บทที่ 21 เริ่มชีวิตศิษย์สำนักวิญญาณเทพ (ต้น) [3/3]

“เจ้าอย่าเพิ่งกล่าวเช่นนั้น เจ้าดูคะแนนที่พวกเราจะได้จากการทำภารกิจหนึ่งดาวเสียก่อนสิ” เสวียนหย่งบอกเสร็จก็ยื่นกระดาษอีกสามแผ่นมาให้ดูด้วยสีหน้าอ่อนใจ

ในกระดาษทั้งสามแผ่นนั้นมีภารกิจระดับหนึ่งดาวมากมาย แต่คะแนนของภารกิจหนึ่งดาวนั้นน้อยอย่างยิ่ง เพียง 10 คะแนนต่อหนึ่งภารกิจ มากสุดก็เพียง 20 คะแนนต่อภารกิจ ดังนั้น กว่าจะสะสมได้ครบ 100 คะแนนก็ต้องทำถึง 10 ภารกิจ ทั้งภารกิจที่ให้ 20 คะแนนนั้น ก็มีไม่มากนัก

อู๋เชียนหยิงต้องถอนหายใจทันที “แล้วเจ้าสนใจภารกิจใดบ้าง เสวียนหย่ง”

“ข้าว่าข้าจะไปช่วยศิษย์หอโอสถเทพปลูกสมุนไพร อย่างน้อยก็ยังได้ความรู้เรื่องสมุนไพรมาด้วย จะได้เรียนเรื่องปรุงโอสถรู้เรื่องมากขึ้น ไปช่วยพวกเขาห้าวันก็ได้ 100 คะแนนแล้ว”

อู๋เชียนหยิงก้มลงอ่านภารกิจปลูกสมุนไพรอีกครั้ง จึงได้เห็นว่าภารกิจนี้ให้ 20 คะแนนต่อวัน ทำห้าวันก็ได้ 100 คะแนน นับว่าไม่เลวเลยทีเดียว

นางกวาดสายตาอ่านภารกิจจนหมดสิ้นก็ไม่พบเจอภารกิจใดน่าสนใจ

“เสวียนหย่ง ข้าทำภารกิจปลูกสมุนไพรเช่นเดียวกับเจ้าได้หรือไม่”

“ได้สิ ภารกิจนี้ถึงจะให้คะแนนดีแต่ไม่มีใครอยากทำ เพราะเจ้าต้องปลูกสมุนไพรตามข้อกำหนดของหอโอสถเทพว่าต้องปลูกต้นอะไรบ้าง จำนวนกี่ต้น และต้องปลูกให้ได้ครบจำนวนที่กำหนดในแต่ละวันเจ้าจึงจะได้คะแนน ขุดดินปลูกสมุนไพร ใครก็ไม่อยากทำเพราะเปรอะเปื้อนดิน มันดูสกปรกมอมแมม ทั้งยังต้องอยู่ท่ามกลางแดดร้อนๆ ไม่มีผู้ใดสนใจภารกิจนี้เลยด้วยซ้ำ”

“ไม่เป็นไร ข้าไม่กลัวเรื่องพวกนี้ เช่นนั้นพวกเราไปรับภารกิจนี้กันเถอะ จะได้เริ่มปลูกพรุ่งนี้เลย”

เช้าวันนี้หลังรับประทานอาหารเช้าเสร็จสิ้น อู๋เชียนหยิงและเสวียนหย่งจึงมาพบกันที่หอโอสถเทพ

“หอภารกิจเทพแจ้งมาแล้วว่าพวกเจ้าสองคนรับภารกิจปลูกสมุนไพร ได้พวกเจ้ามาช่วยก็ดีเหมือนกัน หอโอสถเทพปลูกสมุนไพรกันเองก็ปลูกกันไม่ทันแล้ว ไม่ค่อยมีศิษย์คนใดอยากรับภารกิจนี้ดอก นี่ถึงขั้นเพิ่มให้เป็น 20 คะแนนต่อวัน ก็มีเพียงพวกเจ้าสองคนนี่ล่ะที่มาทำภารกิจนี้” ศิษย์หอโอสถเทพบอกอย่างอ่อนอกอ่อนใจ

