3

ท่านพ่อได้เข้าไปต่อสู้กับปีศาจปลาทองโดยการชกเข้าไปที่ตัวของปลาทองตัวหนึ่ง ที่อยู่ใกล้ที่สุดออกไปเต็มแรงทำให้ห้องของเจียงเฟิงระเบิดออกมา ข้าวของแตกกระจายไปทั่ว ตัวของเจียงเฟิงก็กระเด็นออกมาจากห้อง เพราะความแรงของพลังปราณของท่านพ่อ ทักษะสวรรค์ของท่านพ่อมีชื่อว่า "หัตถ์ราชันต์สวรรค์" เป็นพลังที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับฝ่ามือขึ้นเป็นหลายหมื่นเท่า การโจมตีหนึ่งครั้งสามารถทำลายภูเขาให้พังภายในพริบตาได้ 

"ท่านพ่อ!! ตำหนักข้าพังหมดแล้ว!"เจียงเฟิงเมื่อลุกขึ้นได้ก็รีบวิ่งเข้าไปในห้อง ก็พบว่าบิดาตัวเองกำลังต่อสู้อยู่กับปลาทองทั้ง5อย่างเอาเป็นเอาตาย ทำให้ห้องของเจียงเฟิงพังพินาศไม่เหลือ ข้าวของกระจายไปทั่วพร้อมเสื้อผ้าปลิวไปทั่ว

"เจ้าบังอาจ! เข้ามาที่ตำหนักข้าแล้วจะมาทำร้ายเจียงเอ๋อร์ ลูกรักของข้า! ข้าจะเอาตัวเจ้าไปทำปลานึ่งซีอิ้วให้ลูกข้ากิน!"ท่านพ่อพูดเสร็จก็พุ่งเข้าไปโจมตีปีศาจปลาทองต่อ แต่โจมตีเท่าไหร่ก็ไม่เป็นพลเพราะปีศาจปลาทองก็สามารถหลบการโจมตีของท่านพ่อได้เสมอ ถ้าหลบไม่ได้มันก็จะสร้างเกราะขึ้นมาป้องกันการโจมตีขึ้นมาทันที

"ท่านพี่!! หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าคะ!!"ผ่านไปสักพัก ก็ได้ยินเสียงหวานดังออกมาจากทางข้างหลัง พอหันหลังไปก็พบกับร่างบางระหงส์ที่ชอบสวมชุดสีแดงสด เป็นประจำเดินเข้ามาหา

"ท่านแม่! ช่วยห้ามท่านพ่อหน่อยสิขอรับตำหนักข้าจะพังพินาศหมดแล้ว!"เจียงเฟิงรีบไปขอความช่วยเหลือจากท่านแม่ที่เดินเข้ามา

"ใจเย็นเจียงเอ๋อร์ เดี๋ยวแม่จัดการให้เอง"พูดจบท่านแม่ก็เดินหายเข้าไปในกลุ่มควันที่เกิดจากการต่อสู้ สักพักเสียงต่อสู้ก็สงบลง พร้อมร่างของท่านพ่อท่านแม่จะเดินออกมาจากควัน

"โอ้ย! ฮูหยิน ใยท่านมาทำร้ายข้าละ ข้ากำลังจะจัดการกับปีศาจที่เข้ามาหมายชีวิตลูกของเราอยู่นะฮูหยิน"ท่านพ่อพูดพลางเอามือลูบที่หูของตนเอง ที่โดนท่านแม่นั้นหยิกหูอยู่

"ท่านพี่เจ้าคะ ปีศาจที่ไหนจะเข้ามาตำหนักของตระกูลลู่ ได้ละเจ้าคะ ในเมื่อท่านมีภรรยาที่มีทักษะวิญญาณแบบข้าอยู่ หรือท่านคิดว่าพลังของข้านั้นจะมีข้อบกพร่องงั้นรึ?"ท่านแม่พูดก่อนที่จะลากท่านพ่อเดินมาหาเจียงเฟิง ก็อย่างที่ท่านแม่ว่าปีศาจที่ไหนที่จะเข้ามาในอาณาเขตตระกูลลู่ได้ เพราะท่านแม่ของข้าก็ มีทักษะวิญญาณ "ค่ายกลสยบฟ้า" ที่สามารถสร้างค่ายเวทย์มนตร์ป้องกันตำหนักตระกูลลู่อยู่ อีกทั้งค่ายกลต่างๆที่ท่านแม่สร้างขึ้นมา อย่าว่าแต่ปีศาจเลย มดสักตัวก็ไม่สามารถเข้ามาได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาต

