11

หนุ่มใหญ่ทำหน้าเหลอหลา สงสัยว่าตัวเองทำผิดอะไรหว่า อย่าบอกนะว่า.....แค่เห็นแขนล่ำ ๆ ยัยแมวเหมียวก็อายหน้าแดงซะแล้ว.....นี่ถ้าได้เห็นขาอ่อนหรือกระบอกข้าวหลามของหมอทิวล่ะก็ฮึ่ม........

“โธ่.....เหมียวไม่ต้องอายหรอกน่า.....แค่แขนเองหรืออยากดูอย่างอื่นมากกว่าแขนก็ได้นะ จะได้คุ้นเคยกันเร็ว ๆ ไง” เขาบอกอย่างใจป้ำ ร่างกายนี้อุทิศให้หมดแล้วตั้งแต่จรดปากกาลงบนทะเบียนสมรส เมียอยากจะดูซอกไหนมุมไหน เขายินดีแก้ผ้าให้ดูก็ได้เอ้า.....

เหมียวอ้าปากแล้วหุบอยู่อย่างนั้นก่อนจะตัดสินใจว่าไม่พูดดีกว่า เหมือนจะคุยกันคนละภาษาเข้าใจคนละความหมายหรือไม่เขาก็เป็นคนหลงตัวเองขั้นสุด หากเป็นความสุขของหมอเธอก็ไม่ควรไปขัดขวางและควรจะส่งเสริมด้วยซ้ำถึงจะสมกับเป็นเมียที่ดี

“หนูยังไม่อยากดูตอนนี้หรอกจ้ะ....กำลังหิวจนตาลายเกรงว่าจะทนความอลังการไม่ไหวเป็นลมตายไปเสียก่อน หมอจะเป็นหม้ายเอานะจ๊ะ” เธอใช้สายตามองเขาราวกับเจ้าชีวิต คงไม่ผิดเท่าไหร่หรอกนะถ้าเธอจะโกหกเพื่อความสบายใจของคนเป็นสามี....ก็เธอเคยได้ยินว่าผู้ชายจะภาคภูมิใจกับความอวบใหญ่ของอวัยวะบางส่วนบนร่างกายนักหนา เหมียวก็เลยจัดให้.....แต่ ๆ สงสัยจะอวยเวอร์ไปหน่อย หมอตาขวางเชียว

“ยัยเหมียวเดี๋ยวเถอะ....” เกือบจะเชื่ออยู่แล้วเชียวยัยตัวแสบเอ้ย......หมอทิวฮึดฮัดขัดใจที่โดนเด็กมันรู้ทันไปหมด...ใครพูดไว้วะว่ามีเมียเด็กหลอกง่าย....เฮอะ...ง่ายกับผีน่ะสิ ร่างสูงเดินออกจากครัวไปอย่างงอน ๆ ไปนอนรอที่โซฟาอย่างว่าง่ายไม่นานก็หลับไปเพราะทนฝืนสังขารต่อไปไม่ไหว.....

เธอมองตามหลังผู้ชายขี้งอนแล้วอดขำไม่ได้ สามีของเธอน่ารักจัง........เหมียวเตรียมอาหารพร้อมกับจัดห้องครัวไปด้วยไม่รีบร้อน รอเวลาให้เขาตื่นขึ้นมาแล้วค่อยปรุงอาหารร้อน ๆ เธอใส่ใจทุกรายละเอียดหวังปรนนิบัติเขาให้ดีที่สุด

20.00 น.

บรรยากาศข้างนอกมืดมิดเพราะตะวันตกดินไปนานแล้ว เหมียวจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าหมอทิวจะตื่นขึ้นมากินข้าว เธอใช้เวลาระหว่างรอคอยอาบน้ำให้สบายเนื้อสบายตัวก่อนจะมาชะโงกดูคนนอนหลับอีกครั้ง

“หลับหรือซ้อมตายวะเนี่ย”

กลิ่นสบู่และแชมพูสระผมของคนที่อาบน้ำมาใหม่ ๆ อยู่ใกล้แค่เอื้อมทำให้คนที่นอนอยู่ทนนิ่งต่อไปไม่ไหว

