18 | ภรรยามาเฟีย

มาคัสวาดวงแขนแกร่งรองศีรษะทุยสวยของตน เพื่อจ้องมองภรรยาในนามที่กำลังหลับปุ๋ยบนอกแกร่งของตน ซีกหน้างามที่ถึงแม้กำลังอยู่ในห้วงนิทรารมย์ก็ชั่งสวยเสียจนคนมองละสายตาจากเธอไปได้ แขนเรียวเล็กพาดยาวจนถึงบ่าหนา ผมยาวสลวยดำขลับเงางามหยักศกตามธรรมชาติแพร่เต็มครึ่งแผ่นหลังขาวเนียนแลดูราวกับรูปปั้นผู้หญิงเปลือยกายงดงาม

“ลินลดา”ผงกศีรษะกระซิบข้างกกหูก่อนจะใช้ปลายนิ้วสัมผัสแก้มเนียนใสแผ่วเบา ปัดปอยผมที่ปกหน้างามอยู่ทัดหูมองดูตามพวงแก้มใสสุกปลั่งแดงฝาดไล่ต่ำมายังซอกคอขาวที่เต็มไปด้วยรอยรักเป็นจ้ำที่เขาทำเอาไว้ ทรวงอกสล้างเสียดสีแนบชิดแผ่นอกบึกบึนนั้นทำให้เลือดในกายหนุ่มสูบฉีดเดือดพล่าน

“อืม…”ลินลดาสะบัดตัวปัดความรำคาญ เมื่อฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างนุ่มนวล ก่อนจะไล่ต่ำไปยังบั้นท้ายที่โผล่พ้นจากผ้าห่มผืนหนาอวดสายตาคมที่จดจ้องมองผิวขาวเนียนราวกับเด็กแรกเกิดด้วยความหื่นกระหาย

“ตื่นเถอะ ฉันหิว!”

“คนบ้าพูดอะไรน่าเกียจ”ลินลดาค่อยๆ ปรือตาหนักอึ้งขึ้นอย่างรวดเร็ว ใช้กำปั้นน้อยทุบอักบนอกกำยำอย่างไม่ยั้งมือ คนบ้าพูดจาลามกแต่เช้า เธอทำหน้ากระเง้ากระงอดจนคนมองแทบจะหลุดหัวเราะไม่ได้

“ฮ่าๆ ฮ่าๆ”มาคัสระเบิดหัวเราะรวนออกมาเธอคงคิดว่าเขาจะจับเธอกินสินะ ก็อยากจะทำอยู่หรอกแต่ดูจากสภาพเจ้าหล่อนดูอิดโรยมาก เพราะศึกรักตลอดค่ำคืนที่ผ่านมามันชั่งรุนแรงเร่าร้อนกว่าจะจบเกมสวาทก็ฟ้าเหลืองพอดี

“หัวเราะอะไรคนผีทะเล”

“เธอคิดว่าฉันหิวอะไร”เขาถามหญิงสาวที่เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสงสัยก่อนจะย้ายศีรษะของตนเองไปไว้ที่หมอนใหญ่แทน

“ก็…”ลินลดาไม่รู้จะตอบคนหื่นอย่างไรทำได้แต่เพียงเม้มปากบางไว้แน่น ไม่อยากจะเสวนากับคนหื่นกามที่เอาแต่รังแกร่างกายเธอจนปวดร้าวระบมไปหมดทั้งตัว แถมตามเนื้อตัวก็ปรากฏรอยคิสมาร์กแดงเป็นจ้ำไม่เว้นแม้แต่แขนเรียวเสลา

“หึ! ถ้าหมายถึงร่างกายเธอแน่นอนว่าฉันหิว”เขายกยิ้มร้ายก่อนจะก้มลงหอมแก้มเนียนปลั่งหนึ่งครั้ง เอ่ยกระซิบแผ่วเบาของหูด้วยน้ำเสียงแหบพร่าสั่นกระเส่า

“แต่ไม่ใช่ตอนนี้คนสวย....แรงฉันหมดเพราะกว่าจะได้นอนก็เช้าพอดี”

