21

“ฮึ...ไม่ต้องมายิ้มนะตาทิว แค่นี้มันยังพิสูจน์อะไรไม่ได้หรอกย่ะ”

“ตามสบายเลยครับแม่.......” เขาภูมิใจในตัวภรรยามากมายไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะมีความสามารถมากมายและอึดทนไม่บ่นเลยสักคำทั้งที่วันนี้เธอวิ่งวุ่นทั้งวัน ถึงเขาจะช่วยบ้างแต่ก็ไม่ได้แบ่งเบาภาระของเธอได้กี่มากน้อย……

“มาแล้วจ้า....” เหมียวตักกล้วยบวชชีหน้าตาน่ากินใส่ถ้วยเล็ก ๆ เท่ากับจำนวนคนพร้อมบริการเสิร์ฟให้ถึงที่ หากเคี้ยวแทนได้เธอคงทำไปแล้ว....

“อื้อหืม...น่ากินมากเลยเหมียว น่าอร่อยกว่าเจ้าดังในตลาดเสียอีก” หมอทิวเอ่ยชมภรรยาจนออกนอกหน้าตามประสาคนขี้อวด

คุณนายลออไม่มีเวลาขัดคอลูกชายเพราะกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยยอมรับว่าตัวเองประเมินฝีมือของเด็กเมื่อวานซืนผิดไปจริง ๆ

“ถึงอร่อยก็ต้องกินน้อย ๆ ค่ะ หนูไม่ให้หมอเบิ้ลหรอกนะจะบอกให้” เธอทำตาวาว ๆ ใส่เขาพลางอมยิ้มแม้จะเหน็ดเหนื่อยแต่เธอสุขใจเพราะชอบการท้าทายเป็นที่สุดมิหนำซ้ำเดิมพันในครั้งนี้คือครอบครัวอย่างแท้จริง ครอบครัว

“โธ่....เมียจ๋าขอเบิ้ลหน่อยนะ” เขามองแมวเหมียวตาหวานไม่สนใจว่าใครจะรำคาญลูกตา ก็เมียของเขานี่หว่าไม่ได้อ้อนเมียคนอื่นเสียที่ไหน...

“แหมมมม....พี่ทิวยังไม่ได้ลองกินเลยไม่ใช่เหรอ เผลอ ๆ อาจจะเลี่ยนจนกลืนไม่ลงก็ได้” ทิวาที่เก็บปากเก็บคำมาทั้งวันอดหมั่นไส้จนต้องออกปากเบรกคนโลภจนหัวทิ่มไม่ได้

“เงียบไปเลยทิวา มันเรื่องของพี่” หมอทิวเอ็ดเสียงเขียว ไม่มีการตามใจอย่างที่เคย

“ชิ !...” หญิงสาวตาโตกำลังจะอ้าปากโวยวายแต่แล้วก็เปลี่ยนใจกอดอกสะบัดหน้าอย่างไม่พอใจแต่ไหนแต่ไร เธอต้องเป็นคนสำคัญที่สุดของพี่ทิว จู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปจะไม่ให้หงุดหงิดได้ยังไง

เหมียวมองสองคนนี้เถียงกัน ดู ๆ ไปก็คล้ายกับพี่น้องงอนกันอยู่นะ เธอเองคงจะคิดมากเกินไปถ้าหากคุณทิวาเป็นเมียของหมอจริงเธอคงโดนแหกอกไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว

หลังอาหารเหมียวเก็บถ้วยชามมาล้างทำความสะอาดที่หลังบ้านทุกอย่างดีเกินคาดแม่ผัวชอบอาหารรสมือของเธอถึงแม้ไม่ออกปากชมตรง ๆ แต่การกระทำชัดเจนยิ่งกว่าคำพูดอยู่แล้ว

“เหมียวจ๊ะ ฉันช่วย” ทิวารอเวลานี้มานาน หล่อนเดินตามหลังหญิงสาวออกมาช่วยล้างชามไม่ได้ใจดีขนาดนั้นแต่ถึงเวลาต้องเอาคืนต่างหาก....

