การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต 1

อีกไม่นานน้องก็จะออกมาแล้ว ท่านแม่ของนางต้องพักผ่อนเยอะ ๆ อะไรที่ช่วยพวกเขาได้นางก็หยิบมาทำหมดจากที่เคยนั่งขี้เกียจเฉย ๆ ไม่นานก็ถูกดุเพราะงานหนักเกินไปสำหรับเด็กวัยนี้ เด็กน้อยจำใจต้องไปนอนขี้เกียจอยู่ระเบียงบ้านเหมือนเดิม

ถ้าไม่ทำอะไรสมเป็นเด็กเลยพ่อแม่ของนางต้องคิดว่าโดนผีสิงอีกแน่ เดือดร้อนต้องไปหาคนทรงที่ต้มตุ๋นไปเรื่อย เหอรุ่ยเถียนต้องลดอายุสมองตัวเองอย่างช่วยไม่ได้

ชีวิตแต่ละวันของเหอรุ่ยเถียนค่อนข้างเรียบง่ายและน่าเบื่อ เป็นความน่าเบื่อที่นางยินดีให้เกิดเพราะมันหมายถึงสิ่งรอบตัวยังสงบสุขดี

หลังจากน้องชายเกิดบ้านก็ครึกครื้นเพราะมีเด็กเล็กเพิ่มมาอีกคน ผู้เป็นมารดาพักฟื้นอยู่ไม่นานก็กลับไปทำงานสวนต่อ ส่วนนางก็มีหน้าที่ใหม่คือการช่วยดูแลน้อง เหอรุ่ยเถียนคิดว่ามันจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป นางจะได้อยู่กับครอบครัวจนกระทั่งท่านพ่อท่านแม่ผมหงอกขาว

แต่เหอรุ่ยเถียนประมาทเกินไป…

วันหนึ่งในฤดูหนาวอันเงียบเหงาท่านแม่จากไปด้วยอาการไข้ขึ้นสูง อากาศเย็นจัดในรอบหลายปี มีคนล้มป่วยและเสียชีวิตจำนวนมาก น้องชายวัยสิบขวบกอดเอวนางร้องไห้จนชายแขนเสื้อชุ่มน้ำตา

ไม่รู้ว่าเพราะสะเทือนใจเรื่องใดนางถึงไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด ภาพอนาคตที่นางวาดไว้พังทลายย่อยยับ แต่เหมือนภาพนั้นมันจะยังแตกละเอียดไม่พอสวรรค์จึงประทานโชคชะตาให้ใหม่ สองปีต่อมาบิดาของนางก็จากไปด้วยโรคระบาดที่มาและไปอย่างกะทันหันจนไม่ทันได้รู้สาเหตุการเกิดโรค

ครั้งนี้น้องชายของนางก็ยังคงร้องไห้แทนตัวนางที่ทำได้เพียงยืนเศร้าข้าวปลาไม่กิน

ผีเสื้อเยว่หลีทำได้เป็นเพียงผู้ชมในสถานการณ์นี้ มันไม่อาจปลอบเจ้านายด้วยการทำให้คนตายฟื้นขึ้นมาหรือแม้แต่รักษาโรคภัยไข้เจ็บที่พรากชีวิตคนในครอบครัวไป สระน้ำพิสุทธิ์ในมิติของมันยังถูกชำระล้างไปได้ไม่หมด ดันทุรังใช้ไปตอนนี้มีแต่จะทำให้คนเจ็บตายเร็วขึ้น ทั้งที่อีกไม่นานก็จะสะอาดหมดจดแล้วแท้ ๆ

โชคชะตาช่างน่าขันเหลือเกิน

ความโศกเศร้าดำเนินไปพร้อมกับชีวิตที่ต้องก้าวเดินไปข้างหน้า หญิงสาวที่ต้องก้าวขึ้นมานำครอบครัวเพราะเหลือนางที่พอจะทำแบบนั้นได้อยู่คนเดียว

เหอรุ่ยเถียนในวัยย่างสิบแปดปีต้องทำทุกอย่างที่พ่อกับแม่เคยทำเพื่อให้นางกับน้องชายสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เป็นความโชคดีอย่างคาดไม่ถึงที่อายุจิตใจของนางไม่ได้อ่อนต่อโลกเหมือนร่างกาย และเจ้าผีเสื้อก็ให้การสนับสนุนเจ้านายของมันเพื่อรักษาผลประโยชน์ได้เป็นอย่างดี

ไกลออกมาจากชุมชนด้านนอก คือย่านพลุกพล่านของคุณหนูคุณชายทายาทเศรษฐีมั่งมีล้นฟ้า แม้ยกยอตนเองเสียปานนั้นแต่ก็แฝงด้วยคำเหน็บแนมตัวเองอยู่ในที

ร้านรวงหรูหราที่จำหน่ายข้าวของมีราคา เป็นที่ละลายเงินขึ้นชื่อในแวดวงขุนนาง ถึงไม่อาจเทียบเท่าเมืองหลวงแต่ก็มีคุณหนูคุณชายไม่น้อยที่ยอมนั่งรถม้าข้ามเมืองมาเพราะมีของแปลกตามากหลาย พวกเขาไม่ยอมเสียหน้าแม้เรื่องเล็กน้อย จุดด่างพร้อยในตระกูลไม่อาจให้มี

เช่นนี้จึงเป็นชะตาที่ ไป่จ้าน ต้องเจอ

จวนสกุลไป่เป็นที่พำนักของขุนนางใหม่ที่พึ่งรับราชการได้ยังไม่ถึงรุ่น ว่ากันว่าจวนนั้นมีคุณชายอัปลักษณ์ผิดพ่อผิดแม่อยู่คนหนึ่ง แต่ข่าวลือก็มีเพียงเท่านั้น ไม่มีใครเคยเห็นหรือพิสูจน์ได้ว่าคุณชายคนนั้นมีตัวตนอยู่จริง

บ้างก็ว่าตระกูลไป่สร้างเรื่องขึ้นมาเองเพื่ออยากให้ตนเป็นที่สนใจ ไม่นานผู้คนก็ลืมเลือนเรื่องราวนี้ เรื่องลี้ลับในจวนยังได้รับความสนใจมากกว่าตัวตนของเขาด้วยซ้ำ

เรือนเล็กด้านหลังที่อยู่ใกล้กับบ่อน้ำเงียบสงัดและวังเวง ถ้าไม่ต้องมาตักน้ำตามหน้าที่ก็ไม่มีใครอยากย่างกรายเข้ามา คนงานเก่าแก่เล่าว่าเคยได้ยินเสียงโหยหวนมาจากห้องร้างห้องนั้น พวกเขาแตกตื่นนึกว่าเป็นวิญญาณ เรื่องนั้นร่ำลือกันปากต่อในหมู่บ่าวรับใช้ แต่หลายปีที่ผ่านมาก็ไม่ได้ยินเสียงแล้ว คนงานทั้งหลายเลยคิดว่าวิญญาณนั่นคงไปเกิดใหม่แล้วด้วยซ้ำ

ใครจะรู้เล่าว่า…ยังมีคนตัวเป็น ๆ อาศัยอยู่