2

ท่านพ่อ!!!!!!!"เจียงเฟิง ตะโกนลั่นเรือนนอน เพราะเจอเหตุการณ์แปลกประหลาด ในห้องนอนของตน ด้วยความที่ตกใจจนไม่สามารถที่จะขยับตัวไปไหนได้ ได้แต่จ้องปลาทองทั้ง5ตัว5สี แหวกว่ายกลางอากาศวนรอบตัวของ เจียงเฟิง ก่อนที่มันจะหยุดมองไปที่หน้าของเจียงเฟิงพร้อมกัน ตาใสทั้งห้าคู่จ้องเข้าไปในตาของ เจียงเฟิง ทำเอาร่างบางขนลุกชันทั่งร่างกาย ไม่กล้าที่ขยับตัวไปไหน

"นาย...น้อย เดี๋ยวข้าไปตามท่านพ่อของท่านมาช่วยนะขอรับ! ใจแข็งไว้นะขอรับนายน้อย!!"พูดจบ ลิ่วจื่อ ก็เหยียดกายลุกขึ้นก่อนที่จะมองไปที่ปลาทอง แวบเดียวแล้วรีบวิ่งออกมาขอความช่วยเหลือจากประมุขของตละกูลลู่

"ลิ่วจือเจ้าอย่าทิ้งข้าอยู่กับพวกมันสิ! ลิ่วจือ! ไอ้เจ้าลูกเต่า! ข้าจะบอกท่านพ่อให้โบยเจ้า ที่เจ้าทิ้งข้า!"เจียงเฟิง แช่งตามหลังลิ่วจือ เมื่อร่างบางหันไปทางหน้าห้องก็ไม่พบกับใครอีก ก่อนจะหันไปมองเจ้าปลาทอง ที่กำลังมองตนเองตาใสอยู่ไม่ไกล

ปุ๋ง ปุ๋ง

"อย่าว่ายเข้ามาใกล้ข้านะ เจ้าปลาปีศาจ!! สำนักมารไหนส่งเจ้ามาจัดการกับข้าใช่ไหมเจ้ามาผิดที่แล้วล่ะ ข้าเป็นคนธรรมดาไม่มีพลังอะไรทั้งสิ้น ถ้าเจ้าจะฆ่าคนก็ไปที่ตำหนักใหญ่ ไปฆ่าท่านพ่อข้าไป พ่อข้าเป็นถึง 1ใน8 ขุนพลสวรรค์ ส่วนข้าแค่เป็นลูกกาฝากไม่มีพลังอะไรเลย อีกอย่างเนื้อข้าไม่อร่อยหรอกนะ!! ข้าผอมเนื้อน้อยพวกเจ้ากินข้าไปก็ไม่อิ่มหรอก! "เจียงเฟิง กล่าวพร้อมถอยหลังหนี ก่อนที่ตนเองจะพบว่าตนถอยจนจะตกเตียงแล้ว 

"หวาาาา....ข้าจะตกแล้ว!!"ถึงเตียงมันจะไม่ได้สูงแต่มันเป็นบันไดสองขั้น ก่อนจะขึ้นเตียงนอน ถ้าตกไปคงได้เจ็บตัวเป็นแน่

ปุ๋ง...

"เอ๊ะ...ทำไมข้าไม่ยักจะเจ็บ เหวอ!!"พอคิดว่าตนเองจะต้องเจ็บตัว จากการตกเตียงแน่ๆ จึงทำใจไว้สามส่วนแต่พอตกลงมากลับไม่รู้สึกเจ็บเลย จึงลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ที่เจียงเฟิงตกลงมาไม่เจ็บนั้นเพราะว่าตัวของตนนั้นถูกโอบอุ้มด้วยฟองอากาศขนาดเท่าตัวของเจียงเฟิง ก่อนที่จะหันไปมองด้านหลังเห็นปลาทองสีทองกำลังเป่าฟองอากาศนี้เอาไว้อยู่

"เจ้าจะทำอะไร ช่วยข้าเหรอ?"ด้วยความตกใจ เจียงเฟิงหันไปถามปลาทองสีทอง

ปุ้ง

ปลาทองพยักหน้าก่อนที่จะบังคับฟองอากาศ พาเจียงเฟิงมาที่เตียง พร้อมวางเจียงเฟิงอย่างเบามือ แล้วฟองอากาศก็แตกออก พร้อมร่างของเจียงเฟิงอยู่บนเตียงอย่างปลอดภัย สร้างความงงงวยให้แก่ร่างบางเป็นอย่างมาก เพราะถ้าพวกมันเป็นปีศาจคงฆ่าตนไปแล้วแต่นี่ยังไม่ฆ่า แถมยังมาช่วยตนเองอีก ตกลงมันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย

"ขะ....ขอบใจ ที่ช่วยข้า"เจียงเฟิง พูดขอบใจปลาทองสีทองไป ก่อนที่ปลาทองจะพยักหน้ารับ แล้วก็ว่ายกลับไปรวมกับปลาทองสีอื่น 

"พวกเจ้า เป็นตัวอะไร ไม่ได้จะมาฆ่าข้าใช่ไหม?"เจียงเฟิงที่ตั้งสติได้ก็เอ่ยถามขึ้น 

ปุ้ง ปุ้ง 

ปลาทองทั้งห้าพยักหน้ารับ ก่อนที่จะว่ายเข้ามาใกล้ๆ เจียงเฟิง ที่กำลังจะห้ามแต่ก็ช้าไป ปลาทองว่ายเข้ามาหาร่างบางแล้ว ก่อนที่ตัวสีฟ้าจะว่ายเอาหน้ามันมาชนกับท้องของตน พร้อมส่ายหางไปมา เหมือนสุนัขเวลาที่เจอเจ้านายของมัน จากนั้นปลาทองทั้งห้าก็เข้ามาซุกตามตัวของเจียงเฟิง ทำให้เจียงเฟิงหัวเราะออกมาเพราะโดนที่จุดที่อ่อนไหว

"พวกเจ้าออกไป ฮ่าๆ"เจียงเฟิงหัวเราะออกมาเมื่อปลาทองตัวนึงว่ายไปซุกที่เท้าของตนเอง

ปุ๋ง ปุ๋ง ปุ๋ง

"เจียงเอ๋อ!!!"ไม่นานนัก เสียงของท่านพ่อก็แว่วเข้ามาในห้อง ทำให้เจียงเฟิงที่กำลังหัวเราะอยู่นั้น ต้องหยุดก่อนที่จะขานรับผู้เป็นบิดาออกไป

"ท่านพ่อ ข้าอยู่นี่ขอรับ"เจียงเฟิงตะโกนตอบไป ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามา ไม่กี่อึดใจเจียงเฟิง ก็พบบุรุษหน้าตาหล่อเหลาท่านหนึ่ง ที่กำลังทำหน้าตกใจ พังประตูเข้ามาในห้องนอนของตน

"เจ้าปีศาจ!! บังอาจจะมาทำร้ายลูกข้า!! ตายซะ!!"พูดจบท่านพ่อก็ตรงเข้ามาหาเจียงเฟิง แล้วก็คว้าเจียงเฟิงไว้ข้างหลัง พร้อมพุ่งเข้าไปต่อสู้กับปีศาจปลาทอง ผ่ามือของท่านพ่อเปล่งแสงออกมาก่อนที่รวมกันที่กำปั้นของบิดา เจียงเฟิงที่กำลังตกใจจึงไม่ได้เอ่ยห้ามบิดา 

ตู้ม!!!!