อสูรร้ายสยบรัก No.1 [ซีรี่ส์-สามหัวใจพ่ายรัก]

ราตรีไนต์คลับ

สถานที่ท่องเที่ยวสำหรับนักท่องราตรีกระเป๋าหนักมีทั้งไฮโซ นักธุรกิจ และชาวต่างชาติมากมายที่ให้ความสนใจกับไนต์คลับแห่งนี้ เพราะทั้งสะอาดและบริการดีเยี่ยม อีกทั้งสาวสวยก็ถูกคัดสรรค์มาเป็นอย่างดีเพื่อทำงานกับสถานบันเทิงแห่งนี้

สาวน้อยร่างบางในชุดเกาะอกสีดำสั้นจนเห็นโคนขาเรียว ถึงแม้ไม่อยากจะทำงานในที่อโคจรนี้เลยแต่จะให้ทำอย่างไรได้ เธอเป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อไม่มีแม่และเติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ‘ลินลดา ภานุกุล’ ต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบ ส่งตัวเองจนเรียนจบปริญญาตรีคณะบริหาร แต่โชคชะตาก็ชั่งเล่นตลก หลังจากเรียนจบบริษัทที่เธอไปสมัครเพื่อเข้าทำงาน ต่างยังไม่ติดต่อกลับมาจึงทำให้หญิงสาวตัดสินใจทำงานที่ไนต์คลับอย่างจำใจ

“ลินเสี่ยวันชัยเรียกน่ะ อ๊ะ! แล้วก็นี่”นภาเพื่อนร่วมงานของเธอเดินตรงเข้ามาบอกพร้อมกับกระดาษโน๊ตหนึ่งใบ

“ขอบคุณนะนภา”ลินลดายิ้มให้เพื่อนร่วมงานและทำหน้าเนือยเล็กน้อย เมื่ออ่านในกระดาษโน้ต ‘หนึ่งหมื่นคืนนี้สำหรับอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยทั้งคืน’ ข้อความพวกนี้เสี่ยวันชัยมักจะส่งมาให้ทุกวันจนเธอชินชาแต่ก็ไม่อาจจะขัดใจลูกค้าได้ ถึงแม้เธอจะต้องการเงินมากแค่ไหนก็ไม่เคยใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อเลือกมันมาให้เสียศักดิ์ศรี

“สวัสดีค่ะเสี่ย”ลินลดายกมือขึ้นไหว้เสี่ยวันชัยตามมารยาทต่อให้เธอไม่อยากมานั่งก็เถอะ เพราะเป็นกฎของไนต์คลับแห่งนี้ว่าห้ามปฏิเสธถ้าแขกชวนไปนั่งที่โต๊ะ แต่ถ้าจะออกไปต่อข้างนอกต้องตัดสินใจเอาเองว่าเต็มใจไปหรือเปล่า

“หนูลินเนี่ยสวยมากเลยนะ ถ้าหนูลินจะให้เสี่ยดูแลเสี่ยยินดีที่จะทำให้หนูมีความสุข และมีเงินใช้โดยไม่ต้องทำงานเลยนะจ้ะ”ปากว่ามือหยาบเหี่ยวย่นก็ลูบไล้ไปตามต้นขาเรียวเสลาที่โผล่พ้นออกมาอวดแสงสีในยามค่ำคืน ลินลดาพยายามขยับกายหนีโดยฉับพลันไม่ให้เสี่ยวันชัยได้แทะโลมอยู่นาน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้ชายคนนี้ทำแบบนี้กับเธอ แต่ลินลดาก็พยายามจะหลีกเลี่ยงบ่ายเบี่ยงมาโดยตลอดก็อย่างว่า

เฒ่าหัวงู.......

ขณะที่ลินลดาและเสี่ยวันชัยคุยกันอยู่นั้น ยังมีสายตาคู่คมจดจ้องไปที่หน้าหวานสวยรูปไข่ รับกับคิ้วเรียวดก ดวงตากลมโต จมูกรั้นเชิดงอนขึ้นอย่างน่ารัก ไหนจะริมฝีปากบางกระจับน่าลิ้มลอง ถึงแม้ภายในไนต์คลับจะมีเพียงแสงสลัว ทว่าไฟหลากสีที่กระทบบนดวงหน้างามก็ทำให้เขาเห็นความสวยของเธอได้อย่างไม่ยาก ทรวดทรงองค์เอวก็น่าสัมผัส ชุดเกาะอกที่สั้นเผยให้เห็นโคนขาอ่อนชั่งเรียวเล็กลงตัว เสียดายในความสวยของเธอเสียจริง ไม่น่ามาทำงานอย่างนี้เลย ‘มาคัส ฮาวเซอร์’ ลูกครึ่งอิตาลี-ฝรั่งเศส คิดอย่างกระหยิ่มในใจแต่ชายหนุ่มกับไม่คิดเล็กคิดน้อย เขาเป็นพวกซื้อกินก็จริงแต่ทว่ากับป้องกันตัวเองอย่างดี

