Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
คิดถึง
กริ้ง!!!กริ้ง!!! ผมกำลังหลับอยู่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมจึงเอื้อมมือไปควานหาที่โต๊ะข้างเตียง
“ฮัลโหล”
“ไอ้วิน มึงอยู่ใหนว่ะ”
“อยู่เมกามึงมีอะไรว่ะ ไอ้มาร์ค กูจะนอน”
“สัส!! วิน กูว่าแล้ว นั้นที่กูเห็นไอ้พีทกับผู้ชาย ก็เป็นมึงแน่เลย สัสรู้งี้กูเรียกมึงสองคนดีกว่า”
“หะ หะ มึงว่าไงนะไอ้มาร์ค มึงยอกว่ามึงเจอไอ้พีท มึงเจอที่ใหน แล้วมันอยู่กับผู้ชาย ใครว่ะ?”
“อ้าว!!! ไม่ใช่มึงเหรอ กูก็คิดว่ามึง เออ ว่าแต่มึงมาทำอะไรที่เมกาว่ะ ไม่เห็นมึงโทรบอกกูเลย”
“กูมาดูสาขาที่เมกาสองปี แล้วกูกับไอ้พีทก็ไม่ได้เจอกันเลย ไอ้พีทมันเลิกคบกูแล้ว มึงบอกกูหน่อยว่ามึงเจอมันที่ใหน”
“เดี๋ยว เดี๋ยว ไอ้วิน กูงง? ไปหมดแล้วมันเกิดเหี้ย อะไรกันขึ้น มึงกับไอ้พีทสนิกกันจะได้ห่า ถ้าใครไม่รู้เค้าเข้่ใจกันว่ามึงเป็นแฟนกัน เอางี้ มึงกับกูต้องเจอกันหน่อยและ”
“อือ มึงมาหากูที่โรงแรมหละกัน เดี๋ยวกูส่งโล ไปให้”
“เออ เออ”
พอผมได้นินจากไอ้มาร์คว่าเจอไอ้พีท ผมก็ไม่เป็นอันทำอะไร รอแต่เวลาที่ไอ้มาร์คจะมาหาผม จนมีเสียงโทรศัพท์จากภายใน โทรขึ้นมาบอกว่าไอ้มาร์คมาแล้ว ผมจึงให้ พนักงานพาไอ้มาร์คขึ้นมาหาผม
สักพักเสียงกริ้งหน้าประตูก็ดังขึ้น ผมเดินไปเปิด
“ขอบใจมาก”
ผมหันไปบอกกับพนักงานที่พามันขึ้นมา
“ไงมึง มึงบอกกูดิว่าเจอไอ้พีทที่ใหน”
“ไอ้สัส!!! วิน มึงไม่คิดจะให้กูเข้าไปข้างในแล้วนั่งพักสักหน่อยก่อนเหรอ”
“เออ กูขอโทษ ก็กูอยากรู้ว่ามึงเจอไอ้พีทที่ใหน มึงนี่แมร่งก็เล่นตัวชิบหาย”
“กูเล่นตัวเหี้ยไร เออ ว่าแต่มึงทะเลาะเหี้ยไรกันเหรอ”
“คือ เออ คือ เออ”
“สัส! เออ เออ คือ คือ อยู่นั้นแหละ กูจะรู้เรื่องมั๊ยเนี่ย”
“กูหึงมัน เลยทำไม่ดีกับมันลงไปจนมันไม่อาจให้อภัยกูได้”
“มึงทะเลาะกันแรงขนาดนั้นเลยเหรอ”
“กูปล้ำมัน”
“ไอ้สัส!!! วิน มึงทำเหี้ยอะไรลงไป”
“ก็กู ทั้งหึงและก็หวงมัน และกูก็เก็บความรู้สึกแบบนี้มานานมากแล้วด้วย”
“แล้วทำไมมึงไม่คุยไปบอกมันดีๆ ทำไมมึงถึงทำแบบนั้น มึงรู้มั๊ยว่าไอ้พีทมั๊ยรักมึง แล้วรักมากด้วย มันถึงยอมมึงทุกอย่างและทุกครั้งที่มึงเหวี้ยงใส่มัน”
“หะ มึงว่าไงนะ ไอ้พีทชอบกู”
“เออ มันแอบชอบแอบรักมึงตั้งแต่ปีหนึ่ง แต่มันไม่กล้่บอกมึงมันกลัวจะเสียมึงไป”
“นี่แสดงว่ามึงสองคนต่างคนต่างแอบชอบกันแต่เสือกไม่มีใครพูดจนเกิดเรื่องจนได้ กูว่าแล้วว่าพวกมึงดูแปลกๆ แต่แค่กูไม่อยากพูด แล้วทีนี้มึงจะทำยังไงหละ”
“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน กูไม่รู้จะไปตามที่ใหนแล้ว”
“ใจเย็นๆ มึงถ้ามึงสองคนเป็นคู่กัน ยังไงมันก็ต้องกลับมาเจอกันอีกกูเชื่ออย่างนั้นนะ”
:
:
:
Pete…..
