ตอนที่3 สวย!

19:30น.

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด~

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตามเวลาที่คนนอนอยู่บนเตียงกำหนดไว้ บังเอิญเริ่มควาญหาโทรศัพท์ไปทั่วเตียงเพื่อจะกดปิดเสียงที่ดังรบกวนการนอนอันแสนหวานของเธอ

"อื้อ อยู่ไหนเนี่ย รำคาญโว้ย!!" อารมณ์หงุดหงิดที่เกิดจากการถูกรบกวนการนอนของนาฬิกาปลุก ทำให้บังเอิญตะโกนเสียงดังอยู่คนเดียวก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นเพื่อเดินไปกดปิดนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ที่ตอนนี้มันได้นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น

"ทำไมมาอยู่ที่พื้นได้เนี่ย เฮ้อ ไวชิบเพิ่งรู้สึกเหมือนได้นอนไปแค่นาทีเดียวเท่านั้นเอง" บังเอิญทำได้แค่บ่นก่อนจะคว้าผ้าขนหนูและวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปผับทันที

"ม๊วฟฟ สวยไม่ไหว สวยมาก สวยมากบังเอิญ ไม่มีใครสวยเท่าเธอได้แน่นอน คิกๆ" ใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง ใบหน้าหวานของเธอตอนนี้ดูโฉบเฉี่ยวปะหนึ่งเสือสาวที่พร้อมออกล่าเหยื่อแล้ว ผิวขาวอมชมพูกับชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ไม่ได้ใส่มานานมันทั้งรัดและสั้นจนแทบจะปิดพื้นที่ด้านล่างไม่มิด ด้านบนก็ปลดกระดุมออกเล็กน้อยเพื่อเผยให้เห็นเนินอกวับๆแวมๆให้ดูเซ็กซี่ขยี้ใจ ยังดีที่ชุดนี้ของเธอไม่ได้มีตราของมหาลัยที่เคยเรียนเพราะเป็นชุดสำรอง บังเอิญเลยหาเนคไทสีดำมาใส่เพื่อให้ดูแฟชั่นเก๋นิดๆไปด้วย

"เวลาเท่าไหร่แล้วเนี่ย 20:40น. เดินเร็วจังเลยนะเวลาเนี่ย ฉันเพิ่งแต่งตัวไปแป๊บเดียวเอง ช่างเถอะถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ขอสวยไว้ก่อนก็แล้วกัน" เมื่อเห็นเวลาแล้วก็รู้ว่าตัวเองไปไม่ทันอย่างแน่นอนเลยหันกลับมาแต่งหน้าต่อ 

#อีกด้าน

"ไอ้ปริ้นซ์ กูจะแวะปั๊มให้มึงเปลี่ยนชุดนะ" เมื่อคีตะขับรถออกจากคฤหาสน์ของปริ้นซ์มาได้สักพัก ก็หันไปบอกปริ้นซ์ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าตามตรีมที่ผับกำหนด 

"แล้วทำไมมึงไม่พากูไปเปลี่ยนที่คอนโดมึงวะ" 

"ถ้าไปคอนโดกูก็ต้องวนรถกลับมาที่ผับอีก มันเสียเวลาเปลี่ยนที่ปั๊มนี่แหละแป๊บเดียว" คอนโดที่คีตะอาศัยอยู่ห่างจากผับออกไปอีกประมาณสองกิโลเมตร ถ้าให้ไปเปลี่ยนที่คอนโดแล้ววนรถกลับมาที่ผับอีกครั้งคงจะเสียเวลามากพอสมควร เพราะในช่วงเวลานี้คือเวลาที่ผู้คนเริ่มออกมาท่องเที่ยวในเวลากลางคืนกันแล้ว

"เออๆ" ปริ้นซ์ไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอก จะเปลี่ยนที่ไหนก็ได้เขาเป็นคนง่ายๆอยู่แล้ว

ผับXXX

หลังจากที่ทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ปั๊มน้ำมันก่อนจะถึงผับเสร็จแล้ว ทั้งสองก็ตรงมาที่ผับอย่างรวดเร็ว

"ขอดูบัตรด้วยครับ" การ์ดตัวยักษ์หน้าโหดสองคนเอามือกั้นประตูไว้ก่อนจะขอดูบัตรของคีตะและปริ้นซ์

"นี่ เอาไปดูซะ" คีตะส่งการ์ดอะไรสักอย่างไปให้คนตรวจบัตรที่ยืนรออยู่ 

"เอาบัตรนี้มาจากที่ไหนครับ" บัตรที่การ์ดเฝ้าประตูรับมาจากคีตะคือบัตร VVVIP ที่มีเฉพาะเจ้าของผับเท่านั้น คนที่จะได้มันมาคือคนที่ได้รับบัตรนี้จากมือของเจ้าของผับเองเท่านั้น

"ก็เอามาจากเจ้าของผับน่ะสิ" 

"ขอโทษนะครับแต่พวกผมยังให้คุณเข้าไม่ได้ ผมต้องโทรไปหานายเพื่อยืนยันเรื่องนี้ก่อน" ถึงแม้ว่าคนตรวจบัตรจะดูหน้าโหดไปหน่อย แต่มารยาทในการทำงานของเขาก็ดีพอสมควร

"ได้สิ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว"

.

