5 เอาตัวรอด NC++

"ไม่เคยหรือกลัว" มาเฟียหนุ่มเอียงคอถามประชิดเนินอกอวบอิ่มเมื่อเห็นแววตาสั่นระริกของหญิงสาว แต่ใช่ว่าท่าทางหวาดกลัวของเธอจะสามารถหยุดความต้องการที่พุ่งพรวดของเขาได้ แวมไพร์หอบหายใจหนักๆเมื่อโดนอารมณ์กระสันเล่นงานความใหญ่โตจนปวดหนึบ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาขบเม้มยอดอกสีสวยที่ชูชันเชื้อเชิญให้เขาสัมผัสมันด้วยริมฝีปาก

"อ๊า..ยะ..อย่า..อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ..นะ..หนูยังไม่พร้อม" ร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจปนหวาดกลัวเมื่อเรียวลิ้นร้อนแตะลงมาบนยอดอก ความรู้สึกบางอย่างถูกกระตุ้นให้ลุกฮือด้วยสัมผัสร้อนแรงของชายหนุ่ม หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามควบคุมร่างกายและความรู้สึกไม่ให้มันคล้อยตามสัมผัสของเขา เมื่อเห็นว่าแวมไพร์กำลังเพลิดเพลินกับการหยอกเย้ายอดอก จึงรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีออกแรงดีดดิ้นอีกครั้ง

"ฉันเกือบลืมไปแล้วว่าความรู้สึกแบบนี้มันเป็นยังไง" ชายหนุ่มยอมถอนริมฝีปากออกจากยอดอกเมื่อหญิงสาวออกแรงดีดดิ้นจนน่ารำคาญ ไล่สายตามองเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอด้วยความรู้สึกหลากหลาย จากนั้นจากหยัดกายลุกขึ้นเพื่อเชยชมความงดงามของดอกไม้งามอวบนูนที่กำลังแย้มบานทักทายความใหญ่โต

"โอ๊ย!..จะ..เจ็บ" ราวกับโดนเข็มเล่มใหญ่ทิ่มแทง เมื่อมาเฟียหนุ่มดันอาวุธร้ายเข้ามาทักทายร่องสวาทโดยไม่บอกกล่าว แต่เพราะอาวุธร้ายของเขามีขนาดใหญ่เกินไปจึงไม่สามารถฝ่าความคับแคบเข้ามาได้

"ละ..เล้าโลมหนูก่อนได้ไหมคะ..หนูไม่มีอารมณ์" คำขอของหญิงสาวสร้างความประหลาดใจให้แวมไพร์ไม่น้อย ถึงกระนั้นก็ยอมโน้มตัวลงมาพรมจูบทั่วซอกคอหอมกรุ่น บีบเคล้นหน้าอกใหญ่เกินขนาดอย่างเมามันจนคนโดนปลุกเร้าเผยอปากปลดปล่อยเสียงครางกระเส่า

"อ๊า..พะ..พี่แวมคะ..นะ..หนูเสียวแล้วค่ะ" ทันทีที่หญิงสาวพูดจบประโยค สะโพกสอบก็ออกแรงดันอาวุธร้ายเข้าไปในกายสาวอีกครั้ง แต่วิปครีมก็รีบสอดมือเข้าไปจับไว้ ลูบคลำเบาๆสลับกับชักรูดจนมาเฟียหนุ่มพ่ายแพ้ต่อการปรนเปรอ

"อ๊า~" ความรู้สึกกระสันแล่นพล่านไปทั่วร่างกาย แวมไพร์เงยหน้าขึ้นเปล่งเสียงคำราม แล้วก้มมองการกระทำของหญิงสาวด้วยจังหวะหัวใจที่เต้นรัวเร็ว หลายปีแล้วที่ความรู้สึกแบบนี้มันหายไป เธอปลุกมันให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

"อ๊า..แรงๆ..แรงกว่านี้" มาเฟียหนุ่มขยับตัวลุกขึ้น หยุดการเคลื่อนไหวร่างกายเพื่อรอรับการปรนเปรอจากคนใต้ร่าง

เมื่อเห็นสีหน้าพึงพอใจของชายหนุ่ม วิปครีมจึงเร่งจังหวะการปรนเปรอให้เร็วขึ้น โดยที่ส่วนหัวของอาวุธร้ายยังฝังไว้ในกายเธอ

"อ๊า..ทำแรงๆ" มือหนาจับล็อกเอวคอดกิ่วไว้แน่น หลับตาพริ้มจินตนาการว่ากำลังเคลื่อนไหวร่างกายอยู่ตรงกลางหว่างขาของเธอ

"ชอบแรงๆแบบนี้ใช่ไหมคะ" ร่างบางไม่ปฏิเสธคำร้องขอของมาเฟียหนุ่ม ขยับมือเร็วขึ้นจนรับรู้ได้ถึงการกระตุกเกร็งของแก่นกายใหญ่

"อ๊า..วะ..วิปครีม..ซี๊ดดดด~"

