ตอนที่ 4 รุสลัน

‘รุสลัน มาคัดชี กิตติอัญชลี’ ชื่อของเขาที่เธอคิดออก กังสดาลเพิ่งได้อ่านบทสัมภาษณ์ของเขาไปเมื่อสองสัปดาห์ก่อน หนุ่มนักธุรกิจพันล้านล้าน ฝีมือฉกรรจ์ในเรื่องการส่งออก และยังมีธุรกิจอีกหลายตัวที่เขาบริหารร่วมกับคุณตาของตัวเอง นายเอมิน มาคัดซี นักธุรกิจรุ่นเก๋า ดีกรีดาราฮอลลีวูดรุ่นเก๋า

‘นี่มันอะไรกัน ทำไมเป็นเขา’

สิ่งที่เกินคาดหวัง และไม่เคยคิด ในหัวนึกแต่ชายแก่รุ่นราวคราวพ่อ

‘ไม่น่าจะเป็นเขา หรือว่า เขาจะซื้อเธอไปสังเวยให้กับคู่ธุรกิจของตัวเอง’

นึกได้แค่นี้ หัวใจของกังสดาลยิ่งหม่นหมองลง ตัวของเธอเองไม่มีสิทธิ์จะเลือกอะไรได้ในชีวิตจริง ๆ หรือ

ตั้งแต่แม่ตาย มันก็ไม่เคยได้รับความรู้สึกดี ๆ หรืออะไร ๆ ที่พิเศษอีกเลย มีแต่เรื่องให้ใจหายใจคว่ำและระทดท้อ จนบางคราวอยากจะหนีไปให้พ้น ๆ แต่กังสดาลก็ยังคงรักพ่อ

ในครอบครัวที่แม่เลี้ยงเป็นใหญ่ พ่อปล่อยให้หน้าที่ดูแลเธออยู่กับมือของคุณนันทยา ต่อหน้าแสนดี แต่ลับหลังคือชิงชังไม่ต่างกับความคิดที่ว่า แม่ของเธอแย่งความรัก และชิงเป็นเจ้าสาวของพ่อไปอย่างที่นางเองไม่เคยเต็มใจ แต่ทำอะไรไม่ได้

เรื่องราวที่ย่ำแย่นั้นควรยุติได้แล้ว ตอนที่ใบเกรดเทอมสุดท้ายออก และกังสดาลไปทำเรื่องจบ เธอก็ฝันถึงการโบยบินออกจากชายคาบ้าน ทว่าพ่อดันเกิดอุบัติเหตุ ซ้ำร้ายอาการเลนส์ตาเสื่อมก็เข้ามา ธุรกิจล้มไม่เป็นท่า มิหนำซ้ำยังถูกโกง การหนีออกไปใช้ชีวิตคนเดียวของตัวเองก็ต้องยุติลง เพราะอยากดูแลพ่อและอยู่เป็นกำลังใจให้ท่าน

สายตาของเธอลอบแอบมอง ไม่กล้ามองเขาหน้าของเขาตรง ๆ รัศมีและออร่าของรุสลันแผ่กระจายจนเธอเองที่พ่ายจนไม่กล้ามอง

กังสดาลตกใจเล็กน้อย ในตอนที่เขาวางมือถือลงไปที่ในกล่องใส่ด้านหน้า แล้วหันมาจับมือของเธอ

“เธอสวยกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก” น้ำเสียงใสรื่นหูดังสายน้ำ แต่ก็ทรงไปด้วยอำนาจ เขาพูดไทยได้ชัดเจนมาก

“กังสดาล”

เสียงเรียกชื่อของเขามีอานุภาพทำให้หัวใจของหญิงสาวหวั่นไหว รุสลันส่งนิ้วแข็งแรงมาหยิบปลายคางของเธอแล้วเชยขึ้น ดวงตาใสซื่อเหมือนกวางน้อยเปิดมองดูใบหน้าเขา

กังสดาลแทบหัวใจวาย ใบหน้าหล่อเข้มลูกครึ่งไทยตุรกี ความหล่อพุ่งเข้าตา หากตัวเขาสามารถเปล่งประกายแสงเจิดจ้าได้ กังสดาลคงจะตาบอดไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงความตื่นเต้น และลมหายใจที่ติดขัดของหญิงสาว มีผลทำให้ร่างบางสั่นไหวไปทั้งตัว

“เธอรู้ใช่หรือไม่ว่าตัวเธอต้องมาทำอะไรที่นี่” เขาพูดด้วยดวงตาเฉยเมยเสมือนไร้ความรู้สึก สายตาที่จ้องมาคาดคั้นอยากจะเอาคำตอบ กังสดาลต้องหลบสายตาคมกล้าของรุสลันคู่นั้น ก่อนจะเอ่ยขึ้นเบา ๆ

“ฉันทราบดีค่ะว่า ฉันต้องมาทำอะไรที่นี่”

“ก็ดีแล้ว ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่ทำตัวงี่เง่าปัญญาอ่อน และพูดไม่รู้เรื่อง นึกว่าตัวเองสำคัญเป็นผู้หญิงประเภทที่ฉันไม่ชอบเลย” รุสลันปากร้ายพอดู ไม่เหมือนเวลาที่ออกสื่อ เขาช่างดูน่ารักอบอุ่น

