บทที่ 2 พ่อเลี้ยงธงทิว (2)

แสงเทียนมองไปยังทิศทางที่เขาเดินออกไป

ก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแปลก ๆ กับสายตาของเขา เห็นแล้วอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ขณะเดียวกันเธอก็หวั่นไหวอย่างอธิบายความรู้สึกไม่ถูกเช่นกัน...

“เอ้าหนูเทียน นี่ยาหอม”

แสงเทียนหันมาสนใจป้าคำ พอเห็นถ้วยยาเธอก็ยิ้มเฝื่อน “เทียนไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่ต้องกินยาหรอกค่ะ”

“กินซะหน่อยเถอะ ไล่ลมสักหน่อย จะได้ดีขึ้น”

ก็ว่าจะปฏิเสธ แต่เห็นสายตาที่เปี่ยมด้วยความห่วงใยของป้าคำ แสงเทียนจึงไม่ปฏิเสธ พอดื่มยาไปอึกสองอึกเธอก็วางแก้วลง

“ทีนี้ก็พักซะ ไม่ต้องห่วงเรื่องงานนะ ที่เหลือป้าจัดการเอง”

“ป้าคนเดียวจะไหวเหรอคะ คืนนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับพ่อเลี้ยงธงทิวด้วย” ที่เธอกังวลก็คือเรื่องนี้ เพราะรู้ว่าป้าคำเองก็เหนื่อยกับงานในรีสอร์ทเช่นกัน

“โอ๊ย อย่าห่วงเรื่องนี้เลย ป้าคนเดียวซะที่ไหน อย่าลืมสิป้ามีผู้ช่วยแล้ว หนูเทียนพักเถอะไม่ต้องห่วงเรื่องงานเลี้ยงต้อนรับพ่อเลี้ยงหรอก”

หญิงสาวพยักหน้าอย่างว่าง่าย เธอรู้สึกเหนื่อย ๆ อยู่เหมือนกัน เพราะตลอดสัปดาห์เธอนอนไม่ค่อยหลับเพราะมัวแต่เครียด และกังวลกับเรื่องที่พ่อจะขายรีสอร์ทแห่งนี้

เพราะหากรีสอร์ทแห่งนี้เปลี่ยนเจ้าของจริง ๆ เธอก็ต้องหาที่อยู่ใหม่ รวมทั้งหางานใหม่ เธอจะมาพักอยู่แบบนี้ไม่ได้อีก

แค่คิดว่าต้องไปจากที่นี่ก็โหวงกลางอกแล้ว

ที่รีสอร์ทแห่งนี้เปรียบเสมือนบ้านของเธอ เพราะเป็นแหล่งพักพิงแห่งเดียวที่เธอมี หากต้องไปจากที่นี่จริง ๆ เธอก็ยังไม่รู้ว่าจะไปพักที่ไหน

เฮ้อ... เอาเถอะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด หลังจากที่พ่อเลี้ยงธงทิวตัดสินใจซื้อที่นี่แล้ว เธอจะลองคุยกับเขาดู เธอจะขอเขาทำงานที่นี่ในตำแหน่งแม่บ้าน หากโชคเข้าข้างเธอก็คงได้อยู่ที่นี่ต่อ แต่ถ้าเขาปฏิเสธ ค่อยมาว่าอีกทีว่าเธอจะทำอะไรต่อไป

แสงเทียนไล่เรื่องฟุ้งซ่านออกไปจากหัวแล้วหลับตาลง ขอแค่ได้พักผ่อนให้ร่างกายได้ชาร์ตพลัง สบายตัวแล้วค่อยกลับไปทำงานต่อก็ยังทัน

หลังจากพักผ่อนจนสบายตัวและหายเป็นปกติแล้ว แสงเทียนก็ออกมาช่วยป้าคำจัดโต๊ะอาหารเพื่อเตรียมต้อนรับพ่อเลี้ยงธงทิว

ทว่าจัดโต๊ะยังไม่ทันเสร็จน้าสาลีก็มาตรวจดูความเรียบร้อย พอเห็นเธอกำลังเรียงแก้วเรียงจาน แม่เลี้ยงใจร้ายก็ชักสีหน้าไม่พอใจใส่ทันที

“อะไรกัน พ่อเลี้ยงจะมาถึงอยู่แล้ว ป่านนี้ยังจัดโต๊ะไม่เสร็จอีกเหรอ”

“พ่อเลี้ยงมาทุ่มตรงไม่ใช่เหรอคะ?”

