บทที่ 22 เริ่มชีวิตศิษย์สำนักวิญญาณเทพ (กลาง) [1/3]

“เสวียนหย่ง” อู๋เชียนหยิงเรียกหาเมื่อเดินมาถึงแปลงปลูกสมุนไพรที่เสวียนหย่งกำลังขุดหลุมไปได้เพียง 5-6 หลุมเท่านั้น

“เชียนหยิง เจ้ามีอะไรรึ”

“ข้าปลูกสมุนไพรเสร็จแล้ว เลยมาช่วยเจ้า”

“เจ้าอย่ามาล้อข้าเล่น นี่เพิ่งผ่านไปยังไม่ทันไร เจ้าจะปลูกเสร็จครึ่งแปลงได้อย่างไร”

“ข้าปลูกเสร็จทั้งแปลงแล้วต่างหาก ข้าถึงจะมาช่วยเจ้า”

“ทั้งแปลง ! !” เสวียนหย่งอุทานอย่างตกตะลึงก่อนจะมีสีหน้าไม่เชื่อถือทันที

“เจ้านี่ล้อเล่นเกินไปแล้ว”

“ข้าไม่ได้ล้อเล่น เจ้าทำตามที่ข้าสอนดีกว่า รับรองว่าเจ้าปลูกสมุนไพรเสร็จเร็วแน่”

เสวียนหย่งยังคงมีสีหน้าไม่เชื่อถือ

“เจ้าใช้ธาตุดินของเจ้าตรวจสอบพื้นดินว่ามันเป็นอย่างไร มีวารีธาตุเพียงพอหรือไม่ เมื่อเจ้าตรวจเสร็จแล้ว จงใช้ธาตุดินของเจ้าทำให้พื้นดินยุบลงเป็นหลุมเล็กๆ ให้เหมาะสมสำหรับการปลูกสมุนไพร เมื่อเจ้าใส่เมล็ดสมุนไพรเรียบร้อย ค่อยใช้ธาตุดินปิดหลุมนั้น”

“หากยามที่เจ้าตรวจสอบก่อนหน้ามีวารีธาตุในพื้นดินไม่เพียงพอ เจ้าก็ใช้วารีธาตุแทรกเข้าไปในพื้นดินให้มีความชุ่มชื้น”

เสวียนหย่งฟังอย่างประหลาดใจแต่ก็รู้สึกว่าน่าจะทำได้ เสวียนหย่งทาบฝ่ามือลงบนพื้นดิน โคจรลมปราณในร่างกระตุ้นธาตุดินในกายตนก่อนจะชักนำธาตุดินนั้นผ่านฝ่ามือลงสู่พื้นดิน เพียงครู่ก็สัมผัสได้ถึงลักษณะทั้งหมดของพื้นดินในแปลงว่าเป็นอย่างไร

ธาตุดินในร่างถูกลมปราณกระตุ้นขึ้นมากกว่าเดิม เพียงครู่พื้นดินในแปลงเพาะปลูกค่อยๆ ยุบลงเป็นหลุมเล็กๆ สำหรับการปลูกสมุนไพร ผ่านไปราวสามสิบลมหายใจ หลุมเล็กๆ จำนวน 100 หลุมก็เสร็จเรียบร้อย เสวียนหย่งกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ

“ข้าทำได้แล้ว ข้าทำได้แล้ว เชียนหยิง ขอบใจเจ้ามาก นึกไม่ถึงเลยว่าธาตุดินก็ทำเช่นนี้ได้ด้วย” ทว่า...

“เจ้าทำได้อย่างไร เชียนหยิง” เสวียนหย่งถามทันทีอย่างสงสัย

“เอ่อ...ข้าคิดได้แล้วก็ลองทำดู ที่บ้านข้า เวลาข้าปลูกดอกไม้ ข้าทำเช่นนี้มาตลอด”

เสวียนหย่งพยักหน้าอย่างเข้าใจ “จริงของเจ้า ทำเช่นนี้ก็ได้ แต่ไฉนผู้ใช้ธาตุทั้งหลายนึกกันไม่ได้อย่างเจ้านะ มัวแต่เอาไปต่อสู้กันเสียหมด เรื่องดีๆ แบบนี้กลับคิดไม่ออก”

