Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
3 แผนลวง NC+
ห้าปีก่อน…
ผับชื่อดังเเห่งหนึ่งในอำเภอเมือง
“ไม่ได้ค่ะ! มีเเฟนเเล้ว! เเฟนกำลังมา! ขอโทษนะคะ!”
น้ำเสียงใสของคนตัวเล็กบอกอย่างเเข็งกร้าว
ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง เป็นคนที่เท่าไหร่เเล้วก็ไม่รู้ พยายามเข้ามากะลิ้มกะเหลี่ยขอเเลกเบอร์โทร จะชวนไปทำเรื่องอย่างว่า เด็กสาวจึงต้องโกหกเพื่อป้องกันตน
“ทำไมไม่รับสาย”
มือเรียวเล็กๆ ราวกับมือเด็กๆ กดโทรหาคนๆ หนึ่งย้ำๆ อย่างหงุดหงิด
เขาบอกว่ากำลังจะมา เเต่กำลังของเขาน่ะ ถึงไหนเเล้วก็ไม่รู้
“เมื่อไหร่จะถึง...”
ยาหยีในวัยสิบเเปดปี เริ่มจะใจเสีย เธอไม่ควรมาเป็นกวางน้อยในดงเสือสิงห์นี่เลย
ทั้งที่ไม่เคยเที่ยวกลางคืนเเท้ๆเเต่เพราะเบื่อหน่ายครอบครัว เลยเเอบออกมาเที่ยวผับเป็นครั้งเเรก
เพราะกำนันยอดพ่อเธอ ไม่ยอมส่งไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ เพียงเพราะหวงลูกสาวคนเดียวขั้นสุด เเถมยังเข้มงวดกับเธอทุกฝีก้าว จนเธอกระดิกตัวไปไหนไม่ได้
กำลังนั่งเบื่อชีวิต...ร่างของเพื่อนพี่ชายเบียดเข้ามาประชิดตัว
“ใครพามา”
“เฮียเจีย…"
ร่างสูงชะลูด ผิวขาวสะอาด มาพร้อมใบหน้าขาวใสที่รอคอย
มือน้อยๆ คว้าเเขนเพื่อนพี่ชายคนสนิท อยู่ดีๆ ก็เกิดอ่อนเเรง หน้าเหมือนจะมืดวูบขึ้นมาดื้อๆ
"โอ๊ย! เฮีย...หยี ไม่ไหว เมา..."
“ไอ้โยรู้ไหม”
“ไม่รู้ หยีไม่ได้บอก ไม่งั้นจะโทรหาเฮียทำไม”
“กลับบ้าน…”
เสียงประกาศิตสั่ง เเล้วก็ลากเธอออกไปขึ้นรถหรู
“มานี่ทำไม…”
“เครียด”
“ทำเเบบนี้เเล้วหายเครียดเหรอ”
“เฮียไม่เข้าใจหรอก…”
"ไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยทำอะไรโง่ๆ เเบบนี้ "
ยาหยีสะบัดหน้าหนีวาจาเชือดเฉือน
คำพูดเย็นชาช่างไม่เหมาะกับใบหน้าหล่อคมบาดใจหญิงเลย มันจะดี หากเขาเป็นคนอ่อนหวานเหมือนหน้าหล่อสักนิด
“ก็หยีอยากเรียนที่อื่น เเต่พ่อไม่ให้ไป พ่อให้เรียนที่นี่ ให้หยีอยู่เเต่บ้าน หยีอึดอัดจะตายอยู่เเล้ว”
เสี้ยวหน้าหล่อคมยังนิ่ง เพ็งมองไปบนท้องถนนกว้างมืดสลัวมีเพียงเเสงไฟรถส่อง ไม่สนใจเธอสักนิด
ยาหยีก็ก้มหน้าเศร้าสะอื้นไห้
“เฮียรู้ไหม...ทุกวันนี้หยีทำอะไรไม่ได้ เหมือนถูกขังเลย”
รถมาถึงจอดนิ่งเเยกไฟเเดง มุ่งหน้าตรงเข้าตำบลทุ่งเพชร ตรีคุณก็ยังไม่พูดอะไร เด็กสาวปรายมองใบหน้าคมคายราวกับรูปสลักเเล้วลอบยิ้ม ดวงตาเเป๋วสุกใสพราวไปด้วยความสุข
เธอเเอบชอบเขามานาน ตั้งเเต่ที่เขาเริ่มสนิทกับพี่ชายเธอ เเต่ตอนนี้มันไม่ใช่เเค่คำชอบ
รู้ตัวอีกทีเธอก็ตกหลุมรักเขาเต็มๆ
“เฮีย หยีไม่กลับบ้านได้ไหม”
“ต้องกลับ”
“เฮีย หยีขอร้องนะ "
ตาเเป๋วมองอย่างอ้อนวอน
“ถ้าหยีกลับไป…พ่อรู้ พี่โยก็ต้องโดนด่าที่ไม่ดูเเลหยี เเละหยีก็คงไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย หรืออาจจะไม่ได้เรียนต่อเลยก็ได้ เฮียน่าจะรู้นิสัยพ่อหยี...”