พอแสงเทียนถามออกไปแบบนั้น สาลีก็ถลึงตาดุใส่ลูกเลี้ยงสาวด้วยความไม่พอใจ

“ต้องรอให้ถึงเวลาด้วยเหรอ เตรียมความพร้อมไว้ก่อนไม่ได้หรือไง รีบไปจัดโต๊ะให้เสร็จ ๆ ซะ แล้วตอนพ่อเลี้ยงธงทิวมาถึง แกก็อย่าสะเออะเสนอหน้าออกมาให้พ่อเลี้ยงเห็นล่ะ เป็นแค่ลูกเมียน้อยหัดเจียมตัวไว้ซะบ้าง ฉันขี้เกียจตอบคำถามว่าแกเป็นใคร”

“ค่ะคุณน้า” หญิงสาวรับคำเสียงเรียบ คำว่า ‘ลูกเมียน้อย’ ที่ถูกตอกย้ำยิ่งกว่าหนามยอกอกเสียอีก

พอผู้เป็นแม่เลี้ยงเดินห่างออกไปแล้ว แสงเทียนก็ถอนหายใจออกมายาว... เป็นแบบนี้ประจำสิน่า ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ก็ไม่เคยถูกใจน้าสาลีเลยสักครั้ง มิหนำซ้ำเธอยังถูกน้าสาลีกดขี่มาโดยตลอด

หญิงสาวสลัดเรื่องของแม่เลี้ยงใจร้ายออกไปแล้วตั้งหน้าตั้งตาจัดโต๊ะอาหารต่อให้เสร็จ ทว่ายังไม่ทันลงมือทำงานที่ค้างไว้ให้แล้วเสร็จ พ่อครัวคนใหม่ก็เดินตรงมาหาเธอ

“มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ?”

ก็ไม่รู้ว่าเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาจะได้ยินเรื่องที่น้าสาลีพูดกับเธอหรือเปล่า แค่คิดว่าเขาได้ยินเรื่องที่น้าสาลีคุยกับเธอเมื่อครู่ แสงเทียนก็รู้สึกไม่สบายใจแล้ว

“ไม่เป็นไรค่ะ ทางนี้ใกล้เสร็จแล้ว พี่ทิวไปช่วยงานป้าคำเถอะ ลูกค้าสั่งอาหารเข้ามาเยอะเลย ป้าคำน่าจะกำลังยุ่ง”

“ผมจัดการเสร็จหมดแล้ว ก็เลยเดินมาดูความเรียบร้อยที่โต๊ะอาหาร เผื่อว่ามีอะไรให้ผมช่วย”

“ทางนี้ใกล้เสร็จแล้วเหมือนกันค่ะ เหลือประดับดอกไม้อีกนิดหน่อยก็เรียบร้อย”

“คุณเทียนเก่งจังเลยนะครับ” ธงทิวอดชมไม่ได้ แม้โต๊ะอาหารยังจัดไม่เสร็จ แต่รูปแบบการจัดก็ถูกใจเขานัก ดูก็รู้ว่าหญิงสาวมีความรู้ ความสามารถทางด้านนี้

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ เทียนเป็นแค่งู ๆ ปลา ๆ”

“งู ๆ ปลา ๆ ที่ไหน คุณเทียนถ่อมตัวแล้ว นี่ถ้าพ่อเลี้ยงมาเห็นเข้า ผมว่าพ่อเลี้ยงต้องชอบมากแน่ ๆ ดูสิ แม้แต่เรื่องจัดโต๊ะอาหารคุณเทียนยังพิถีพิถัน”

หญิงสาวยิ้มบางกับคำชม “เทียนอยากให้ทุกอย่างออกมาดีที่สุด พี่ทิวเรียกชื่อเทียนเฉย ๆ ก็พอ เรียกคุณเทียนแล้วรู้สึกแปลกหูยังไงก็ไม่รู้”

“เรียกคุณเทียนน่ะดีแล้ว คุณเทียนเป็นลูกสาวของคุณชาติ ยังไงคุณเทียนก็เป็นลูกสาวเจ้านายของผม” ชายหนุ่มไม่วายแย้ง เพราะเขาอยากให้เกียรติหญิงสาว