เด็กคนนี้หน้าคุ้น

“เสร็จกิจกรรมแล้วไปหาอะไรกินกันมั้ย”

“เอาสิ เจ๊ข้าวว่าไง”

“ไว้ก่อนได้มั้ยพี่ต้องรีบไปรับลูก” หลังจากที่เข้าเรียนและทำกิจกรรมร่วมกัน เพื่อนรุ่นน้องของข้าวก็ได้รู้ว่าเธออายุมากกว่าหลายปีแถมยังมีลูกอีกด้วย เมื่อได้รู้ความจริงทั้งสองตกใจมากไม่คิดเลยว่าข้าวหน้าเด็กขนาดนี้อายุมากกว่าพวกเธอ ไม่บอกไม่รู้จริง ๆ ก็รุ่นพี่สาวเล่นหน้าเด็กขนาดนี้บอกใครเค้าจะเชื่อ

“ว่าง ๆ หนูขอไปเล่นกับหลานได้มั้ยเจ๊”

“ได้สิ” กำลังจะแยกตัวออกจากเพื่อนรุ่นน้องเป็นอันต้องชะงัก เมื่อมีผู้ชายหน้าตาดีเดินเข้ามาหาเธออย่างเจาะจง รุ่นพี่สาวอย่างข้าวที่ความสวยสะดุดตาหนุ่ม ๆ ในมหาลัยจนติดเทรนของเพจมหาลัยก็ว่าได้

“เธอ เราขอไลน์เธอหน่อยสิ”

“เออ”

“ไม่ขอไลน์เราบ้างเหรอตัวเอง”

“เหอะ!!ตุ๊ด”

“โอ๊ย!! มึงเคยโดนตุ๊ดกระโดดตบปากมั้ย คนเค้าไม่ให้สาระแนมาขออยู่ได้มั่นหน้า       มั่นโหนก” เสียงด่าที่ออกจากปาก    มิกกิไม่ใช่แค่ผู้ชายคนนั้นตะลึงยังร่วมฉันกับมายที่ยืนมองมิกกิด่าผู้ชายคนนั้นไฟแลบแทบไม่มีช่วงให้หายใจด้วยซ้ำ อยากจะยืนปรบมือให้นางจริง ๆ ด่าจนผู้ชายคนนั้นเดินหนีด้วยความอายก็ว่าได้

“เจ๊ข้าว กรุณาสวยให้น้อยหน่อยได้มั้ย”

“เสียใจพ่อแม่ให้มาแบบนี้” แต่วันนี้ก็ต้องขอบคุณมิกกิที่ช่วยกันผู้ชายออกจากตัวฉันได้ นี่ไม่ใช่เคสแรกแต่วันนี้มีเป็นสิบไม่ได้หลงตัวเองนะแต่มันคือเรื่องจริง มิกกิด่าจนคอแห้งแล้วมั้งวันหลังคงได้เลี้ยงน้ำซักแก้ว

“ไปไหนก็ไปเจ๊ ลำคาน” จริตของนางมาเต็มร้อยฉันให้ร้อยยี่ เดินสะบัดตู๊ดออกไปจากตรงนั้นโดยมีมายเดินตามหลังไปอีกที ไม่รู้ว่าสองคนนั้นคบกันไปได้ยังไงนิสัยต่างกันราวกับฟ้ากับเหว ข้าวยกนาฬิการาคาแพงขึ้นมาดูเวลาก็เป็นอันว่าควรจะไปรับลูกชายของเธอได้แล้ว

“มามี๊ สวัสดีคร๊าบ” เด็กชายตัวน้อยวิ่งมาหาข้าวรอยยิ้มที่สดใสของลูกชายยิ้มมาแต่ใกล้สงสัยการมาโรงเรียนคงถูกใจเขาแหละ!!

