19 | เสน่ห์อันน่าหลงใหล

“อยู่นิ่งๆ แล้วก็อย่าดิ้นถ้าไม่อยากให้มันตื่น”

ความเป็นชายเริ่มพองโตเมื่อร่างน้อยขยับตัวจนมันตื่นตัว สุรเสียงเข้มกดลงต่ำกระซิบที่ข้างหูเชิงออกคำสั่ง จนเธอแน่นิ่งก่อนที่มาคัสจะใช้มือตวัดน้ำในอ่างชโลมบนผิวขาวนวล

ฝ่ามือหนาลากผ่านอกอวบสัมผัสแผ่วเบา วงแขนแกร่งด้านซ้ายรัดเอวคอดกิ่วเอาไว้สบู่เหลวสีขาวขุ่นกลิ่นที่เขาชอบถูกบีบลงบนทรวงอกอวบ และตามส่วนต่างๆ ของร่างขาวโพลนนุ่มมืออย่างละเมียดละไม

“เดี๋ยวลินอาบเองก็ได้!”เมื่อการอาบน้ำที่ซ่านสยิวทำให้เธอไม่กล้าขยับตัวไปไหน เนื่องจากลำรักใหญ่โตถูไถที่สะโพกงามงอนเริ่มตื่นตัวขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกได้

“อยู่นิ่งๆ”เขาเอ่ยปรามวางขวดสบู่เหลวไว้ที่ขอบอ่าง ไล้ฝ่ามือโอบรัดเอวเล็กไว้อยู่ใต้เนินอก สองมือหนาทำงานประสานกันสะกิดปลายถันให้แข็งชันสู้มือ ก่อนจะเคล้นคลึงหนักมือขึ้นเรื่อยๆ จนเธอแทบกลั้นเสียงครางแห่งความกระสันไม่ได้

“อ่า.......อืม”ใบหน้างามถูกช้อนหันข้างก่อนที่ริมฝีปากบางจะถูกดูดกลืนหายไปกับจุมพิตที่แสนดุดัน ลินลดาเปิดปากรับลิ้นร้อนอย่างเต็มใจค่อยๆ ขยับก้นเสียดสีลำรักที่แข็งชัน เรียวลิ้นเล็กตวัดพัวพันกันไปมาอย่างปลุกเร้าอารมณ์ของกันและกัน ไฟสวาทถูกปลุกขึ้นพร้อมกับกิจกรรมรับอรุณอย่างเข้าจังหวะก็เริ่มต้นขึ้น.................

หลังจากการอาบน้ำสุดแสนวาบวามจบลงก็กินเวลาไปชั่วโมงเศษๆ เขาและเธอหมดแรงกันจนต้องกินแซนวิซที่แม่บ้านทำมาให้เพื่อเอาแรง วันนี้มาคัสควบขับรถสปอร์ตหรูของตนเพื่อพาหญิงสาวออกมาข้างนอกโดยไม่มีลูกน้องติดตาม เพราะเหตุผลที่ว่าเขาอยากอยู่กับเมียเพียงลำพังเท่านั้น

“คุณจะพาลินไปไหนหรอคะ”ลินลดาถามขึ้นเมื่อเขาเคลื่อนตัวรถออกจากปราสาท มุ่งหน้าเข้าสู่ถนนเส้นหลักที่การสัญจรราบลื่นไม่เหมือนกรุงเทพมหานครฯ ที่จราจรติดขัดอย่างแก้ไม่หาย

“เดี๋ยวถึงก็รู้เอง!”เขาตอบออกไปอย่างไม่คิดอะไร ชะโงกหน้ามองหนทางที่กำลังจะไปเท้าหนักเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็ว จนหญิงสาวต้องหลับตาแน่นด้วยความหวาดกลัว เธอภาวนาให้รถคันนี้ถึงที่หมายสักที

PARIS DEPARTMENT STORE

เหมือนคำขอร้องของเจ้าหล่อนจะเป็นจริง เมื่อเขาหักรถเลี้ยวเข้าทางอุโมงค์ขับรถ ใต้คำว่าปารีสห้างสรรพสินค้าที่เป็นอักษรภาษาอังกฤษ สายตาหวานมองลานจอดรถรอบกว้าง ก่อนที่เขาจะเบรกและจอดดับเครื่องยนต์

“พระเจ้าช่วยฉัน!”หญิงสาวเอามือทาบอกตัวเองอุทานเบาๆ

“พระเจ้าไม่ได้ช่วยเธอ เพราะฉันเป็นคนขับไม่ใช่พระเจ้า!” สุรเสียงเข้มดังกร้าวก่อนจะปลดสายเบลล์ และลงจากรถมาเปิดประตูให้เธอก่อนที่ร่างบางระหงจะก้าวลงจากรถ แขนเรียวเล็กจะถูกดึงไปคล้องกับแขนล่ำสันของมาคัสเอาไว้เชิงบังคับกลายๆ

