เจอตัวแล้ว

หลังจากที่ผมทำธุระส่วนตัวผมเสร็จเรียบร้อยผมกับไอ้มาร์คก็พากันมาที่ห้องทำงาน แต่ระหว่างทางที่ผมเดินอยู่นั้นผมดันเหลือบไปเห็นผู้ชายสองคนยืนคุยกันอยู่ตรงล็อบบี้ข้างล่าง ผมถึงกับใจสั่น และรู้สึกหน่วงๆที่หัวใจขึ้นมาทันที ผมหยุดยืนมองไปที่ผู้ชายสองคนนั้น

“เฮ้ย!! นั้นมันไอ้พี่ทนี่หว่า!! กูจำได้ แล้วก็ เออ เออ เอ่อ ผู้ชายคนนี้แหละที่ก็เจอมันอยู่กับไอ้พีทแล้วกูเข้าใจว่าเป็นมึง อ่ะ”

ผมกำลังจะพุ่งลงไปหาทั้งสองคนแต่ไอ้มาร์คดึงแขนผมเอาไว้ก่อน

“ไอ้วิน ใจเย็นๆ ขี้หึงชิบหายมึงนี่”

“เหี้ย!! มึงจะให้กูใจเย็นยังไงไหว มึงดูมันดิ คุยกันกระหนุงกระหนิง ออดอ้อนกันชิบหาย มีเขี่ยปอยผมให้กันอีก”

“แล้วมึงคิดว่าถ้ามึงไปแบบนี้แล้วไอ้พีทจะไม่หนีมึงไปอีกก็ตามใจมึง”

“แล้วมึงจะให้กูทำยังไงว่ะ นั้นมันเมียกูนะ”

“สัส!! มึงใช้สติ คิดดีๆ มึงอยากให้มันหนีมึงไปอีกหรือจะแค่เห็นว่ามันยังอยู่ใกล้ตัวมึงแบบนี้”

“สัส!! กูก็ต้องอยากเห็นมันอยู่แบบนี้ แต่มึงมันทรมานชิบหายเลยนะ ที่ต้องเห็นมันอยู่ข้างๆคนอื่นที่ไม่ใช่กู”

“มึงอยากให้มันมาอยู่กับมึงโดยที่มันไปใหนจากมึงไม่ได้มั๊ยหละ ช่วงตลอดระยะเวลาสองปีที่มึงอยู่ที่นี้ แต่มึงก็ต้องรีบปรับความเข้าใจกับมัน แล้วห้ามขาดสติทำเรื่องเหี้ยๆที่ทำร้ายจิตใจมันอีกเป็นเด็ดขาด”

“ได้ ได้ มึงบอกกูมาว่ากูต้องทำยังไง”

“ก่อนอื่นเลยนะ เราเข้าไปนั่งในห้องก่อนกูเมื่อย”

“ไอ้เหี้ย!! มาร์ค กูซีเรียสอยู่นะ”

“55555เออกูรู้ ไป”

แล้วผมกับไอ้มาร์คก็เดินเข้าไปที่ห้องทำงานของผม

“ไอ้มาร์ค กูไม่ไหวว่ะ”

“ไอ้วิน มึงหยุด เพราะมึงใจร้อน ขี้หึง แบบนี้ไง”

“กู แมร่งเอ๊ย”

“กูอยากรู้จริงๆว่าไอ้พีทมันมีอะไรดี มึงถึงบ้าได้แบบนี้”

“กูก็เพิ่งรู้ตัวกูเองเนี่ยแหละว้ากูขาดมันไม่ได้ กูรู้สึกจะตายให้ได้ ยิ่งเวลาเห็นมันใกล้ใคร”

“มึงต้องเปลี่ยนนิสัยมึงแล้วหละ”

“ยังไง”

“มีอ่ะ ขี้โมโห ใจร้อน ขี้หึง เอาแต่ใจ”

“สัส!! พอ พอ มึงพูดมาแต่ละอย่่งกูแมร่งไม่มีเหร้ยอะไรดีเลย”

“มี มึงมีนะ รวยไง55555”

“ใช่เวลาเล่นป่ะ”

“5555กูแหย่เล่น กูไม่อยากให้มึงเป็นแบบนี้นี่หว่า?”

“แล้วมึงคิดออกยังว่าจะทำยังไงให้ไอ้พีทไม่ไปใหนจากกูอีก”

“ผู้ชายคนนั้นเป็นใครว่ะ”

“เป็นคนที่พ่อกูไว้ใจมากที่สุด แล้วก็คอยให้มาดูแลกูช่วงที่กูมาอยู่ที่นี้”

“อ๋อ แล้วเค้าเป็นอะไรกับไอ้พีท”

“เห็นเค้าเล่าว่าไอ้พีทเป็นน้องชายของเพื่อนสนิทเค้า แล้วที่สำคัญ แมร่งแอบชอบเมียกูด้วย สัส เอ๊ย กูแมร่งก็ให้กำลังใจบอกให้มันกล้าบอกความในใจให้ไว้ เหี้ย!! เอ๊ย!!”

“5555สัส ด้วยเหตุนี้หรือเปล่ามึงถึงได้จะเป็นตะตายอยู่ตอนนี้อ่ะ”

“เออ ดิ ก็ใครจะไปรู้ว่าที่วันนั้นมันคุยโทรศัพท์อ่ะ คือคุยกับเมียกู กูก็ไม่คิดว่าคนชื่อพีท จะคนเดียวกับเมียกูนี่หว่า??”