“ว้าย !.....” เธอตกใจที่จู่ ๆ ก็โดนฉุดลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ในวงแขนของสามี....จึงพยายามตะเกียกตะกายจะลุกขึ้นทำให้เนื้อตัวเสียดสีปลุกเร้าเขาอย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์........ลืมคิดไปว่าบางเรื่องรู้ทฤษฎีก็ไม่สู้ประสบการณ์

“แมวขโมย” สองแขนกอดรัดเรือนร่างบางเอาไว้อย่างมันเขี้ยวอยากจะจับกดเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป ถ้าไม่ติดที่รับปากเอาไว้ว่าจะไม่หักหาญเอาแต่ใจล่ะก็ พ่อจะเคี้ยวยัยแมวขี้อ้อนกระดูกอ่อน ๆ ไม่เหลือซากแน่

“หมออออออ..........นี่เหมียวเอง.....” เธอพยายามดิ้นรน ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งยุ่งหมอทิวมีสิบมือสิบแขนหรือยังไงนะ….เฮ้อ...ละเมอได้น่ากลัวมากพ่อคุณ....เธอเชื่อว่าเขาละเมอเพราะขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมลืมตา....เอ๊ะ ! หรือว่ายังไง......

“โอ๊ยยย.....อูยยยยยย เนื้อจะขาดไหมเนี่ย” วงแขนเลื้อยรัดดั่งเถาวัลย์พลันหายวับไปพร้อมกับตาสว่างขึ้นทันที

“หมอชอบแกล้ง” เธอแค่หยิกเบา ๆ ปลุกเขาให้ตื่นแต่อีกฝ่ายร้องจนเกินจริง

“ใครกันแน่ที่ชอบแกล้ง.........หลับอยู่ดี ๆ โดนหยิกเฉยเลย” เขาทำเป็นบ่นแก้เก้อ อุตส่าห์คิดว่าทำทีเป็นเข้าคลุกวงในแล้วสาวน้อยจะตัวอ่อนปวกเปียกเสียอีกที่ไหนได้ นอกจากไม่เคลิ้มแล้วยังกล้าทำร้ายร่างกายกันอีก...เดี๋ยวเถอะ !...เขาได้แต่ส่งเสียงฮึ่ม ๆ มองตามบั้นท้ายกลมกลึงที่ยักย้ายตามจังหวะก้าวเดินราวกับกวักมือเรียกทำเอาคนมองตาปรอยต้องลุกขึ้นเดินตามราวกับต้องมนต์….

23.00 น.

หมอทิวนอนก่ายหน้าผากลืมตาโพลง เขาลงมานอนที่พื้นข้างเตียงทั้งแข็งทั้งเย็นทำเป็นสุภาพบุรุษ เพื่อรักษาคำพูดที่ให้ไว้กับแม่เนื้ออ่อน.....ขี้อ้อนออกอย่างนั้นใครจะกล้าหักหาญได้ลง หนุ่มใหญ่ริมีเมียเด็กพยายามปลงกับชีวิตที่โชคชะตาเล่นตลกทำเอาหัวใจหกคะเมน ไยต้องแกล้งส่งหญิงสาวมาเคียงข้างกายแต่ห้ามแตะต้อง.....เขาเคยนอนหลับสบายแต่ก็ต้องทุรนทุรายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.....มันใช่แบบนี้หรือวะ.....อากาศหนาวจะตายทำไมถึงทิ้งให้เธอนอนเดียวดายอยู่ได้ช่างไม่นึกถึงน้ำใจที่เหมียวอุตส่าห์เอาอกเอาใจทำอาหารเลิศรสปรนนิบัติสารพัด.....ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เขาควรจะตอบแทนเมียสาวบ้าง.....หมอทิวมั่นใจว่าเขาคิดไม่ผิด.....

เหมียวนอนตะแคงหันหน้ามาทางฝั่งที่สามีนอนอยู่บนพื้นคืนนี้เธอนอนไม่หลับเช่นกันหัวใจมันสั่น ไม่ใช่เพราะกลัวแต่มันเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ชอบกลและแล้วเธอก็เกือบจะร้องออกมาเมื่อเห็นเงาตะคุ่ม ๆ ลุกขึ้นนั่งก่อนจะค่อย ๆ คลานขึ้นมาบนเตียง เธอรู้ว่านั่นคือสามี.....ไม่รู้จะยังไงดี แกล้งหลับก็แล้วกัน......