เสวียนหย่งเดินถือถุงสมุนไพรไปหยอดลงตามหลุมต่างๆ เมื่อเสร็จสิ้นก็ทาบฝ่ามือลงบนพื้นดินอีกครั้ง มองเห็นพื้นดินค่อยๆ ขยับมาปิดปากหลุมทั้งร้อยหลุมไว้อย่างเรียบร้อย เสวียนหย่งประกบฝ่ามือเข้าหากันชั่วครู่ ประกายแสงสีครามวาบขึ้น ฝ่ามือสองข้างที่ประกบกันแยกออกก่อนจะวางทาบลงที่พื้นดินทั้งสองข้าง ประกายแสงสีครามไหลซึมลงพื้นดิน เขาทาบฝ่ามืออยู่นานราวยี่สิบลมหายใจจึงค่อยยกฝ่ามือออก

“เรียบร้อยแล้ว ขอบใจเจ้ามาก เชียนหยิง”

“ไม่เป็นไร ภารกิจนี้ได้มาก็เพราะเจ้า เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง”

“ไม่เล็กน้อยหรอกนะ หากศิษย์พี่ผู้นั้นได้เห็นผลงานของพวกเรา เขาต้องตาค้างแน่ๆ พวกเราไปขอรับคะแนนกันเถิด วันนี้ก็ได้คนละ 40 คะแนนแล้ว มากกว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก”

หากเมื่อศิษย์หอโอสถเทพนั้นได้มาเห็นผลงานของอู๋เชียนหยิงกับเสวียนหย่ง มันมิเพียงอ้าปากค้างอย่างตกตะลึงเท่านั้น หากแต่เข่าอ่อนทรุดฮวบลงไปทันทีก่อนจะหันมามองหน้าเด็กน้อยทั้งสองอย่างแทบไม่เชื่อสายตา เมื่อนึกขึ้นได้ก็รีบลุกขึ้นเดินไปที่แปลงเพาะปลูกของอู๋เชียนหยิง ทาบฝ่ามือลงตรวจสอบทันที หากสีหน้ายิ่งตื่นตะลึงกว่าเดิม

“พวกเจ้าทำได้อย่างไร” ศิษย์หอโอสถเทพผู้นั้นถามขึ้นอย่างตื่นเต้น

อู๋เชียนหยิงจึงบอกเล่าวิธีการของนางให้ฟัง สีหน้าของมันตื่นเต้นยินดีอย่างที่สุด

“เอาถุงสมุนไพรของเจ้ามาให้ข้าทดลองทำ” มันยื่นมือมาขอถุงเมล็ดสมุนไพร นางก็ส่งให้ทันที

มองเห็นศิษย์หอโอสถเทพผู้นั้น เอามือทาบลงที่พื้นดินในแปลงเพาะปลูกถัดไป มันกระทำตามที่อู๋เชียนหยิงบอก หากการเพาะปลูกสมุนไพรนั้นเสร็จสิ้นเร็วกว่าที่นางกระทำมากนักเพราะระดับลมปราณที่สูงส่งกว่า

“เยี่ยม วิธีของเจ้าดีมากจริงๆ พวกเจ้ามากับข้า ข้าจะพาไปพบท่านอาจารย์ จะได้บันทึกคะแนนให้พวกเจ้า”

ศิษย์หอโอสถเทพผู้นั้นเดินนำเด็กน้อยทั้งสองเข้าสู่หอโอสถเทพไปที่ห้องปรุงโอสถห้องหนึ่ง มันมิได้เคาะประตูขออนุญาตแต่ค่อยๆ เปิดประตูให้มีเสียงน้อยที่สุด เมื่อเข้าไปด้านในจึงได้เห็นบุรุษวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังปรุงโอสถ ศิษย์หอโอสถเทพผู้นั้นยืนสำรวมนิ่งรอให้บุรุษผู้นั้นปรุงโอสถให้เสร็จสิ้น ผ่านไปราวหนึ่งเค่อการปรุงโอสถจึงเสร็จสิ้นลง

“หลิวเฉิน เจ้ามีอะไร” บุรุษผู้นั้นทักถามขึ้น

อู๋เชียนหยิงและเสวียนหย่งจึงได้ทราบนามของศิษย์พี่ผู้นี้

“เรียนอาจารย์หม่าผู ศิษย์มีเรื่องการปลูกสมุนไพรมาแจ้งขอรับ”

“ปลูกสมุนไพร? มีอะไรรึ”

หูเฉินเล่าให้หม่าผูฟังถึงวิธีการปลูกสมุนไพรแบบใหม่ที่ทำตามวิธีของอู๋เชียนหยิง หม่าผูฟังอย่างประหลาดใจ

“จริงรึ”

“จริงขอรับ ศิษย์ทดลองทำตามที่ศิษย์น้องอู๋เชียนหยิงบอก วิธีของนางทำได้จริงและให้ผลดีจริงแน่นอน ท่านอาจารย์สามารถไปตรวจสอบตอนนี้ได้เลยขอรับ”