“อ้าว!! นี่อาหารโปรดของพีท มาแล้ว”
“ขอบคุณครับ พี่รุต”
“กินเยอะๆนะ ดูสิตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ตัวเล็กลงไปเยอะนะ”
“อาหารไม่ค่อยถูกปาก อ่ะครับ”
“วันหลังอยากกินอะไรก็บอกพี่นะ เดี๋ยวพี่จะพาไปกิน”
“ขอบคุณครับ พี่รุต”
“เดี๋ยวทานอาหารเสร็จพี่พาไปนั่งร้านกาแฟ ร้านนี้พี่ว่าถูกใจพีทเลย”
“ครับ”
ครับหลังจากที่ผมเขียนใบลาออกจากบริษัทไอ้วิน ผมก็บินมาอยู่เมกา แล้วได้พี่ศรุตเพื่อนของพี่อาร์ม พี่ชายผม พี่ศรุตดูแลผมดีมาก และยังแนะนำให้ผมทำงานเป็นฟรีแลนด์ และคอยป้อนงานมาให้ผมตลอด
และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่พี่รุตพาผมออกมาทานข้าวข้างนอก
“เออ พีท ช่วงนี้พี่คงไม่ค่อยมีเวลาพาพีทไปใหนบ่อยแล้วนะ เพราะบอสเค้าเพิ่งมาอยู่ที่นี้”
“ไม่เป็นไรครับ แค่ทุกวันนี้พีทก็เกรงใจพี่รุตจะแย่”
“เราจะเกรงใจพี่ทำไม เราก็เหมือนน้องพี่คนนึง ไม่ต้องคิดมาก แล้วนี่ไอ้อาร์มมันโทรมาหาเราบ้างมั๊ยหละ”
“โทรครับ เห็นบอกว่าจะรีบเคลียร์งานแล้วจะบินมา”
“จริงเหรอ มันจะมาไม่เห็นมันบอกพี่เลย”
“อ้าว!!! นั้นพี่รุตอย่าเพิ่งให้พี่อาร์มรู้นะว่าพี่รู้จากพีทแล้ว”
“ได้ ได้”
:
:
:
:
Wine…..
ผมนั่งคิดถึงแต่ตอนที่ผมเริ่มรู้จักกับไอ้พีทแรกๆ เวลาที่ผมไม่สบาย พีทจะคอยดูแลเช็คตัวทำอาหารให้ผมกิน และช่วงที่ผมต้องอ่านหนังสือสอบมันก็จะหาของบำรุงสมองมาให้ผมกินตลอด มันคอยดูแลผมทุกอย่างแม้กระทั้งเสื้อผ้ามันก็เอาของผมไปซักไปรีด คือ อย่างที่ไอ้มาร์คมันบอก ถ้าใครไม่สนิทกับผมสองคนจริงก็คงคิดว่าผมสองคนเป็นแฟนกัน แต่นะตอนตั้นผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจตัวเองสักเท่ารัย แต่พอผมเริ่มรู้ใจตัวเอง ไอ้พีทก็เริ่มเปิดตัวว่าชอบผู้ชาย มันก็จะมีคนเข้ามาหาตลอด แต่มันก็ไม่เคยปล่อยตัวให้ใคร จนมาถึงวันที่ผมทำตัวเหี้ยๆกับมัน
“โธ่โว้ย!!!!!!!!!!!!!! ไอ้เหี้ยวิน มึงทำเหี้ยอะไรลงไป!!!!! โว้ย!!!!!!!! “
เพล้ง!!!! เพล้ง!!!!! โคม!!!!!!!