“เลย์ไปติดต่อผู้หญิงคนนั้นมา”สุรเสียงเข้มเอ่ยขึ้นหลังจากจ้องมองสาวสวยปริศนาที่นั่งรับแขกอยู่มุมด้านหน้าโซฟาของเขา มิหนำซ้ำยังมองเห็นเธออย่างถนัดตาได้ดี หุ่นทรงอนงค์นางเพียงแค่มองภายนอกก็เตะเข้าตาเจ้าพ่อมาเฟียใหญ่แห่งกรุงปารีสอย่างจังจนทำให้อยากสัมผัสเจ้าหล่อนมากยิ่งขึ้น คนอย่างมาคัสอยากได้อะไรก็ต้องได้สาวน้อยคนนี้ก็เช่นกัน

“ฉันจะไปรอที่ห้อง!”

“ครับนาย”เลย์ก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อรับคำสั่งประกาศิต ลูกน้องมือซ้ายเริ่มทำตามหน้าที่ของตน โดยเดินเข้าไปใกล้ผู้หญิงที่ผู้เป็นนายของตนเอ่ยปากบอกให้เขานั้นพาเจ้าหล่อนไปที่ห้อง

“คุณผู้หญิงครับ นายผมให้มาเชิญไปที่ห้องครับ”มือซ้ายพูดกับ ลินลดาทว่าไม่ได้สบตาอะไร แค่ทำตามหน้าที่เท่านั้นและต้องทำให้สำเร็จไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม เพราะคำสั่งของมาคัสคือคำขาดไม่ว่ายังไงหรือต้องฆ่าใครตายก็ต้องทำให้สำเร็จ

“เฮ้ย! ได้ไงวะ หนูลินจะไปกับใครไม่ได้ทั้งนั้น หนูลินต้องอยู่กับฉัน”เสี่ยวันชัยโพล่งขึ้น เขาอุตส่าห์มาเฝ้าทุกวันทะนุถนอมสาวน้อยคนนี้ ไม่ลุ่มล่ามกับเธอ แล้วไอ้ผู้ชายชุดดำนี่เป็นใครจู่ๆ จะเอาผู้หญิงของเขาไปให้นายมันงั้นหรือ

“ฉันไม่สน! คำสั่งของคุณมาคัสคือให้เชิญผู้หญิงคนนี้ไปที่ห้องของท่าน”ลินลดามองหน้าชายชุดดำปริศนาด้วยความสงสัย คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเป็นปม จ้องมองร่างสูงของชายตรงหน้าไม่มีเค้าของคนเอเชียสักนิด นั่นก็แสดงให้เห็นว่าเขาคือเชื้อชาติฝั่งยุโรปที่รับวัฒนธรรมตะวันตกมาใช้ในประเทศของเธอ

“เดี๋ยวค่ะ! ฉันไม่รู้จักมาคัสเจ้านายของคุณ แล้วฉันก็ไม่ได้ไปกับแขก”หญิงสาวตอกกลับไปทำให้เลย์เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธออย่างเผชิญหน้า จนทำให้เธอผงะกับดวงตาอันมุ่งมั่นราวกับว่าทุกอย่างในชีวิตต้องจริงจังไปหมด

“แล้วฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”

“งั้นผมต้องขอโทษด้วย!”พูดจบลูกน้องมือซ้ายก็คว้าเข้าหมับที่ข้อมือเล็กของลินลดาให้ลุกขึ้นอย่างเสียมารยาท ฉุดรั้งให้หญิงสาวเดินตามเขาไปอย่างวิถีโจรก็ไม่ปาน

“ปล่อยหนูลินของฉันเดี๋ยวนี้!!”เสี่ยวันชัยตะโกนเสียงดังลั่นดังกึกก้องพร้อมกับจับเข้าหมับยื้อตัวลินลดาเอาไว้

“อย่ามาขวางฉัน!”

