ตอนที่ 5 เธอทำได้ดีมาก

รถคันโก้แล่นต่อไปเรื่อย ๆ จนไปหยุดที่หน้าโรงแรมหรูระดับห้าดาวกลางกรุงเทพ ฯ พนักงานของโรงแรมรีบเดินมาเปิดประตูให้ รุสลันเดินอ้อมมายังด้านที่เธอนั่ง เขาส่งมือให้เธอจับ จากนั้นก็พากังสดาลเดินเข้าไปด้านใน

สายตาทุกคู่ที่อยู่ตรงล็อบบี้ต่างหันมองมาทางเขาและเธอ กังสดาลแทบเดินไม่ออก ดีว่ารุสลันช่วยจับจูงเธอออกไป เขาคงรับรู้ได้จากปลายมือที่สัมผัสกันว่าเธอนั้นตื่นเต้นมากแค่ไหน

เมื่อไปถึงยังห้องจัดเลี้ยงขนาดกลางที่ไม่ใหญ่นัก แค่เห็นป้ายชื่อบริษัทที่จัดงานเลี้ยง กังสดาลก็ต้องสะดุ้งโหยงเป็นครั้งที่สอง ปัญญาอย่างเธอจะได้มางานเลี้ยงแบบนี้เหรอ แขกเหรื่อที่มาในงานนั้นล้วนแล้วแต่เป็นคนมีชื่อเสียงทางแวดวงธุรกิจ

ตอนที่เรียนปีสุดท้ายในเรื่องการเสียภาษีกับคนดัง เธอยังได้ทำรายงานเรื่องนี้ด้วย มีเพื่อนคนหนึ่งนำเสนอเรื่อง การจัดงานเลี้ยงของบริษัทมีชื่อ แล้วลงเป็นค่าใช้จ่ายเพื่อเลี่ยงการจ่ายภาษี งานเลี้ยงแบบนี้มีแต่ผลดีไม่มีผลเสีย เป็นการสร้างสัมพันธภาพทางธุรกิจโดยที่ได้ผลประโยชน์หลายเด้ง

นอกจากจะมีนักธุรกิจจากเมืองไทย ยังมีนักธุรกิจมาจากต่างประเทศด้วย คะเนด้วยสายตาแล้วน่าจะเกินครึ่งห้อง

“ต่อไปฉันจะแนะนำกับใคร ๆ ว่าเธอชื่อโอลีฟนะ เพราะในตอนที่ฉันเห็นเธอครั้งแรก รูปร่างที่ผอมบอบบางแบบนี้มันชวนให้คิดถึงเมียของป๊อปอาย แต่ถึงเธอจะผอมอย่างไร รูปร่างของเธอก็พอมีส่วนเว้าส่วนโค้งบ้าง เธอมีใบหน้าที่สวย และรอยยิ้มหวาน ฉันประทับใจและชอบตั้งแต่แรกเห็นเลยนะ”

เขาใช้สายตาสำรวจจริงจัง กังสดาลรู้สึกหน้าชาเล็กน้อย ที่เขามองลึกไปขนาดนั้นเลยหรือ

“เอาละ จำเอาไว้นะว่าเธอชื่อโอลีฟ ส่วนเธอจะเป็นใครในฐานะอะไรข้างตัวของฉัน คิดออกในตอนนั้น ฉันก็จะแนะนำเธอไปแบบนั้นนะ เธอรับมือให้ได้แล้วกัน โอเคนะ”

เขาก้มลงมาคุยด้วย ก่อนจะกระชากร่างของกังสดาลให้ตามเข้าไปคุยกับนักธุรกิจคนหนึ่ง

“เขาชื่อคุณอองเดร เจ้าของบริษัทเครื่องประดับที่ใหญ่ที่สุดในฝรั่งเศส ฉันอยากจะทำสัญญากับเขา” รุสลันเขาบอกรายละเอียดกับคนที่กำลังจะไปเจอ