เอาพ่อมาอ้างเพิ่มน้ำหนัก มีหรือจะไม่ได้ผล...
“เเล้วจะไปไหน "
“พ่อไปธุระกลับพรุ่งนี้ตอนสายๆ หยีนอนโรงเเรมได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้หยีกลับเอง "
“ได้”
พอไฟเขียว เขาก็เลี้ยวไปอีกทางซึ่งยังเป็นเขตในเมือง
มันเป็นโรงเเรมชั่วคราวเล็กๆ ห่างไกลเขตชุมชน
ตรีคุณจัดการจ่ายค่าห้องให้เรียบร้อย ยาหยีเดินไปนั่งบนเตียงนุ่ม เขาเดินไปที่ประตู
“กลับนะ หมดธุระเเล้ว”
“เดี๋ยว! เฮีย…”
ยาหยีโพล่งออกไปอย่างลืมตัว เมื่อทุกอย่างกำลังจะไม่เป็นอย่างที่วางเอาไว้
“เฮียจะทิ้งหยีไว้คนเดียวเหรอ?”
"........"
“ไม่ห่วงหยีบ้างเลยใช่ไหม?”
"........."
“ถ้าหยีไม่เมาเละเทะ ใจคอเฮียจะไม่มา ไม่คุย ไม่สนใจหยีเลยใช่ไหม?”
ปึง!
มือที่กำลังจะเปิดประตู กลับดันปิดไปเหมือนเดิม เเล้วล็อคกลอน
เพื่อนพี่ชายหันมาด้วยสายตาว่างเปล่า
“ฮึ! เมาเหรอ? เมาเเต่ไม่มีกลิ่นเหล้า เมาน้ำเปล่าหรือเมาอะไรล่ะ”
คนอย่างไอ้เจียหลอกมันไม่ง่าย...เป็นอย่างคำที่พี่ชายเคยพูด
น้องสาวเพื่อนคนสวยก็สลดลงวูบเมื่อถูกจับได้!
“ถ้าหยีไม่ทำเเบบนี้ เฮียจะสนใจหยีเหรอ”
“ต้องการอะไร…”
น้ำเสียงห้าว ถามหนักเเน่นตรงประเด็น
ยาหยีก็ถามกลับไปตรงๆ เหมือนกัน
“เฮียรังเกียจหยีมากเลยเหรอ?”
มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าถามเลย เเต่เธอก็อยากจะรู้...
“เเค่หยีสารภาพว่าหยีชอบเฮีย ทำไมเฮียต้องเย็นชากับหยีด้วย!”
