บทที่ 1 เลือดศิวะพรหม (5)

“เป็นอะไรกันมั้ยนั่น?”

“ไม่เป็นอะไรครับป้า” ชายหนุ่มรีบบอกพลางลุกขึ้นยืนพร้อมกับวัตถุดิบสำหรับปรุงอาหาร

“ป้าไม่ได้ถามเอ็งเจ้าทิว นู่น ป้าถามหนูเทียนนู่น เป็นอะไรมั้ยเจอยักษ์ชนน่ะ”

หญิงสาวยิ้มบางกับฉายาที่ป้าคำตั้งให้คู่กรณีของเธอ “เทียนไม่เป็นอะไรค่ะป้า”

“ทีหน้าทีหลังหัดระวังหน่อยนะพ่อคุณ ตัวก็ใช่ว่าจะเล็ก ๆ ชนกับหนูเทียนไม่เท่าไหร่ เกิดเดินซุ่มซ่ามไปชนกับเจ้าที่เจ้าทาง ระวังเถอะจะงานเข้า”

“แถวนี้ผีดุเหรอป้า?” ถามป้าคำแล้วชายหนุ่มก็หันมาผงกศีรษะเป็นชิงทักทายให้หญิงสาว แล้วเขาก็ส่งมอบเสบียงที่ป้าคำสั่งให้ไปซื้อ

“ก็เออน่ะสิ ไม่เห็นหรือไงมาถึงก็วางอำนาจ เจ้ากี้เจ้าการสั่งนู่นสั่งนี่ยาวเป็นหางว่าว” ปากก็พูด มือก็รับของจากชายหนุ่ม

“นั่นน่ะเหรอเจ้าที่ของป้า” ธงทิวรู้ได้ทันทีว่าป้าคำพูดถึงใคร

ก็คงจะไม่แคล้วคุณนายสาลี ภรรยาของคุณธนชาติเจ้าของรีสอร์ทแห่งนี้

“รายนั้นแหละ ระวังตัวไว้ให้ดี นังคุณนายหอยหลอดนั่นทั้งถือยศถืออย่าง วางตัว บ้าอำนาจ เหยียดคนจน อย่าไปทำอะไรขวางหูขวางตาคุณเธอเชียวนะ ไม่งั้นจะตกงานแบบไม่รู้ตัว” ป้าคำเตือนด้วยความหวังดี

ชายหนุ่มไหวไหล่ไม่ยี่หระ “จะซักเท่าไหร่กันเชียว”

“ก็ใหญ่พอที่จะเฉดหัวเอ็งออกจากงานได้ก็แล้วกันเจ้าทิว!”

ฟังป้าคำว่า ก็ยิ่งทำให้ธงทิวหัวเราะขัน ไม่มีใครไล่เขาออกจากงานได้ทั้งนั้น แม้แต่คุณธนชาติก็ยังต้องเกรงใจเขา

“ผมไม่กลัวหรอก”

“ทำเป็นอวดเก่งไปเถอะ เจอฤทธิ์นังคุณนายเข้าให้แล้วจะจ๋อย” ป้าคำไม่วายสำทับแกมข่มขู่ แต่ธงทิวก็ไหวไหล่ไม่ยี่หระ

“ป้าคำ พี่คนนี้เป็นพนักงานใหม่ของรีสอร์ทเราเหรอจ๊ะ?” แสงเทียนที่ฟังทั้งสองพูดกันหาโอกาสถามแทรกขึ้น เพราะเธอไม่เคยเห็นเขามาก่อน

“ใช่ค่ะ พ่อเลี้ยงธงทิวมาฝากคุณชาติให้ทำงานที่นี่น่ะ เห็นว่าทำอาหารเก่งคุณชาติก็เลยรับตัวไว้”

“อ้อ...” หญิงสาวลากเสียงยาว ที่แท้เขาก็เป็นคนของพ่อเลี้ยงธงทิว

รู้แบบนี้แล้วแสงดาวก็ไม่อยากยุ่งเหมือนกัน เธอไม่อยากเฉียดใกล้เพื่อนพ่อทุกคน และรวมถึงคนของเพื่อนพ่อด้วย

“รู้จักกันไว้นะ นี่เจ้าทิวเป็นพ่อครัวคนใหม่ของที่นี่ ส่วนนี่หนูเทียน ลูกสาวของ...”

“ป้าคะ” แสงเทียนรีบขัดขึ้นก่อนที่ป้าคำจะพูดจบ พร้อมกับส่ายหน้าเพื่อห้ามป้าคำพูดถึงเรื่องของเธอ พอห้ามป้าคำได้แล้วหญิงสาวก็หันมายิ้มให้ชายหนุ่มพอเป็นมารยาท

“ยินดีที่รู้จักค่ะ” บอกกับชายหนุ่มแล้ว แสงเทียนก็เอ่ยกับป้าคำอีกครั้ง “งั้นเทียนขอตัวก่อนนะคะ”

ป้าคำพยักหน้า ไม่วายตะโกนบอกหญิงสาวที่ทำท่าจะเดินหนีไป “เสร็จแล้วมากินยำมะม่วงป้านะ”

“ค่ะป้า” รับปากป้าคำแล้วแสงเทียนก็หอบเอาผ้าปูที่นอนแล้วจากไป

ธงทิวได้แต่มองตามเจ้าของร่างบางที่อยู่ในชุดของพนักงานรีสอร์ทอย่างให้ความสนใจ เขาไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าป้าคำพูดอะไร รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เปลือกมะม่วงลอยมาโดนตัว

“ครับป้า”

“แหม ตาละห้อยเชียวนะเอ็ง”

“ใครเหรอป้า สวยจัง?” ชายหนุ่มถามอย่างสนใจ เขาเพิ่งเริ่มงานวันนี้เป็นวันแรก เลยยังไม่รู้จักกับใครนอกจากลุงแสนกับป้าคำ

“ลูกสาวคนเล็กของคุณชาติน่ะ”

ธงทิวทำหน้าแปลกใจ เขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน “ลูกสาวคุณชาติเจ้านายป้าน่ะเหรอ”

“ก็เออสิ จะชาติไหนล่ะ”

“ผมนึกว่าคุณชาติมีลูกสาวคนเดียวซะอีก”

“มีสองคน นี่เป็นลูกอีกเมีย อยู่ไปนาน ๆ เอ็งก็รู้เองล่ะ มา ๆ มัวแต่มองสาวอยู่นั่นแหละ มาช่วยป้าหั่นหัวหอมหน่อย”

ธงทิวทำตามอย่างว่าง่าย ยังไงเขาก็ต้องทำงานที่นี่อีกหลายวัน ยังไงเรื่องของ ‘หนูเทียน’ ที่ป้าคำเรียกอย่างเอ็นดูเขาต้องได้รู้หมดเป็นแน่

##### บทที่ 2

พ่อเลี้ยงธงทิว

จัดการกับงานที่ต้องทำจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว แสงเทียนก็มานั่งพักในครัวพร้อมกับกินยำมะม่วงตามคำชวนของป้าคำ แล้วเธอก็เจอกับพ่อครัวคนใหม่ของแสงเทียนรีสอร์ทอีกครั้ง...