ตอนที่ 8 ผัวไปไหน เมียไปต้องไปด้วย

เมื่อเครื่องบินส่วนตัวของเขาไปถึงที่สนามบินสิงคโปร์ มีรถคันหนึ่งมารับทั้งสองคนไปที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่งที่กลางกรุง จากนั้นพนักงานก็พาไปยังห้องวีไอพีสวีตสุดหรูที่อยู่บนชั้นบนสุดของโรงแรม พอเปิดประตูเข้าไป ด้านในนั้นเหมือนกับบ้านหลังหนึ่งอย่างไรอย่างนั้นเลย ทางด้านขวาเป็นห้องรับแขกมีเคาน์เตอร์บาร์ห้องครัวเล็ก ๆ และตรงกลางเป็นเหมือนห้องจัดเลี้ยงโล่งไปจนชนผนังอีกด้าน ฝั่งซ้ายฝั่งขวามีประตูห้อง

“ตั้งโอ๋ เธอนอนห้องนั้นก็แล้วกันนะ วันนี้ฉันเหนื่อยมากแล้ว ฉันอยากจะพักผ่อน”

กังสดาลพยักหน้า เธออยากจะบอกกับเขาเหมือนกันว่าเธอเองก็เหนื่อยแสนเหนื่อย เธอเมื่อยล้าไปทั่วสรรพางค์ ที่เดินได้นี่ก็กำลังฝืนอยู่

“เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ อะไรทุกอย่าง มีคนจัดเตรียมเอาไว้ให้อยู่แล้ว เธอเข้าไปดูเองก็แล้วกัน”

“ค่ะ” เธอรับปากอย่างงง ๆ

“เวลาอยู่ที่นี่ ต้องแต่งหน้าเตรียมตัวให้พร้อมอยู่ตลอดเวลา ฉันจะพาเธอไปทุกที่ เสื้อผ้าจะมีการเขียนว่าใส่วันไหนติดอยู่กับชุดน่ะนะ” เขาเห็นว่ากังสดาลถึงกับขมวดคิ้วเป็นก้อนแข็ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย สรุปจะให้มาเป็นเมียบนเตียง หรือว่าจะให้พาไปออกงาน กังสดาลเริ่มไม่เข้าใจ

“สงสัยอะไร” เขาช้อนสายตามอง

กังสดาลเหนื่อยมากแล้ว และดูเขาก็เหมือนจะรีบเร่งเตรียมตัวจะทำอะไรสักอย่าง

“พรุ่งนี้จะมีคนรับใช้หนึ่งคนมาช่วยเธอในการจัดการตัวเอง โอเค?”

เขาตัดบทแบบนี้ เธอก็หมดคำที่จะถาม ได้แต่เก็บเอาความสงสัยไว้

“ค่ะ”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก… เสียงเคาะประตูดังรัว ๆ ขึ้น

รุสลันรีบเดินไปเปิด

พอบานประตูเปิดออก ได้มีผู้หญิงสวยสง่า หน้าตาคมเฉียบ รูปร่างสูงเหมือนนางแบบ นางโผเข้าหารุสลันในทันที ทั้งสองต่างอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน จากนั้นเธอก็พ่นภาษาอังกฤษแบบเป็นไฟ

“ฉันคิดถึงคุณจังเลยค่ะ”

“จีน่า”

“คนใจร้าย ไม่คิดถึงกันหรือยังไง”

“คิดถึงสิ ผมก็คิดถึงคุณ แต่ตอนนี้ผมเมื่อยไปทั้งตัวเลย”

“สรุปว่า ที่เรียกจีน่ามาเนี่ย เพื่อจะให้นวดคุณเหรอคะ แหม... รุสลัน แบบว่า… คุณจะให้ทำอย่างอื่นด้วยไหมคะ” ทั้งออดทั้งอ้อน โดยที่ทั้งสองทำเหมือนอยู่กันเพียงลำพังในห้องสุดหรูเนี่ย และแล้วทั้งคู่ก็จูบอย่างดูดดื่มต่อหน้าของกังสดาล ที่ยืนซื่อบื้อ ไม่คิดว่าจะมาเห็นอะไรแบบนี้ กังสดาลทำได้แต่เบือนหน้าหนี

