2 เอาคืนให้สาสม

2

เอาคืนให้สาสม

พราวตะวันถูกพาตัวไปขังไว้ในห้องรับแขกด้านบน ซึ่งใส่กุญแจล็อกเอาไว้จากด้านนอก เธอเดินวนไปวนมาด้านห้องด้วยความหวาดกลัวและร้อนใจ

ตัวเธอแลกกับเงินหมื่นล้านงั้นเหรอ?

จริงอยู่ที่บุลันตรามีทรัพย์สินมหาศาล แต่หากต้องเอาเงินสดหมื่นล้านมาแลกกับลูกเมียน้อยอย่างเธอ คงเป็นเรื่องที่ต้องคิดหนัก ถึงแม้ว่ามาลาแม่ของเธอจะเป็นคนรักแรกของเศรษฐ์ผู้เป็นพ่อ แต่มีหรือที่จันทรา เมียหลวงที่เกลียดชังเธอกับแม่จะยอมเสียเงินมากมายขนาดนั้น

พราวตะวันคิดไม่ตก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธออยู่ส่วนไหนของเกาะกลินท์และยังไม่รู้อีกว่า ‘ไอ้ขี้เก็ก’ ที่จับตัวเธอมาเป็นใคร…แต่คงเป็นใครสักคนที่มีปัญหากับบุลันตราแน่ๆ หากเป็นแค่โจรกระจอกมีหรือจะกล้าต่อกรกับครอบครัวเธอ เมื่อนึกบางอย่างขั้นมาได้ พราวตะวันก็เดินไปที่หัวเตียงหวังจะหาโทรศัพท์เพื่อติดต่ออิรา พี่ชายบุญธรรมที่ครอบครัวของเธอรับเลี้ยงเขามาตั้งแต่เกิด แต่เธอก็หาโทรศัพท์ไม่เจอ และไม่มีทางไหนเลยที่เธอจะติดต่อใครได้จากในห้องนี้

เวลาล่วงเลยมาพักใหญ่ อนาคินกลับมาที่บ้านหลังใหญ่ของกลินท์ตระกูลที่ตั้งอยู่เชิงเขา เพราะกลัวว่าอัคราและนวลแขจะเป็นห่วงที่ออกจากโรงพยาบาลแล้วหายตัวไปทั้งวัน

“กลับมาแล้วหรือตาคิน” จันทราผู้เป็นแม่เดินเข้ามาหาลูกชาย

“คุณพ่อล่ะครับ” เขามีเรื่องที่ต้องรายงานอัครา

“อยู่ที่ห้องทำงานน่ะ มีอะไรหรือหน้าตาเครียดเชียว เพิ่งออกจากโรงพยาบาลก็น่าจะพักหน่อยนะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมหายดีแล้ว ผมขอตัวไปหาคุณพ่อก่อนนะครับ”

“จ่ะ” จันทราตอบรับ เธอชินเสียแล้วที่อนาคินกลายเป็นคนพูดน้อยและเย็นชา แต่ก็อดโทษสามีไม่ได้ที่อยู่ๆก็วางมือจากกิจการทั้งหมดแล้วยกให้อนาคินดูแลเพียงคนเดียว รวมถึงสัญญาบ้าๆกับบุลันตราอีกด้วย

“พี่คิน” เสียงเรียกของอโณณา ลูกสาวคนเล็กของบ้าน กลินท์ตระกูล เธอผู้มีใบหน้างามในร่างที่บางเล็ก ใบหน้านิ่งและดวงตาที่ไร้ซึ่งอารมณ์ อีกทั้งปราศจากคำพูดใดเมื่อต้องพบกับคนภายนอกนั้นทำให้เธอได้รับฉายาจากคนในเกาะว่า ‘คุณหนูเย็นยะเยือก’

“อืม” อนาคินตอบรับมองน้องสาวจอมเย็นชาที่ซึ่งถอดแบบจากเขามาไม่มีผิด

“รู้หรือยังว่าใครยิง” อโณณาถามเสียงเรียบ แน่นอนว่าเป็นห่วงพี่ชายคนโต แม้จะไม่ถามสักคำว่าอาการเป็นยังก็ตาม

“รู้” อนาคินตอบสั้นๆ

“ใคร?”

