าให้ข้ารู้ก็แล้วกัน..อีฟวันนี้เจ้าช่วยมาที่บ้านของข้าเพื่อมาอ่านหนังสือให้ข้าฟังหน่อยสิ”

เธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้ให้เธอไปอ่านหนังสือเพียงอย่างเดียวแน่ๆ ถึงแม้ว่าจะมีกฎระบุเอาไว้อย่างชัดเจนในการเลือกคู่ของแกะว่าจะต้องได้รับความยินยอมพร้อมใจจากสตรีในหมู่บ้านบอนด์วินซะก่อน แต่พวกเขาไม่ฟังเราหรอก แกะพวกนั้นโมโหร้ายและอารมณ์รุนแรงโดยเฉพาะท่านมาริโอ..

“ฉัน..ไม่ว่างค่ะ”

มาริโอหัวเราะเบาๆ

“หากไม่ว่างเช่นนั้นให้ข้าไปหาเจ้าที่บ้านดีหรือไม่ แต่เสียงอ่านหนังสือของเจ้ามันอาจจะดังรบกวนสหายที่พักอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน หากว่าเจ้าไม่อาย เช่นนั้นก็ทำมันที่บ้านของเจ้าก็ได้..”

เขายังคงเอาแต่ใจได้อย่างคงเส้นและคงว่าดีจริงๆ ให้ตายสิ!

.........................

ตอนที่ 1

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีสงครามระหว่างแกะและหมาป่า ทั้งสองเผ่าพันธุ์แย่งชิงสตรีที่ถือกำเนิดจากเทพธิดาแห่งความอุดมสมบูรณ์ มีตำนานเล่าขานว่าสตรีในหมู่บ้านบอนด์วินคือสตรีที่เป็นลูกหลานของเทพธิดา หากได้ครองคู่จะทำให้มีอำนาจและมีความสุขตลอดไป หากนางให้กำเนิดบุตร บุตรผู้นั้นจะเป็นทายาทที่แข็งแกร่งของตระกูล และนั่นทำให้เหล่าเผ่าพันธุ์ของสัตว์ป่าทั้งหลายต้องการสตรีจากหมู่บ้านบอนด์วินไปครองคู่

ทว่าในสงครามอันแสนยาวนาน เผ่าพันธุ์ที่ถือครองชัยชนะได้คือเผ่าพันธ์ุของแกะ..

“คราแรกข้าคิดว่าการที่แกะชนะนั้นย่อมเป็นเรื่องดี เพราะอย่างที่รู้..เราต่างคิดว่าแกะคือบุรุษที่อ่อนโยนแต่ทว่าไม่เลย พวกเขามีความรุนแรงในแบบที่..รับมือได้ยากเย็น”

“ให้ตายสิอาเวีย รุนแรงในแบบที่เจ้าชอบใช่รึเปล่า ถึงแม้ว่าพวกแกะจะหัวรุนแรงไปสักหน่อยแต่รูปโฉมของพวกเขาก็ไม่เป็นรองใคร และนั่นทำให้ความรุนแรงพวกนั้นคือข้อดีกับ..สตรีบางคนในหมู่บ้านของเรา มีคำกล่าวถึงความยาวนานในคืนวันเข้าหอของบินดีเลยนะว่ายาวนานถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน..นั่นเรียกได้ว่ามันคือเรื่องน่าอิจฉารึเปล่า”

อาเวียและแมดีกำลังนั่งคุยกันถึงเรื่องที่ว่าคู่ครองของสตรีในหมู่บ้านบอนด์วินนั่นคือแกะ และเราทุกคนในยามนี้คือเด็กสาวที่ต้องเลี้ยงแกะ..เพราะมันไม่ได้มีแค่ด้านที่พวกเขาจะรักเราเพียงอย่างเดียวเท่านั้น อย่างไรเสียเผ่าพันธุ์สัตว์ศักดิ์สิทธิ์นั้นก็ยังคงเป็นสัตว์ พวกเขามองว่าเราคือตัวเมียที่ให้กำเนิดลูกให้และ..คือข้าทาสไปในตัว

พระเจ้าช่วย..นี่ฉันกำลังพบเจออะไรอยู่กันนะ? ทำไมคนอื่นได้ทะลุมิติมาเป็นองค์หญิง ดัชเชส แต่ว่าฉันดันเข้ามาเป็นเด็กเลี้ยงแกะเนี่ยนะ? ให้ตายสินี่มันไม่ยุติธรรมสักนิดเดียว!!

