ตอนที่ 3 สับสนในหัวใจ

แม้อาหารมากมายจะอยู่ตรงหน้า กังสดาลก็ไม่รู้สึกหิวเลย แม้เธอจะไม่มีอะไรตกถึงท้องมาตั้งแต่เช้า

บานประตูห้องนั้นยังคงไม่ขยับเขยื้อน ความกังวลใจมากมายยังก่อตัวอยู่ กังสดาลมือเย็นไปหมด เธอเงยหน้าขึ้นไปมองนาฬิกาที่ติดอยู่บนข้างผนัง ตอนนี้เวลาใกล้จะสองทุ่มแล้ว

กังสดาลถอนหายใจดังพู เธอกะพริบตามองอาหาร แต่ไม่นึกอยากเลยสักนิด สายตาของเธอพุ่งมองไปที่บานประตูอย่างใจจดจ่อเหมือนเดิม

ใครกันที่จะผ่านบานประตูบานนั้นเข้ามารับเธอ

ผลัวะ... บานประตูถูกผลักเข้ามา กังสดาลถึงกับผวาหายใจไม่ทั่วท้อง แต่พอเห็นว่าเป็นผู้หญิงวัยกลางคน แต่งตัวด้วยชุดยูนิฟอร์มสุดเนี้ยบ และใบหน้าบ่งบอกว่าเป็นคนไทย ทว่านางกลับมีใบหน้าบึ้งตึงและไร้รอยยิ้ม

“คุณควรจะกินอะไรบ้างนะ เพราะหลังจากนี้ไปตลอดจนถึงเช้าวันพรุ่งนี้ คุณจะไม่ได้กินอะไรอีก”

กังสดาลนั่งนิ่ง แทบกลั้นลมหายใจ

“เด็กไปรายงานฉันว่าคุณไม่ยอมกินอะไรแม้แต่นิดเดียว ทำไมหรือคะ หรือว่าไม่หิว” ในน้ำเสียงฟังดูยังมีความห่วงใยเธออยู่บ้าง

“คือ” กังสดาลได้แต่กลืนน้ำลาย น้ำลายเหนียวจนพูดไม่ออก ถ้าใครไม่เป็นเธอในตอนนี้ ก็คงไม่รู้หรอกว่า ข้างในจิตใจทั้งสับสนอลหม่านและห่อเหี่ยวแค่ไหน

ถ้ามีอะไรมาทิ่มแทงหรือทำให้ตายได้โดยที่ไม่เจ็บไม่ปวด กังสดาลก็คงจะทำไปแล้ว ใครจะมีอารมณ์มานั่งดื่มกิน

สองมือประสานกันจับแน่นมีแต่ความประหม่า

“เชื่อฉันเถอะค่ะ กินขนมสักนิด ดื่มน้ำสักหน่อย เพื่อตัวคุณเอง คุณยังต้องไปเจออะไรอีกเยอะค่ะ” คำพูดนั้นเหมือนกับว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้ชายคนนั้นไปซื้อตัวผู้หญิงมา กังสดาลต้องทำใจยอมรับกับเรื่องราวที่เธอต้องเผชิญอีกครั้ง

“อีกสิบห้านาที รถจะออกจากที่นี่”

กังสดาลอึดอัดจนทนไม่ไหว

“คุณแม่บ้านคะ ขอโทษค่ะ พวกคุณรู้ไหมว่าเขาจะพาฉันไปที่ไหน” น้ำเสียงสั่นเพราะความตื่นกลัว

“คุณก็รู้นี่คะ ไม่ว่าคุณจะถามอะไร คนที่นี่ก็จะไม่ตอบคำถามอะไรของคุณทั้งนั้น มันไม่ใช่หน้าที่ของพวกเราค่ะ อีกอย่างในเมื่อคุณตกปากรับคำ และได้เซ็นสัญญาไปแล้ว นั่นหมายความว่า คุณยอมรับข้อเสนอโดยดุษณี และอีกประการคุณนันทยา คุณแม่ของคุณได้รับเงินของพวกเราไปแล้วค่ะ ฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิ์มาปฏิเสธเอาในเวลานี้ ฉันขอเตือนให้คุณดื่มน้ำและกินขนมเสีย ถ้าอยากจะมีแรงเพื่อเดินหน้าไปต่อ”

ผู้หญิงกลางคนคนนั้นยืนสงบเสงี่ยมกุมมือและจ้องมองเธอ ในแวบนั้นกังสดาลเห็นสายตาที่มองตัวเองอย่างสงสารและเห็นใจ กังสดาลบอกและย้ำกับตัวเองว่า เธอคงจะทำตัวให้ชิน และยอมรับเสียถึงการพาตัวเองมาเป็นเมียพาร์ทไทม์ให้กับเจ้าของคฤหาสน์นี้ จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงเป็นแน่แท้

