บทที่ 4

ซูซาน...แม็กกี้กดหมายเลขโทรศัพท์ไปหาเป็นรายต่อไป และปล่อยให้โทรศัพท์ในคอนโดโคลแมนส์ดังอยู่ถึงสิบแปดครั้งได้วางสายลง

ซูซานหายไปไหนนะ...หรือว่าจะไปอยู่กับแครี่... หรือว่าไปซันบริดจ์ เธอลองต่อโทรศัพท์ไปที่อพาร์ตเม้นท์ของแครี่ และไม่ได้แปลกใจเลยเมื่อไม่มีคนรับสาย เพราะซูซานเคยบอกไว้แล้วว่าหลังห้าทุ่มจะไม่รับโทรศัพท์ใครทั้งสิ้น ด้วยเกรงว่าจะต้องได้รับฟังข่าวร้ายในยามวิกาล เธอสามารถจะรับฟังข่าวร้ายแบบนั้นได้ก็แต่เฉพาะตอนกลางวันที่ยังมีแสงสว่างอยู่เท่านั้น

ไอวี่...ไอวี่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะรับรู้และเข้าใจถึงความรู้สึกที่กําลังเกิดอยู่กับเธอในขณะนี้ได้อย่างดี เธอกดหมายเลขส่วนตัวซึ่งจะมีแต่สมาชิกในครอบครัวเท่านั้นที่รู้ ได้ยินเสียงที่ไอวี่อัดไว้ในเทป

“ตอนนี้ไรเล่ย์กับดิฉันเดินทางไปฟลอริด้าเพื่อร่วมฉลองวันเกิดของแม่ดิฉันค่ะ เราจะกลับกันมาวันอังคารค่ะ และขอบอกข่าวดีให้ทราบด้วยนะคะว่า ตอนนี้มอสส์มีฟันซี่ที่สองแล้ว”

แม็กกี้จุดบุหรี่ นับจํานวนก้นบุหรี่ที่อยู่ในที่เขี่ย หกมวนไปแล้ว...และถามตัวเองอยู่ว่า เธอสมควรจะโทรศัพท์ไปหาโคลหรือไม่ ป่านนี้เขาคงอยู่ที่สํานักงาน เธอทบทวนหมายเลขโทรศัพท์ของลูกชายอยู่ในใจแล้วจึงได้กดหมายเลขนั้น

และเลขานุการของเขาก็ตอบมาว่า โคลเดินทางไปเกียวโต จะกลับมาพรุ่งนี้...

ทุกคนในครอบครัวดูจะไม่มีใครว่างพอที่จะพูดโทรศัพท์กับเธอได้เลย แต่ละคนต่างก็มีภารกิจที่จะต้องปฏิบัติต่าง ๆ กัน แม้แต่แม่ผู้ซึ่งพร้อมเสมอสําหรับทุกคน ไม่ว่าชีวิตของตัวเองจะเป็นอย่างไรก็ตาม แต่เวลานี้มีใครเพื่อเธอบ้างเล่า แม็กกี้ซบหน้าสะอื้นอยู่เดียวดาย

เนื่องจากเธอไม่รู้จะทําอะไรต่อไป จึงเดินกลับเข้าไปในบ้านเปิดไฟแต่ละดวงเมื่อเดินผ่านไปด้วย ในที่สุดก็เดินเข้าไปในห้องนอนที่ว่างเปล่า ซึ่งบัดนี้โทรศัพท์กับเครื่องอัดเทปวางกองรวมกันอยู่บนพื้นห้อง เธอคุกเข่าลง กดปุ่ม “ ข่าวสาร” แล้วก็นั่งรับฟังเสียงของแรนด์ที่เคยพูดมาถึงเธอ...นานมาแล้ว ก่อนหน้าที่เขาจะตายลงหลายเดือน

อีกสายหนึ่งนั้นมาจากซอว์เยอร์ ส่วนไอวี่เล่าให้ฟังถึงเรื่องการเดินทางสู่ฟลอริด้า แต่ไม่มีโทรศัพท์จากมารดาหรือซูซาน แต่รายที่หกนั้นจากวาเลนไทน์ มิทเชล ถัดไปเป็นของแครี่ ที่ต้องการรู้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องโรงกลั่นน้ำมัน โทรศัพท์รายสุดท้ายเป็นของโคลเล่ามาให้ฟังว่าตอนนี้หนูน้อยบิลลี่น้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปอนด์แล้ว