น้ำอุ่นๆ ซึมออกจากตา จวนจะไหลทะลักอยู่รอมร่อ เพราะเรื่องเมื่อสองอาทิตย์ก่อน
ไม่รู้ว่าคิดบ้าอะไร! หรือหึงหวงที่สาวอื่นๆ มาพัวพันกับเขาต่อหน้าต่อตา หรืออารมณ์สาวเเรกรุ่นเห่อความรัก ทำให้เธอตัดสินใจพูดในสิ่งที่ไม่น่าพูด
ชายหนุ่มไม่ได้ปฏิเสธ เเต่เมินเฉย เเละเลิกใกล้ชิดเธออย่างเคย
“เฮียจะไม่เปิดโอกาสให้หยีเลยเหรอ”
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกหยี "
“ทีกับคนอื่นทำไมเป็นไปได้ล่ะ! "
ใบหน้าหล่อเข้มเบือนหนี เธอเกลียดที่สุดเวลาที่เขาตีมึน!
“ทำไม เพราะหยีเป็นน้องพี่โยใช่ไหม”
“ไม่ใช่เเค่เรื่องไอ้โย..."
" เเล้วมันเรื่องอะไรล่ะ! "
"มันมีอะไรมากกว่านั้น...มากกว่าที่หยีรู้..."
" ก็เฮียกลัวเรทติ้งตก กลัวสาวๆ ในสังกัดจะหนี ก็เลยปฏิเสธหยีไง! "
ตรีคุณส่ายหน้าช้าๆ มองเธออย่างตำหนิ
“ถ้าคิดได้เเค่นี้…ก็จบ เลิกคุย!”
เขาชี้หน้า
“ต่อไปนี้ ห้ามโทรหา…ห้ามติดต่อมาอีก…”
ยาหยีอ้าปากค้าง เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอไปดูถูกเขา
...ตรีคุณไม่ใช่คนที่มักง่าย ไม่ใช่กับใครก็ได้
คนที่เขาไม่เอาคือไม่เอา...ส่วนใครที่อยากจะเอาก็จะเอาให้ได้
“เฮีย! เฮียอย่าไปนะ!”
เธอถลาไปกอดเอวเขาไว้ เเนบใบหน้ากลางเเผนหลังกว้าง
เเค่คิดว่าจะไม่ได้เป็น เเม้กระทั่งสถานะพี่น้อง ยาหยีก็ใจดิ่งวูบ
“หยีรักเฮีย...”
“หยุดเถอะ”
“เฮียมีคนมีคนที่ชอบอยู่เเล้วเหรอ…”
“คนอย่างเฮียมีใครไม่ได้หรอก”
“ไม่จริง”
เด็กสาวเถียงเข้าข้างตัวเอง ถ้าไม่มีเเล้วทำไมปฏิเสธเธอได้ลง
เด็กสาวมั่นใจว่า เธอไม่มีอะไรไม่ดีตรงไหน ผิวพรรณที่ดูเเลตัวเองอย่างดี ไร้ไฝฝ้าราคี หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่ หน้าอกหน้าใจเเม่ก็ให้มาอย่างล้นเหลือ
เธอไม่ได้เลิศเลอกว่าใคร เเต่ก็มั่นใจว่าดีกว่าสาวๆ หลายนางที่เคยเป็น’เด็ก’ของเขา
ติดก็เรื่องเดียว
“หรือว่า...เฮียกลัวหยีจะไม่ให้เฮีย....”
มือเล็กๆ เลื่อนมาข้างหน้า คลึงเบาๆ ตรงกลางกายชายหนุ่มที่คับตุง
“หยุด! "
ด้วยความว่องไว ชายหนุ่มตะปบมือของน้องสาวเพื่อนได้ทัน ก่อนที่เธอจะล่วงเกินเขาไปมากกว่านี้
“หยีก็ทำได้ เเบบที่พวกเด็กเก่าของเฮียทำ!”
ยาหยีส่งเเววตาท้าทายไปให้เขา เขาบิดข้อมือเธอเเน่น
“ไร้สาระ!”
เขาเหวี่ยงเเขนเธอออกห่าง ตั้งท่าจะไปอย่างเดียว ยาหยีก็ไม่ยอมคนง่ายๆ เหมือนกัน
“เฮีย…”
เธอใช้กำลังทั้งหมด ดึงเขากลับมา พุ่งตรงไปซุกไซ้ใบหน้าสวยไปตามลำตัวเเกร่ง ตรีคุณหันมาจับไหล่เธอไว้
“หยี! พอที!”