ผลัวะ!

เสียงกร้าวตะวาดลั่นของเลย์จากนั้นเสี่ยวันชัยก็ถูกชกที่ใบหน้าอย่างแรง รู้ตัวอีกทีก็ล้มลงไปนอนกับพื้น ลูกน้องเสี่ยใหญ่ที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่สักพักก็ต่างพากันวิ่งปรี่เข้ามา จากนั้นจึงเกิดการชุลมุนขึ้นในไนต์คลับแห่งนี้จนการ์ดคลุมประจำที่นี่ต้องเข้าไปห้ามปรามการทะเลาะวิวาท

ขณะที่สถานการณ์ตรงหน้ากำลังวุ่นวายไปกันใหญ่นั้น ลินลดาก็ถูกลากออกมาจากตรงนั้นด้วยมือใครคนหนึ่งที่เธอไม่รู้จัก ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองชายปริศนาคนนั้น ด้วยความไม่คุ้นเคยเพียงแวบแรกที่เงยมองเขาหัวใจดวงน้อยถึงกับเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ

ใบหน้าหล่อเข้มคมคาย ดวงตาสีน้ำทะเลทอประกายวิบวับแวววาวกับแสงไฟสลัวในความมืด ทว่าความหล่อเหลาราวกับเทพบุตรไม่อาจบดบังซ่อนเร้นได้แม้มีเพียงแสงอันน้อยนิดก็ตาม

“คุณเป็นใคร ปล่อยฉันนะ!!”เธอแผดเสียงถามชายแปลกหน้าพยายามสะบัดข้อมืออย่างแรง เพื่อหลุดจากพันธนาการแกร่งจากมือหนา แต่ไม่เป็นผล มิหนำซ้ำชายตรงหน้ายิ่งกำแน่นเข้าไปอีกจนลินลดาแปลกใจว่าทำไมชายหนุ่มชั่งกล้าทำเช่นนี้กับเธอ ถึงจะหล่อดูดีแค่ไหนแต่มาทำกับแบบนี้ก็ต้องตื่นตัวเป็นธรรมดา

“ปล่อยนะ! ฉันเจ็บ!”

“หุบปาก!! แล้วมากับฉัน”เสียงเข้มตะคอกใส่ดวงหน้าหวานจน ลินลดาอ้าปากหวอด้วยความความตกใจ แววตาสั่นระริกแทบขยับปากเปล่งวาจาใดๆได้ แรงมหาศาลของเขาลากเธอมายังลานจอดรถที่มีรถสปอร์ตคันหรูจอดอยู่ และยัดเธอเข้าไปข้างในอย่างง่ายดาย

ลินลดากำลังอึ้งอยู่กับรถคันสวยที่สุด แพงที่สุดและยิ่งไปกว่านั้นหญิงสาวได้ขึ้นมานั่งภายใน ทั้งที่ชีวิตนี้เธอเองคงจะไม่มีปัญญาซื้อมันได้หรอก สติของหญิงสาวคืนกลับมาอีกครั้งเมื่อรถสตาร์ทเครื่องและกระชากตัวออกจากไนต์คลับ

“จอดเดี๋ยวนี้!!”สติอันน้อยนิดเรียกกลับมาได้หลังจากตื่นตระหนักกับหลายสิ่งอย่าง ก่อนจะตะโกนบอกคนที่กำลังขับรถมุ่งหน้าไปที่ไหนสักแห่งซึ่งเธอก็ไม่อาจรู้ได้ ลินลดางุนงงไปหมดในตอนนี้ เขาเป็นใครกันแน่ทำไมถึงทำแบบนี้ ความกลัวเกาะกินในใจเธอกำลังเผชิญหน้ากับอะไรกันแน่

“ฉันบอกให้จอด ไม่ได้ยินรึไง!”