แม็กกี้กดเทปให้หมุนกลับ ถึงอย่างไรทุกคนก็ไม่ทอดทิ้งเธอเสียทีเดียว ยังคงติดต่อมาเป็นระยะ ๆ แต่ความรู้นั้นก็ไม่ช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นแม้แต่น้อย

ขณะเดินกลับออกไปยังห้องระเบียง เธอผ่านกองไปรษณียภัณฑ์ รู้ดีว่าส่วนใหญ่เป็นจดหมายและเอกสารรายงานเกี่ยวกับกิจการโรงกลั่นน้ำมัน บิลล์ค่าใช้จ่ายภายในบ้าน บิลล์ค่าประกันภัย นิตยสารอีกตั้งใหญ่ ใบโฆษณาสินค้า ไม่มีอะไรที่ถึงเธอเลย เอาไว้วันหลังคอยตรวจดูก็แล้วกัน

เมื่อกลับเข้ามาถึงห้องระเบียบ แม็กกี้อดคิดไม่ได้ว่า หรือเธอจะโทรศัพท์ไปหาวาเลนไทน์ มิทเชล ปลุกให้ตื่นขึ้นกลางดึกดี...

เธอรู้ว่าประสาทกําลังตึงเครียดอย่างหนัก ทั้งตึงเครียดและคั่งแค้น

แม็กกี้เดินกลับไปกลับมา ตัดสินใจไม่ถูกว่าควรจะทําอย่างไร หรืออะไรดี...

เธอจะต้องทําอะไรสักอย่างให้เหนื่อยเข้าไว้ หางานอะไรทําเข้าสิ เธอสอดเท้าเข้าไปในรองเท้าแตะเดินรีบรุดตรงไปยังโรงรถซึ่งอยู่ด้านข้างของตัวบ้าน แสงไฟสาดสว่างเมื่อเธอเดินลงไปตามทางวิ่ง

เธอเปิดประตูโรงรถและเปิดสวิทช์ไฟขึ้น โรงรถนี้ก็เหมือนโรงรถทุกแห่งที่ไม่เคยใช้ให้สมประโยชน์ เต็มไปด้วยข้าวของที่กองถ่ายกันอยู่จนเอารถเข้ามาจอดไม่ได้ เธอมองดูกองเครื่องมือต่าง ๆ ที่แรนด์เอาเข้ามาใส่ไว้จนเต็มไปหมด แต่เท่าที่เธอรู้ เขาเองก็ไม่เคยใช้ประโยชน์จากเครื่องมือที่เอาเข้ามาสะสมไว้ในนี้เลย

แม็กกี้ลงมือทํางาน เก็บข้าวของทีละชิ้นที่อยู่ในโรงรถขนาดใหญ่แห่งนั้นซึ่งเธอตั้งใจจะใช้เป็นห้องทํางานต่อไปในวันข้างหน้า เมื่อเก็บเก้าอี้ผ้าใบที่ใช้บนชายหาดคูลเลอร์สําหรับการปิคนิค ลังเปลือกหอย และของเหลือใช้อื่น ๆ ที่เก็บไว้เป็นเวลานานปีไปไว้ตรงมุมไกลสุดของโรงรถแล้ว เธอจึงได้เห็นว่าแท้ที่จริงไม่จําเป็นต้องซื้อโต๊ะทํางานมาเพิ่มเลย เพราะม้ายาวที่มีอยู่สามารถใช้การได้ดี

ส่วนชั้นที่เคยใช้ตะปู น้อต และอื่น ๆ ที่ขึ้นสนิม ก็สามารถจะใช้เป็นที่ตั้งกระป๋องสีได้ดีด้วย ถ้าเพียงแต่เธอจะเปิดประตูโรงรถให้กว้าง ทําความสะอาดกระจกหน้าต่าง แล้วฉาบพื้นด้วยสีขาวเสียใหม่ เธอก็จะมีห้องทำงานที่แสงสว่างสามารถสาดส่องเข้ามาได้อย่างมากมายทีเดียว และผนังกว้างนั่นก็ยังใช้เป็นที่แขวนภาพสเก็ตช์จากฝีมือของเธอเองได้อีกด้วย

สําหรับลูกค้านั้นไม่จําเป็นที่จะต้องให้พวกเขามาที่นี่ แต่เธอจะเป็นฝ่ายไปหาเอง เช่นที่มารดาเคยทํามาแล้ว

เมื่อแสงแรกของดวงอาทิตย์สาดส่องผ่านเข้ามาในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น แม็กกี้จึงได้วางมือจากกระถางน้ำที่เธอแบกเข้ามาและลงมือขัดถูพื้นโรงรถด้วยตนเองจนสะอาดเอี่ยม ตลอดคืนที่ผ่านมา เธอทั้งดูดฝุ่น ทั้งเช็ดถู ทําความสะอาด และยังฉาบสีขาวลงในบางแห่งที่ควรแก่การฉาบด้วย

