บทที่ 23 เริ่มชีวิตศิษย์สำนักวิญญาณเทพ (กลาง) [2/3]

“ข้าจะจองห้องในอีกสี่วันข้างหน้า เพราะพรุ่งนี้พวกเราต้องเรียนเรื่องปรุงโอสถ วันมะรืนเรียนอักขระเวทและการหลอมกระดูกสัตว์อสูร วันถัดไปเรียนกระบี่”

“ตกลง เช่นนั้น ข้าจะทำเหมือนเจ้า” เสวียนหย่งตอบรับ

วันนี้เริ่มเรียนเรื่องการปรุงโอสถ หากกลับเริ่มต้นที่วิชาสมุนไพร

“แม้พวกเจ้าจะเรียนเพื่อเป็นนักปรุงโอสถและในอนาคตเพื่อกลายเป็นแพทย์โอสถ แต่เหนืออื่นใดทั้งหมด พวกเจ้าต้องรู้จักสมุนไพรที่ใช้ในการปรุงโอสถ มิฉะนั้นพวกเจ้าก็ไม่สามารถหยิบจับสมุนไพรมาปรุงโอสถและรักษาได้อย่างถูกต้อง สมุนไพรแบ่งออกเป็น 4 ระดับคือฟ้าดิน ศักดิ์สิทธิ์ บรรพกาล และอนันตกาล ระดับของของวิเศษ สัตว์วิเศษ และอักขระเวทก็แบ่งเป็นระดับนี้เช่นกัน”

“ตำราที่พวกเจ้าได้รับมาจากหอเริ่มต้น ทั้งหมดเป็นตำราขั้นต้นที่พวกเจ้าจะต้องศึกษาทุกวิชา แต่พวกเจ้าจะเน้นศึกษาด้านใดก็แล้วแต่ความชอบของพวกเจ้า ข้าคงไม่กล่าวอะไรมากเกี่ยวกับสมุนไพรพวกนี้ไม่ว่าจะเป็นระดับใด เพราะพวกเจ้าต้องท่องจำให้ได้ว่าพวกมันมีสรรพคุณอย่างไร ต้องปลูกและดูแลมันอย่างไร เก็บเกี่ยวอย่างไรจึงจะรักษาคุณวิเศษของมันไว้ได้มากที่สุด ยิ่งพวกเจ้ารักษาคุณวิเศษของมันไว้ได้มากเท่าใด ยามพวกเจ้าปรุงมันเป็นโอสถ โอสถที่พวกเจ้าปรุงได้ย่อมมีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น”

“พวกเจ้าทุกคนจงไปอ่านทำความเข้าใจสมุนไพรระดับฟ้าดินให้หมด อีก 1 เดือนข้างหน้า ข้าจะทดสอบความรู้ของพวกเจ้าว่าทำความเข้าใจไปได้มากน้อยเพียงใด ผู้ที่ทำคะแนนได้เป็นอันดับหนึ่งจะได้รับคะแนนภารกิจ 500 คะแนน ที่สองจะได้ 400 คะแนน ที่สามจะได้ 300 คะแนน ที่เหลือจะได้รับคนละ 200 คะแนน”

“พวกเจ้าอาจคิดว่าเช่นนั้นก็ไม่ต้องทำได้คะแนนก็ได้เพราะอย่างไรก็ได้ 200 คะแนน ตรงนี้ข้าต้องบอกพวกเจ้าว่าหากพวกเจ้าทำคะแนนได้ต่ำกว่า 70 คะแนน พวกเจ้าจะไม่ได้คะแนนภารกิจเลย ดังนั้น ถ้าหวังเพียง 200 คะแนนภารกิจ พวกเจ้าก็ต้องสอบให้ได้อย่างน้อย 70 คะแนน”

อู๋เชียนหยิงจึงได้รับรู้เป็นครั้งแรกว่าภารกิจมิใช่มีที่หอภารกิจเทพเท่านั้น แต่ละวิชาที่ศึกษา อาจารย์ของแต่ละวิชาสามารถกำหนดภารกิจขึ้นมาได้ และคะแนนจากภารกิจเหล่านี้มากกว่าภารกิจระดับหนึ่งดาวทั้งสิ้นทั้งไม่จำกัดระดับลมปราณในการรับภารกิจด้วย

ข้าต้องได้ 500 คะแนนภารกิจ อู๋เชียนหยิงคิดในใจอย่างมุ่งมั่น ยามนี้นางกระหายคะแนนภารกิจอย่างยิ่ง

