3

“เอ่อ.....ป้า...คือผมกำลังจะพาเหมียวไปส่ง” หมอทิวพยายามจะอธิบาย เข้าใจว่าภาพที่อีกฝ่ายเข้ามาเห็นอาจจะทำให้เข้าใจผิดได้ง่าย ๆ เพราะตอนนี้มือของเขากำชายผ้าขาวม้าเอาไว้เต็มมือ......เอิ่ม...เขารีบปล่อยแต่ก็ไม่ทันแล้วไอ้ทิวเอ้ย......

“นังเหมียว.....แกนี่มันร่านเหมือนที่ลุงแกบอกจริง ๆ” นางเอียดเปิดฉากด่าหลานสาวทันทีเพราะก่อนหน้านี้สามีของนางตั้งข้อสังเกตว่าเหมียวคงเข้ามาหาผู้ชายเพราะเห็นชอบแอบมองกันบ่อย ๆ

“ลุงชดโกหก!....ผัวป้าต่างหากที่พยายามจะปล้ำหนู ไอ้ลุงบ้ากาม....” เหมียวลุกขึ้นยืนเถียงดวงตาแดงก่ำเพราะเธอถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม มันเป็นอย่างที่เธอคิดไว้จริง ๆ ยังไงป้าเอียดก็เชื่อผัวมากกว่าหลานที่เพิ่งมาอาศัยอยู่ด้วยไม่กี่วัน…..

“...ฉาด !!.....” นางเอียดปรี่เข้าไปตบหลานสาวจนหน้าหัน ที่บังอาจพูดจาด่าผัวสุดที่รักของนาง และก่อนที่จะตบซ้ำลงมาอีก หมอทิวรีบก้าวเข้าไปยืนขวางพร้อมกับยึดมืออีกฝ่ายเอาไว้แน่น

“จะบอกอะไรให้นะแม่เอียด หลานแกน่ะมันให้ท่าอยากจะเอาข้าทำผัว” นายชดตามมาทีหลังเห็นอย่างนั้นจึงเติมฟืนเป่าไฟเข้าไปเสียยกใหญ่

“ห๊ะ ! ไอ้หน้าด้าน พูดออกมาได้ว่าฉันให้ท่าแกไอ้แก่ลามก” เหมียวสุดทนที่ลุงเขยพูดจากลับดำเป็นขาวได้ไม่อายปาก อย่าว่าแต่ให้ท่าแค่เดินยังไม่เฉียดเข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ

“พอแล้วนังเหมียว ขอโทษลุงแกเดี๋ยวนี้นะ” ไม่ว่าจะอย่างไรนางเอียดต้องเข้าข้างผัวอยู่วันยันค่ำ อยู่กันมาจนแก่เฒ่า ถ้าต้องเลิกกันนางจะไปหาผัวที่ไหนให้มาทำมาหาเลี้ยงได้อีกล่ะมีหวังอดตาย เนื้อก็เหนียวหนังก็ยานขนาดตัวเองยังไม่กล้าดูกระจกเลย

“ไม่ ! ไหว้หมาเสียยังดีกว่าไหว้ไอ้หัวล้านบ้ากามคนนี้”

“นังนี่...เดี๋ยวปั๊ด” ตาชดเงื้อฝ่ามือถลันเข้ามาจะตบอีเหมียวแต่อีเด็กแสบดันหลบเข้าข้างหลังหมอทิวที่ยืนบังเอาไว้จนมิด แถมยังมองมาด้วยสายตาไม่เป็นมิตรอีกต่างหาก ทำให้เขาต้องลดมือลงอย่างเกรงใจ

“แล้วทีนี้หมอจะรับผิดชอบนังเหมียวมันยังไง” นางเอียดหัวไวนางไม่คิดว่าหมอทิวจะทำมิดีมิร้ายหลานสาวหรอก เห็นกันมาหลายปีแต่ถ้าได้เขาเป็นหลานเขยก็หมดห่วง จึงหันมาจับหลานสาวยัดใส่พานให้หมอทิวซะเลยอย่างน้อยถ้ามันได้เป็นเมียหมอก็ไม่ต้องลำบากอีกต่อไป แถมยังดีกว่าเอาตัวกลับไปอยู่ด้วยให้หวาดระแวงกันเปล่า ๆ สักวันก็คงเกิดเรื่องฉาวขึ้นจนได้

“ห๊ะ....ผมเนี่ยนะ” จู่ ๆ ก็โยนภาระมาให้กูเนี่ยนะ

“ช่างเถอะแม่เอียดเราเอาตัวนังเหมียวกลับไปบ้าน อย่าอยู่ให้อายคุณหมอเขาเลยเพราะคนของเรามันร่านมาหาเขาเอง” นายชดเสียงอ่อนลง หากอีเหมียวกลับไปคราวนี้เขาสาบานเลยว่าจะสั่งสอนให้สาสมกับความปากเก่งของมัน รู้จักไอ้ชดน้อยไปแล้วอีเด็กเมื่อวานซืน….