เมื่อทั้งคู่ก้าวเข้ามาภายในตัวห้างสรรพสินค้า เขาและเธอก็ถูกจับจ้องตามองหลายคู่จนลินลดารู้สึกเกร็งไปหมด มันอาจจะไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีคนมองเยอะแบบนี้ เพราะมาคัสค่อนข้างมีคนรู้จักในวงการมืดเท่าที่เธอรู้มาและยังมีอิทธิพลในปารีสอีก ชายหนุ่มจะโอบเอวบางเอาไว้ดึงเธอเข้ามาแนบชิด

ทุกคนสงสัยใคร่รู้ถึงความสัมพันธ์ของมาเฟียหนุ่มผู้ทรงอิทธิพลกับหญิงสาวใบหน้าหวานข้างกายที่เดินเคียงกันมานับว่าเป็นเรื่องที่น่าแปลก ปกติแล้วมาคัสจะเป็นคนที่ไม่ควงใครในที่สาธารณะถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคาสโนวาก็เถอะ ใครๆ ก็รู้ว่าเขานอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำคน

“มาคัสปล่อยลินก่อนได้ไหม”ลินลดาเปรยเสียงบอกแผ่วเบา ยิ่งเขาดึงเธอประชิดตัวมากเท่าไหร่ ทุกคนต่างก็หันหน้าหากันและซุบซิบจนรับรู้ได้ว่าเรื่องที่สนทนากันสาเหตุเพราะเธอ

“อย่าไปสนใจอะไร หมา อยากเห่าก็ปล่อยมัน!”มาคัสจงใจเน้นคำว่าหมาก่อนจะกวาดสายตาไปโดยรอบ จนคนที่กำลังให้ความสนใจเขาและเธอต้องเบือนหน้าหนีอย่างเกรงกลัวต่อสายตาเพชฌฆาตของมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลในปารีส

เขาพาเธอเดินเลี้ยวเข้าร้านเพชรร้านหนึ่ง ก่อนที่พนักงานของร้านจะวิ่งไปหลังเคาว์เตอร์เพื่อหยิบกล่องบางอย่างมาให้มาคัสอย่างรู้งาน กล่องกำมะยี่สีเพลิงแดงถูกเปิดออกกว้างโดยพนักงาน

ลินลดามองสิ่งที่อยู่ในกล่องด้วยความตื่นเต้น สร้อยคอเพชรเม็ดงามรูปอสูรคาบหัวใจยังคงส่องสะท้อนกับแสงไฟนีออนระยิบระยับอย่างสวยงาม ทำให้เจ้าหล่อนถึงกับอ้าปากค้างเมื่อชายหนุ่มหยิบมันขึ้นมาอยู่สายตาของเธอ

“สวยใช่ไหม! ฉันใส่ให้”

“ลินรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ดูจากน้ำของเพชรถึงแม้จะเม็ดเล็ก แต่ว่าหัวใจที่อสูรคาบอยู่นั้นกับฝั่งเพชรเอาไว้อย่างสวยงามสุดแสนจะเกินคำบรรยายจนเธอไม่กล้ารับเอาไว้

“.....”มาคัสทำตาดุใส่เมื่อเห็นปากสวยๆ กำลังเปล่งเสียงค้าน จนเธอต้องเม้มปากแน่น เขากระตุกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นกิริยาที่แสนจะน่ารักของเธอ มือหนารวบผมยาวสลวยขึ้นบรรจงใส่สร้อยให้ลินลดาอย่างเบามือ

“เสร็จแล้ว”นิ้วเรียวยาวจับจี้รูปอสูรที่ตนสั่งทำพิเศษ ก่อนจะปล่อยตามแรงโน้มถ่วงจนกระทบลำคอเรียวหง

“อย่าถอดมันออกเด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“ค่ะ!”ลินลดาตอบเพียงเท่านั้นในใจสั่นระรัวอย่างมีความสุข แววตาของชายหนุ่มที่มองมายังเธออย่างมีความหมาย จนหัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำหวั่นไหว ใบหน้างามแดงก่ำด้วยความเขินอายเมื่อเขาเอาแต่จ้องมองเธออยู่อย่างนั้น

“ฉันชอบแววตาของเธอ แม้จะเศร้าหมองแต่มันกับมีประกายไฟ ที่ทำให้คนมองหลงไหลในเสน่ห์ของมัน”สุรเสียงเข้มบอกกระซิบข้างหูไม่แคร์สายตาพนักงานหรือคนที่กำลังมองพวกเขาอยู่ นิ้วเรียวยาวเกลี่ยปอยผมทัดกกหูเล็กเอาไว้

“ละ...ลิน”น้ำเสียงหวานกระตุกกระตักพูดไม่ออกยิ่งเขาพูดความรู้สึกหลากหลายภายในใจจนเธอสับสน อีกทั้งหัวใจที่เต้นรวดเร็วถ้ามันออกมาเต้นข้างนอกได้ป่านนี้ได้เห็นดวงใจน้อยๆ เต้นแรงเสียจนได้ยินเสียงของมัน