.

.

"เชิญครับ พวกคุณทั้งสองเข้าไปได้ เดี๋ยวเราจะให้คนของเราพาพวกคุณไปที่ส่วนที่นั่งVVVIPที่นายของผมได้จัดไว้ให้แล้วนะครับ" หลังจากที่การ์ดคนหนึ่งหายไปคุยโทรศัพท์กับผู้เป็นนาย ก็เดินกลับมาหาทางคีตะและปริ้นซ์เพื่อเชิญเข้าผับ

"โอ้ววว ได้ของดีด้วยว่ะไอ้ปริ้นซ์" แม้ว่าคีตะจะไปขอให้พี่ที่เป็นเจ้าของผับดำเนินเรื่องการเข้าผับให้ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะให้ที่นั่งVVVIPมาด้วย

"เออ เข้าไปสักทีเถอะกูร้อนจะตายห่าอยู่แล้ว" ปริ้นซ์ที่ยืนรอเข้าผับอยู่ประมาณ10นาทีก็เริ่มหัวเสีย ไอ้รอน่ะเขารอได้อยู่แล้ว แต่วันนี้มันเป็นอะไรก็ไม่รู้ อากาศร้อนอบอ้าวจนเหงื่อของเขาไหลลงมาตามกรอบหน้า

"ครับๆๆคุณชาย เชิญครับ" ทั้งสองเดินตามพนักงานที่ออกมารับไปยังโซนที่นั่งVIPทันที เมื่อทั้งสองมาถึงก็พบว่าบนโต๊ะได้มีเครื่องดื่มชุดใหญ่จัดไว้ให้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"พี่ครับอันนี้เครื่องดื่มของใครหรอครับ พวกผมยังไม่ได้สั่งเครื่องดื่มนะ" คีตะที่เดินมาเห็นเครื่องดื่มอยู่บนโต๊ะที่ตัวเองกำลังนั่งก็เลยถามพนักงานที่เดิมมาส่งออกไป

"อ๋อ เซตนี้เจ้านายเป็นคนสั่งมาไว้ให้ค่ะ แล้วก็ถ้าพวกคุณทั้งสองคนอยากดื่มอะไรเพิ่มเติมสามารถสั่งได้เลยนะคะ เจ้านายของดิฉันสั่งไว้แล้วว่าถ้าพวกคุณสั่งเพิ่มอีก เดี๋ยวเจ้านายจะเป็นคนจ่ายเองค่ะ" เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจในการมาส่งลูกค้าVIPของเจ้านายแล้ว พนักงานก็เดินกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อในชั้นล่างทันที

"แหล่มเลยว่ะไอ้ปริ้นซ์ อย่างนี้ฉันต้องโทรไปขอบคุณพี่แกแล้วแหละ" หลังจากที่พนักงานเดินออกไปคีตะก็ดี๊ด๊าขึ้นมาทันทีที่ได้เที่ยวผับและยังได้กินเครื่องดื่มฟรีจากเจ้าของผับอีก

"เออ ฉันฝากขอบคุณพี่เขาด้วยก็แล้วกัน ที่มาเลี้ยงพวกเราอย่างนี้" ปริ้นซ์ฝากบอกขอบคุณเจ้าของร้านผ่านเพื่อนอย่างคีตะ ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาอย่างสบายใจ

"ดื่มๆๆเพื่อน นี่สำหรับมึง" 

"นี่มึงกะจะมอมกูตั้งแต่แก้วแรกเลยหรอ" ปริ้นซ์ต้องจำใจรับแก้วจากคีตะมา เพราะแก้วที่มันชงให้เขานั้นไม่ต่างจาก 'ออน เดอะ ร็อค'เลย เพราะมันเทเหล้ามาครึ่งแก้วใส่น้ำแข็งก้อนกลมๆมาหนึ่งก้อนและผสมโซดาประมาณหนึ่งฝาขวดน้ำ

"เออน่า มึงไม่เมาหรอกกูรู้ กินๆเข้าไปเถอะ ที่พี่เขาจัดมาให้ก็ไม่รู้จะกินหมดกันหรือเปล่า" เพราะพี่เจ้าของผับจัดเหล้ามาให้เหมือนว่าพวกเรามากัน 4-5 คนยังไงอย่างนั้นแหละ 