“วันนี้เป็นยังไงบ้างครับ สนุกมั้ย”

“เล่นกับเพื่อนก็สนุกแต่ว่าคุณครูไม่ค่อยตอบคำถามของนอธเลยครับมี๊” หือ!! ข้าวได้แต่ตั้งคำถามในใจกับสิ่งที่ลูกชายของเธอเล่าให้ฟังคำถามที่เด็กอย่างนอธถามจะไปยากอะไรหรือว่าลูกเธอติดเล่นมากเกินไปกันแน่ ยังไงพรุ่งนี้คงต้องถามคุณครูของนอธแล้วแหละ!! เพราะเธอก็เป็นคุณแม่ที่ไม่มีประสบการณ์อะไรมากมีปัญหาเธอก็มักจะปรึกษาหมอเด็กว่าควรจัดการยังไงดี

เสียงเจี๊ยวจ๊าวของนอธดังตลอดทางไปที่รถแต่พอขึ้นรถเท่านั้นแหละเจ้าเด็กแสบก็สลบไปทันที สงสัยคงเหนื่อยกับการเรียนและเมื่อเธอพาลูกขึ้นรถแต่ยังไม่ได้กลับบ้านต้องไปดูร้านกาแฟที่เธอตั้งใจเปิดขึ้นมา ตอนนี้กำลังเป็นรูปเป็นร่างกว่าเธอจะสร้างร้านนี้มาได้ต้องเหนื่อยมากจริง ๆ ไหนจะออกแบบร้านคิดสูตรขนมและน้ำแต่ยังดีที่เธอมีพี่ที่ไว้ใจมาเป็นผู้จัดการร้านระหว่างที่เธอไปเรียน

“เป็นยังไงบ้างคะ”

“ใกล้เสร็จแล้วครับ ตอนนี้เหลือตกแต่งอีกนิดหน่อยครับ” ข้าวเดินเข้ามาในร้านโดยอุ้มลูกชายเอาไว้ในขณะที่ลูกชายของเธอหลับอยู่เลือกสายตาของทุกคนภายในร้านได้เป็นอย่างดี ผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษากับเด็กชายที่ใส่ชุดอนุบาลอินเตอร์ไปที่ไหนก็เหมือนพี่น้องกันมากกว่าแม่กับลูก

“ขอบคุณค่ะ”

“ตื่นแล้วเหรอครับคนเก่ง” ท่าทางสะลึมสะลือของลูกน้องที่พึ่งตื่นนอนทำให้ผู้เป็นแม่ลุกขึ้นไปหาพร้อมกับพาไปล้างหน้าล้างตา วันนี้เธอมีประชุมกับพี่ผู้จัดการและเด็กในร้านเพื่อเตรียมตัวเปิดร้านให้ดีที่สุด ส่วนนอธเวลาเธอทำงานลูกมักจะนั่งเล่นของเล่นเงียบ ๆ เสมอเพราะนอธมักจะโดนตากับยายสอนว่าอย่าดื้อกับแม่เพราะแม่จะเหนื่อยแต่นอธมักจะไปดื้อกับคนอื่นแทน

“โอ้โห!! สวยจังครับมามี๊”

“สวยใช่มั้ย แม่ตั้งชื่อร้านว่า นอธ เลยนะ” ตาเป็นประกายของเด็กชายในอ้อมแขนคุณแม่ยังสาว สายตาที่มองลูกด้วยความรักและความห่วงแหนที่มักจะทำให้เธอหายเหนื่อยเสมอ

“น้องนอธจะช่วยเป็นคนขายมั้ยครับ”

“คร๊าบ” ลูกชายเธอเป็นคนเข้ากับคนอื่นง่ายขนาดพี่พนักงานในร้านยังโดนลูกชายเธอตกเข้าด้อมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ยอมทำทุกอย่างตามที่นอธของบางครั้งจนเธอแกร่งใจ นอธอย่างให้เป็นหมาเป็นควายพี่ๆ ทำให้หมด