“เอ้า นี่เป็นถุงเมล็ดสมุนไพรที่ใช้ปลูก พวกเจ้าเอาไปปลูกไว้ในแปลงให้ครบทั้งสิบแปลง มีกันสองคนก็คนละห้าแปลง ข้าให้เวลาพวกเจ้าสิบวัน ปลูกให้ได้วันละครึ่งแปลง” ศิษย์หอโอสถเทพยื่นถุงเมล็ดสมุนไพรถุงใหญ่และกระดาษแผ่นหนึ่งให้พวกเขาคนละหนึ่งชุด ในกระดาษนั้นเขียนบอกว่าแต่ละแปลงต้องปลูกสมุนไพรอะไรบ้างและจำนวนเท่าใด ถุงเมล็ดสมุนไพรมีถึงสิบถุงเล็กในหนึ่งถุงใหญ่ที่พวกเขาได้รับมาคนละถุง

“แปลงสมุนไพรอยู่ด้านหลังหอโอสถเทพ เมื่อออกไปด้านหลังให้พวกเจ้าเดินเลี้ยวขวาแล้วตรงไป ไม่นานก็จะพบแปลงสมุนไพรเริ่มต้น พวกเจ้าก็เริ่มปลูกได้เลย” บอกกล่าวเสร็จสิ้น ศิษย์หอโอสถเทพผู้นั้นก็เดินหายเข้าไปที่ห้องปรุงโอสถห้องหนึ่ง

อู๋เชียนหยิงและเสวียนหย่งพากันเดินไปตามที่ศิษย์หอโอสถเทพผู้นั้นบอกกล่าว เมื่อไปถึงก็ต้องอ้าปากค้าง เพราะสิบแปลงที่ว่าช่างกว้างใหญ่ กว่าจะครบสิบแปลง พวกเขาไม่หมดแรงกันก่อนหรอกรึ

“เมื่อครู่ ศิษย์พี่ท่านนั้นบอกว่าสิบแปลง เจ้ากับข้าคนละห้าแปลง” เสวียนหย่งครางออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา

“ใช่ คนละห้าแปลง...” อู๋เชียนหยิงเอ่ยออกมาอย่างกระอักกระอ่วน นางพลิกดูกระดาษอีกครั้ง

“วันนี้พวกเราต้องปลูกให้ได้ครึ่งแปลง” นางบอกกล่าวก่อนจะถอนหายใจ

“มิน่าถึงไม่มีใครยอมรับภารกิจนี้ทั้งๆ ที่ให้คะแนนดีมากด้วยซ้ำ” เสวียนหย่งพูดอย่างปลงตก

“เอาเถิด รับมาแล้วก็ต้องทำ ถ้าไม่ทำ พวกเราต้องถูกหักคนละ 50 คะแนนเชียวนะ คิดดูสิ ยังไม่ทันมีคะแนนก็ติดลบเสียแล้ว”

“เชียนหยิง เจ้าปลูกแปลงนั้นแล้วกัน ใกล้หน่อย เดี๋ยวข้าเดินไปอีกแปลงเอง” เสวียนหย่งบอกกล่าวอย่างมีน้ำใจก่อนจะหยิบหมวกปีกกว้างที่วางอยู่ที่มุมหนึ่งที่ด้านนอกของหอโอสถขึ้นมาสวม เพราะยามนี้แม้แดดจะยังไม่แรง แต่การอยู่กลางแดดนานๆ ก็ร้อนได้เช่นกัน

“ขอบใจ ถ้าข้าเสร็จเร็ว ข้าจะไปช่วยเจ้าปลูก” อู๋เชียนหยิงตอบกลับน้ำใจของเสวียนหย่ง

ร่างเล็กสวมหมวกปีกกว้างเดินมาที่แปลงปลูกสมุนไพร อ่านรายละเอียดในกระดาษอีกครั้ง แยกถุงสมุนไพรออกมาวางอย่างเรียบร้อย มือก็ถือเสียมเตรียมพร้อมจะขุดหลุมเล็กๆ เพื่อหยอดเมล็ดสมุนไพรลงไป

“เชียนหยิง เจ้าอ่านสิ่งที่เจ้าต้องกระทำแล้วจำให้ได้ทั้งหมด” เสี่ยวเฮยเอ่ยบอกเมื่ออยู่ตามลำพัง ห่างไกลจากเสวียนหย่ง

อู๋เชียนหยิงจ้องมองเสี่ยวเฮยที่ยามนี้ออกมานั่งหมอบอยู่นอกถุงผ้าแล้ว นางไม่กล่าวสิ่งใดเพียงทำตามที่เสี่ยวเฮยบอก

“ในนี้บอกว่าในหนึ่งแปลงต้องปลูกสมุนไพรให้ครบทั้งสิบชนิด หนึ่งแปลงสามารถขุดหลุมปลูกสมุนไพรได้ 100 หลุม นั่นหมายความว่าสมุนไพรหนึ่งชนิดต้องปลูกลงในสิบหลุม”