‘โอ้ยจะบ้า เขาสองคน ทำเหมือนกับว่าฉันไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้’ กังสดาลรู้สึกขุ่นในอารมณ์ขึ้นมา หญิงสาวเผลอยกมือขึ้นมาแตะริมฝีปาก กลีบปากของเธอคู่นี้เคยถูกรุสลันจูบ

แต่ว่าตอนนี้เขากำลังจูบกับผู้หญิงคนอื่น แล้วดูท่าจะแซ่บและแสบไปถึงทรวง ทั้งคู่ไม่มีทีท่าจะหยุดจูบกัน แถมยังเพิ่มความนัวเนียขึ้นไปอีก เหมือนจะถอดเสื้อผ้าของกันและกันแล้ว มือไม้ทั้งของจีน่าและรุสลันลูบคลำตามร่างกายของกันไป

กังสดาลหันหลังให้ แล้วรีบเดินเร็วเข้าไปในห้องนอน ที่เขาบอกว่าเป็นห้องของเธอ ก่อนจะปิดประตูลงอย่างแผ่วเบา หญิงสาวยืนหลังพิงประตูแล้วผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ ไม่รู้ว่า ที่เธออยู่ตรงนี้เป็นนรกหรือสวรรค์ แต่รู้สึกไม่ชอบใจที่สุด ก็คือ เห็นรุสลันจูบกับแม่คนนั้น

‘นี่เธอหึงเหรอ เธอยังไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อยนะ’

‘ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันรู้สึกไม่ชอบใจก็เท่านั้น เขากับแม่นั่นกำลังทำน่าเกลียด’

‘นี่หล่อน แต่ในสัญญาก็ระบุแล้วนี่ว่า เธอไม่มีสิทธิ์หึงหวงเขา และแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ’

‘ฉันก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น’

‘แต่หัวใจของเธอมันเจ็บใช่ไหม’

‘ไม่ได้เจ็บสักนิด แค่รู้สึกไม่ชอบใจ’ รีบเถียงและปฏิเสธตัวเอง การอยู่ใกล้รุสลันแค่เพียงไม่ถึงวัน กังสดาลก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนไปของอารมณ์ตัวเอง หญิงสาวเริ่มสลัดเอาความคิดตรงนั้นออกไป

‘เอาละ ถ้าอย่างนั้น เธอก็ควรไปอาบน้ำ ไปจัดการตัวเองเถอะ’ กังสดาลหลับตาลง เธอก็เห็นใบหน้าของเขา

พอลืมตาและเงยหน้าขึ้น กังสดาลก็เห็นตัวเองอยู่ที่กระจกฝั่งตรงกันข้าม หญิงสาวเลยเดินเข้าไปใกล้ เธอประสานมือแตะมือของตัวเองในกระจก แล้วยิ้มให้กับตัวเอง

‘ชีวิตมันเล่นตลกอะไรกันเนี่ย ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ เลย ฉันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้’

‘ไม่เป็นไรนะ ทุกอย่างจะดีขึ้น นี่เป็นแค่การเริ่มต้นเอง เรายังไม่รู้อนาคตที่จะเกิดขึ้นหรอก แต่ที่แน่ ๆ เธอทำดีที่สุดแล้ว อีกสองสามวัน แม่ใหญ่ก็คงพาพ่อไปผ่าตัดตา หลังจากนั้นพ่อก็จะหาย แล้วกลับมามองเห็นอีก’

‘แล้วชีวิตของฉันล่ะ หลังจากอยู่กับผู้ชายคนนี้ไปแล้ว สักวันเขาก็ทิ้ง’

