EP. 4 | ไอ้ชู้

ณ โรงพยาบาล

“คุณหมอคะ ฉันขอกลับพรุ่งนี้ช่วงเย็นได้ไหมคะ” ร่างเล็กบอบบางส่งเสียงแผ่วเบาเอ่ยถามหมอหนุ่มผู้ดูแลไข้ หมอหนุ่มมองหน้าเธอด้วยความงุนงง เธอพึ่งแท้งและเสียเลือดไปไม่ใช่น้อยๆ เธอต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาลก่อนเพื่อเช็คดูอาการทุกอย่างให้เรียบร้อย ทำไมเธอถึงต้องการกลับบ้านทั้งที่ตัวเองก็อิดโรยขนาดนี้

“ไม่ได้หรอกครับ คุณพึ่งผ่านแท้งมาร่างกายของคุณยังไม่คงที่ต้องอยู่โรงพยาบาลให้หมอประเมินอาการก่อนนะครับ”

“แล้วถ้าฉันจะขอเป็นยาไปทานที่บ้านแทนการนอนโรงพยาบาลแบบนี้จะได้ไหมคะ”

“ไม่ได้จริงๆ ครับ ร่างกายของคุณอ่อนเพลียมากรักษาตัวก่อนครับ ถ้าคุณรีบออกภายในวันพรุ่งนี้สภาพร่างกายคุณจะแย่นะครับ อยู่รักษาตัวต่อเถอะครับอีกอย่างสภาพจิตใจของคุณตอนนี้ก็ติดลบ”

“ค่ะ” เธอไม่ได้ถามอะไรหมอต่อ หมอและพยาบาลพากันเดินออกไป ส่วนเธอนั้นได้แต่นั่งนิ่งนึกถึงคำขู่ของลานนา

ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงประตูดังขึ้นทำให้เธอสดุ้งเล็กน้อย

แกร๊กกก~~ประตูค่อยๆ เปิดเผยให้เห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในห้องพร้อมใบหน้าเปียกปอนไปด้วยหยดน้ำตา

“พี่เมขลา พี่คชา” คนที่เดินเข้ามาคือรุ่นพี่ที่เธอเคารพนับถือ เมขลาเธอคือเพื่อนสิบทิศส่วนคชาเป็นเพื่อนของเมขลา คชาพึ่งกลับมาจากเรียนต่อที่สวีเดน พอกลับมาก็ทราบข่าวร้ายจากเมขลาว่าวิมาลาแท้งลูกด้วยน้ำมือของลานนา

“โอเคไหมวิ หนูโอเคไหม” น้ำเสียงเรียบนิ่งของเมขลาเอ่ยถามหญิงสาวก่อนที่เธอจะโผกอดวิมาลาด้วยความเป็นห่วงและความสงสาร

“วะ…วิโอเคค่ะพี่เม” วิมาลาเธอฝืนยิ้มออกมาเบาๆทั้งที่หัวใจของเธอแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี เธอไม่ต้องการให้ใครมาเป็นห่วงเธอหรือสงสารเธอไม่อยากเห็นคนอื่นต้องมาเดียดร้อนเพราะเธอ

“สิบทิศเล่าให้พี่ฟังหมดแล้วพอพี่ได้ยินพี่แทบช็อกพี่เป็นห่วงเรามากนะ ขวัญเอ๋ยขวัญมานะวิ” เมขลารักวิมาลาเหมือนน้องสาวแท้ๆ ของเธอ เธอคอยช่วยเหลือวิมาลาเป็นประจำ ช่วยคุยกับร้านผ้าดังๆ ที่นำเข้าจากต่างประเทศเพื่อขอส่วนลดให้วิมาลา

เมขลาคอยสนับสนุนเธอมาโดยตลอด คชายืนกำหมัดของตนไว้แน่นเขามองใบหน้าที่ชีดโทรมของวิมาลาด้วยความเจ็บปวด วิมาลาเธอคือผู้หญิงที่เขารักมาตลอดถึงแม้ว่าเขาจะเป็นได้แค่พี่ชายที่เธอเคารพก็ตาม ตอนนี้เขาไม่อาจทนเห็นผู้หญิงที่เขารักเจ็บปวดไปมากกว่านี้

“มันรู้รึเปล่าว่ามันทำวิแท้ง!”

“มะ…ไม่รู้ค่ะและวิก็จะไม่บอกเขาด้วย”

“ทำไมล่ะวิ มันทำวิเจ็บขนาดนี้ทำไมถึงไม่บอกมัน มันควรรับผิดชอบกับสิ่งที่มันทำนะวิ!”

“นั่นน่ะสิทำไมไม่บอกลานนาให้เขารับรู้ถึงความเลวที่เขาทำกับเธอวิและลูก ครั้งนี้ลานนาเขาทำเกินไปจริงๆ” เมขลาเอ่ยสมทบคชา

“ต่อให้วิบอกว่าวิแท้ง มันก็ไม่ได้ทำให้พี่ลานนาเขาสงสารหรือเห็นใจหรอกค่ะ เขาอาจจะดีใจด้วยซ้ำที่ลูกที่เกิดจากคนที่เขาเกลียดชังนั้นแท้ง”

ต่อให้ลานนารู้มันก็คงเป็นเรื่องที่ดีในชีวิตเขาเขาคงไม่ขอโทษหรือสงสารเธอ เขาเกลียดเธอเขาไม่ได้ต้องการให้เธอท้องด้วยซ้ำ ถ้าเขารู้ว่าเธอท้องเผลอๆ เขาอาจจะพาเธอไปทำแท้งก็ได้นั้นคือสิ่งที่เธอคิดวนไปมาภายในหัว

