27

ยามค่ำคืน

เหมียวปูที่นอนกลางห้องรับแขกวันนี้คงไม่ต้องนอนกอดกันกลมบนโซฟาแคบ ๆ อีกแล้วความจริงก็รู้สึกอบอุ่นดีแต่ถ้าให้นอนแบบนั้นทุกวันเห็นทีจะไม่ไหว

“หมอไม่ง่วงหรือจ๊ะ” เธอถามเขาที่ยืนหันหลังให้เธอและกำลังมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนใช้ความคิดอย่างหนัก แลดูเครียด ๆ ชอบกลไม่เห็นเหมือนหมอทิวตนเมื่อเย็นเลยอ่ะ....

“อืม...นอนก่อนเถอะ” เขาตอบเสียงเรียบ ต้องการอยู่กับตัวเองสักพัก......ไม่ใช่เพราะเรื่องการตัดสินใจกลับหรือไม่กลับบ้านเรื่องนั้นเขาวางแผนไว้แล้ว เขาไม่ได้คิดจะทิ้งให้มารดากับน้องสาวอยู่กันตามลำพังตลอดไปอยู่แล้ว.......ในเมื่อครอบครัวปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่รักมาเนิ่นนานมันก็ควรถึงเวลาที่เขาจะทำเพื่อครอบครัวบ้าง เพียงแต่เขาไม่อยากยอมรับความจริงว่ายัยแมวเหมียวเห็นแก่สิ่งที่มารดาเอามาล่อ.....นั่นหมายความว่าเธอไม่ได้มีใจให้เขาเหมือนที่เขายกให้เธอไปจนหมดใจ.......

“หมอ...เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ” เหมียวเอ่ยถามทันทีที่เขากลับมาทิ้งร่างลงข้างกายเธอหลังจากเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงซึ่งเธอไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้เช่นกัน

“ยังไม่หลับอีกเหรอ”

“จะหลับได้ยังไงคะ......สามีของเหมียวเป็นอะไรก็ไม่รู้” เธอหันหน้าเข้าหาเขาสอดแขนเรียวเข้าสวมกอดพลางซบหน้ากับซอกไหล่

“จะอ้อนเอาอะไรอีกหืม......” เขาลูบศีรษะเธออย่างเอ็นดูแต่ก็แอบหวั่นใจไม่ได้

“เปล่าน๊า....เหมียวง่วงกล่อมหน่อย.....” เธอพูดพร้อมกับขยับตัวเข้าซุกอีกสองสามครั้งก่อนจะพริ้มตาหลับลง

หมอทิวมองยิ้ม ๆ ...เอาวะ....ลองพิสูจน์ดูสักตั้งคิดเองเออเองก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด ลองดูซิว่าผู้หญิงคนนี้ควรค่าแก่การยกหัวใจให้หรือไม่.....

มารดากับน้องสาวของเขาพากันกลับไปตั้งแต่เช้ามืด เอาเข้าจริงแม่ของเขาก็ไม่อาจทำใจทิ้งสวนผลไม้กับกิจการค้าขายมาได้นานนักหรอก ก่อนกลับหมอทิวเห็นมารดาแอบกระซิบอะไรบางอย่างกับเหมียวซึ่งคงไม่พ้นเรื่องที่ตกลงกันเมื่อวานเห็นแล้วก็ไม่ค่อยสบายใจได้แต่รอว่าเมื่อไรเธอจะเริ่มแผนการ

“ฉันจะไปทำงานแล้วนะ...” เขาถือถ้วยกาแฟเข้ามายืนที่ประตูห้องครัวในขณะที่เหมียวกำลังง่วนกับการเตรียมอาหารเช้า

“อาหารเช้ายังไม่เสร็จเลยจ้ะอีกแป๊บเดียวนะจ๊ะ”

“ไม่ต้อง ! ฉันไม่กิน” เขาตอบเสียงขุ่น….เฮ้อ ! โกรธเด็กมันทำไมวะ....ใคร ๆ ก็ต้องเลือกแต่สิ่งดี ๆ ให้ตัวเองกันทั้งนั้น....

“เอ่อ...โมโหหิวหรือจ๊ะ” เหมียวไม่มีเวลาหันไปพิจารณาท่าทางของเขาก็จริง แต่เสียงที่ตอบกลับมานั่นก็บ่งบอกว่าเช้านี้อารมณ์ของคุณสามีคงไม่ค่อยดีนัก....โกรธเรื่องอะไรหว่า......

