หวนคืนรักคุณหมอทิศเหนือ

“หมอเหนือค่ะ วันนี้มีเคสผ่าตัดสี่เคสนะคะ” พยาบาลหน้าห้องเปิดประตูเข้ามารายงานเคสคนไข้ให้กับหมอเหนือทุกเช้า ตั้งแต่กลับจากใช้ทุนพร้อมกับเรียนต่อเฉพาะทางหมอเหนือเขาแทบจะไม่มีเวลาได้พักเหมือนคนอื่นเท่าไหร่ ทุกคนต่างไม่เข้าใจว่าทำไมหมอเหนือที่เป็นถึงทายาทเจ้าของโรงพยาบาลต้องทำงานหนักขนาดนี้ คุณหมอสามารถขึ้นบริหารงานอย่างเดียวก็ได้แต่คุณหมอเหนือเลือกที่จะเป็นหมอและยังดำรงตำแหน่งรองประธานผู้บริหารไปในตัว

“ครับ” เมื่อหลายปีก่อนเขาได้สูญเสียความเป็นตัวของตัวเองเพราะผู้หญิงคนหนึ่งไป วันที่เธอหนีเขาไปเพราะความเข้าใจผิดเป็นวันที่เขาเหมือนตายทั้งเป็น เขาตามหาเธอแทบพลิกแผ่นดินหาตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็ไม่เจอไม่มีแม้แต่ข้อมูลและไม่เคยมีวันไหนที่เขาจะสั่งให้คนหยุดตามหาเธอเลยสักครั้ง

ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียในพฤตินัยของเขาทำให้เขาตั้งหน้าตั้งตาเรียนและบริหารงานที่โรงพยาบาลให้ได้มากที่สุด เพราะเขาไม่อยากคิดถึงเธอจนบ้า เวลากลับไปคอนโดเขาก็มักจะเห็นภาพเธอเสมอไม่เคยมีวันไหนที่ความทรงจำจะจางหายไปมีแต่เพิ่มขึ้นทุกวัน เฝ้าแต่ถามตัวเองว่าเธอยังมีความสุขดีอยู่รึเปล่า เธอเป็นยังไงบ้าง เธออยู่ที่ไหน ถ้าเขาบอกได้เขาก็อยากจะบอกเธอว่าเขาคิดถึงเธอเหลือเกิน

เมื่อก่อนตอนคบกันเธอมักจะชอบอ้อนให้เขาบอกรักแต่น้อยครั้งที่เขาจะพูดคำนั้นออกมาให้เธอได้ฟัง ด้วยนิสัยที่นิ่งไม่ค่อยชอบแสดงความรู้สึกของเขาทำให้เขาไม่กล้าทำในสิ่งที่เธอขอแต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่รักเธอ เขารักเธอมากที่สุดแต่นิสัยของเขามันแก้ยากจนไม่มีโอกาสได้บอกเธออีกแล้วนั้นคือสิ่งที่เขาเสียใจที่สุดในชีวิต

ครืด ครืด ครืด

“ฮาโหล”

“คุณหมอครับ ตอนนี้มีรายงานว่าเธอเดินทางเข้าประเทศแล้วครับแต่ที่อยู่ที่แน่ชัดผมจะสืบให้อีกทีครับ”

“อือ” กลับมาแล้วสินะ!!เสียงพึมพำออกจากปากของหมอทิศเหนือ เขามั่นใจว่าเธอต้องไปต่างประเทศเพราะเขาหาเธอในประเทศไม่มีแม้แต่เงา

“ฮายชะนี” เสียงแหกปากของเพื่อนรักอย่างตะวันดังขึ้นลั่นสนามบิน เธอรอคอยวันที่เพื่อนจะกลับมานานหลายปีไม่ใช่จะรอเพื่อนอย่างเดียวแต่เธอรอคอยได้เจอหลายชายของเธอเช่นกัน ต้องแต่เห็นหน้าหลานและยิ่งได้คุยเธอยิ่งติดหลานเข้าไปทุกวัน มีบางครั้งคุยวิดีโอคอลบ้างแต่ก็ไม่เหมือนได้เห็นหน้ายิ่งช่วงนี้เธองานเยอะไม่ได้บินไปหาหลานชายด้วย

“ไม่ได้เจอกันนาน อ้วนขึ้นปะเนี้ย”

“ตบปากตัวเองเท่าอายุเลยนะยะ”

“อ้าว!!ลินไม่มาด้วยเหรอ”

“นางติดธุระที่ต่างจังหวัดแต่ถ้าถึงกรุงเทพจะรีบมาหา”

“แล้วไหนน้องนอธหลานชายป้าตะวันคนสวยน้า” เสียงเล็กเสียงน้อยของตะวันเรียกหาหลายชายที่ตอนนี้หลบอยู่หลังมารดาอยู่ ชะโงกหน้ามามองตะวันเป็นระยะด้วยสีหน้าทะเล้น ใบหน้าที่คล้ายพ่อราวกับแกะหรือย่อส่วนยิ่งโตนอธยิ่งเหมือนพ่อเข้าไปใหญ่

“ป้าตะวันคนส๊วย นอธอยู่นี้ไง”

“ว้าว!!หลายชายสุดหล่อของป้าอยู่นี่เอง”

“เฮ้ย!!ทำไมลูกไม่เหมือนฉันบ้าง” เสียงร้องของผู้เป็นแม่ทำให้เพื่อนสาวหลุดขำทันที เพื่อนเธอชอบบ่นว่าลูกหน้าไม่เหมือนเธอด้วยซ้ำ!!