“ผมจะแต่งงานกับเหมียว” หมอทิวฟังลุงข้างบ้านพูดแบบนั้น บอกเลยว่าไม่ไว้ใจหากปล่อยเหมียวไปก็เท่ากับปล่อยเนื้อเข้าปากเสือ.....อืม.......แต่เหมียวจะไม่หนีเสือปะจระเข้ใช่ไหมวะไอ้ทิว.......

“คุณหมอ !” เหมียวมองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกตื้นตันรู้ในนาทีนั้นว่ายังมีคนที่พร้อมจะปกป้องเธอหลงเหลืออยู่บนโลกใบนี้ จากที่เคยคิดอย่างสิ้นหวังว่าไม่มีอีกแล้วคนที่คอยดูแลห่วงใยคุ้มภัยให้กับลูกแมวน้อยมอมแมมเช่นเธอนอกจากพ่อที่มาด่วนจากไปด้วยโรคร้ายครั้นพอดั้นด้นมาหาป้าแท้ ๆ ก็กลายเป็นเลวร้ายกว่าเดิม

“มันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ฉันรู้ว่าหมอเป็นคนดีมีความ รับผิดชอบอาจจะมีพลั้งเผลอไปบ้างแต่ฉันก็ไม่ถือโกรธหรอกนะ ก็อย่างที่บอกนั่นแหละว่า......”

“พอแล้วป้า.....เข้าเรื่องเลยเถอะ” หมอทิวยกมือขึ้นห้ามป้าข้างบ้านก่อนที่นางจะสาธยายเยิ่นเย้อจุดประสงค์หลักเพื่ออะไรก็ว่ามาตรง ๆ ดีกว่า

“อ๋อ...ก็เรื่องแต่งงานไงจ๊ะ.....หมอจะจัดยังไงเอาแบบยิ่งใหญ่อลังการปิดตลาดเลี้ยงชาวบ้านให้สมหน้าสมตา......หรือว่าจะจัดเล็กจิ๊ดเดียวแบบพอผ่าน ๆ ไปล่ะจ๊ะ” นางเอียดยิ้มหน้าบานอยู่ ๆ หลานที่ไม่เคยป้อนข้าวป้อนน้ำก็นำโชคมาให้อย่างน้อย ๆ นางคงได้เงินสินสอดติดไม้ติดมือในฐานะผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงเป็นธรรมเนียมบ้างแหละน่า

“ผมไม่มีหน้าตาหรือว่าบ้าชื่อเสียงหรอกป้า......แค่ไปตีทะเบียนกันให้เรียบร้อยก็พอมั้ง” เขาหันมองเธอที่ก้าวเข้ามายืนเคียงข้าง ฝ่ายนั้นพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับเขา แค่เราคิดตรงกันก็จบส่วนคนอื่นจะยังไงไม่สำคัญ......อืมมมม.....แค่เจอกันไม่เท่าไหร่กูนี่ช่างกล้ารวมเป็นเรากับสาวแปลกหน้าได้หน้าตาเฉยเลยหรือวะ......

“ต๊าย ! อะไรกันจะตีทะเบียนกันเฉย ๆ ไม่ยอมเสียค่าน้ำนมบ้างเลยเชียวรึ นังเหมียวมันไม่ได้โตมาด้วยหญ้าด้วยฟางข้าวนะคุณหมอ” นางเอียดขึ้นเสียงอย่างขัดใจแต่งงานกันแบบนี้มีที่ไหนใครเขาทำกัน เท่ากับหนีตามกันนั่นแหละ

“ฮึ !...วัวควายยังขายได้ราคา” นายชดพูดเสริมคนเป็นเมียอย่างไม่พอใจ ตามประสาคนผิดหวังที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน ตัวก็ไม่ได้ เงินก็ไม่ได้เสียเวลาฉิบหาย.....