“อ้าว !.....หมอออออ........” เธอหันมาอีกทีร่างสูงก็เดินจากไปแล้วทิ้งให้คนข้างหลังมองตามอย่างงุนงง

เหมียวหยุดมือแต่เพียงเท่านั้นทำไปก็ไม่มีใครกิน เอาไว้รอตอนเย็นค่อยถามอีกทีก็แล้วกันเธอเดินออกมาหน้าบ้าน ไหน ๆ วันนี้ก็ต้องอยู่คนเดียวก็เลยคิดจะเก็บกวาดให้สะอาดเอี่ยมแก้เหงาเสียหน่อย

“เฮอะ ! สงสัยมีคนใกล้จะโดนผัวทิ้งแล้วโว้ย....” เสียงลอยลมมาจากบ้านข้าง ๆ ที่ด้านหน้ามีเพียงรั้วเตี้ย ๆ กั้น วันที่ผ่านมาเหมียวมักหลีกเลี่ยงออกมาหน้าบ้านหากเห็นลุงหรือป้าอยู่ตรงนั้น ขี้เกียจรำคาญหูแต่วันนี้อารมณ์เธอก็เริ่มคุกรุ่นเหมือนกัน จึงหันไปประจันหน้ากับคุณป้ามหาภัย

“มีปัญหาอะไรหรือป้า....หรือว่าตาชดมีเมียน้อย” เหมียวหันไปต่อปากต่อคำแก้เหงา คิดแล้วก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องคิดเรื่องเครียด ๆ

“เหมียว !.... อีเด็กปากเสีย”

“โอ๊ะ...โอ อย่าเพิ่งโมโหสิป้าหนูหวังดีน๊า ขืนป้าโกรธง่ายแบบนี้ยิ่งแก่ยิ่งเหี่ยวไม่รู้ด้วยน๊า.....” เธอยิ้มขำกับท่าทางหงุดหงิดใกล้น๊อตหลุดของคนเป็นป้าที่เริ่มก่อนแท้ ๆ

“นังหลานเนรคุณ” นางเอียดชี้หน้าด่าหลานสาวปากคอสั่น ที่หล่อนสอดส่องข้างบ้านอยู่นี่ก็ไม่ใช่เพราะเป็นห่วงมันหรอกรึอย่างน้อยก็หลานแท้ ๆ สายเลือดเดียวกันยังไงก็ตัดไม่ตายขายไม่ขาด แต่ก็กระดากปากที่จะพูดดี ๆ ด้วยก็เท่านั้นเอง…..

“หนูหวังดีแท้ ๆ งั้นเข้าบ้านดีกว่าไม่คุยกับป้าแล้ว....” พูดจบก็หมุนตัวกลับเข้าไปภายในบ้าน แต่ก็ยังได้ยินเสียงป้าเอียดตะโกนเรียกตามหลังเดาว่าป้าแกคงอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับแม่ผัวของเหมียวแน่แต่ปล่อยให้ความอยากคับอกไปก่อน....เธอคิดขำ ๆ สำหรับป้าเธอไม่ได้โกรธจริงจังแต่กับไอ้ลุงบ้ากามไม่มีทางที่เหมียวจะญาติดีด้วยอีกเด็ดขาด

21.00 น.

เหมียวนั่งมองอาหารที่เธอตั้งใจทำไว้รอรับสามีแต่ป่านนี้เขาก็ยังไม่กลับบ้านหรือจะมีวัวใกล้คลอดอีกหรือเปล่าน๊า......ก็ไม่น่าใช่นี่นาวันนั้นหมอบอกว่ามีแต่แม่วัวสาวเพิ่งจะท้องอ่อน ๆ ยังไม่คลอดในเร็ว ๆ นี้.....เธอคิดอะไรเรื่อยเปื่อย กระทั่งผล็อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้....

23.00 น.

หนุ่มใหญ่หัวใจว้าวุ่นกลับเข้าบ้านหลังจากดื่มกับเพื่อนรักนานไปหน่อยลึก ๆ แล้วก็อยากประท้วงคนที่บ้านหรือว่าอยากเรียกร้องความสนใจกันแน่วะ...แม้แต่ตัวเองยังไม่ค่อยแน่ใจการกระทำที่ขาดเหตุผลรองรับที่ชักจะเกิดขึ้นบ่อย ๆ

“เหมียว....ทำไมมานั่งหลับตรงนี้”

“หืม....หมอ....เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ...แต่หื้มม...”เหมียวเอามือบีบจมูกและเบนหน้าออกห่างจากคนต้นเหตุของกลิ่นไม่พึงประสงค์.....เธออุตส่าห์หิ้วท้องรอ แล้วดูเขาสิไปดื่มเหล้ามาหรือว่าลงแช่ไหเหล้ากันแน่นะเนี่ย….

“ทำไมเหรอ แค่นี้รังเกียจ” ถามกลับรวน ๆ