“คงจะไม่ใช่ดิฉันแน่นอนค่ะ”

“ทำไมไม่เรียกตัวเองว่าตั้งโอ๋ ชื่อออกน่ารักสมตัว ใครเป็นคนตั้งให้” ที่ถาม เขาอยากชวนเธอคุย เพื่อลดอาการกดดัน

กังสดาลหลุบตามองต่ำ ไม่กล้าสบตานัยน์ตาที่ฉายแววเจิดจ้าเช่นนั้น

“ไม่ตอบไม่เป็นไร เอาเป็นว่านึกได้เมื่อไรค่อยมาบอกฉันก็แล้วกัน ต่อไปให้เรียกฉันว่าคุณรุสลัน”

“ค่ะคุณรุสลัน”

“เธอนี่น่ารัก และว่านอนสอนง่ายนะ ผู้หญิงแบบนี้แหละที่ฉันชอบเธอ”

กังสดาลช้อนสายตามองหน้าของเขา หญิงสาวควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ นั่นหมายความว่า ชายหนุ่มคนที่จะมารับบทสามีพาร์ทไทม์ของเธอ ก็คือเขา

ไม่ใช่สินะ ถ้าจะพูดให้ถูกต้อง เธอต่างหากที่จะมารับหน้าที่เป็นเมียบนเตียงแบบพาร์ทไทม์ ตอนที่เธอจรดปากกาเซ็นชื่อตัวเองลงไป กังสดาลได้อ่านข้อสำคัญใจความหลักในสัญญานั้นที่บอกเอาไว้อย่างชัดเจน ทุกอย่างที่อยู่ในสัญญาคือข้อตกลงจากนักธุรกิจ ที่ไม่อาจจะเสียผลประโยชน์ใด ๆ ได้

“ค่ะ” กังสดาลพูดด้วยเสียงที่หนักแน่นและชัดถ้อยชัดคำ

แม้จะเป็นคำสั้นๆ แต่ก็ขยายความเด่นชัดในน้ำคำของเธอ กังสดาลได้อ่านสัญญานั้นซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบ ข้อความทุกคำในกระดาษสัญญาที่มีเพียงแผ่นเดียวไหลเข้าสู่ความทรงจำของเธอหมดแล้ว ใจความสำคัญหลักที่มีไม่กี่ข้อ ทำไมเธอจะจำไม่ได้

“ฉันจะทวนให้เธออีกครั้งก็แล้วกันนะ เธอจะได้เข้าใจอย่างถ่องแท้” เขาเว้นไปอึดใจ

“ตั้งโอ๋ เธอนอนกับฉันได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ห้ามเกิดขึ้น คือห้ามท้อง เพราะถ้าเธอท้อง สัญญาของเราจะถือเป็นโมฆะในทันที อีกเรื่องห้ามแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เวลาที่ฉันอยู่กับผู้หญิงคนอื่น” น้ำคำและใช้สายตาเพ่งมองสบตาของกังสดาลทอประกายวาววับ

‘เขารู้จักชื่อเล่นของฉันด้วย’

แต่มันไม่ใช่เรื่องที่น่าตื่นเต้นสักหน่อย เธอกลับมีความรู้สึกจุกเจ็บเหมือนว่าน้ำตาที่อยู่ข้างในหัวอกจะปะทุออกมาข้างนอก กังสดาลฝืนยิ้มหวาน เธอยกมุมปากนิด ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงน้อย ๆ บอกเขาว่า

“แน่นอนค่ะ ฉันจะจำให้ขึ้นใจ”

“ดีมาก”

“ดิฉันสัญญาค่ะว่าจะท่องทุกวันเลย ว่าฉันน่ะเป็นได้แค่ผู้หญิงชั่วคราวของคุณ และเป็นเมียพาร์ทไทม์เท่านั้น” พูดจบก็พ่นลมหายใจออก แต่มือน้อยกลับกำหมัดแน่น

“ดีมาก” เขาเอ่ยชม และหันมายิ้มอย่างพอใจ รุสลันจับมือของเธอและบีบเบา เหมือนกับเป็นการทำสัญญาทางกายอีกครั้งหนึ่ง

แววตาสุดท้ายที่เธอเห็น เต็มไปด้วยความดูถูกและหยามเหยียด สายตาที่ส่องประกายเย็นเยือกกระทบหัวใจของกังสดาล จนรู้สึกเจ็บหนึบ

รุสลันไม่ได้สนใจเธออีกต่อไป เขาหยิบไอแพดออกมาพร้อมกับเปิดทำงาน ในระหว่างที่รถคันหรูก็แล่นต่อไป

หญิงสาวลอบถอนหายใจแล้วลอบถอนหายใจอีกอย่าง จนปัญญา ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จนตัวเองก็ไม่เคยคิดว่า เรื่องมันจะลงเอยมาเป็นแบบนี้ แผนการอย่างนี้ไม่เคยอยู่ในสมองของเธอเลยด้วยซ้ำ