‘เขาไม่ได้ทิ้งเธอ เพียงแต่เราแยกกันไปใช้ชีวิตของใครของมันต่างหาก’

‘ฉันกลัวความผูกพัน’

‘ก็ตั้งปณิธานเอาไว้แล้วไม่ใช่เหรอว่า จะไม่รักใคร จะไม่แต่งงาน’

‘ใช่’

‘เธอทำได้น่ากังสดาล เธอทำได้อยู่แล้ว เธอไม่เคยแพ้ต่อสิ่งใด’

‘แล้วเรื่องที่จะนอนกับเขา โดยที่เขามีอะไรกับผู้หญิงอีกมากมาย มันก็แค่ทำตามหน้าที่ มันเป็นเพียงหน้าที่เท่านั้น’

‘ใช่หน้าที่’ กังสดาลพยักหน้างึก ๆ เธอฟังความคิดของตัวเอง ทำทุกอย่างทั้งที่หัวใจยังขลาดกลัว เพราะเธอไม่รู้ว่า วันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

‘ช่างมันลุยต่อไป’

กังสดาลตัดสินใจเข้าห้องอาบน้ำ หลังจากนั้นก็มารื้อค้นหาชุดนอนในตู้

ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้อย่างสวยงามดั่งที่รุสลันพูด เขาเนี้ยบและใส่ใจทุกรายละเอียดจริง ๆ เธอหยิบเอาชุดสีแดงเพลิงที่สะดุดตาขึ้นมาดู และทาบไปกับลำตัว กังสดาลมองตัวเองในกระจก ฝ่ามือที่ลูบไปสะดุดกับแผ่นกระดาษที่เขียนรายละเอียดแปะเอาไว้

(งานแต่งงานของโรเบิร์ตและแองโจลีน่า เวลา 19.00 น. ออกเดินทาง)

‘โอ้! สุดยอดอะ’ กังสดาลไล่ดูชุดอื่น ๆ ที่หรูหราพร้อมกับเรกคอร์ดที่ติดเอาไว้

‘เรากับเขาจะอยู่ที่นี่กันอีกนานเลยนะเนี่ย’ ดูจากเสื้อผ้าที่เยอะแยะแล้ว

‘เธอมาทำงานนะ กังสดาลให้คิดแบบนี้’

‘ทำงาน’

‘ใช่ทำงาน’

‘มันเป็นงานที่แปลกมาก’

‘ไม่เห็นแปลกเลย อาจจะมีอาชีพแบบนี้อยู่ก็ได้ แต่เธอไม่เคยรู้มาก่อน’

“เฮ้อ…” เธอถอนหายใจยาว

กังสดาลหาชุดนอนมาใส่ และตัดสินใจเดินไปแง้มประตูเปิดดู รุสลันกับผู้หญิงที่ชื่อจีน่านั้นหายตัวไปแล้ว เธอมองไปยังบานประตูตรงกันข้าม ป่านนี้สองคนนั้นก็คงจะสำราญสุขกันอยู่ข้างใน บนเตียงคงจะโจ๊ะพรึม ๆ กันอย่างสนุก พวกเขาใช้ชีวิตแบบนั้นได้อย่างไร

กังสดาลกลับมาล้มตัวลงไปนอนบนเตียง สายตาเพ่งมองเพดานทุกอย่าง และรอบ ๆ ในห้องนี้ดูหรูหราและดูศิวิไลซ์ไปหมด แต่สำหรับกังสดาลแล้ว มันเหมือนกับกรงทองที่กักขังตัวเธอเอาไว้ต่างหาก

‘เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด พรุ่งนี้พอตื่นมา ขอให้มันเป็นเพียงแค่ฝันไปนะคะ’ ด้วยความอ่อนเพลีย กังสดาลจึงหลับลงไปอย่างง่ายดาย หญิงสาวอ่อนล้าทั้งตัวและหัวใจ รอคอยแต่วันพรุ่งนี้ที่จะมาถึง อยากรู้มันจะเกิดอะไรขึ้น