“เธอทํางานได้ดีมากทีเดียว แม็กกี้ โคลแมนส์”

แปดโมงเช้า เธออาบน้ำสระเผ้าผม นุ่งกางเกงขาสั้น สวมเสื้อเชิ้ตโปโล แล้วจึงจัดการล้างจานชาม ต้มกาแฟ และทําอาหารเช้าสําหรับตัวเอง เมื่อเสร็จจากอาหารเช้า ล้างจานอีกรอบหนึ่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงได้นั่งพักสูบบุหรี่ติดต่อกันถึงสี่มวน แล้วจึงบอกตัวเองว่าถึงเวลาที่จะออกไปซื้อของที่ศูนย์การค้าอลา มัวน่าได้แล้ว

เธอไม่เคยปรากฏตัวที่ศูนย์การค้าแต่เช้าตรู่เช่นนี้มาก่อน ดังนั้นจึงเป็นวันแรกที่ไม่ต้องแย่งชิงที่จอดรถกับคนอื่น ๆ

แม็กกี้ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงสําหรับการซื้อเฟอร์นิเจอร์สําหรับห้องนอนสองชุด ที่เหมือนกันตรงเป็นเตียงไม้ไผ่สีขาว หัวเตียงเป็นแผ่นไม้ที่ได้รับการตกแต่งดัดไว้เป็นทรงโค้งสวยงาม หลังจากนั้นก็ซื้อเครื่องนอนชุดใหม่อีกสองชุด รวมทั้งผ้าเช็ดตัวอีกครึ่งโหล

เมื่อมาถึงแผนกเครื่องเขียน ก็ซื้อดินสอ ปากกา สมุดโน้ต ชอล์คสีและกระดาษเขียนแบบ เกือบจะชําระเงินอยู่แล้ว ตอนที่เหลือบไปเห็นเครื่องโทรศัพท์แปลกตา จึงบอกกับคนขายว่า

“ฉันเอาโทรศัพท์นั่นด้วย”

เธอแวะที่ร้านกาแฟ สั่งแซนด์วิช รูทเบียร์หนึ่งแก้ว โกโก้นัท คัสตาร์ด พาย เมื่อรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อย จึงได้ออกเดินต่อไปยังร้านขายเครื่องสําอาง ซื้อน้ำหอมกลิ่นใหม่กับแป้งฝุ่นโรยตัว แล้วจึงซื้อเสื้อชุดใหม่สําหรับฤดูสปริงให้เป็นของขวัญแก่ซอว์เยอร์

เมื่อเสร็จธุระจากห้างสรรพสินค้าแห่งนั้นแล้ว เธอจึงไปที่บริษัทโทรศัพท์ เพื่อให้ติดตั้งหมายเลขใหม่ให้ในโรงรถในวันรุ่งขึ้น

กว่าเธอจะกลับมาถึงบ้านก็บ่ายสามโมงเศษแล้ว กลิ่นอาหารหอมหวนออกมาจากห้องครัว และตอนนั้นเองที่เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น เธอจ้องมองมันอยู่เป็นครู่ ไม่สนใจจะรับสายไม่ว่าจะจากใครทั้งสิ้น

แม็กกี้จัดเก็บเครื่องกระป๋องเข้าไว้ในตู้เย็น ก่อนจะหอบถุงเครื่องเขียนใบใหญ่ลงไปที่โรงรถ เมื่อกลับขึ้นมายังห้องระเบียงอีกครั้ง เธอก็เปิดแค็ตตาล็อกหน้าที่ต้องการ สั่งของตามรายการที่ 800 และให้ทางร้านจัดส่งมาให้ถึงมือตอนสิบโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น

เธอออกไปเดินบนชายหาดอีกครั้งเช่นเดียวกับเมื่อคืนที่ผ่านมา กลับมาถึงบ้านห้าโมงตรงพอดี เดินไปปิดเตาอบแล้วก็กลับมาขดตัวอยู่บนเก้าอี้นอนในห้องระเบียง หลับไปจนถึงเที่ยงคืน แล้วจึงได้ลุกขึ้น รับประทานอาหาร ล้างจานเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ลงนอนต่อไปจนถึงเช้า

แม็กกี้บอกตัวเองว่า บัดนี้ชีวิตของเธอกําลังดําเนินไปบนเส้นทางที่ได้รับการควบคุมไว้แล้วอย่างดี