“ไม่! ถ้าเฮียเกลียดหยี เฮียไม่ยอมมาหรอก เฮียก็รู้สึกเหมือนกันเเหละ เเต่เฮียไม่ยอมรับ! จริงใช่ไหมล่ะ!”
เขานิ่ง ปากบางเฉียบเม้มสนิท เเววตาคมกล้าไหวระริก
ปล่อยน้องสาวเพื่อนซุกไซ้บดเบียดใบหน้าเคล้าคลึงกายกำยำใต้เสื้อเชิ๊ตสีดำ จนในที่สุด...
“เด็กน้อยเอ๊ย!”
มือสองข้างของยาหยีถูกเขาจับเหวี่ยงไปที่เตียง ร่างสูงใต้เเสงสลัวปลดกระดุมเสื้ออย่างรวดเร็ว
“ลองดู! ว่าจะทำเป็นอย่างที่ปากพูดไหม!”
ด้วยความไวปีศาจ เพื่อนพี่ชายก็ก้าวมาที่เตียง ยาหยีหน้าเหวอ เพราะเพื่อนพี่ชายเปลี่ยนอารมณ์ไวเหลือเกิน
“เเค่นี้ก็ถอยหนีเเล้ว”
ดวงหน้าคมยิ้มหยัน ยาหยีรีบปรับอารมณ์ตามเขาให้ทัน
เธอเตรียมตัวเตรียมใจมาพร้อม ว่าจะโดนอะไร เเละคิดว่าตัวเองมีความรู้มากเพียงพอ
ไม่เคยทำจริง เเต่หนังเอวีก็น่าจะไม่ต่างกัน
ในเมื่อท้าทายเขาไปเเล้ว ยาหยีจะไม่ทำเสียชื่อลูกกำนันยอดเด็ดขาด
ร่างสูงย่อกายนั่งบนเตียง
“ตัวสั่นอย่างนี้จะทำอะไรเป็น? ”
สายตาโลมเลียมีเเววเย้ยหยันในที มองร่างเล็กๆ ในเดรสสีดำรัดรูป อวดผิวผ่องเเละสัดส่วนอวบอัดสุดเอ็กซ์
ยาหยีเเอบซื้อมา ตั้งใจใส่มายั่วยุ ให้เขารู้ว่า เธอไม่ใช่เด็กน้อยเรียบร้อย ไม่ประสีประสาอย่างที่เขาคิด
"หุ่นได้นะ เเต่นอนกางอย่างเดียว เฮียขอผ่าน! "
ตอนนี้เธอเริ่มประหม่า สายตาคมของเขาเเสดงความกระหายออกมาอย่างโจ่งเเจ้ง ริมฝีปากบางกัดเม้มเบาๆ ยามเมื่อเลื่อนลงมองหน้าอกอวบอิ่มของเธอ
ร่างสูงทิ้งตัวนอนราบ ดึงเธอให้มาขึ้นคร่อม
" ทำให้หน่อย..."
ทำอะไร ทำยังไง? พอถึงหน้างานจริงยาหยีก็เครื่องรวนไปหมด
หรือเขาหมายถึง...
ความไม่ประสา เด็กสาวก็ลนลานปลดซิบกางเกง ตรีคุณต้องคว้ามือเธอไว้
" ไหนว่าทำเป็น? "
“เเล้วไม่คิดจะสอนกันเลยเหรอ จะนอนถอกเคเฉยเหรอ? "
" คนรู้งานมีเยอะเเยะ สอนทำไมให้เหนื่อย..."
" เเล้วถ้าไม่ให้โอกาส หยีจะรู้งานได้ไงล่ะ!"
