หัวอกเดียวกัน

3อาทิตย์ต่อมา

“คุณศรุตครับ วันนี้ผมรบกวนพาผมไปซื้อของเข้าห้องหน่อยนะครับ”

“ได้ครับ”

กริ้ง!! กริ้ง!!

“ผมขออนุญาตรับโทรศัพท์แป๊บนะครับ”

“เชิญตามสบายเลยครับ”

“ฮัลโหล ว่าไงครับน้องพีท อ๋อ ได้ครับ เดี๋ยวค่ำๆพี่ซื้อเจ้าไปให้นะครับ”

“แฟนเหรอครับ”

“อ๋อ ไม่ใช่ครับ น้องชายของเพื่อนสนิทผมครับ”

“อ๋อ ผมนึกว่าแฟนสักอีก เห็นดูแลดี”

“ผมก็อยากเป็นแฟนอยู่เหมือนกันครับ แต่น้องไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น”

“เอา เอา ครับ สู้ๆหละกัน แต่ผมขอแนะนำให้บอกกับเค้าให้รู้ไปเลยว่าเราชอบเค้า อย่าให้เป็นแบบผม”

“หมายความว่ายังไงครับ”

“ผมเคยแอบชอบเพื่อนสนิทมาสี่ห้าปีแต่ไม่เคยบอกให้เค้ารู้ และทุกครั้งที่เค้าอยู่ใกล้ใครผมก็จะมีอาการหึงหวงเค้าจนวันนึงผมเริ่มเก็บไว้ไม่ไหว ผมกำลังจะบอกให้เค้ารู้ว่าผมคิดยังไงกับเค้าแต่ภาพที่ผมเห็นมีผู้ชายคนนึงเข้ามานัวเนียเค้าแล้วเค้าเองก็เหมือนจะมีใจให้ผู้ชายคนนั้นด้วย ผมเหมือนคนที่กำลังจะเสียของรักไปและด้วยความที่ผมหึงด้วยผมจึงได้ทำให้สิ่งที่ไม่ดีกับเค้าไป หลังจากนั้นเค้าก็พยายามหนีหน้าผม แล้วก็ทิ้งผมไป จนผมต้องมาทำงานรักษาแผลใจตัวเองที่นี่”

“แล้วคุณวินได้ตามหาเค้ามั๊ยครับ”

“ตามครับ ตามไปทุกที่ที่คิดว่าเค้าจะไป แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอ”

“เอาครับ สู้ๆครับผมว่าถ้าคุณวินกับเค้าเป็นคู่กันแล้วไม่ว่าจะนานแค่ใหนสักวันก็จะกลับมาเจอกันอีกจนได้แหละครับ”

“เฮ้ย!! ผมก็ขอให้เป็นอย่างที่คุณศรุตพูดหละกันนะครับ”