วันถัดมาจึงเริ่มเรียนอักขระเวท เป็นครั้งแรกที่นางรู้จักอักขระเวท อักขระเวทก็แบ่งเป็นสี่ระดับเช่นเดียวกับสมุนไพรคือฟ้าดิน ศักดิ์สิทธิ์ บรรพกาล และอนันตกาล อักขระเวทขั้นฟ้าดินมีทั้งสิ้น 54 ตัว ระดับศักดิ์สิทธิ์มี 108 ตัว แต่ระดับบรรพกาลมีเพียง 27 ตัว ขณะที่ระดับอนันตกาลมี 27 ตัวเท่ากับระดับบรรพกาลแต่ยังไม่มีผู้ใดค้นพบอักขระเวทระดับอนันตกาลทั้ง 27 ตัวนั้น จึงกล่าวได้ว่าอักขระเวทระดับอนันตกาลเป็นตำนานอย่างแท้จริง

เรื่องการหลอมกระดูกสัตว์อสูรนั้น กระดูกที่หลอมจะมีคุณวิเศษไม่ต่างจากโอสถที่ปรุงจากสมุนไพรวิเศษ ระดับของกระดูกที่หลอมได้ก็แบ่งเป็นสี่ระดับเช่นเดียวกับการปรุงโอสถ

“อักขระเวทนั้นยากไม่น้อย การจะทำความเข้าใจต้องใช้เวลา แม้พวกเจ้าจะจดจำอักขระเวทได้ทั้งหมดก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเจ้าจะใช้มันได้ดี นั่นเพราะอักขระเวทแต่ละตัวมีความซับซ้อนอยู่ในตัวของมันเอง”

“ข้าจะให้เวลาพวกเจ้าสามเดือนในการจดจำและทำความเข้าใจอักขระเวทขั้นฟ้าดินทั้ง 54 ตัวนี้ เมื่อครบสามเดือน ข้าจะสอบวัดระดับความรู้ความเข้าใจของพวกเจ้า ผู้ที่ทำคะแนนได้เป็นอันดับหนึ่งจะได้รับคะแนนภารกิจ 2,000 คะแนน ที่สองจะได้ 1,500 คะแนน ที่สามจะได้ 1,200 คะแนน ที่เหลือจะได้รับคนละ 800 คะแนน ผู้ที่จะได้ 800 คะแนนจะต้องสอบได้คะแนนไม่ต่ำกว่า 70 คะแนนจากคะแนนเต็ม 100 คะแนน ต่ำกว่านี้จะถือว่าสอบตกและไม่ได้รับคะแนนภารกิจ”

ครั้งนี้คะแนนภารกิจของหอทวยเทพสูงยิ่งกว่าหอโอสถเทพเท่ากับบอกว่าความยากของอักขระเวทนั้นมากมายเพียงใด

“สำหรับการหลอมกระดูกสัตว์อสูร ความยากของมันอยู่ที่ความบริสุทธิ์ที่พวกเจ้าหลอมได้ ยิ่งกระดูกสัตว์อสูรบริสุทธิ์มากเท่าใด คุณวิเศษของมันยิ่งมากเพียงนั้น ความบริสุทธิ์ของการหลอมจะเริ่มที่สามส่วน ต่ำกว่าสามส่วนจะไม่นับ และความบริสุทธิ์ที่ดีที่สุดคือสิบส่วนเช่นเดียวกับการปรุงโอสถ”

“การหลอมกระดูกจะใช้ลมปราณของพวกเจ้าในการหลอม ดังนั้น ยิ่งระดับลมปราณสูงเท่าใด ความบริสุทธิ์ในการหลอมยิ่งสูงตามไปด้วย”

“หลักการในการหลอมก็คือ พวกเจ้าค่อยๆ ถ่ายเทลมปราณเข้าสู่กระดูก ใช้ลมปราณขัดเกลาพวกมันให้บริสุทธิ์มากที่สุด สิ่งเจือปนในกระดูกคือธาตุต่างๆ”

“พวกเจ้าจะพบว่าเมื่อปล่อยลมปราณเข้าสู่กระดูก พวกเจ้าจะรับรู้ได้ถึงธาตุต่างๆ ในกระดูกนั้น จงพิจารณาให้ถี่ถ้วนว่ากระดูกนั้นประกอบด้วยธาตุอะไรบ้าง สมมติเช่นกระดูกนั้นมีธาตุไฟเป็นธาตุหลัก แต่เจ้าพบว่ามันเจือปนด้วยธาตุดิน ดังนั้น เจ้าต้องขับสลายธาตุดินที่พบในธาตุไฟให้หมดไปโดยต้องให้ธาตุไฟนั้นได้รับความกระทบกระเทือนให้น้อยที่สุด เพราะแม้เจ้าจะขจัดธาตุที่เจือปนไปได้ แต่หากการขจัดนั้นทำให้ธาตุไฟที่มีอยู่เดิมเสียหาย ความบริสุทธิ์และสมบูรณ์ของกระดูกที่หลอมนั้นย่อมลดลง ทั้งยังลดลงอย่างมาก”