“ฮ่าฮ่า!! เอาหน่าคนที่สองแกก็ต้องใจทำสิ จะได้หน้าเหมือนแกไง”

“เดี๋ยว!!ฉันยังไม่มีผัว”

“ไม่มีแต่มีเด็กตัวน้อย ๆ เดินตามต้อย ๆ” ว่าให้เพื่อนตัวเองเสร็จตะวันก็เดินไปจูงมือหลานชายเดินนำหน้าเพื่อนรักไปอย่างไม่รู้สึกรู้สากับคำบ่นของเพื่อนรัก ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าที่ข้าวเจ้าไม่เปิดใจให้ใครเป็นเพราะอะไร เพื่อนเธอไม่ใช่ไม่มีใครเข้ามาจีบ มีเข้ามาจีบเยอะแต่เพื่อนเธอไม่สนใจก็แค่นั้น!!

“พี่ชายแกอยู่บ้านมั้ย”

“วันนี้ไปต่างจังหวัดงั้นฉันไม่รบกวนให้แกมารับหรอก” บ้านหลังใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยดอกไม้ที่มีพ่อแม่ยืนรอรับเธอกับหลานอยู่หน้าบ้านช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจจริง ๆ ถ้าวันที่เธอเจอปัญหาไม่มีครอบครัวไม่มีเพื่อนที่ดี เธอก็ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตเหมือนกัน

“คุณพ่อคุณแม่ สวัสดีค่ะ”

“คุณตาคุณยาย สาหวัดดีครับ” มือป้อม ๆ ของนอธยกมือไหว้ตากับยายทันที เมื่อเห็นแม่ตัวเองทำ ลูกเธอเป็นเด็กฉลาดทำไมเธอจะไม่รู้ ฉลาดเป็นกรดเลยแหละ!!

“หลานตาคิดถึงตามั้ย”

“นอธคิดถึงคุณตาคุณยายที่สู๊ดเลย” ฟอด!! เสียงหอมแก้มของคุณตากับหลานฟอดใหญ่ เสียงเล็ก ๆ รอยยิ้มที่หน้ามองของลูกทำให้เธอมีกำลังใจเดินหน้าต่อไป

หลังจากที่ตะวันมาส่งข้าวเจ้าเสร็จก็รีบกลับไปเพราะเธอมีงานที่ต้องเคลียร์ต่อ ทิ้งไว้ให้แต่คนในครอบครัวอยู่ด้วยกัน จากบ้านที่เคยเงียบเหงาตอนนี้มีแต่เสียงเจ้าเด็กแสบลั่นบ้านเด็กน้อยช่างพูดช่างถาม นอธมีคำถามตากับยายไม่หยุดเรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มให้กับครอบครัวได้เป็นอย่างดี ดีแค่ไหนแล้วที่วันนั้นเธอไม่คิดสั้นทำร้ายลูกของตัวเอง

“กูได้ข่าวว่าน้องข้าวเจ้ากลับไทย”

“อือ”

“มึงตอบแค่ อือ เนี้ยนะไอ้เหนือ” เสียงโวยวายของหมอเจถามเพื่อนขึ้นแต่ไม่ได้รับการตอบสนองจากเพื่อนรักมากนักหรือว่าเพื่อนเขาจะตัดใจจากน้องข้าวเจ้าไปแล้ว

“แล้วจะให้พูดอะไร”

“มึงควรดีใจ”

“กูควรดีใจกับคนที่ทิ้งกูไปงั้นเหรอ” หึ!! ภายในใจสับสนไปหมดเขาไม่รู้ว่าเขาควรจะทำยังไงต่อไปดีความรู้สึกเสียใจที่โดนทิ้งแต่อีกใจเขากลับดีใจที่ได้ข่าวเธออีกครั้ง!!

“แล้วแต่มึงเลยครับ”

“อือ” คำสั้น ๆ หน้าตานิ่งที่เพื่อนอย่างหมอเจไม่สามารถคาดเดาความคิดของเพื่อนรักอย่างหมอเหนือได้เลย เห็นเงียบ ๆ แบบนี้บทจะโหดขึ้นมาใครก็ห้ามไม่อยู่ยิ่งเป็นเรื่องของน้องข้าวเจ้าเขารับรองว่ามันไม่หยุดอยู่แค่ได้ข่าวแค่นี้แน่!!

## กดหัวใจ กดไรต์ กดติดตาม กดคอมเม้นต์ เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะทุกคน##

ขอไม่มากอยากได้ยอดวิวหลักแสนสักครั้งในชีวิต ช่วยกันดันให้ถึงเป็นบุญหน่อยน๊า