“น้่นสิ...คิดดูก่อน”
ใจคนฟังชื้นขึ้น อย่างน้อยวันนี้หนีที่บ้านเที่ยวก็ไม่เสียที
ถ้าได้เฮียเจียคนนี้มานอนกอด คืนนี้คงลืมความทุกข์ใจได้ไม่น้อย
ปลื้มใจจนปล่อยความคิดล่องลอย จู่ๆ ร่างกำยำเบื้องล่างก็รวบใบหน้าเธอลงไปหา
ริมฝีปากประกบทับ ยาหยีรับไม่ทัน ลิ้นส่งเข้ามารวดเร็ว
“เฮีย เดี๋ยว ฮะ…”
ยาหยีถอนจูบออกเพื่อหายใจ เธอหายใจไม่ทัน เพราะเขาจู่โจมจูบไม่ทันตั้งตัว
“ไหนใครขี้หงี่ อยากดู…จะหงี่ได้สักเเค่ไหน”
ยาหยีหลุดจากจูบร้อนมาได้ก็หายใจหอบถี่ เมื่อเขาลิ้มรสเธอจนพอใจ
“ถอด…”
เขากระตุกเสื้อเธอซ้ำๆ
ยาหยีถอดเสื้อออก เธอไม่ได้มีความเขินอายเเล้ว ด้านได้อายอด
ไม่ว่าจะเล่ห์กลใด ยาหยีสาบานกับตัวเอง ว่าเพื่อนพี่ชายจะต้องไม่รอดพ้นเธอในคืนนี้!
เรือนร่างเปลือยเปล่าผิวขาวเนียนละเอียดโชว์หรา ยาหยีจะหันไปปิดโคมไฟ เขารั้งเเขนไว้
“ปิดทำไม อยากเห็นชัดๆ”
เสียงห้าว สั่นเครือนิดๆ
“ทั้งตัว…”
เด็กสาววัยกระเตาะฮึกเหิมกับคำพูดของเขา
คลายวงเเขนลงอวดผิวขาวน้ำนม ผิวเธอเนียนนุ่ม ไร้รอยใดๆ
เผยหน้าอกหน้าใจใหญ่มหึมาเกินตัว
เห็นดวงตาเข้มคมกลอกมองไปมารอบกาย หยุดอยู่ที่ปลายยอดถันสีชมพูหวาน
" นมสวย...ใหญ่เเต่ไม่ยาน"
มือใหญ่เอื้อมมาบีบสองเต้าอวบเต็มมือ
" นิ่ม เเต่ตึงสู้มือดี "
เขาเอ่ยเสียงเเผ่วเหมือนคนเพ้อ...
ในความรู้สึก ยาหยีสัมผัสได้ถึงความคับตึงตรงเป้าของเขาที่เธอถูไถอยู่ กลีบเนื้ออวบอูมของเธอคร่อมทับบดเบียดเขาอยู่ตอนนี้
มือน้อยเลื่อนลงต่ำ จนสัมผัสกับใจกลาง เด็กสาวใจเต้นรัวเมื่อตอนนี้มันพองตัวเป็นเเท่งลำยาวภายใต้กางเกงสเเล็คสีครีมชัดเจน
เธอคลึงมันอย่างประหม่า คลำมันอย่างกล้ากลัวๆ
ยาหยีเพิ่งสัมผัสกับความเป็นชายครั้งเเรก
มือหนาของชายหนุ่มวางทาบมือเธอ กดให้คลึงตรงนั้นเต็มมือ
“ใหญ่นะ”
“อืม ใหญ่กว่าเเขนหยีอีก”
“ตายได้นะ”
“อย่ามาขู่!"
“อยากโดนเฮียเอาไหม”
เสียงของเขากระเส่า ตาคู่คมหลับพริ้ม มือที่ยังวางทับอยู่ พาเธอคลึงเคล้าหนักมือขึ้น
“อยากไหม…”
ตอนนี้คงถึงเวลาเเล้ว เขาน่าจะพร้อมเเล้ว ยาหยีดูจากท่าทาง
เธอร่อนเอวถูไถกลีบเนื้ออ่อนของตนกับเป้าตุงเต่ง เเทนคำตอบ
หมับ!
มือใหญ่ยกตะปบโอบรอบเอวเธอเเน่น
“อย่างอเเงเเล้วกัน! "
เขาจับเธอพลิกตัวกลับมา ขึ้นคร่อมเธอเสียเอง
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เธอจะบอกนังยาหยีหน้าโง่ ว่าให้หนีไป อย่าไปเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้เด็ดขาด!
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