กังสดาลไม่มีเวลาที่จะคิดหรือเตรียมตัว เขาและเธอก็ไปยืนต่อหน้าคุณอองเดรเสียแล้ว

“สวัสดีครับคุณอองเดร” รุสลันพูดทักทายออกไปเป็นภาษาฝรั่งเศส

“คุณรุสลัน สบายดีนะครับ”

“ครับผม ไม่เจอกันตั้งนาน คุณอองเดรไม่เปลี่ยนไปเลย”

“โธ่พ่อหนุ่ม ในวันที่เราสองคนเจอกันเธอยังตัวกะเปี๊ยก อยู่แล้ว ยังจะมาทำปากหวานอีกว่า ฉันดูไม่แก่” คุณอองเดรส่ายหน้า

กังสดาลแอบอมยิ้ม เธอเข้าใจในสิ่งที่สองหนุ่มต่างวัยสนทนากันได้เป็นอย่างดี ไม่เสียชื่อเด็กศิลป์ฝรั่งเศสเก่าที่เรียนตั้งแต่ ม. สี่ถึง ม. หก และตอนที่เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย เธอก็เลือกเรียนภาษาฝรั่งเศสอีกสี่คอร์ส

“แล้วสุภาพสตรีคนนี้คือใคร” คุณอองเดรหันมาถามเธอ

กังสดาลตกใจ เธอรีบส่งมือของเธอยื่นให้คุณอองเดรจับ แล้วเอ่ยทักทายเป็นภาษาฝรั่งเศสแทบจะทันที

“สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อโอลีฟ”

“โอ้... โอลีฟเธอพูดภาษาฝรั่งเศสได้”

“ภาษาฝรั่งเศสเป็นวิชาที่ดิฉันเลือกเรียนน่ะค่ะ ฉันชอบเรียนภาษาฝรั่งเศสมาก เป็นภาษาที่สวยงามที่สุด”

กังสดาลเปิดยิ้มของเธอออกมาให้ได้มากที่สุด พร้อมกับสายตาจริงใจ แม้จะมีความประหม่าอยู่บ้าง

“โอ้พระเจ้า ไม่น่าเชื่อ” เขายิ้มยินดี

“ขอบคุณที่เธอชื่นชมภาษาของเรา ยากนักที่คนไทยจะพูดภาษาฝรั่งเศสได้อย่างคล่องแคล่ว นอกจากพระเอกของเราคนนี้ ที่เก่งรอบด้านแบบรุสลัน”

รุสลันที่ถูกชมก็โน้มก้มหัวให้

“นอกจากเรื่องภาษาที่สวยงามแล้ว ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของฝรั่งเศสที่มีมาอย่างยาวนาน ก็เป็นสิ่งที่ฉันสนใจศึกษาด้วยเหมือนกันค่ะ”

“อื้อหื้อ... แล้วเคยไปเที่ยวที่ประเทศฝรั่งเศสหรือยังล่ะ”

“ยังเลยค่ะ เป็นความใฝ่ฝันของดิฉันเหมือนกัน คิดว่าในชีวิตคงจะมีโอกาสไปเยือนสักครั้ง”

“อยากไปที่ไหนเป็นอันดับแรกตอนที่ไปถึงที่ปารีส”

“ก็ต้องไปถ่ายรูปที่หอไอเฟลค่ะ”

รุสลันมองกังสดาลตาค้าง อึ้งและทึ่งกับความสามารถในเรื่องนี้ของเธอ

“นี่รุสลันหาคนรู้ใจได้เก่งมากเลยนะ ไม่ใช่มีเพียงแค่ความสวยอย่างเดียวเลยนะเนี่ย” คุณอองเดรหันไปพูดกับรุสลัน

“เอาเป็นว่าช่วยพาสาวสวยคนนี้ไปที่ฝรั่งเศสด้วยนะ ผมอยากเจอเธออีกครั้ง รุสลัน”