ปุ๋ง ปุ๋ง

ไม่นานปีศาจปลาทองทั้งห้าก็แหวกว่ายอากาศ ตรงเข้ามาหาเจียงเฟิงก่อนที่จะคลอเคลียอยู่กับเจียงเฟิง สร้างความฉงนแก่บิดาเป็นอย่างมาก

"เปล่านะ ฮูหยิน พลังของเจ้า ข้ามิได้สงสัยเลยสักนิด แต่เพียงว่า ปีศาจปลาทองมันจะมาจากไหนละฮูหยิน ข้าแค่สงสัยเพียงเท่านั้น"ท่านพ่อพูดจบก็หันไปมองยังปลาทองที่กำลังวนเวียนอยู่ใกล้ๆเจียงเฟิง

"เรื่องนี้ให้ท่านผู้เฒ่าเจียอี๋ เป็นคนบอกท่านเองจะดีกว่านะเจ้าคะ ท่านผู้เฒ่า...."พูดจบ ผู้เฒ่าเครายาวท่านหนึ่งก็เดินเข้ามา

"คาราวะท่านชุนไฉ คาราวะฮูหยิน คาราวะนายน้อยเจียงเฟิง ปีศาจปลาทองที่ท่านเห็นอยู่นี้ แท้จริงแล้วมิได้เป็นปีศาจขอรับ แต่เป็นพลังทักษะวิญญาณของท่านเจียงเฟิงขอรับ"เมื่อท่านผู้เฒ่าพูดจบ ก็เพิ่มความฉงนให้แก่ทั้งสาม ขึ้นไปอีก

"ทักษะวิญญาณ คนที่จะเรียกมาได้ก็ต่อเมื่อคนผู้นั้นอายุครบ13หนาวมิใช่หรือ เจียงเอ๋อร์ลูกข้าปีนี้พึ่ง11กว่าๆหนาวเพียงเท่านั้น นะท่านผู้เฒ่า"

"การที่ทักษะสวรรค์ที่ถูกปลุกขึ้นมานั้น คนผู้นั้นก็ต้องมีอายุครบ13หนาวเป็นเรื่องที่ถูกต้องขอรับ แต่หากว่าท่านเจียงเฟิงนั้นแตกต่างออกไปเล็กน้อยขอรับ จะมีเพียงส่วนน้อยที่พลังจะถูกปลุกขึ้นมาก่อนกำหนด เนื่องจากคนผู้นั้นมีพลังมหาศาลทำให้กักเก็บเอาไว้ได้ไม่นานขอรับ"ความจริงก็กระจ่างขึ้นมา ทำให้ท่านพ่อท่านแม่ และเจียงเฟิงก็เข้าใจขึ้นมา

"ท่านหมายความว่าลูกข้าพลังตื่นขึ้นมาก่อนงั้นหรือ?"ท่านพ่อพูดสรุป ตามความเข้าใจของตนเอง

"ใช่แล้วขอรับ เป็นส่วนน้อยมากที่จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แต่ท่านเจียงเฟิงมีวาสนา บารมีมากจึงทำให้ท่านเจียงเฟิงเป็นคนที่สวรรค์เลือกให้เป็นคนพิเศษขอรับ ที่พลังตื่นขึ้นก่อนกำหนด"

"แล้วทักษะวิญญาณลูกข้าที่ตื่นขึ้นมามีชื่อว่าอะไรละท่านผู้เฒ่า"ท่านแม่ถามขึ้นมา "คงมีใช่เรียกปีศาจปลาทองออกมาแค่นั้นหรอกนะ"

"เรื่องนี้ข้าไม่สามารถที่จะทราบได้ขอรับ ต้องให้ท่านเจียงเฟิงไปที่หุบเขาอนธการ เพื่อไปถามผู้เฒ่าหนานขงดีกว่าขอรับ"

"ท่านพ่อ ท่านแม่ หมายความว่า...เจ้าปีศาจปลาทองนี้ ข้าเป็นคนเรียกมันมาหรือขอรับ"เจียงเฟิงที่เริ่มเข้าใจสถานการณ์ก็เอ่ยถามขึ้น

"ตามที่ท่านผู้เฒ่าเอ่ยมาก็คงเป็นเช่นนั้น เจียงเอ๋อร์..."มารดาเอ่ยตอบ

"ไม่นะท่านแม่ ข้าไม่อยากมีพลังวิเศษ ข้าอยากเป็นคนธรรมดา อยู่กับท่านพ่อท่านแม่ ข้าไม่อยากมีพลัง!!!!"เจียงเฟิงร้องโวยวาย เพราะตนเองไม่ต้องการมีพลัง ตนอยากให้ชีวิตเป็นคนธรรมดาไม่อยากเป็นผู้ฝึกตน!!