ผมเขวี้ยงแก้วเหล้าที่อยู่ที่มือผมใส่กับกำแพงแตก แล้วก็ตามด้วยพวกขวดจานอะไรที่มันจะทำให้ผมระบายอารมณ์ได้ ผมหยิบมันขึ้นมาทำลายหมด ด้วยความเมา
“ไอ้พีท ไอ้พีท มึงอยู่ใหน มึงกลับมาหากูที กูคิดถึงมึง กูรักมึงนะ พีท ไอ้พีท ฮื่อ ฮื่อ”
ผมหยิบโทรศัพท์กดโทรหาไอ้มาร์ค
“ไอ้มาร์คคค กูคิถึงอ้ายยพีทท”
“ไอ้วิน มึงอยู่ที่ใหนเนี่ย”
“กูอยู่ที่ห้องงงง”
“เออ เออ เดี๋ยวกูไปหา กูว่าแล้วกูไม่น่ากลับมาเลย”
แล้วสักพักใหญ่ๆ ก็มีเสียงกริ้งประตูหน้าห้องผมดัง ผมเดินไปเปิด
“อ้ายยมาร์คเพื่อนยักกกกก”
“ไอ้วิน ไอ้วิน มึงเมามาแล้วนะ โห นี่มึงทำเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย ตาย ตาย ไปมึงไปนอนเลยเดี๋ยวกูให้แม่บ้่นขึ้นมาทำห้องให้”
แล้วไอ้มาร์คก็พาผมเข้ามานอน แล้วมันก็ตามแม่บ้านมาทำความสะอาดห้องให้ผม
ผมเมาหลับไป มารู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้ว
“โอ้ย เชี่ยปวดหัวชิบหาย”
“อ้าว ไงมึงตื่นแล้วเหรอ”
“ไอ้มาร์คมึงกลับไปแล้ว แล้วมึงมาได้ไง แล้วมึงเข้ามาในห้องกูได้ไงว่ะ”
“สัส อย่ายอกนะว่าจำเหี้ยไรไม่ได้อ่ะ”
“เออ กูจำได้ว่ากูแดกเหล้าอยู่คนเดียวที่ห้องแล้วกูก็นึกถึงตอนเรียน แล้วกูก็เหมือนจำอะไรไม่ได้อีก แต่กูเหมือนกูปาแก้วใส่กำแพง”
“เออ เต็มห้องมึงเลย กูต้องให้แม่บ้่นมาทำความสะอาดให้กลางดึก กูต้องให้พิเศษเค้าไป หมดเวลางานเค้าแทนที่เค้าจะได้พักผ่อน สัส วินเอ๊ย”
“กูขอโทษ และกูก็ขอบใจมึงด้วยนะ”
“มึงรักไอ้พีทมากขนาดนี้เลยเหรอว่ะ มึงเป็นบ้าเพราะมันได้ขนาดนี้เลยเหรอ”
“กูคิดถึงมันว่ะ คิดถึงมันมากๆเลย กูอยากกอด อยากอยู่กับมันเหมือนเมื่อก่อน”
“ใจเย็นมึงเดี๋ยวกูให้เพื่อนกูถามกับเพื่อนไอ้พีทให้ว่าเพื่อนมันได้ติดต่อกับไอ้พีทบ้างมั๊ย”
“อือ อือ ขอบใจมากมึง งั้นกูไปอาบน้ำก่อน”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