ปริ้นซ์และคีตะก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อหลังจากที่แต่ละคนได้แก้วเหล้าของตัวเองแล้ว ปริ้นซ์กวดสายตามองลงไปด้านล่างที่มีเหล่าผีเสื้อราตรีทั้งหลายกำลังโยกย้ายใส่สะโพกกันอย่างเมามันส์ให้กับดนตรีที่ดีเจกำลังเปิด 

เมื่อนั่งไปได้สักพักคนที่อยู่ด้านล่างก็หันไปสนใจทางเข้าประตูจนทำให้ปริ้นซ์ต้องหันตามไปมองที่เดียวกับที่พวกผู้คนด้านล่างกำลังมอง เมื่อหันไปมองก็เจอกลุ่มปาร์ตี้กลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน ถ้าจะบอกว่าก็แค่เป็นกลุ่มคนที่มาเที่ยวผับปกติก็พูดได้ แต่จะมีเพียงแค่ผู้หญิงหนึ่งคนเท่านั้นที่ดูโดดเด่นออกมาจนทำให้ปริ้นซ์ยังคงมองตามกลุ่มที่มาปาร์ตี้กลุ่มนั้นอยู่

'สวย!' อยู่ดีๆก็มีคำนี้ผุดขึ้นมาในหัวของปริ้นซ์ หลังจากที่มองตามผู้หญิงคนนั้นไปสักพัก

"เฮ้ยไอ้ปริ้นซ์!! มึงกำลังมองอะไรวะ" คีตะที่กำลังหันมาขอชนแก้วกับปริ้นซ์ก็ต้องถามเพื่อนทันที เพราะมันกำลังมองอะไรที่ชั้นล่างอย่างไม่วางตาอยู่

"........." ในเมื่อปริ้นไม่ตอบคีตะมันยิ่งทำให้ต่อมความเผือกของคีตะทำงาน คีตะเลยชะโงกหน้าลงไปดูตรงสายตาของเพื่อนที่มอง ก็ส่งเสียงร้องแซวออกมาทันทีที่เห็น

"ว๊าววววว!! เพื่อนผมสนใจผู้หญิงแล้วหรอครับเนี่ย~" คีตะร้องเอ่ยแซวปริ้นซ์ทันที ที่เห็นมันกำลังมองผู้หญิงใส่ชุดมหาลัยที่มีเนคไทสีดำคนนั้นอยู่ ก็ไม่แปลกใจที่มันจะมองเธอเพราะว่าชั้นล่างนั้นเธอดูโดดเด่นที่สุดจนเรียกสายตาของผู้คนด้านล่างไปด้วย เพราะชุดที่เธอใส่มามันทั้งสั้นแหวกบนแหวกล่างจนทำให้เป็นที่จับตามองของผู้ชายทั้งหลายด้วย

"อะไร! กูไม่ได้สนใจสักหน่อย กูก็แค่มองไปดูว่าคนข้างล่างกำลังดูอะไรก็แค่นั้นเอง มึงอย่ามาเลอะเทอะ" เมื่อเห็นว่าคีตะกำลังแซวตัวเอง ปริ้นซ์ก็หันกลับมานั่งที่ตัวเองและรีบปฏิเสธคีตะทันที ก่อนที่ไอ้เพื่อนตัวดีของตัวเองกำลังจะมโนไปไกล

"หรอครับเพื่อน~ ไม่สนใจจริงดิ ก็ดี งั้นวันนี้กูจะจีบพี่สาวคนสวยคนนี้แหละมึงรอดูกูได้เลย" ที่จริงคีตะก็ไม่ได้สนใจพี่ผู้หญิงคนสวยคนนี้หรอก แต่เห็นหน้าเพื่อนตอนที่มันปฏิเสธแล้วยิ่งทำให้คีตะอยากแกล้งเพื่อนที่มันพูดไม่ตรงกับสีหน้าที่มันแสดงเลย ดูก็รู้ว่ามันสนใจพี่เขาอยู่แต่แค่ไอ้เพื่อนคนนี้มันชอบปฏิเสธผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาก็แค่นั้นเอง

"เออ!!" ทั้งที่ตอบเพื่อนไปแบบนั้นแต่ปริ้นซ์กับรู้สึกไม่ค่อยชอบใจกับประโยคของคีตะที่พูดออกมาเลย แต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะโมโหไปทำไม ปริ้นซ์เลยยกแก้วที่คีตะเทแค่เหล้าเพียวๆไว้ขึ้นมากินทันทีให้มันดับความโมโหภายในใจ