“แล้วใครล่ะบอกให้พอไม่พอ”ทำปากยื่นปากยาวนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนเมื่อยกที่สองยกที่สามผ่านไป เธอบอกให้เขาหยุดแต่ชายหนุ่มไม่ฟังอะไรทั้งนั้น มิหนำซ้ำยังทำตามใจตัวเองจนเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของเธอไม่เหลือแม้แต่จะก้าวเดิน

“ก็เธอมันน่าเอาทำไมล่ะ ห๊ะ!”มาคัสเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดด้วยอาการหยอกล้อ เฉกเช่นคนมีความรักอย่างไรอย่างนั้น ชายหนุ่มยันตัวขึ้นเล็กน้อยเอี้ยวหน้าเข้าใกล้เธอจุมพิตปากบางโดยที่คนน่าจับกินไม่ทันตั้งตัว

“มอนิ่งครับคุณภรรยา”

“......”ดวงหน้าหวานร้อนผ่าวแก้มใสแต่งแต้มสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอายเมื่อถูกมอนิ่งคิส รอยยิ้มทะเล้นราวกับเด็กหนุ่มกำลังมีความรักที่ส่งให้เธอ จนคนมองหัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่ร่างเล็กจะลอยเข้าสู่อ้อมแขนแกร่งจนเธอหวีดร้องด้วยความตกใจ

“ว๊าย!”

มาคัสอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นในท่าเจ้าสาว เขายืนอยู่บนที่นอนกว้างโดยที่ยังมีเจ้าหล่อนแนบอกไม่สนใจแรงขัดขืนดิ้นรน สาวเท้ายาวเดินอย่างมีจุดหมายนั้นคือห้องน้ำขนาดใหญ่

“อาบน้ำกัน”เขาวางเธอลงในอ่างอาบน้ำโดยที่สายตาคมจ้องมองสำรวจร่างขาวผ่องเป็นยองใยที่มีรอยแดงจ้ำไปหมด ก่อนจะกดปุ่มปล่อยน้ำอุ่นอย่างช้าๆ เพื่อให้ร่างกายของเธอผ่อนคลาย

“ออกไปได้แล้วค่ะ!”เสียงหวานเอ่ยเอือนบอกเขา ใช้ลำแขนเล็กปกปิดสรีระและของสงวนเอาไว้ ตั้งแต่มีสัมพันธ์สวาทกันมาสักกี่ครั้งนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มองร่างกายของชายหนุ่มอย่างเต็มตา ร่างหนาบึกบึนที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างคนหมั่นออกกำลังกายเป็นประจำมองไล่ต่ำลงมายังดุ้นรักที่เคยเข้ามาในร่างของเธอ มันทั้งใหญ่และยาวดูแข็งขึงจนนึกแปลกใจว่าสามารถเข้ามาในช่องทางรักของเธอได้ยังไงกัน

“มองฉันแบบนี้ อยากโดนอีกใช่ไหมยาหยี”ร่างกำยำเข้าไปนั่งตรงข้ามกับคนตัวเล็กในอ่าง ก่อนจะยิ้มกริ่มให้หญิงสาวที่เอาแต่จ้องร่างกายของตน

ลินลดามองเขาก้าวเข้ามาในอ่างที่เพิ่งวางเธอลงก่อนจะกระถดกายหนี ทว่าพื้นที่ในอ่างแคบเกินไปและตอนนี้แผ่นหลังของเธอก็ชิดขอบอ่างจนไม่สามารถหลบหลีกไปไหนได้ วงแขนแกร่งรวบเอวบางเข้าประชิดกายแกร่ง

“อุ๊ย! ปล่อยนะ”

เมื่อสองกายแนบชิดเอ็นรักที่ดุนดันอยู่ตรงหน้าท้องของเธอ ทำให้อยากหนีหายไปจากตรงนี้นัก แต่มีหรือมาคัสจะยอมพลิกร่างงามหงายขึ้นทาบทับตัวของเขาไว้ และนอนราบไปกับอ่างโดยศีรษะทุยสวยของชายหนุ่มพิงกับขอบอ่างโดยภรรยาแสนสวยนอนอยู่ด้านบน