“อีฟ..เจ้าเป็นอะไรไป ดื่มยานี่อีกหน่อยสิ เจ้าจะได้หายดี แล้วคราวหลังก็อย่างไปเล่นแถวๆ ทะเลสาบอีก เจ้าว่ายน้ำไม่เก่งอยู่แล้ว..หากไม่ได้ท่านมาริโอช่วยเหลือมีหวังเจ้าได้ตายไปแล้วแน่ๆ”

อีฟตัวจริงน่าจะสู่ขิตไปแล้ว แต่นี่ฉันเป็นอีฟ..ทว่าการแสดงออกมาแบบนั้น ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมองว่าฉันเป็นบ้างั้นเรอะ!!

“แล้ว..สตรีในหมู่บ้านของเราไม่คิดจะลงไปหาสามีที่หมู่บ้านอื่นงั้นหรือ ฉันหมายถึงในเมื่อเราไม่เต็มใจที่จะอยู่กินกับแกะ เช่นนั้นแล้วการไปหาสามีที่ตรงใจ ตรงความชอบ น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด..”

เมื่อฉันเอ่ยถามเรื่องนั้นกับอาเวียและแมดี สตรีทั้งสองกลับหัวเราะออกมาเสียงดัง

“สงสัยว่าในยามที่เจ้าจมน้ำ หัวเจ้าต้องกระแทกกิ่งไม้ไปด้วยแน่ๆ อีฟ ข้อแรกที่เราไม่คิดไปหาสามีเป็นหนุ่มๆ ในหมู่บ้านอื่นเพราะพวกเขาหล่อเหลาสู้สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ยังไงเล่า ส่วนข้อสอง..เพราะว่านี่คือคำสาปอีฟ เทพธิดาแห่งความอุดมสมบูรณ์ได้มอบหมายหน้าที่ให้เรา ให้เราให้กำเนิดเหล่าทายาทของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมา ไม่อย่างนั้นสายเลือดของเผ่าพันธ์ุุ พวกเขาจะหายไป มีเพียงแค่พวกเราเท่านั้นที่ให้กำเนิดทายาทของพวกเขาได้..นั่นคือหน้าที่และคำสาปในเวลาเดียวกัน”

อีฟทำท่าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง

“ฟังดูแล้วเราไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยสักนิดเดียว พวกสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ต่างหากที่จะต้องพึ่งพาเราแล้วทำไม..พวกเขาถึงทำเหมือนกับว่าพวกเราคือทาสล่ะ เขาควรจะปฏิบัติกับเราดีๆ ไม่ใช่รึไง”

อาเวียถอนหายใจ

“เพราะเรายอมไง ภาพลักษณ์ที่หล่อเหลาและงดงามของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทำให้พวกเราเกิดความลุ่มหลง สตรีนั้นโง่เขลามากในเรื่องของความรัก..”

อีฟลุกขึ้นจากเตียงนอนในทันที

“ไม่ได้สิอาเวีย เพราะการยินยอมจะทำให้เราดูเหมือนทาส เช่นนั้นแล้วเราต้องร่วมมือกันเพื่อไม่ให้พวกเขามาทำร้ายจิตใจหรือแม้กระทั่งการสั่งให้เราทำงานหนักที่มากเกินพอดี!! เราจะยอมง่ายๆ ไม่ได้นะอาเวีย จะต้องทำให้พวกเขาเห็นถึงคุณค่าของสตรีในหมู่บ้านบอนด์วิน!!”

อาเวียมองหน้าอีฟด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย หรือว่านี่คืออีฟที่จะทำให้หมู่บ้านของเราเปลี่ยนไปตลอดกาล..

“เชื่อเถอะว่าหากเจ้าเห็นใบหน้าของท่านมาริโอเจ้าจะต้องไม่พูดออกมาแบบนี้แน่ๆ ..ไม่มีใครทนทานเสน่ห์อันร้ายกาจของท่านผู้นำสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ได้หรอก..”

แมดีกล่าวออกมาพร้อมกับส่งยิ้มให้เพื่อนรัก