“ฟังข้าให้ดีนะ เชียนหยิง เจ้าสามารถใช้ได้ทุกธาตุอยู่แล้ว ยามนี้เจ้าย่อมต้องใช้ธาตุดิน เจ้าใช้ธาตุดินของเจ้าตรวจสอบพื้นดินในแปลงดูว่ามันเป็นอย่างไร พื้นดินมีวารีธาตุเพียงพอหรือไม่ เมื่อเจ้าตรวจเสร็จแล้ว จงใช้ธาตุดินของเจ้าทำให้พื้นดินยุบลงเป็นหลุมเล็กๆ ให้เหมาะสมสำหรับการปลูกสมุนไพร เมื่อเจ้าใส่เมล็ดสมุนไพรเรียบร้อย ค่อยใช้ธาตุดินปิดหลุมนั้น จากนั้นจึงใช้วารีธาตุแทรกเข้าไปในพื้นดินให้มีความชุ่มชื้นเพียงพอ สมุนไพรเหล่านี้ก็จะเติบโตได้ดี”

“จริงด้วย ทำไมข้าไม่ทันนึกนะ”

“ที่ข้าบอกเจ้าเป็นเพียงการใช้ธาตุดินในรูปแบบหนึ่งเท่านั้น จริงๆ มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับบางสถานที่ เมื่อเจ้าเข้าใจการใช้ธาตุดินแล้ว หากพบเจอธาตุอื่น เจ้าก็ลองใช้ในรูปแบบที่เจ้าคิดขึ้นเอง ไม่ช้าความสามารถด้านธาตุของเจ้าจะดีขึ้นกว่าเดิมมากนัก”

“ขอบคุณพี่เสี่ยวเฮย”

อู๋เชียนหยิงทาบฝ่ามือลงบนพื้นดิน โคจรลมปราณในร่างกระตุ้นธาตุดินในกายตนก่อนจะชักนำธาตุดินนั้นผ่านฝ่ามือลงสู่พื้นดิน เพียงครู่นางก็สัมผัสได้ว่าธาตุดินในแปลงปลูกสมุนไพรนี้ค่อนข้างขาดความชุ่มชื้นของวารีธาตุ นั่นแปลว่าเมื่อปลูกสมุนไพรเสร็จเรียบร้อย นางต้องเพิ่มวารีธาตุลงในแปลงเพาะปลูกนี้

ธาตุดินในร่างถูกลมปราณกระตุ้นขึ้นมากกว่าเดิม ใต้ฝ่ามือบังเกิดประกายแสงสีเทาหม่นก่อนจะซึมหายไปในพื้นดิน เพียงครู่พื้นดินในแปลงเพาะปลูกค่อยๆ ยุบลงเป็นหลุมเล็กๆ ขนาดพอดีสำหรับการปลูกสมุนไพร ผ่านไปราวยี่สิบลมหายใจ หลุมเล็กๆ จำนวน 100 หลุมก็เสร็จเรียบร้อย อู่เชียนหยิงเดินถือถุงสมุนไพรไปหยอดลงตามหลุมต่างๆ เมื่อเสร็จสิ้นนางก็ทาบฝ่ามือลงบนพื้นดินอีกครั้ง มองเห็นพื้นดินค่อยๆ ขยับมาปิดปากหลุมทั้งร้อยหลุมไว้อย่างเรียบร้อย

อู๋เชียนหยิงประกบฝ่ามือเข้าหากันชั่วครู่ ประกายแสงสีครามวาบขึ้น ฝ่ามือสองข้างที่ประกบกันแยกออกก่อนจะวางทาบลงที่พื้นดินทั้งสองข้าง ประกายแสงสีครามไหลซึมลงพื้นดิน นางทาบฝ่ามืออยู่นานราวสิบลมหายใจจึงค่อยยกฝ่ามือออก

“พี่เสี่ยวเฮย ข้าสอนเสวียนหย่งให้เขาทำเช่นเดียวกับข้าได้หรือไม่” นางอยากตอบแทนน้ำใจของเสวียนหย่ง

“ได้สิ นี่เป็นเรื่องพื้นฐานเท่านั้น หากเด็กน้อยนั่นถามเจ้า เจ้าก็บอกไปว่าเจ้าคิดขึ้นเองและทำเช่นนี้มานานแล้ว จะได้ไม่มีผู้ใดสงสัยเจ้า”

“เจ้าค่ะ”