“มึง แมร่งเจอเข้ากับจุดใค้ตำตอจริงๆ5555 แล้วยังเสือกยุให้เค้ารีบสารภาพรักกับเมียตัวเอง แต่เอ๊ะ มึงนี่คำก็เมียสองคำก็เมีย ให้พีทมันให้มึงเป็นผัวมันตั้งแต่เมื่อไรว่ะ”

“กูไม่รู้ กูรู้อย่างเดียวว่ากูเอามันแล้วมันก็ต้องเป็นเมียกู”

“สัส ขี้ตู่นะมึงอ่ะ ถ้าไอ้พีทมันไม่ยอมรับมึงเป็นผัว มึงนี่หน้าแตกเลยนะ”

“มันค้องรับดิ กูจะทำให้มันรับกูเป็ผัวให้ได้ มึงคอยดู”

“เออ เข้าเรื่องเลย มึงก็ถามผู้ชายคนนั้นเกี่ยวกับไอ้พีทสิ”

“เดี๋ยวมันก็รู้สิว้ากูกับไอ้พีทเป็นเพื่อนกัน แล้วถ้ามันไปบอกไอ้พีทหละ”

“มึงก็อย่าให้มันรู้สิว่ะ ว่ามึงสองคนรู้จักกัน”

“อือ กูจะลองดู”

“มึงเรียกมันมาคุยเลยก็ได้ กูจะได้คิดแผนต่อไปให้มึงได้”

“สัส!! ชั่ว”

“หรือมึงจะไม่ทำ ก็ได้นะ เพราะมันไม่ใช่เรื่องของกูเลย นั้กูกลับแหละ”

“ไอ้สัส!! มาร์ค มึงอย่าพึ่งดิ อ่ะ อ่ะ กูยอมมึงก็ได้”

แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหา ศรุต ทันที”

“ครับคุณ ศรุต ผมอยากรบกวนคุณเข้ามาหาผมแป๊บนึง อ่ะครับ ครับ ครับ ได้ครับ ผมรอได้”

“ว่าไง เค้าบอกว่าขอไปส่งเมียกูก่อน สัส!! แมร่งไปส่งถึงใหนว่ะ มันตะไปส่งถึงห้องเลยหรือเปล่าว่ะมึงไอ้มาร์ค”

“มึงคิดเยอะไปป่ะ”

ก๊อก!!! ก๊อก!!!!

แล้วสักพักใหญ่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตู ผมเลยตะโกนออกไปทันที

“เข้ามาเลยครับ อ้าว!! คุณศรุต นี้มาร์ค เพื่อนผม ไอ้มาร์ค นี้คุณศรุตคนที่พ่อกูให้มาคอยดูแลกูช่วงที่กูอยู่ที่นี้”

“อ๋อ สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณศรุต ผมฝากเพื่อนผมด้วยนะครับ ถ้ามันทำอะไรให้คุณศรุตไม่พอใจ หรือ ไม่สบายใจ ก็อย่าไปโกรธมันเลยนะครับ”

“ครับ ผมไม่กล้าโกรธคุณวินหรอกครับ ผมกลัวตกงาน55 ว่าแต่คุณวินมีอะไรให้ผมช่วยเหรอครับ”

“อ๋อ พอดีผมอยากได้เลขาส่วนตัวสักคนอ่ะ ครับเอาเป็นผู้ชาย และ ก็อยากได้แบบจบการตลาดมาโดยตรง เพราะเพื่อผมมีอะไรเกี่ยวกับเรื่องการตลาดจะได้ปรึกษาเค้าได้ด้วยอ่ะครับ ผมไม่ค่อยเก่งเรื่องพวกนี้ อ่ะ”

“อ๋อ เดี๋ยวผมจัดการหาให้คุณวินให้เร็วที่สุดเลยครับ”

“ขอบคุณครับ เอ่อ ผมลืมบอกไปว่าผมอยากได้แบบคนที่ไวใจได้ที่สุดเลยนะครับ เออ ไม่ทราบว่าคุณศรุตพอจะมีคนรู้จักที่จบมาทางด้านนี้โดยตรงเลยบ้างหรือเปล่าครับ”

“เออ มีมันก็มีนะครับ แต่ผมคงต้องขอไปคุยกับเค้าก่อน”

“ได้ครับ”

“งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ”

“ครับ เชิญตามสบายเลยครับ”

แล้วศรุตก็เปิดประตูออกไป เหลือเพียงผมกับไอ้มาร์คอยู่ในห้องแค่สองคน

“ไอ้สัส!!! มึงนี่ร้ายไม่เบาเลยนะ”

“ไม่ได้เว้ยกูต้องรีบเดี๋ยวเมียกูหนีอีกทำไง”

“มึงนี่ แมร่งได้ใจกูจริงๆ ขอให้มึงโชคดี ให้ไอ้พีทตอบตกลงมาทำงานกับมึงนะ เอ่อ แต่กูแนะนำไว้อย่าง ว่าถ้ามันตกลงมาทำงานกับมึง มึงก็จับมันเซ็นสัญญาเลย มันจะได้ลาออกไม่ได้ แต่มึงต้องให้ไอ้ศรุตอะไรเนี่ยเอาสัญญาไปให้ไอ้พีทเซ็นเองนะ เพราะถ้าเป็นมึงมันคงเซ็นให้หรอก”

“อืม เป็นความคิดที่ดี ที่เดียวเลย แต๊งค์ มากเพื่อนรัก”

“งั้นกูกลับก่อนหละกัน เบื่อไอ้พวกขี้หึง”

“สัส!!! มึงรีบ รีบ ไปเลย”

แล้วไอ้มาร์คก็เดินออกไป ผมคิดเรื่องสัญญาคามที่ไอ้มาร์คแนะนำ ผมรีบหันเข้าหน้าจอคอม แล้วรีบร่างสัญญา ไว้รอไอ้พีททันที