“ได้ พวกเจ้ารอที่นี่ เดี๋ยวข้ามา”

หม่าผูหายไปครู่หนึ่งก็กลับมาด้วยสีหน้าตื่นเต้นยินดี

“พวกเจ้าสองคนทำได้ดีมาก เช่นนี้หอโอสถเทพก็ไม่ขาดแคลนสมุนไพรอีกต่อไปแล้ว” หม่าผูกล่าวชื่นชม

“พรุ่งนี้พวกเจ้าสองคนไม่ต้องมาปลูกสมุนไพรแล้ว ข้าให้พวกเจ้าผ่านภารกิจนี้ได้ทันที”

หม่าผูบอกกล่าวหากอู๋เชียนหยิงกับเสวียนหย่งเริ่มมีสีหน้าย่ำแย่ หากพวกเขาไม่ได้มาปลูกในวันพรุ่งนี้และวันต่อๆ ไป พวกเขาก็ไม่มีคะแนนพอ ต้องไปขอรับภารกิจอื่นที่คะแนนน้อยกว่านี้มาก กว่าจะรวบรวมได้ครบ 100 คะแนน พวกเขาก็แย่น่ะสิ

“ตอบแทนที่พวกเจ้าสร้างผลงานให้หอโอสถเทพ คะแนนภารกิจนี้ข้าให้พวกเจ้าคนละ 1,000 คะแนน”

อู๋เชียนหยิงและเสวียนหย่งอ้าปากค้าง

หนะ...หนึ่งพันคะแนน ! หนึ่งพันคะแนนเชียวนะ ! !

“คะแนนนี้ไม่ได้มากมายอะไร ถือว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับสิ่งที่พวกเจ้าทำให้หอโอสถเทพ พวกเจ้าทราบหรือไม่ว่ากว่าคนของหอโอสถเทพจะปลูกสมุนไพรได้สักแปลงต้องเสียเวลาหลายวัน ขณะที่วิธีของพวกเจ้าใช้เวลาไม่ถึงครึ่งเค่อ ข้าให้พวกเจ้าคนละ 1,000 คะแนน ยังรู้สึกว่าน้อยไปเสียด้วยซ้ำ แต่ภารกิจนี้ คะแนนสูงสุดที่สามารถให้ได้ก็คือ 1,000 คะแนนเท่านั้น พวกเจ้าอยากได้อะไรอีกหรือไม่”

อู๋เชียนหยิงและเสวียนหย่งทำตาปริบๆ พวกเขาคาดไม่ถึงจริงๆ

“เอ่อ...ข้ากับสหายอยากเรียนการปรุงโอสถขอรับ” เสวียนหย่งรีบบอกกล่าวทันที

“ยามนี้ลมปราณของพวกเจ้าอยู่ในระดับแตกหน่อ เรียนได้ก็เพียงขั้นพื้นฐานเท่านั้น เพราะขั้นสูงกว่านี้ต้องใช้ระดับลมปราณที่สูงขึ้น ไว้ให้พวกเจ้ามีระดับลมปราณที่สูงกว่านี้ค่อยมาขอรับการทดสอบ”

“ขอรับ”

“เอาป้ายภารกิจเทพของพวกเจ้ามาให้ข้า ข้าจะได้บันทึกคะแนนภารกิจนี้ให้”

“เชียนหยิง ขอบใจเจ้ามาก เพราะเจ้าแท้ๆ ข้าถึงได้หนึ่งพันคะแนนนี้มา” เสวียนหย่งกล่าวอย่างดีใจเมื่อออกมานอกหอโอสถเทพ

“เจ้าก็ช่วยให้ข้าได้ภารกิจนี้เหมือนกันถือว่าพวกเราต่างช่วยเหลือกันเถิด”

“ก็ได้ แต่ก็...ขอบใจเจ้าจริงๆ นะ”

“แล้วพวกเราจะแลกอะไรดี” อู๋เชียนหยิงถามเชิงปรึกษา

“พวกเราไปที่หอภารกิจเทพก่อน ไปดูว่ามีอะไรน่าสนใจนอกเหนือจากห้องฝึกฝนลมปราณ”

เมื่อมาถึงหอภารกิจเทพแล้ว ทั้งอู๋เชียนหยิงและเสวียนหย่งจึงพบว่าจำนวนชั่วยามสำหรับห้องฝึกฝนลมปราณนั้นดีที่สุดแล้ว ของสิ่งอื่นดูไม่น่าสนใจสักเท่าใด เด็กน้อยทั้งสองจึงใช้คะแนนทั้งหมดแลกจำนวนชั่วยามมาทั้งหมด 10 ชั่วยาม