"อยากแตกแล้วเหรอคะ" เมื่อรับรู้ได้ถึงอาการเกร็งแข็งของร่างกายชายหนุ่ม วิปครีมจึงปล่อยมือออกจากอาวุธร้ายแล้วดันตัวมาเฟียหนุ่มให้นอนลงแทนที่ จากนั้นจึงเปลี่ยนขึ้นมานั่งคร่อมบนหน้าขาแกร่ง เริ่มการปรนเปรออีกครั้ง

"อ๊า..ยะ..อย่างนั้นแหละ..ระ..แรงๆ" มาเฟียหนุ่มเปล่งเสียงคำรามลั่น ยื่นมือขึ้นไปบีบเคล้นหน้าอกใหญ่เกินขนาดอย่างหนักหน่วงจนมันแดงเถือก ใช้ปลายนิ้วลูบวนไปมารอบๆยอดปทุมถัน ปลุกเร้าอารมณ์ปรารถนาของหญิงสาว

"อ๊า..พี่แวมไพร์ชอบแบบนี้ไหมคะ" ดวงตากลมโตช้อนมองใบหน้าคมคายอย่างหยาดเยิ้ม ราวกับสะกดจิตให้ชายหนุ่มคล้อยตามถ้อยคำและการกระทำของเธอ

"อ๊า..จะ..จะแตกแล้ว..ซี้ดดดดด~" มือบางเร่งจังหวะการขยับขึ้นลงให้เร็วขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าทรมานด้วยความเสียวซ่านของมาเฟียหนุ่ม

แก่นกายใหญ่กระตุกเกร็งถี่ๆหลายครั้งติดต่อกัน ไม่ต่างจากท่อนขาแกร่งทั้งสองข้างที่เกร็งแข็ง ก่อนที่สายธารน้ำรักจะพวยพุ่งออกมาเปรอะเปื้อนมือบางของหญิงสาว

"อ๊าสสสสสสสสส!" แวมไพร์ปลดปล่อยเสียงครางดังลั่น มองสายธารน้ำรักที่พุ่งพวยออกมาพลางหอบหายใจหนักๆ ความรู้สึกตายด้านที่หลับใหลมานานหลายปีถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

แม้ชายหนุ่มจะปลดปล่อยความต้องการออกมาแล้ว แต่ร่างบางก็ยังขยับมือขึ้นลงช้าๆเพื่อรีดน้ำรักที่ยังคั่งค้างออกมาให้หมด ก่อนจะโน้มตัวลงไปหอมแก้มสากฟอดใหญ่

ฟอดดดดดดด~

"สบายตัวไหมคะ" ไม่ถามเปล่าแต่วิปครีมยังปล่อยมือออกจากอาวุธร้าย แล้วขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมบนหน้าท้องแกร่ง

"ถ้าพี่แวมไพร์สบายตัวแล้วหนูขอกลับบ้านเลยนะคะ ต้องแวะไปเอารถที่มหาลัยอีก กลัวจะมืดก่อน คืนนี้ต้องไปทำงานด้วย"

"..." แวมไพร์มองสีหน้าออดอ้อนอย่างชั่งใจ ก่อนจะยกตัวเธอลงจากหน้าท้องแกร่ง แล้วเอื้อมมือไปหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงมาวางบนตักเธอ

"เอารถฉันไป"

"หนูกลับเองได้ค่ะ หรือถ้าพี่แวมไพร์ใจดีจะขับรถไปส่งหนูที่มหาลัยก็ได้นะคะ"

"..."

"นะ ไปส่งหนูหน่อยนะคะ" วิปครีมกะพริบตาปริบๆอย่างออดอ้อน ล้มตัวนอนข้างๆเกยคางไว้บนแผงอกแกร่ง

"ไปแต่งตัวสิ" แวมไพร์ตอบตกลงเมื่อทนต่อสายตาออดอ้อนไม่ไหว

"พี่แวมไพร์ของหนูน่ารักจัง" ริมฝีปากอวบอิ่มจูบประทับลงตรงแผงอกแกร่งเบาๆ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำของเธอทำให้หัวใจแกร่งเต้นแรงไม่เป็นส่ำ

"ฉันยังไม่ลืมเรื่องก่อนหน้านี้นะ"

"แต่พี่แวมไพร์ก็สบายตัวแล้วนิ"

"นี่คือวิธีเอาตัวรอดของเธอเหรอ"

"มันเป็นวิธีรักษาพี่แวมไพร์ไงคะ" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้ม ยกมือขึ้นมาลูบผมคนขี้อ้อนเบาๆ แล้วผงกศีรษะขึ้นมาหอมหน้าผากมนหนักๆ

"ฉันชักจะไม่อยากหายจากอาการนี้แล้วสิ"

"..." หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบกับถ้อยคำของชายหนุ่ม วิปครีมยิ้มแห้ง แล้วหยัดกายลุกขึ้น

"หนูขอยืมเสื้อของพี่แวมไพร์ใส่กลับก่อนนะคะ" ว่าจบก็รีบก้าวลงจากเตียง เดินตรงไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวของแวมไพร์มาสวมใส่โดยไม่รอฟังคำอนุญาตจากเขาก่อน ซึ่งแวมไพร์เองก็ลุกขึ้นมาทำความสะอาดร่างกายเหมือนกัน