“พี่มีธุระพี่กลับก่อนนะ เดี๋ยวพี่มาเยี่ยมใหม่นะ” คชาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเดินออกมา

เขาควักโทรศัพท์มือถือราคาแพงขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงและส่งข้อความไปหาเพื่อนคนหนึ่งก่อนจะขับรถด้วยความเร็วมุ่งหน้าไปยังผับหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมือง

เสียงดนตรีดังกระหึ่มผู้คนโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างเมามัน เขาจ้องไปยังชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังนั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนพร้อมเสียงหัวเราะเฮฮา

“มึงยังมีหน้ามามีความสุขบนความทุกข์ของวิไอ้ลานนาไอ้ชั่ว” คชาขบกรามแน่นเขายืนจ้องหาโอกาสเข้าไปคุยกับลานนา โอกาสดีของเขามาถึงแล้วเมื่อลานนาเดินลุกออกจากกลุ่มเพื่อนเพื่อลุกมาเข้าห้องน้ำ

// ผั๊วะ //

// ผั๊วะ // คชาคว้าแขนของลานนาพร้อมชกหมัดหนาเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างหนักโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว จนทำให้เขาเซถลาล้มลงกับพื้นอย่างแรง

“มึงเป็นเหี้ยอะไรวะ มาต่อยกูทำไม!” มือหนาลูบเข้าที่มุมปากของตัวเองที่มีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย พร้อมจ้องมองคชาด้วยความโกรธอย่างหนักที่บังอาจมาต่อยคนอย่างเขาที่ไม่เคยมีใครกล้าทำ

“แค่ต่อยมันยังน้อยไปสำหรับความเลวที่มึงทำกับผู้หญิงของกู”

“เหี้ยอะไรวะ ใครผู้หญิงของมึงกูทำอะไรให้วะ” เขาหยันตัวเองลุกขึ้นมาประชันหน้ากับคชา

“ผู้หญิงที่ชื่อวิมาลาไง มึงทำให้เธอเจ็บมึงทำให้เธอแท้งไอ้สารเลว วินอนร้องไห้อยู่โรงพยาบาลแทบตายมึงไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอวะ”

“มึงชู้วิมาลาใช่ไหม ที่มันหายหัวไปนี่ไปกกอยู่กับมึงงั้นเหรอ แท้งแล้วจะทำไม กูทำอะไรมัน?เกี่ยวอะไรกับกูหรือมันแท้งลูกของมึง มึงเลยวิ่งพล่านมาหาเรื่องกูแบบนี้ มึงเป็นชู้มันมานานแค่ไหนแล้วล่ะ” ลานนากระชากคอเสื้อของคนตรงหน้าแน่น พร้อมกดเสียงต่ำด้วยความโมโห

“วิแท้งเพราะมึงผลักเธอ มึงยังมีความเป็นคนอยู่รึเปล่าวะ”

“ไม่ว่าผู้หญิงที่ชื่อวิมาลามันจะเป็นจะตายต่อหน้ากู กูก็จะไม่ช่วยมัน กูพึ่งรู้นะเนี่ยว่าคนที่ทำตัวใสชื่อไร้เดียงสาแบบมันก็ร่านไม่เบามีผัวอยู่แล้วทั้งคนยังคบชู้”

“กูไม่ได้เป็นชู้กับวิ”

“กูไม่เชื่อว่ะ ถ้ามึงไม่ได้เป็นอะไรกับมันมึงคงไม่เดือดและพล่านเหมือนหมาบ้าแบบนี้หรอก กูจะบอกมึงให้นะ วิมาลาคือผู้หญิงชั้นต่ำคนหนึ่งที่ กูเอาเล่น ต่อให้เป็นของเล่นที่กูเกลียดก็ตามถ้ากูยังไม่ปล่อยหมาตัวไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะ”

“วิมาลาไม่ใช่ผู้หญิงชั้นต่ำเธอเป็นผู้หญิงที่มีค่า กูจะไม่มีทางปล่อยให้มึงย้ำยีหัวใจเธออีกแล้วไอ้ลานนา”

// ผวั๊ะ //

// ผวั๊ะ // คชาและลานนาแลกหมัดกันคนละหมัดอย่างหนักและด้วยความเมาของลานนาทำให้ ลานนาเซไปติดผนัง

“มึงจำไว้นะไอ้ลานนา คนอย่างมึงจะไม่เหลืออะไร วิมาลาจะต้องหลุดพ้นจากคนเลวอย่างมึง กูสาบานว่ากูจะทำให้ผู้หญิงที่กูรักหลุดพ้นจากเหี้ยอย่างมึง”

“ไอ้ชู้!”

“กูไม่ใช่ชู้แต่ถ้ามึงอยากให้กูเป็นกูก็จะเป็น กูจะเอาผู้หญิงที่กูรักคืน”

“ฝันไปเถอะ กูไม่ปล่อยมันให้มึงแน่ตราบใดที่กูยังมีลมหายใจอยู่กูจะไม่หย่าและจะทำให้มันเจ็บเจียนตายให้สมกับสิ่งที่มันทำกับกู!”

“ก็ลองดูเราได้เห็นดีกันแน่ลานนา ไม่ว่ามันจะเป็นวิธีที่สกปรกหรือเลวร้ายแค่ไหนกูก็จะเอาวิมาลาออกจากรุมนรกของมึงให้ได้”