“ไม่เป็นไรจ้ะ เหมียวทำเองได้แค่นี้เอง”

“ช่วยกันดีกว่าจะได้เสร็จไว ๆ” ทิวาช่วยนำจานชามที่ล้างด้วยน้ำยาล้างจานแล้วมาล้างในน้ำสะอาด

“งั้นก็แล้วแต่คุณทิวาเถอะจ้ะ”

“เธอทำอาหารอร่อยมากเลยนะ อย่างนี้นี่เล่าพี่ทิวถึงได้ลืมรสมือ ของฉันไปเสียสนิท” ทิวาชื่นชมก่อนจะตบท้ายด้วยเสียงเบาฟังแล้วเศร้าสร้อย

“เอ่อ....คุณทิวาคิดมากไปเองมั้งคะ”

“ไม่หรอกจ้ะ แต่ฉันทำใจได้แล้วล่ะไม่ต้องห่วงนะ ของใหม่ย่อมดีกว่าของเก่าเสมอ พี่ทิวเขาขี้เห่อแบบนี้แหล่ะ” พูดจบก็ปั้นยิ้มขื่น ๆ ส่งให้ผู้หญิงตรงหน้า

“คุณทิวาต้องการจะบอกอะไรเหมียวหรือเปล่าจ๊ะ” เธอรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามาด้วยจุดประสงค์บางอย่าง ไม่อย่างนั้นคงไม่คร่ำครวญราวกับต้องการแสดงให้เธอดูโดยเฉพาะอย่างนี้หรอก จึงตัดสินใจถามออกไปตรง ๆ

“รู้ด้วยเหรอ......ก็ดี...ฉันจะได้พูดตรง ๆ ” มาดนางมารน้อยเข้ามาแทนที่หญิงผู้มีใจเอื้อเฟื้อทันที

“พูดมาเถอะจ้ะ”

“ฉันแค่อยากมาเตือนให้เผื่อใจไว้บ้าง เพราะเมื่อไหร่ที่เขาหมดรัก คำพูดหวาน ๆ ก็จะหมดไปด้วย เหมือนฉันไงพูดนิดพูดหน่อยก็โดนพี่ทิวดุแล้วเธอก็ได้ยินไม่ใช่หรือ”

“เอ่อ....ขอโทษนะจ๊ะ คุณทิวาเป็นอะไรกับหมอทิวกันแน่จ๊ะ” เหมียวเริ่มสับสนบางครั้งก็เหมือนเป็นน้องสาวแท้ ๆ แต่ตอนนี้พูดเหมือนไม่ใช่ยังไงกันแน่วุ้ย.......

“หึหึ.....แล้วเธอคิดว่าฉันกับพี่ทิวเป็นอะไรกันก็เป็นอย่างนั้นแหละ....ขอตัวก่อนนะบังเอิญง่วง” พูดจบทิวาก็ล้างมือแล้วเดินจากไปปล่อยให้คนข้างหลังนั่งงงเป็นไก่ตาแตก....

คนอะไรวะ..วางระเบิดแล้วก็ไป......

ถึงแม้จะมีเรื่องรบกวนจิตใจแต่เหมียวต้องพักเอาไว้ชั่วคราว เพราะภารกิจพิชิตใจแม่ผัวของวันนี้ยังไม่จบเธอเลือกมะเขือเทศสด ๆ บรรจงฝานเป็นแผ่นบาง ๆ วางเรียงไว้เต็มจาน เรื่องนี้ต้องขอบคุณพี่ส้มช่างเสริมสวยที่เหมียวเคยไปช่วยที่ร้านสมัยอยู่ที่บ้านพ่อ และด้วยความที่หล่อนเป็นคนช่างพูดช่างเจรจาจึงถ่ายทอดวิชาเด็ดกลเม็ดเคล็ดลับเรื่องความสวยความงามให้อยู่เนือง ๆ เหมียวยิ้มขอบคุณความช่างจดช่างจำของตัวเองก่อนจะถือจานขึ้นไปให้ถึงห้องคุณนายลออ......

“อะไรของเธอหึแม่เหมียว ฉันอิ่มจะตายอยู่แล้วไม่กินแล้วพอ....” คุณนายลออโบกไม้โบกมือเมื่อเห็นจานในมือลูกสะใภ้

“อันนี้เคล็ดลับความงามเลยนะจ๊ะ”

“หืม....” พอได้ยินเรื่องความงามคุณนายลออถึงกับหูผึ่ง

“คุณแม่นอนลงสิจ๊ะ เดี๋ยวหนูทำให้จ้ะรับรองว่าตื่นมาหน้าใสปิ๊ง.......” เธออมยิ้มเมื่อเห็นคุณนายลออนอนลงอย่างว่าง่ายจึงค่อย ๆ จัดเรียงมะเทศแปะไว้ทั่วใบหน้าอย่างเบามือ

“เธอนี่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยหรือยังไงนะ ยังมีแก่ใจมาทำอะไรแบบนี้อีก” ทิวายืนกอดอกมองดูการกระทำของคนที่เธอเพิ่งจะทิ้งระเบิดไว้ ความจริงตอนนี้เหมียวกับพี่ทิวควรจะกำลังทะเลาะกันสิถึงจะถูก อย่างน้อยก็ต้องงอนกันบ้างแหละ…

“เรื่องระหว่างผัวเมียค่อยเคลียร์กันตอนนอนก็ได้จ้ะ” เหมียวตอบยิ้ม ๆ