“ไปทำไมหรือครับ” เขายิ้มปากกว้างทั้งที่รู้ความหมายของคุณอองเดรอยู่แล้ว

“ยังจะไขสือ ก็ทำสัญญาร่วมธุรกิจกันยังไงล่ะ”

“โอ้! จริงหรือครับ”

“ทำไมต้องประหลาดใจขนาดนั้น”

“ก็ผมจีบคุณอองเดรมาสามปี ยังไม่เป็นผลสำเร็จเลยครับ แต่ทำไมวันนี้ดู...”

คุณอองเดรยกนิ้วชี้ของเขาขึ้นมา แล้วชี้มาที่กังสดาล

“ให้เครดิตสุภาพสตรีคนนี้น่ะ”

ก่อนจะเปลี่ยนมือกางออก กังสดาลก็เข้าไปประชิดตัว พร้อมกับกอดคุณอองเดร เขาเอาแก้มแตะแก้มของเธอทั้งซ้ายและขวาตามธรรมเนียมของชาวฝรั่งเศส

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

“เช่นกันค่ะ”

“คฤหาสน์อองตัวเรดยินดีต้อนรับนะมาสมัวแซล”

ทั้งสองผละตัวออกจากกัน

“นัดวันเวลาได้เลยนะ แจ้งเวลาบินไปฝรั่งเศสกับเลขาฯ ของผมด้วย ห้องนอนที่อองตัวเรดมีเยอะ”

“ขอบพระคุณครับ” ยิ้มปากจะฉีกถึงหู

“ไว้เจอกันคราวหน้า ผมจะเลี้ยงไวน์ที่ดีที่สุด และแพงที่สุดในฝรั่งเศสกับพวกคุณ”

รุสลันสอดแขนเข้าไปโอบรอบเอวของกังสดาล สองหนุ่มสาวพากันโค้งคำนับคุณอองเดรที่ขอตัวเดินจากไป

เมื่อคุณอองเดรเดินเข้าไปคุยกับกลุ่มนักธุรกิจคนอื่นแล้ว รุสลันได้พากังสดาลออกมาจากจุดนั้น เขาก้าวขาเร็วจนหญิงสาวเดินตามแทบจะไม่ทัน จนออกมาถึงด้านนอกห้องจัดเลี้ยง ซึ่งด้านข้างเป็นสวนดอกไม้แสนสวย

“เยส” เขากำหมัดในมือ ชูขึ้น ก่อนจะดึงเข้าหาตัวทั้งสองข้าง แล้วรุสลันจับร่างของกังสดาลอุ้มจนตัวลอย

“ว้าย” เธออุทานเสียงเบา เขาก็หมุนร่างของเธอไปรอบ ๆ

“พอแล้วค่ะคุณรุสลัน ฉันเวียนหัวค่ะ” เธออดที่จะขันขำในท่าทีของเขาไม่ได้

“ฉันดีใจมาก ฉันพยายามทำเรื่องนี้มาถึงสามปี จนคิดจะล้มเลิกแล้ว แต่... เธอ”

เขาวางเธอลง ส่งปลายนิ้วจับไปที่ปลายคางของกังสดาล

“ได้เธอมาเหมือนฉันได้รางวัลแจ็กพอตเลยนะ ฉันไม่รู้จะตอบแทนเธออย่างไรดี”

ไม่ทันที่กังสดาลจะได้พูดอะไร รุสลันฉกริมฝีปากลงมาปิดกลีบปากสีหวานของเธอในทันที หญิงสาวตกใจจนเปิดตากว้าง แต่เมื่อถูกปลายลิ้นเรียวของเขาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก เธอกลับหลับตาพริ้ม ทั้งเผยอเปิดปากรับจุมพิตที่ดูดดื่มของเขาด้วย รุสลันโอบกอดเธอเอาไว้ทั้งร่าง