วันเปิดร้านมาถึงด้วยความยินดีของเพื่อนรักและเพื่อนรุ่นน้องทุกคนส่วนครอบครัวไม่ได้อยู่ด้วยเพราะแต่ละคนมีหน้าที่ที่ต้องทำแต่ก็โทรมาแสดงว่ายินดีกับฉันก่อนหน้านี้แล้ว คาเฟ่มินิมอลดูน่ารักเป็นแหล่งของคนทำงานจริง ๆ กว่าจะเป็นรู้เป็นร่างเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน

“ป้าตะวัน ป้าลิน คนสวยมากันแล้วเหรอคร๊าบ” เสียงลูกชายตัวแสบที่ตอนนี้หน้าสลอนต้อนรับแขกของแม่อยู่ที่หน้าประตูเรียกคะแนนจากป้า ๆ ได้เป็นอย่างดี ส่วนมิกกิกับมายที่พึ่งเคยเจอตัวเป็น ๆ ของนอธยังโดนนอธให้เป็นแม่ทูนหัวเพิ่มอีกก็ว่าได้

“เป็นไงบ้างแก ลูกค้าเยอะมากแจกฟรีปะวะ”

“เอาที่ไหนมาฟรี แกดูฉันมีรถไถ่ที่ต้องดูแลหนึ่งคัน” เสียงหัวเราะของเพื่อนสาวดังขึ้น หลังจากนั้นข้าวเจ้าก็แยกตัวไปช่วยพนักงานของร้านทำงานหลังร้านส่วนลูกชายเธอก็ฝากให้ป้า ๆ เขาดูแลอยู่แล้วไม่มีปัญหาอะไร

“สวัสดีคร๊าบ รับอะไรดีคร๊าบ” มือป้อม ๆ ยกขึ้นไหว้พร้อมกับก้มหน้าให้ลูกค้าที่มาใหม่สองคนอย่างน่ารักน่าแอ่นดูในสายตาของป้า ๆ และผู้คนในร้าน ส่วนป้าทั้งหลายแอบมองหลานชายอยู่ที่มุมอับของร้านเพื่อดูกิริยาของหลานรักที่ฉลาดเกินเด็กสามขวบ

“ลูกใครน่ารักจัง”

“มึงว่าคุ้นหน้าเด็กมั้ยวะ” สองชายหนุ่มกระซิบคุยกันให้ได้ยินกันแค่สองคนแต่บุคคลที่นั่งในมุมอับกับเห็นบุคคลที่เข้ามาใหม่อย่างชัดเจนและไม่ลืมที่จะกำชับเพื่อนรุ่นน้องของข้าวให้ดูแลหลานแทนด้วยส่วนพวกเธอวิ่งเข้าไปหลังร้านเพื่อไปหาเพื่อนรักที่ยืนทำเค้กอยู่

“แกแย่แล้ว แย่แล้ว” เสียงโวยวายของตะวันกับลินทำให้ข้าวเจ้าที่กำลังใช้สมาธิแต่งหน้าเค้กเป็นอันต้องชะงักเพื่อนเสียงโวยวายของเพื่อนรัก

“มีอะไรและนอธอยู่ไหน พวกแกวิ่งเข้ามาให้นี้มีอะไร” สีหน้าร้อนรนของข้าวที่เริ่มเป็นห่วงลูกชายกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกำลังจะเกิดออกไปหาลูกชายที่หน้าร้านแต่ต้องโดนมือของตะวันรั้งเอาไว้ก่อน สีหน้างุนงงของข้าวทำให้ลินรีบเฉลยออกมาว่าพวกเขาสองคนนั้นเจอใครจนทำให้คนฟังอย่างข้าวตกใจจนหน้าถอดสี

##เจอใคร สองคนนั้นเป็นใครหรือจะพ่อของน้องนอธ ใช่มั้ยคิดว่าใช่รึเปล่า##