“เงียบ!...หยุดแหกปากได้แล้ว หนวกหูวะ!!”น้ำเสียงเข้มตะโกนกลับด้วยความรำคาญ และหันกลับไปมองทางท้องถนนที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีรถสันจรเท่าไหร่นัก พลันสายตาก็เสมองเธอเป็นระยะ หญิงสาวกำลังหวาดระแวงจนเขารับรู้ได้

ร่างเล็กสั่นเทิ้มด้วยความกลัวทว่าสำหรับมาคัสนั้นมันไม่ได้น่าหวั่นเกรงถึงขั้นไม่อยากอยู่ใกล้ ผู้หญิงค่อนเมืองปารีสอยากขึ้นเตียงกับเขา ทว่าสาวน้อยคนนี้กับกำลังเล่นละครตบตาแนบเนียนว่าไม่รับแขก

หญิงสาวพยายามจะเปิดประตูและออกไปจากรถบ้าๆ นี้ให้โดยเร็วไม่คิดถึงอะไรทั้งนั้น แม้แต่ชีวิตของตนถ้าต้องกระโดดลงไปจริงๆ เธอก็ยอมดีกว่าไปกับคนแปลกหน้า จะผู้ชายคนไหนก็ไม่น่าไว้ใจทั้งนั้นเธอทำงานในที่ อโคจรเช่นนั้น เห็นผู้ชายในหลายรูปแบบแต่จะให้เธอทันเกมกามคำลวงของเสือผู้หญิงคงเป็นเรื่องยากนัก

แต่เอ๊ะ! ทำไมเปิดไม่ออก

“โง่จริงๆ”ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอนึกขบขัน กิริยาของหญิงสาวแสดงท่าทีราวกับแมวน้อยที่กำลังโดนเสือขย้ำ เธอคงไม่อยากจะไปกับเขาจริงๆ แต่อย่างว่าเนื้อเข้าปากไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้หลุดจากกรงเล็บอสูรไปได้เด็ดขาด

ไม่นานรถสปอร์ตคันหรูก็มาหยุดอยู่หน้าคอนโดใจกลางกรุงเทพมหานครฯ มือหนากดปุ่มเปิดประตูรถให้ผู้หญิงที่เขาเอามาด้วยแต่ลืมไปเสียสนิทเลยว่าเจ้าหล่อนไม่ได้เต็มใจมา เมื่อขาเรียวสวยก้าวเท้าออกจากรถเธอก็วิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต

“บ้าชิบ! เหนื่อยอีกแล้ว”มาคัสสบถออกมาและสาวเท้าอย่างรวดเร็วด้วยความยาวกว่า ก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็เข้าประชิดตัวหญิงสาวด้วยความรวดเร็วฉับไวจนเธอไม่ทันตั้งตัว

“กรี๊ด!!!”

“แรงเยอะนักใช่มั้ย!”มาคัสปล่อยหมัดหนักเข้าที่ท้องของหญิงสาวเจ้าพยศอย่างแรงด้วยความกราดเกรี้ยว จนทำให้เธอจุกตัวงอมาเฟียหนุ่มอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นแนบอก นำพาร่างโอนอ่อนขึ้นไปยังคอนโดชั้นบนสุดห้องริมที่เป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขาเอง วิวของห้องสวยงามมองเห็นได้ทั่วกรุงเทพมหานครฯนั้นทำให้ชายหนุ่มชื่นชอบมากที่สุด

มาคัสวางร่างบอบบางลงบนเตียงหนานุ่มขนาดคิงส์ไซด์และมองใบหน้างามอย่างพินิจพิจารณาร่างอรชรอ้อนแอ้นในชุดที่รัดอกอวบอิ่มจนล้นทะลักออกมาโครงหน้ารูปไข่รับกับปากบางจิ้มลิ้มจมูกรั้นขึ้นอย่างเชิดงอนบ่งบอกว่าสาวน้อยที่ตนจ้องมองอยู่นั้นดื้อรั้นเอาการ แต่เดี๋ยวอสูรร้ายจะทำให้ครางจนร้องขอชีวิตเลยคอยดู

“สวย...สวยจริงๆ”ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของสรีระร่างกายอย่างหักห้ามใจไม่อยู่ช่างเต็มไม้เต็มมือเสียจริงนะแม่คุณตัวเล็กนิดเดียว แต่อสูรอย่างเขาต่อให้ปรารถนาผู้หญิงตรงหน้ามากแค่ไหนก็ไม่เลวถึงขั้นลักหลับเธอหรอกจึงทำได้เพียงแต่รอเวลาให้เธอตื่นเท่านั้น ถึงแม้แก่นกายที่ดุนดันกางเกงสแล็คจะรวดร้าวปวดหนึบแค่ไหนก็ทำได้เพียงอดทนต่อความต้องการของตัวเองเอาไว้...