บทที่ 12 ฉันบอกแล้ว

“ลีจงซอกคะ ถึงแม้ฉันจะหวั่นไหวกับคุณพชรนัยหรือเขมกรไปบ้าง แต่คุณก็คือที่หนึ่งในใจฉันนะคะ” เธอหยิบหมอนข้างที่เป็นรูปดาราเกาหลีที่โปรดปรานขึ้นมากอด ก่อนจะถอนหายใจยาว แล้ววางหมอนข้างลง พลางทำหน้ามุ่ย ดวงตากลมเลื่อนมองสภาพห้อง ทุกมุมเต็มไปด้วยภาพของดาราเกาหลี หญิงสาวปล่อยยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินลงมายังด้านล่าง

เสียงดนตรีในสถานบันเทิงดังกึกก้อง เขมกรเดินตรงมานั่งด้านข้างพชรนัย ก่อนจะรินแอลกอฮอล์แล้วกระดกขึ้นอย่างช่ำชอง แล้วเหลือบหันมองหน้าเพื่อนรักที่กำลังนั่งกอดหญิงสาวของทางร้านอยู่ถึงสองคน ก่อนเขมกรจะปล่อยยิ้มแล้วส่ายศีรษะ

“ฉันแบ่งให้คนหนึ่งไหม” พชรนัยถามอย่างกวนๆ

“ไม่อ่ะ” เขมกรปฏิเสธ แล้วกระดกแอลกอฮอล์อีกครั้ง

“ฉันว่า ฉันจะตัดใจจากเบลล่าแล้วนะ” เขมกรพูดขึ้นด้วยความสับสน พลางถอนหายใจ

“นายทบทวนดีแล้วหรอ” พชรนัยถามเพื่อนรัก ก่อนจะกระซิบบอกให้น้องพนักงานคนสวยออกไปก่อน หลังจากสองสาวออกจาก อกของพชรนัยแล้ว เขาก็ขยับเข้ามานั่งด้านข้าง เห็นเขมกรพยักหน้าตอบรับเป็นนัยว่าเขาทบทวนดีแล้ว

“อะไรที่ทำให้นายตัดใจได้ง่ายขนาดนั้น” พชรนัยถามอย่างสงสัย เพราะเขาเองเคยบอกให้เขมกรตัดใจจากเบลล่าหลายครั้งหลายครา แต่ไม่เป็นผล

“มันไม่ง่ายเลยนัย ไม่มีใครรู้ว่าฉันรู้สึกยังไง เบลล่าก็ยังคงเป็นเบลล่าเช่นเดิม ฉันไม่มีทางเปลี่ยนเธอได้ ฉันควรเชื่อนายตั้งนานแล้ว” รอยยิ้มของเขมกรแฝงด้วยความเจ็บปวด พชรนัยรู้ดี ก่อนเอื้อมมือตบที่บ่าของเพื่อนรัก แล้วรินแอลกอฮอล์ให้

“มันต้องอย่างนี้สิ นายไม่ควรจมปลักอยู่กับผู้หญิงที่ไม่เห็นค่า เชื่อฉัน ถ้านายได้เปิดใจมองคนอื่นบ้าง บางทีนายอาจจะเจอคนที่เข้ากับนายได้ แล้วนายจะรู้ว่าความสุข ที่แท้จริงมันเป็นแบบไหน”

“นายทำเหมือนนายมีความรักแล้วงั้นแหละ”

“ฉันยังหาไม่เจอ แต่ในแบบของนาย ฉันดูปราดเดียวก็รู้ ว่านายไม่ได้มีความสุข” เขมกรชะงัก แล้วยิ้มออกมาเป็นการยอมรับความจริงไม่โต้เถียง พชรนัยหันมองดูสาวๆ ที่แวะเวียนเข้ามาใช้บริการของทางร้านอย่างสนอกสนใจ ก่อนจะนึกบางอย่างได้แล้วหันมาหาเขมกร

“เอ่อ...แล้วเรื่องที่ผืนนั้น ผู้หญิงคนนั้น ประสานงานถึงไหนละ คุณรัตนามีปฏิกิริยายังไงบ้าง”

“ดารินกลับมา ในสภาพเดียวกับลูกหมาตกน้ำ”

“ฮ่าๆ” พชรนัยหัวเราะชอบใจ เขาคิดไว้แล้วเชียวไม่มีผิด ฤทธิ์ของคุณรัตนา แม้แต่บริษัทคู่แข่งยังยอมแพ้ในการดื้อดึงของเธอ ได้ถอนตัวไปหลายราย เรื่องความหัวแข็งเอาแต่ใจนั้นถูกเล่าลือกันหนาหูนักในหมู่นักธุรกิจอสังหาฯ

“ฉันบอกนายแล้ว ว่าคุณดารินจะเอาไม่อยู่”

“แต่ฉันเชื่อว่าเธอต้องทำได้ ฉันเคยจนตรอกมาก่อน ฉันรู้ว่าเธอจะไม่ยอมให้บ้านของเธอถูกยึด เราไม่สามารถใช้พนักงานธรรมดาทำงานนี้ได้ นอกจากดารินเท่านั้น” ดวงตาคมของเขมกรแน่วแน่ ก่อนจะยกแอลกอฮอล์ขึ้นดื่ม

“ฉันขอเตือนนายอีกเรื่อง คุณดารินไม่ได้แค่ฟันฝ่าด่านของคุณรัตนา แต่เธอต้องไปต่อสู้กับบริษัทคู่แข่งของเราที่ส่งคนไปไม่เว้นแต่ละวัน ถึงตอนนั้นใครจะทนไหว ถ้านายอยากให้มันง่ายขึ้น คุณดารินจำเป็นต้องมีคนช่วย”

“หมายความว่าไง” เขมกรหรี่ตาถามอย่างสนใจ