‘ตั้งโอ๋ แกคงอยากกลับไปใช้ชีวิตข้างนอกเมื่อถึงวันที่หมดสัญญา และแกต้องกลับไปดูแลพ่อ ตอนนี้พ่อก็มีเงินไปผ่าตัดตาแล้ว อีกหน่อยพ่อก็จะมองเห็น และพ่อก็จะกลับมาเห็นหน้าของเธออีกครั้ง ในเมื่อสิ่งที่เธอตัดสินใจทำลงไปนั้น ก็เพราะต้องการช่วยเหลือพ่อให้ได้ผ่าตัดเปลี่ยนเลนส์แก้วตา ตั้งโอ๋ แกเป็นลูกกตัญญู ฉะนั้นเธอจงยินดีที่จะทำงานนี้อย่างสุดความสามารถ เงินที่ได้รับจากที่นี่ไปถึงสามล้าน แกคงหาไม่ได้หรอก จากงานกระจอก ๆ ที่แกจะหาได้ พ่อจะหายและกลับมามองเห็นอีกครั้งหนึ่ง ก้มหน้าก้มตาทำงาน แล้วนับวันเวลารอคอยให้หมดสัญญา แล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่’

กังสดาลสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะตัดสินใจหยิบขนมและกลืนเข้าไปอย่างฝืดคอ เธอรีบยกน้ำขึ้นดื่มตาม กังสดาลสกัดกลั้นน้ำตาที่กำลังจะร่วงไหลออกมา เธอสั่งให้น้ำตาของตัวเองไหลรินกลับเข้าไปในทรวง

กังสดาลต้องคิดถึงผู้ให้กำเนิด สิ่งที่เธอทำในตอนนี้ ก็เพื่อคุณพ่อ พระคุณของพ่อนี้ที่มีมากจนล้นพ้น

รอยยิ้มของหญิงวัยกลางคนเผยขึ้น ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้กังสดาลนั่งกินไปอย่างเงียบ ๆ

กังสดาลเดินไปเข้าห้องน้ำ ทำธุระส่วนตัว ก่อนจะกลับมานั่งรออย่างเดิม

ผ่านไปสิบห้านาที บานประตูบานเดิมก็เปิดออก สาวรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามา และก็ไม่พูดอะไร หล่อนผายมือให้สัญลักษณ์เชิญให้กังสดาลออกไป

กังสดาลสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด เพื่อรวบรวมความกล้า ลุกขึ้นแล้วเดินตามหญิงสาวคนนั้นออกไป ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่น่ากลัวอีกแล้ว ครั้งนี้คงเป็นอะไรที่สุดในชีวิตของกังสดาล แต่เธอจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เธออยากจะทำเพื่อตัวเอง

รถลีมูซีนสีดำคันยาว มีคนคอยเปิดประตูรับ เมื่อมองเข้าไปด้านในหัวใจของกังสดาลก็เต้นรัว ขายาว ๆ ลำตัวของชายผู้นั้น ที่สวมชุดทักซิโด้สีดำขวับ

เสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาจากด้านใน บทสนทนานั้นเป็นภาษาตุรกี เสียงของเขาฟังแล้วทุ้มและนุ่มนวลดังกังวานลั่นไปทั้งรถ เสียงของเขายังดูไม่แก่เลย กังสดาลลุ้นด้วยหัวใจระทึก เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง ก่อนจะขยับก้าวขึ้นไปนั่ง

หญิงรับใช้ที่ตามมาคนนั้นจับรวบชายกระโปรงของชุดที่ยาวกรุยกรายขึ้นมาบนรถให้

ภายใต้สีหน้าที่แต่งแต้มสีสัน เจ้าตัวรู้ดีว่าตอนนี้เธอแทบไม่ได้สติสมประดี ใบหน้าของตัวเองคงซีดจาง เม็ดเหงื่อชื้นออกมาตามมือ ความประหม่าเกิดขึ้นมาเต็มหัวใจ

บานประตูรถได้ปิดลง ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไปอย่างช้า ๆ กังสดาลลอบเป่าปากเอาลมออกมาจากทรวงอกอีกครั้งหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะเหลือบสายตาของเธอไปมองเขา หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง เมื่อเพียงเห็นเสี้ยวหน้าของคนคนนั้น

‘รุสลัน มาคัดชี กิตติอัญชลี’

หนุ่มลูกครึ่งไทย-ตุรกี สีผมดำขลับ คิ้วหนาดกเข้มออกสีเดียวกับสีผม ปากสีแดงเป็นกระจับรับกับจมูกของเขาโด่งสันเป็นคม นัยน์ตาสีน้ำข้าวใบหน้าคมเข้มมีเคราเขียวครึ้ม ตัวเขาสูงสง่าผ่าเผย แผงอกและกล้ามเนื้อบนตัวเป็นมัด ๆ

ร่างกายของเขาหนาบึกบึน จากการออกกำลังกาย ดูแล้วน่าจะมีซิกซ์แพ็กอยู่ข้างใน เธอนึกภาพออกผู้ชายตุรกีก็จะมีแขนอกที่เต็มไปด้วยขนดกดำ