“พวกบุลันตรา” สิ้นคำนั้น อนาคินก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของอัคราทันที โดยไม่รอฟังคำพูดใดๆต่อจากน้องสาว เพราะหากเพียงเขาอยู่ต่อสักนิดอาจจะได้เห็นแววตาตกใจของอโณณา

ลูกสาวคนเล็กของกลินท์ตระกูล รีบเดินออกมาจากหน้าห้องทำงานของอัครา ตรงไปที่รถเบนท์ลีย์ สปอร์ตสุดหรู แล้วหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกหาใครคนหนึ่งก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว

“มาเจอกันหน่อย…มีเรื่องสำคัญจะคุย”

อนาคินเดินเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าอัคราที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะทำงาน

“พ่อครับ…”

“ว่าไง…อาการแกเป็นยังไงบ้าง” อัคราถามด้วยความเป็นห่วง ทว่าสายตากลับไม่ได้มองมาที่ลูกชายแม้สักนิด

“ดีขึ้นเป็นปกติแล้วครับ”

“พวกบุลันตราใช่ไหม” อัคราถามราวกับรู้ว่าอนาคินจะมาบอกเขาเรื่องอะไร

“ครับ”

“แล้วแกจะเอายังไง?”

“เอาคืนให้สาสมที่สุด”

“ก็แล้วแต่แกจะทำวิธีไหน…แต่รู้ใช่ไหมว่าอีกไม่นาน ยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับเจนนินทร์”

เจนนินทร์ บุลันตรา ลูกสาวในสมรสคนเดียวของบุลันตรา เธอคือคนที่อนาคินต้องแต่งงานด้วย ตามที่สองเกาะได้ทำสัญญากันเอาไว้

“ครับ”

“ที่ฉันพูด…มันหมายถึงไม่ว่ายังไงสองเกาะก็เป็นพันธมิตรกัน และถึงพวกมันจะคอยลอบกัดเราอยู่เรื่อยๆ แกก็ต้องอดทน ห้ามทำอะไรให้หักกันอย่างเด็ดขาด…เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม”

“ครับ”

“เข้าใจแล้วก็ไป…นิยายกำลังสนุก แกนี่ชอบเข้ามาขัดจังหวะฉันอยู่เรื่อย”

อนาคินส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกมาจากห้องทำงาน ปกติเขาจะแบ่งพักที่บ้านท้ายเกาะบ้างและที่บ้านกลินท์ตระกูลบ้าง สลับกันไป แต่เพราะวันนี้มีแขกพิเศษที่บ้านท้ายเกาะเขาจึงสั่งให้รัชชุเอารถไปส่งเขาที่นั่น

“นายมาแล้วเหรอคะ” เล็กน้อย คนดูแลบ้านวิ่งเข้ามาหา อนาคินด้วยสีหน้าละบากใจในทันที่เขามาถึงบ้านท้ายเกาะ

“มีอะไร?”

“คือ…คุณผู้หญิงข้างบนน่ะค่ะ…”

“มีอะไรก็รีบพูดมา”

“เล็กน้อยเอาอาหารเย็นไปให้เธอ เธอก็บอกว่าไม่ทานต้องการพบนายเท่านั้น แล้ว…แล้วเธอก็บอกว่าถ้าไม่ปล่อยเธอออกไปเธอจะฆ่าตัวตายอยู่ในห้อง”

“เรื่องแค่นี้ทำไมต้องเอามาบอกนาย” รัชชุดุเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร อยากจะรู้นักว่าจะตายวิธีไหน…สองคนไปพักกันได้แล้ว เดี๋ยวฉันจัดการเอง” จบคำนั้นอนาคินก็เดินขึ้นมาที่ชั้นสองของบ้าน เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนที่ขังพราวตะวันไว้

“ไปตายซะ! ว๊ายยย!!!” จังหวะที่เขาเปิดประตูเข้ามานั้นพราวตะวันที่มีหนังสือเล่มหนาอยู่ในมือ ก็ก้าวออกมาจากที่หลบอยู่หลังประตู ตั้งใจจะฟาดแรงๆที่ท้ายทอยของชายหนุ่ม แต่เขากลับหลบได้ทัน ก่อนจะคว้าตัวเธอเอาไว้…แล้วจ้องมองราวกับจะบอกว่าหากเธอฆ่าเขาไม่ได้…คนที่จะต้องตายก็คือเธอ!