“พวกเจ้ามาหยิบถุงตรงนี้ไป ในถุงนี้มีกระดูกสัตว์อสูรระดับต่ำถุงละสิบชิ้น เอาไปฝึกฝนการหลอมกระดูก ข้าให้เวลาพวกเจ้าครึ่งชั่วยามทดลองหลอมกระดูกมาให้ข้าดู ไม่ต้องกังวลว่าจะต้องหลอมให้ได้ความบริสุทธิ์สามส่วน ข้าเพียงต้องการดูว่าพวกเจ้าสามารถทำได้มากน้อยเพียงใด มีข้อบกพร่องที่ใด”

นักเรียนทุกคนลุกไปหยิบถุงกระดูกที่วางอยู่ที่โต๊ะของอาจารย์ผู้สอน ในถุงนั้นมีกระดูกสัตว์อสูรขนาดกว้างยาวราวหนึ่งหัวแม่มือจำนวน 10 ชิ้น

“เชียนหยิง เจ้าใช้ธาตุได้ดีอยู่แล้ว เมื่อเจ้าปลดปล่อยลมปราณเข้าสู่กระดูก เจ้าย่อมสามารถแยกแยะธาตุได้ทันที ดังนั้น บังคับและควบคุมธาตุให้ดี การหลอมกระดูกจะมิได้ยากเกินไป” เสี่ยวเฮยกระซิบบอกยามนี้มันนอนหมอบอยู่ข้างกายอู๋เชียนหยิง ไม่มีผู้ใดให้ความสนใจกับมัน เพราะนักเรียนใหม่ทุกคนเริ่มคุ้นชินแล้วว่าอู๋เชียนหยิงมีลูกแมวดำตัวหนึ่งมาด้วยเสมอ

อู๋เชียนหยิงวางกระดูกไว้กลางฝ่ามือ ลมปราณถูกถ่ายทอดเข้าสู่กระดูกนั้นอย่างแช่มช้า พริบตาที่ลมปราณเข้าสู่กระดูก นางก็ทราบทันทีว่ากระดูกชิ้นนี้มีถึงสามธาตุหลักด้วยกัน นั่นคือ ธาตุไฟ ธาตุไม้ และธาตุทอง แต่ทั้งสามธาตุยามนี้มีธาตุอื่นเจือปนอยู่เป็นจำนวนมาก มันจึงถูกจัดเป็นกระดูกระดับต่ำ

นางค่อยๆ ถ่ายเทลมปราณเพิ่มเข้าไปเพื่อขจัดธาตุที่เจือปนอยู่ ใช้เวลาราวครึ่งเค่อก็ขจัดธาตุที่เจือปนออกได้เกือบทั้งหมด

“เชียนหยิง นี่เป็นกระดูกระดับต่ำ เจ้าจึงสามารถขจัดธาตุที่เจือปนออกได้อย่างง่ายดาย แต่ยิ่งกระดูกนี้อยู่ในระดับสูงเท่าใด การทำให้มันบริสุทธิ์ยิ่งยากขึ้นเท่านั้น ยามนี้เจ้าเข้าใจการหลอมกระดูกในเบื้องต้นแล้ว กระดูกที่เหลืออีกเก้าชิ้น จงค่อยๆ ทำไป เมื่อใดที่รู้สึกว่าทำมันได้เร็วขึ้น ก็ทำให้เร็วขึ้นตามที่เจ้ารู้สึก ไม่ต้องกังวลว่าจะแตกหักเสียหาย เพราะนี่เพียงเริ่มต้นเท่านั้น” เสี่ยวเฮยกระซิบบอก

ใช้เวลาจนครบครึ่งชั่วยาม นางก็หลอมกระดูกได้ครบทั้งสิบชิ้น ขณะที่ผู้อื่นทำไปได้เพียงห้าชิ้น และหลายคนก็ทำกระดูกแตกหักเสียหาย

“พวกเจ้าแต่ละคนส่งกระดูกที่หลอมแล้วและเป็นชิ้นที่ดีที่สุดของเจ้ามาให้ข้าดู เริ่มที่เจ้าคนแรก” อาจารย์ผู้สอนชี้มาที่นักเรียนคนหนึ่ง